Είδαμε κατ’ αρχας το Σαββα να καλεί το Χελάκη να βγει στο τηλέφωνο να μας εξηγήσει κανα δυο απορίες που μας δημιουργήθηκαν. Αλλά μην  έχετε και πολλές ελπίδες πως θα βγει. Γιατί έτσι κάνουν οι χελάκηδες αυτού του κόσμου: πετάνε το μελάνι τους κι εξαφανίζονται. Σαν τις σουπιές. Χειρότερα κι απ τους Δούρους.

Όσο περιμένουμε τον Γκουρού αυτόν της ανεξάρτητης και αντικειμενικής δημοσιογραφίας λοιπόν, ας δούμε και κάποιες άλλες διστάσεις της πραγματικότητας όπως εξελίσσεται.
Το ψέμα λένε έχει κοντά ποδάρια, αλλά η πουστιά, λέω εγώ, έχει κοντύτερα, και κάποιες φορές δεν έχει και καθόλου ποδάρια.
Είδαμε τον μεγαλομέτοχο του Αστέρα, του Τίμιου και Άμεμπτου αυτού σωματείου, μετά τον τελικό με μας, να δηλώνει αγανακτισμένος πως θα πάει στον Πρωθυπουργό να δουνε τι θα κανουνε με το θέμα της διαιτησίας. Μπροστάρης ακόμα μιας Τζιχάντ εναντίον του Ολυμπιακού που κύρηξε το Αντιολυμπιακό Τόξο, πιο συνασπισμένο από ποτέ.

Όμως, ήρθε μια φάση στο ματς των μπουγάτσων με τον Ατρόμητο κι έπεσε σα φάπα πάνω στον κατακόκκινο σβέρκο όλων των αγανακτισμένων, των ηθικών και των αηδιασμένων με το ελληνικό ποδόσφαιρο, που βρήκαν βέβαια άλλη μια ευκαιρία να αηδιάσουν ένα ματς του Ολυμπιακού. Μια φάση, σκέτη φάπα μεχρι τα παπούτσα.
Ο Σαλπιγγίδης βάζει μπροστα στο σκορ τις μπουγάτσες με ένα γκολ οφσαιντ μεχρι τη Θεσαλονίκη. Μη σου πω και παραπάνω, κι ας λένε οι αντικειμενικοί μιαουληδες πως ήταν δύσκολη η φάση.