και κάποιες κουβέντες που έγιναν στο γήπεδο χτες, και που ακούγονται γενικά από πολλούς σύγγαυρους, και που αφορούν το γεγονός ότι η Κουλα έπεσε στη β’ εθνική, θα θελα να υπογραμμίσω κάποια πράγματα, και να υπενθυμίσω κάποια άλλα.
Κατ’ αρχας, καταλαβαίνω απόλυτα την στάση πολλών συγγαυρων σχετικά με τον υποβιβασμό της ΔΕΚΟ του Ποδονίφτη, είτε αυτή έχει να κάνει με συμπάθεια και κατανόηση στον αδύναμο, είτε έχει να κάνει με μεγαθυμία, είτε ακόμα με μια πιο ωφελιμιστική στάση (κάπως αφελής αυτή), ότι δηλαδή αποδυναμώνεται το πρωτάθλημα κι ο εγχώριος ανταγωνισμός κλπ κλπ.
Ξεκινώντας απ το τελευταίο, απλα το όνομα η η ιστορία μιας ομάδας, δεν είναι ικανά από μόνα τους να κάνουν ανταγωνιστική μια ομάδα: τρανή απόδειξη η ιδια η κουλα τα τελευταία χρόνια, και ειδικά φέτος. Δε νομίζω ότι πλην της Κέρκυρας υπήρχε χειρότερη ομάδα στο πρωτάθλημα. Δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να την πληρώσουνε άλλες ομαδουλες, που με ό,τι δυνάμεις είχανε, παλέψανε την παραμονή τους και τα κατάφεραν.
Στο καλό λοιπόν. Στη Β’ εθνική, κι ακόμα παραπέρα.
Για να πάμε παρακάτω, με το συγκεκριμένο γεγονός, δε θα ασχολούμασταν καθόλου και ίσως να αφήναμε τη γαυρικη μεγαθυμίας μας να υπεριχύσει, μιας και συνήθως προηγείται σε τέτοιου είδους θέματα.
Όμως, θα προτιμήσουμε να αφήσουμε τον εγωϊσμό μας. Που φουντώνει άμα προκληθούμε. Κι όχι μόνο τον εγωισμό μας. Και την χαιρεκακία μας. Γιατί;
Για αυτό εδώ, που είναι όχι απλά μια άποψη ενός πικραμένου χανουμιου (που το παίζει κι «αντικειμενικός» σε διάφορα Μέσα κατά τ’ άλλα, ενώ όταν χώνεται στην τρύπα του αφήνει το πραγματικό του ποιον να ξεχυθεί σαν οχετός: χανουμοβαζελικη υποκρισία λέγεται αυτό) αλλά οι απόψεις του συνόλου των οπαδων της ΔΕΚΟ του Ποδονίφτη:
 
@ Γράφτηκαν και θα γραφτούν οι πιο ωραίοι επικήδιοι. Και ιδίως από αυτούς που είναι απ' έξω. Από αυτούς που όταν η ομάδα της πουστιάς το έπαιρνε το 2008 με ένα βαθμό λιγότερο στην βαθμολογία και μια τεσσάρα μέχρι τα... παπούτσια επέλεξαν το ευρηματικό 11 o Τζόρτζεβιτς και 11 η ΑΕΚ για σλόγκαν. Από αυτούς που τόσα χρόνια που το σύστημα που έγινε τσίρκο στις κασέτες αλλά ποτέ δεν βρέθηκε στην φυλακή, όχι μόνο τώρα αλλά και το 2002, καθόριζε τα πάντα αλλά αυτοί έλεγαν πως πρέπει και η ΑΕΚ να επενδύσει αν θέλει να φτιάξει ομάδα. Ακόμη και στα μεγαλύτερα δράματα περισσεύει η υποκρισία. Για να σε αναγκάζει να θυμάσαι πάντα όταν ο τροχός θα γυρίσει. Επρεπε να επενδύσει περισσότερα η ΑΕΚ λοιπόν. Κι όμως σαν χθες πριν μόλις πέντε χρόνια τερμάτιζε πρώτη στην βαθμολογία αλλά δεύτερη στα χαρτιά Και τρίτη τελικά στα πλέι οφ. Επένδυσε. Και πριν και μετά. Οχι όπως αποδείχτηκε ιστορικά με τον σωστό τρόπο. Οχι εκεί που έπρεπε. Οχι εκεί που ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΑΙΡΙΑΖΕ στην ΑΕΚ. Γιατί ακόμη και σήμερα μπροστά στον όλεθρο καταφέραμε και ΜΕΙΝΑΜΕ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ. Τόσο περήφανοι που όταν δημοσιεύσαμε από δημοσιογραφική υποχρέωση μετά το ματς στο Περιστέρι το θεωρητικό σενάριο παραμονής της ΑΕΚ αν συνεχιστεί το παιχνίδι με τον Πανθρακικό και η ΑΕΚ βάλει στα 12 λεπτά δυο γκολ έφαγα το βρισίδι της αρκούδας. Ετσι έπρεπε. Κανείς δεν θέλει να ακούσει για αυτό. Βρίστε κι άλλο, ΑΕΚ είμαστε. Και ποτέ δεν θα καταλάβουν αυτοί που θα έτρεχαν να πιαστούν από αυτό το σενάριο για να το κάνουν πράξη και να σωθούν τι σημαίνει ΑΕΚ. Αυτοί πανηγύριζαν και πούλαγαν και πνεύμα πριν πέντε χρόνια σαν σήμερα για ένα πρωτάθλημα που πήραν ενώ βγήκαν δεύτεροι. Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ. Ευτυχώς.
 
Δηλ, καταλάβατε τώρα σύγγαυροι που λυπάστε τις ύαινες;
Το διαβάσατε σύγγαυροι που σας προκαλεί συμπαθητικά συναισθήματα το «δραμα» της Κουλας;
Ο τύπος, και ολοι τους, τη στιγμή της καταστροφής τους, τη στιγμή που ψυχορραγούν, που βιώνουν την πιο δραματική στιγμή της ιστορίας τους (ασχετα με το ότι ηταν προφανές ότι θα συνέβαινε ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΚΑ κατι τέτοιο-αλλα δε φροντισαν ποτε να το αποφύγουν, ειχαν πάντα έτοιμο το άλλοθι, παρά τις ανεκδιηγητες αβάντες και του κράτους και όλων με σκοπο να ευμερήσει η Μάνα Κουλα) ΞΑΝΑ, χωρίς καθολου τσίπα, χωρίς καμια διαθεση αυτοκριτικής η αποδοσης ευθυνών ΣΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ, στους κατά καιρούς σωτηρες τους που τους ρουφηξαν το αιμα με το μπουρί της σομπας (με το ιδιο ρούφαγαν και τα λεφτά του Δημοσίου), τα βάζουν με το Θρύλο.
Για όλο αυτό, υπεύθυνος για τους κλάψες, είναι ο Θρύλος.
 
Ο πριαπισμένος Έφηβος, ναι, είναι υπεύθυνος για πολύ απ’ τον πόνο σας, σωματικό και ψυχικό, εννοείται, αλλα όχι όπως το θέτετε εσείς.
Για λόγους προφανείς και αδιαμφισβήτους, αλλά αυτά τα έχουμε πει, και θα πούμε κι αλλά.
 
Προς το παρόν, θα θέλαμε να σταθούμε σε δυο τρια πράγματα απ την παραπάνω Κουλειο συλλογιστική, και αισθητική.