Το «γεγονός» λοιπόν είναι ότι  ο Αρετόπουλος, διαιτητής της αναμέτρησης, ζήτησε και πήρε στο τέλος του αγώνα την Ερυθρόλευκη ως αναμνηστικό.
Η είδηση αυτή, φαίνεται να έχει την πηγή της σε κάποια μπουγατσοφυλλάδα, αλλά το να καθόμαστε να δίνουμε βάση στο τι λένε κάθε φορά οι ειδικής κατηγορίας και ειδικών αναγκών φίλαθλοι οι κατοικούντες την συμπαθητική γενικά Θεσσαλονίκη, είναι σαν να χάσαμε το χάπι υδροκυανίου που έχουμε για να αυτοκτονήσουμε σε ώρα υψίστης ανάγκης, και να ψάχνουμε για υποκατάστατα.

Το εξοργιστικό όμως, είναι η χαρά και η προθυμία όλων των βαζελολάγνων και αντιολυμπιακών «ανεξάρτητων» ΜΜΕ να δώσουν διάσταση στο θέμα, ακούραστοι γκαζμαδοφοροι εργάτες, άοκνοι σκαφτιάδες στην υπηρεσία της σπίλωσης του μεγαλύτερου και πιο έντιμου Συλλόγου της χώρας (που νομίζουν ότι σκάβουν το λάκκο του Εφήβου, αλλά στην ουσία το βόθρο που κολυμπάνε χαρωπά διευρύνουν).

Και ιδιαίτερα, του πιο βαζελολάγνου και αντιολυμπιακού από αυτά, από όπου εγώ προσωπικά επληροφορήθην το «θέμα», καθώς μετά από καιρό χτες έκανα μια βόλτα στα καταπράσινα σοκάκια του (γλυστρωντας, ειν΄η αληθεια, απ τη διαχυτη βαζελίνη).
Το πασπαλισμένο με την κατ’ επιφασιν «αντικειμενικότητα», ιδανικός  χώρος ψυχοθεραπείας κάθε καμένου ζελέ κυρίως, αλλά και κάθε γαυροκαμμενου γενικότερα.
Γι αυτό και από δω και πέρα, θα το λεμε: The Asyloum.

Γιατί εμένα κάτι τέτοιο μου φέρνει στο μυαλό: Ένα μέρος όπου οι έγκλειστοι γαυροκαμένοι, άλλοι λοβοτομημένοι, άλλοι υπό την επήρεια ισχυρών ψυχοτρόπων ουσιών, περιφέρονται σκαλίζοντας στους τοίχους με τα νύχια τους διάφορα κλισε και κουραστικά, και συνέχεια τα ιδια, και όταν τους βγάζουν να πάρουν τον αέρα τους, δεμένους με αλυσίδες να περπατάνε κυκλικά σε μια μικρή αυλή, μονολογουν κατι ακατάληπτα «πούλα..φύγε…», «αμπράμοβιτς..εκατό», «παράγκα..» και κάτι τέτοια (το μόνο που ακούγεται ξεκάθαρα και με στεντόρεια φωνή είναι το «μας γλεντάει ο Γαύρος», όπως όλες οι κραυγές πόνου).

Ασχετα λοιπόν με το ότι το ρεπορτάζ (πχ Πρωταθλητης) επιβεβαιώνει ότι ο Αρετόπουλος πήρε και από τις δυο ομάδες αναμνηστικές φανέλες (που είναι το κακό σε αυτό;;;) τι θέλετε να πείτε με το ΨΕΥΔΕΣ ότι ο Αρετόπουλος πήρε φανέλα του Ολυμπιακού μετά το τέλος του ματς; Τι υποννοείτε; Ότι ο διαιτητής έδειξε τα οπαδικά του αισθήματα; Και αν είναι έτσι, σε ποιο σημείο του αγώνα το έδειξε αυτό; Ότι ο ρουλης έπαιζε ΚΑΚΩΣ μεχρι το ’80 με 11 είναι εκδήλωση ερυθρόλευκων συναισθημάτων;;; Η για την ΠΕΝΑΛΤΑΡΑ που καταλόγισε εις βάρος του σκώληκα;;;

Εν τέλει, είστε τόσο ΚΑΜΕΝΟΙ να πιστεύετε ότι κάποιος διαιτητής που είχε σκοπό να ευνοήσει τον Θρύλο, θα ΚΑΡΦΩΝΟΝΤΑΝ τόσο απροκάλυπτα ζητώντας στο τέλος την ερυθρόλευκη;;;
Όχι, τόσο καμένοι δεν είστε. Αλλά ξέρετε σε τι ζώα, σε τι μηρυκαστικά απευθύνεστε.
Μεταξύ σας λοιπόν, μοιραστείτε όσα σανά θέλετε… όταν θέλετε να αναφερθείτε στο δυνάστη σας, θα κάθεστε σε στάση προσοχής, με σκυμμένο το λοβοτομημένο σας κεφάλι, και θα σιωπάτε.

ΥΓ.: Ο Σάββας, που ναι καλός άνθρωπος, συνήθως σας προτείνει Βιξ για τα λαιμά.
Εγώ προτείνω να συνεχίσετε αυτά (φαίνονται ληγμένα, αλλά δεν πειράζει..καλύτερα για σας).