Αυτό που επέτυχε αυτή η ομάδα είναι ανεπανάληπτο στην ιστορία των ομαδικών παιχνιδιών για σύλλογο κυρίαρχο στη χώρα του. Ο Άρης το 80 ήταν ένα τρεντ σ'ένα σπορ απολιτικό, με ένα όνομα έως αδιάφορο, με έντονο στοιχείο εθνικής 87 και έναν παίκτη υπεράνω κακών παθών. Ο τυφώνας του Λονδίνου πήρε και σήκωσε στον αέρα μαζί του κάθε λογής ουδέτερο και κάθε λογής αντιολυμπιακό. Επιληπτικά επεισόδια ταλαιπωρούσαν τους βαζέλους, τους αεκιτζήδες και κάθε άλλο πικραμένο στο δεύτερο δεκάλεπτο. Απ'τη μια ο αυθόρμητος θαυμασμός μπρος στο υπερθέαμα των λεόντων που αρνούνται να υποκύψουν κι απ'την άλλη ο πόνος που προκαλεί στις δεκάδες ανοιχτές πληγές η θέα του ερυθρόλευκου. Το ανοσοποιητικό τους σύστημα έφτασε στα όρια της αυτοκαταστροφής. Και τότε ήρθε η σφύρα του Κυρίου και τους σμπαράλιασε τις αντιστάσεις. Ω ναι ποτέ ξανά ένα αθλητικό οπτικό θέαμα δεν είχε τέτοια φόρτιση για τόσους ανθρώπους. Παοκιτζήδες έγιναν 7θυρίτες, γκόμενες έγιναν σαλιασμένα αγγλικά μπουλντόγκ, παππούδες ψάξανε τα μπαούλα να βρούνε τα δίκανα όταν ο Θάνατος από ψηλά έπεσε πάνω στο Μίροτιτς. Και μεις; Εμείς νιώσαμε να χύνουμε το σύμπαν.
Αυτό το " αυτή η ομάδα είναι τόσο μεγάλη, είναι τόσο υπεράνω όλων αυτών που δεν την θέλει, δεν την απαιτεί. Όπως δεν απαίτησε ποτέ τίποτα. Μόνο υπήρχε" είναι υπέροχο.

Πολλά είναι τα κλαμπ που κατά καιρούς πατάνε όποιον βρίσκουν μπροστά τους και σαρώνουν τους τίτλους...πολλές είναι και οι φωτοβολίδες...ελάχιστες είναι όμως οι ομάδες-παρέες που όχι μόνο γράφουν ιστορία αλλά αλλάζουν όλο το μοντέλο του ευρωπαϊκού μπάσκετ και αποτυπώνονται στο θυμικό και στη συνείδηση των φιλάθλων του αθλήματος και όχι μόνο...μετά τη Γιουγκοπλάστικα του τέλους της δεκαετίας του '80, αυτός ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ είναι η μόνη ομάδα που το κατάφερε αυτό...και αν τη Γιουγκοπλάστικα όλοι την περίμεναν και ήταν κατά κάποιο τρόπο αναμενόμενο, η μαγκιά και η πειραιώτικη ψυχή αυτής της ομάδας, μαζί με το ταλέντο και την ένας για όλους και όλοι για έναν νοοτροπία της( μην ξεχνάμε ότι τη μισή χρονιά παίζει χωρίς τον έναν από τους 3 σημαντικότερους παίκτες της και καλύτερο στην Ευρώπη στο ρόλο του), θα κάνουν τον ιστορικό και αθλητικογράφο του μέλλοντος να χάνει τα λόγια του όπως εγώ ακόμα και τώρα, 10 ώρες μετά τη λήξη...

ΘΡΥΛΕ ΘΕΕ ΜΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΕ ΜΟΥ

πριν απο καποια χρονια σε ενα αλοθρησκο site ο φιλος μου ο ΤΑΡΖΑΝ εγραψε:
"ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΓΑΥΡΟΣ" αναφερωταν στο 24ωρο φυσικα αλλιως θα το συμπληρωνε
"ΚΑΘΕ ΝΥΧΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΗ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΣΑΙ @ΑΥΛΩΜΕΝΟΣ ΓΑΥΡΟΣ"

αλλα...
υπαρχουν μερικες νυχτες που ουτε η @αυλα μπορει να τις περιγραψει. Σαν κιαυτη που μας χαρισαν χτες οι ΜΑΓΚΕΣ απο τον ΠΕΙΡΑΙΑ. και μη τολμισει ποτε κανενα μαμημενο ΑΡΔακι να μιλησει για αρχοντες δαχτυλιδιονε και λοιπες πιπες που κανουν τα ζελεδακια πιο ζουμερα... σε μας μονο με μια λεξη θα αναφερεστε διανοητικα ξε@λιασμενοι λατρεις του ζελε... Μ Α Γ Κ Ι Α!