Ο οποίος ήρθε κάπου απ τη Γερμανία, αν όχι εν μέσω αποδοκιμασιών (στα πλαίσια της συνολικής «αποδοκιμασίας» που έτυχε η περσινή πολιτική της διοίκησης και του Ντουντα) αλλά σίγουρα έγινε δεκτός απ τον κόσμο με πολύ μεγάλη επιφύλαξη (για να μην αναφέρω διάφορα υποτιμητικά που ακούστηκαν τότε. Α, και για να μην ξεχάσω, μέσα σε αυτούς μπορεί να ‘μουνα και γω…)

Και αργά, σταθερά, κι αθόρυβα, ο «μισοριξιάς» σέντερ, έγινε ο καταλύτης μιας ομάδας που αν θέλαμε να την παρομοιάσουμε με έναν παίχτη της, δε θα μπορούσε αυτός να ναι άλλος απ τον Καιλ: δηλ, πως λεγανε στην αρχή  για την ομάδα, κάπως συγκαταβατικά, ενώ στην ουσία θέλανε να πούνε: ΠΟΥ ΠΑ ΡΕ ΚΑΡΑΜΗΤΡΟ (ειδικά οι ΑΡΔικειμενικοί;) «καλούτσικος ο Ολυμπιακός , έχει κάποια προσόντα, κάποιο ταλέντο, αλλά όχι για μεγάλα πράματα. Δε γεμίζει το ματι. Στα βαθιά και στα δύσκολα, θα τους τρώνε για πρωινό». Μόνο που όλοι είδαμε πόσο ΒΑΘΙΑ  τους τον έβαλε και πόσο ΔΥΣΚΟΛΑ βγαίνει τώρα, η ομάδα-τον προβληματισμό ντε..μην πάει αλλού το μυαλό σας, μην το έχετε, αυτό, μέσα σας…

Με μια σχεδόν εκνευριστική αυτοπεποίθηση και με μια στα όρια της αναισθησίας άγνοια φόβου, άρχισε σαδιστικά να κοκκινίζει τα αυτιά και τα μάγουλα (του προσώπου ντε..μην πάει αλλού το μυαλό σας, μην το έχετε, αυτό, μέσα σας…) κάθε ενός ανυποψίαστου  κακομοίρη που βρέθηκε στο δρόμο της, και φυσικά κάθε επίδοξου πρωταθλητή, είτε Ευρώπης, είτε Ελλάδας.

Έτσι ακριβώς κι ο ατσαλένιος ο Χαινς. Έχεις την εντύπωση όπως τον βλέπεις, ότι δε  μπα να χε απέναντι και το Σακιλ τον ίδιο, ακόμα και τον Χακίμ για τους παλιότερους; Στα παπάργια του...ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ, ΑΜΑΣΗΤΟΣ, ΠΡΟΣΗΛΩΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΟΠΟ.

ΜΑΧΗΤΗΣ

Κάθε φορά, η ψυχή που καταθέτει στον αγώνα, είναι 100 φορές περισσότερη απ τον ιδρώτα που αφήνει στο παρκέ. Και δεν αφήνει και λίγο ιδρώτα.
Τον βλέπεις, συνήθως, ανάμεσα σε δυο και τρεις ψηλότερους και φαινομενικά δυνατότερους αντιπάλους, να παίζει με έναν τρόπο σαν να τους λέει: ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΑΣ. Είστε εδώ, ο μοναδικός σκοπός της ύπαρξής σας για την ακρίβεια, είναι να γίνετε τα πουτανάκια μου. Απλά, ΔΕΝ ΣΑΣ ΤΟ ΠΑ ΑΚΟΜΑ. Όταν το μάθετε, δε θα έχετε καταλάβει από πού σας ήρθε. Από πίσω σας ήρθε και θα πονάτε για καιρό, και αυτό θα ναι η διαρκής και οδυνηρή υπενθύμιση πως από δω, πέρασε ο Καιλ.

Αυτό που κάνει τον Καιλ ό,τι είναι, δεν είναι τα τεράστια και αναμφισβήτητα αθλητικά του προσόντα.
Είναι η Ψυχή. Είναι το γεγονός ότι πίσω από το «4» στη φανέλα, σαν τον Iron Man, κρύβει έναν πυρηνικό αντιδραστήρα  παραγωγής γαυροψυχοδυναμικής ενέργειας, που δίνει άλλη διάσταση και στα σωματικά και μπασκετικά του προσόντα.

Μιλάμε για ΨΥΧΑΡΑ. Μιλάμε για Γαύρικη ψυχή και ιδιοσυγκρασία, βγαλμένη κατευθείαν απ το βιβλίο με τους μεγαλύτερους Ήρωες της Γαυροσύνης.

Καιλ, είσαι μεγάλος γίγαντας ρε φίλε.
Αλλά, πιο πολύ κι από γίγαντας, είσαι μεγάλος ΓΑΥΡΟΣ.