ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ, ΑΛΛΑ ΑΚΡΩΣ ..ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ
Γράφτηκε απο Guest Red στις 18:03 | 12-09-2012
Sak Attacks
Γεια σας Αδέλφια!!
Πέρασε το καλοκαιράκι και μπήκαμε στους ρυθμούς μας όλοι σιγά – σιγά.. Και τους προσωπικούς και τους Ολυμπιακούς. Την τελευταία φορά που τα είπαμε από αυτό το μετερίζι του Δαφνοστεφανωμένου, σας είχα αφήσει με μία μελαγχολία για μία κατ’ εμέ «επική χρονία» που μας είχε αφήσει και σας είχα αποχαιρετίσει με μία ανυπομονησία, ένα «ΑΝΥΠΟΜΟΝΩ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΣΕΧΩΣ..». Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι…
Σας βεβαιώνω, ότι όταν έγραφα αυτό το «ανυπομονώ για τα προσεχώς..» δεν είχα καθόλου στο μυαλό μου τα όσα θα ακολουθούσαν στην διάρκεια αυτού του «θρυλικού» καλοκαιριού.
Ας σας εξηγηθώ όμως για τούτη την εισαγωγή γιατί όλο μέλι είμαι κι από τηγανίτα τίποτα.
Όταν τελείωσαν οι υποχρεώσεις της ομάδας πέρσι, ξέραμε όλοι πως σήμανε ένα τέλος εποχής, τουλάχιστον όσον αφορά στον πάγκο της. Η εποχή Βαλβέρδε είχε φτάσει στο τέλος της καλώς ή κακώς, ανάλογα την άποψη του καθένα από μας, αλλά παρόλα αυτά, έχοντας δει την ομάδα να αποδίδει όπως απέδωσε, κυρίως στην Ευρώπη, αλλά και όταν έπρεπε στην Ελλάδα, οι περισσότεροι πιστεύαμε πως με 2-3 ποιοτικές προσθήκες, η ομάδα θα παρουσιαζόταν καλύτερη από την περασμένη σεζόν. Για την ακρίβεια, αυτό πίστευα, για να μην τσουβαλιάζω γνώμες σύγγαυρων. Ήμουν αισιόδοξος, πως ο Πρόεδρος, έχοντας δείξει άριστα δείγματα με την επιλογή, αλλά κυρίως την στήριξη προς τον Βαλβέρδε, θα έκανε την καλύτερη δυνατή επιλογή προπονητή και στην συνέχεια θα την περιέβαλε με εμπιστοσύνη.
Η επιλογή Ζαρντίμ, ήρθε να δικαιώσει την προσδοκία μου. Ναι μεν, δεν είχε βιογραφικό αντίστοιχο του Ερνέστο, όταν αυτός είχε πρωτοπιάσει λιμάνι, αλλά τα στοιχεία που τον συνόδευαν ήταν άκρως ενθαρρυντικά. Ο τύπος αυτός από την Πορτογαλία, είχε όνειρο από παιδί ακόμα να γίνει προπονητής. Κόλλημα. Άλλα κυρίως, είχε φέρει στην σύντομη καριέρα του σε πέρας, όχι εύκολες αποστολές. Για να μην παρελθοντολογώ, παρακολουθώντας την Μπράγκα με τους Ντουγκλάους και τους λοιπούς «φτωχούς συγγενείς», σε σχέση με το υλικό που διέθεταν πέρσι Πόρτο και Μπενφίκα, να παλεύει μέχρι τέλους για την πορτουγκέζικη κούπα, σε έπειθε πως ο τύπος που είχε στον πάγκο ήταν ικανός να χτίσει ομάδες με άσημα και φθηνά ποδοσφαιρικά υλικά και να τα βάλει με κολοσσούς. Επίσης, για να ενισχύσω την άποψη ότι ο Ολυμπιακός απέκτησε καλό προπονητή, μπορώ να σας παραθέσω ένα ακόμη επιχειρηματάκι. Η ομάδα της Μπράγκα που έπαιξε στα ίσα την Ουντινέζε του Γκουιντολίν και εν τέλει την απέκλεισε, είναι μια σύγχρονη ευρωπαϊκή ομάδα. Και η εικόνα της στα 2 παιχνίδια με τους Ιταλούς, σίγουρα δεν μπορεί να πιστωθεί σε μεγάλο βαθμό στον αγαπημένο μας Τεσσέιρο, ο οποίος διαδέχθηκε τον «Ζ» στον πάγκο της. Ας αφήσω όμως το θέμα προπονητής στην άκρη για τώρα κι ας πάμε στο τι ακολούθησε την έλευσή του στο λιμάνι.
Η ομάδα, άρχισε την μεταγραφική της ενίσχυση τουλάχιστον ευχάριστα. Η ομάδα άρχισε να προσθέτει στο ρόστερ της νεαρούς Έλληνες παίκτες. Παράλληλα επέστρεψε και ο Μήτρογλου που απουσίαζε 1,5 χρόνο δανεικός σε Πανιώνιο και Ατρόμητο. Οι αποκτήσεις Μανωλά, Σιόβα, Γιαννιώτη, Βλαχοδήμου και Τάτου, ακόμα και αν σηκώνουν κάποιες ενστάσεις, ήταν όλες μεταγραφές με λογική βάση. Κάτι δίχως λογική ήταν, όπως εκ των υστέρων αποδείχθηκε η απόκτηση του Ντιελνά από την Β’ Γαλλίας. Κι ενώ λοιπόν ο «περιφερειακός» μεταγραφικός σχεδιασμός έμοιαζε να κινείται σε άψογα επίπεδα (σημ: περιφερειακός, γιατί με εξαίρεση τον Μήτρογλου, κανείς νεοφερμένος δεν έμοιαζε έτοιμος για 11αδάτος), άρχισαν οι αρρυθμίες...
Ο Ζαρντίμ, και εύλογα, ζήτησε ικανό χρονικό διάστημα για να αξιολογήσει τους παίκτες που είχε μαζί του. Γιατί άλλο τα DVD και άλλο η καθημερινή επαφή στην προπόνηση και η σιγουριά για το πως κάποιος παίκτης αντιδρά στις εντολές του προπονητή και στο κατά πόσο κολλά στα πλάνα του. Εν τω μεταξύ όμως, ο Ολυμπιακός είχε πάθει «αμυντική μετάλλαξη». Τα 3 βασικά στόπερ της προηγούμενης χρονιάς ήταν απόντα. Το ίδιο και ο βασικός χαφ – σύρτης του. Ο Μέλμπεργκ μας είχε εγκαταλείψει, ο Αβραάμ ήταν εκτός με ρήξη χιαστών και ο Μαρκάνο, κολυμπούσε σε πισίνα από ρούβλια στο Καζάν. Λίγο αργότερα τον ακολούθησε εκεί και ο γερο-Ορμπάιθ. Τα κενά προφανή. Κι αν για την θέση του γερο-Πάμπλο, υπήρχαν ελπίδες στο πρόσωπο του Φέισα, ώστε να καλυφθεί το κενό του, κι αν επίσης, ο «σχεδιασμός» προέβλεπε πως ένας από τους 3 νεαρούς στόπερ θα κάλυπτε το ένα κενό από την απουσία των Μέλμπεργκ – Αβραάμ, τα κενά του έμπειρου στόπερ, στο οποίο θα στηριζόταν η αμυντική μας γραμμή και του «αμυντικού πασπαρτού» τύπου Μαρκάνο παρέμεναν. Γιατί ο Ζαραδούκας, που πήρε την θέση του ψιλόλιγνου Ισπανού στο ρόστερ, ήταν και είναι μόνο αριστερό μπακ και μάλιστα προερχόμενος από σοβαρό τραυματισμό (που ακόμα και σήμερα δεν του έχει επιτρέψει να παίξει έστω σε φιλικό ματς πάνω από ένα ημίχρονο) και με 0(!!!) συμμετοχές με την ερυθρόλευκη. Στα παραπάνω κενά, ας προσθέσουμε την αποχώρηση του φιλότιμου, αλλά όχι πολύτιμου Μακούν και ας υποθέσουμε πως ο Ιταλός Γκρέκο ήρθε να τον αντικαταστήσει, αποτελώντας μία προσθήκη ενός παίκτη από καλή ποδοσφαιρική σχολή, με τσαγανό και πείσμα να πετύχει μακριά από το «σπίτι», εκεί που δεσπόζουν φιγούρες τύπου Ντε Ρόσι.
Με αυτά κι εκείνα, οι μέρες και έπειτα οι βδομάδες κυλούσαν. Απαντήσεις στα «ερωτηματικά» του ρόστερ όχι μόνο δεν έρχονταν, αλλά ούτε διαφαίνονταν στον ορίζοντα. Δεν θα μπω στην διαδικασία να ασχοληθώ με την στάση των ΜΜΕ όλη εκείνη την περίοδο. Μας θεωρώ έμπειρους πλέον στην αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων. Παρά, λοιπόν τα παραπάνω κενά – ερωτηματικά του ρόστερ, ο «σχεδιασμός» της ομάδας, προέταξε σε μέγιστη ανάγκη την απόκτηση ενός Αντι-Ιμπαγάσα. Ενός νεότερου παίκτη, ο οποίος θα ήταν ικανός να «γεμίσει τα παπούτσια» του τεράστιου Αργεντίνου. Και πράγματι, τέτοιος παίκτης βρέθηκε. Ήταν ένας παλιός γνωστός μας. Ο Μασάντο, τον οποίο, ως άρρωστος που είμαι, θυμόμουν από τα εφιαλτικά διπλά ματς με την Σεντ Ετιέν για το Ουέφα. Τότε, παρέα με τον παικταρά Ματουιντί μας είχαν σμπαραλιάσει το κέντρο. Τρεξίματα, τεχνική, αντοχή, ο ορισμός του box to box χαφ. Ήταν μια μεταγραφή που είχε περάσει από 40 κύματα και στο τέλος είχε γίνει. Ποιοτική προσθήκη αναμφίβολα. Παράλληλα τσιμουδιά για αμυντικό χαφ και έμπειρο στόπερ. Μέχρι που μπήκε στην ζωή μας ο Πάμπλο Κοντρέρας. Ο Χιλιανός, γνωστός από την θητεία του στον Ζμπάοκ. Αντι-μέλμπεργκ δεν τον έλεγες, αλλά διέκρινες μία λογική, την οποία κανένας δεν μπήκε στην διαδικασία να στην επικοινωνήσει. Ο 34αρης χιλιανός ερχόταν να δασκαλέψει τα νεαρά στόπερ μας και να μπορεί, όταν ο Αβραάμ θα επιστρέψει γερός, να πάει διακριτικά στον πάγκο, παραχωρώντας την θέση του, όχι στον Αβραάμ, αλλά σε εκείνον από τους Σιόβα, Παπάζογλου ή Μανωλά, θα είχε αποδείξει μέχρι τότε, πως αξίζει να σταθεί στην 11αδα του Θρύλου. Για τους πολλούς όμως, το μήνυμα ήταν απλό, ίσως απλοϊκό, αλλά με στέρεα βάση. Από τον Μέλμπεργκ στον Κοντρέρας που είχε γυρίσει στην Χιλή για να κόψει σιγά-σιγά την μπάλα.
Μέσα σε όλα, είχε έρθει η ώρα της αποχώρησης του Μιραλάς. Ενός παίκτη που από τα αζήτητα της Σεντ Ετιέν είχε γίνει μέσα σε 2 χρόνια ο «καλύτερος ..για μας». Για την αποχώρησή του, προφανώς αξίζει να αναφερθώ μία άλλη φορά, εκτενέστερα, γιατί δεν θα το κάνω τώρα. Δεν είναι αυτός ο σκοπός μου. Προσπερνώντας λοιπόν το πως και το γιατί ο Μιραλάς έφυγε, ένα ήταν και είναι σίγουρο. Ένα κενό ακόμα, κομβικής σημασίας.
Από την ημέρα που ο Κέβιν μας την έκανε για το Λίβερπουλ, άρχισε ο βομβαρδισμός, το σφυροκόπημά μας. Είπα και παραπάνω πως δεν θα ασχοληθώ με την «πολιτική» των ΜΜΕ απέναντι στις μεταγραφές του Ολυμπιακού, αλλά δεν μπορώ να μην σταθώ στο γεγονός πως ακούσαμε και διαβάσαμε πολλά ονόματα, ειδικά για την θέση του Μιραλάς και μάλιστα παικτών, των οποίων οι περιπτώσεις ήταν από πολύ δύσκολες έως ανέφικτες. Τι Νενε, τι Κουαρέσμα, τι Κακουτα!! Κι αναφέρομαι σε όσα διαβάσαμε, γιατί στο τέλος των μεταγραφών, η ΠΑΕ μας ενημέρωσε πως για όλους όσους είχαμε διαβάσει ή ακούσει, είχαν γίνει κινήσεις. Αναλυτική αναφορά πεπραγμένων και μη λάβαμε. Κι όμως, παίκτης για την θέση του Μιραλάς δεν ήρθε ποτέ. Έστω και χαμηλότερης στάθμης των Νενέ και Κουαρέσμα. Κανείς. Τίποτε. Και στο +5 της μεταγραφικής περιόδου, η ομάδα πάλεψε να φέρει στην Ελλάδα τον Ντελ Πιέρο και κυρίως κάλυψε με τον «ελεύθερο» Ντιακιτέ, το κενό στα αμυντικά χαφ, πράττοντας σωστά, αλλά αποδεικνύοντας, ότι μάλλον το σχέδιο ήταν λάθος.
Ο απολογισμός των παραπάνω, για μένα, είναι αρνητικός. Η ομάδα, από δύο ή τρεις ποιοτικές προσθήκες, τις οποίες είχε ανάγκη, όχι για να διατηρηθεί στο ίδιο επίπεδο, αλλά για να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο, πραγματοποίησε μία τουλάχιστον περίεργη μεταγραφική καμπάνια. Κυρίως, μια ακατάληπτη καμπάνια. Δίχως ξεκάθαρο πλάνο. Γιατί, για να είναι ένα πλάνο ξεκάθαρο, πρέπει καταρχάς να μοιάζει τέτοιο. Μερικοί θα πουν πως έγινε ελληνοποίηση. Θα το δεχτώ. Αλλά οι νεοφερμένοι Έλληνες παίκτες, δεν ήρθαν για να διαδεχθούν τους αποχωρήσαντες – υπερπολίτιμους παίκτες. Ήρθαν για να αλλάξουν την σύσταση του ρόστερ. Αυτό το πέτυχαν, αλλά τα κενά παρέμειναν. Κι ας επιστρέψω στο θέμα του προπονητή για να το κλείσω.
Ο Ζαρντίμ, πάρα πολύ κακώς, μας συστήθηκε από την διοίκηση και τον τύπο, σαν συνεχιστής του έργου του Βαλβέρδε. Σαν ταυτόσημης φιλοσοφίας προπονητής. Κι όμως από το πρώτο φιλικό φάνηκε ότι κάτι τέτοιο απείχε πολύ από την πραγματικότητα. Αυτό δεν είναι κακό. Κάθε άλλο. Ο Βαλβέρδε δεν έχει ανακαλύψει την Βίβλο του ποδοσφαίρου, ούτε κρύβει στο πέτο του την συνταγή της επιτυχίας. Υπάρχουν πολλοί τρόποι και πολλά συστήματα για να παίξει μία ομάδα ποδόσφαιρο όμορφο και επιθετικό. Παιδιά που γράφουν στο site έχουν εξηγήσει αναλυτικά τις διαφορές αλλά και τον τρόπο που αρέσει στον Ζαρντίμ να παίζει η ομάδα του. Προσωπικά πιστεύω, πως παρά τα παραπάνω, εάν το σύνολο δέσει και αποδώσει σύμφωνα με τα θέλω του προπονητή, θα ξεχάσουμε γρήγορα τον «πρώην».
Για να κλείσω το «σεντόνι» που μόλις διαβάσατε, θα σας γράψω 3-4 πραγματάκια, τα οποία για μένα είναι και το ρεζουμέ, τώρα που ξέρετε πως είδα την όλη καλοκαιρινή φάση.
Το μόνο μου «παράπονο» είναι το εξής:
Βαγγέλη μην με αντιμετωπίζεις με διστακτικότητα. Βγες και ξηγήσου μου!! Δεν είμαστε απέναντι. Έχεις δικαίωμα να βγεις και να μου μιλήσεις στα ίσα. Το κέρδισες αυτό το δικαίωμα. Επένδυσες στην αγάπη μας, τον Ολυμπιακό. Βγες βρε άνθρωπε και μίλα μου. Εσύ είσαι ο Πρόεδρος και κρατάς τις τύχες της ομάδας στα χέρια σου. Πες μου «το βλέπω έτσι..». Επίλεξε εσύ πότε θα το κάνεις. Τον Μάη, τον Ιούλη, τον Αύγουστο. Όποτε ΕΣΥ κρίνεις, αλλά μίλα μας. Άσε τον Καραπαππά στην άκρη και τον Βρέντζο.
«Θέλω Έλληνες στο ρόστερ που θα παίζουν και δεν θα τους παίρνουμε μόνο για να μην πάνε στους απέναντι.. Έχω μιλήσει και με τον κόουτς γι’ αυτό το θέμα.. Επενδύουμε στο μέλλον της ομάδας. Δεν κοιτάμε εφήμερα αποτελέσματα. ».
«Το μπάτζετ θα πρέπει να πέσει για τον α’ και β’ λόγο...»
«Στην θέση του Μιραλάς δεν θα πάρω κανέναν.. Θα βγάλουμε έναν νέο Μιραλάς μέσα από τους παίκτες που έχουμε.. Αν δεν βγει κανένας, τότε εδώ είμαστε να φέρουμε παίκτη – παίκτες..»
«Ο Κοντρέρας ήρθε σαν μια έξτρα λύση.. Δεν είναι μακράς πνοής παίκτης.. Ηγέτης της άμυνάς μας είναι ο Αβραάμ κι όταν γυρίσει θα τον κάνουμε δίδυμο με τον καλύτερο από τους Σιόβα, Μανωλά ή Παπάζογλου, τους οποίους πιστεύουμε σαν ομάδα..»
Μια ξήγα θα ήταν αρκετή. Όλα θα ήταν καλύτερα από ότι είναι σήμερα. Για μένα, ο Πρόεδρος του Ολυμπιακού, είναι εξ ορισμού φίλος. Και στους φίλους μιλάς, τους συμβουλεύεις. Δεν τους προγκάς, δεν τους κράζεις, δεν τους κόβεις αν κάνουν κάποιο κατά την γνώμη σου. Κι αν εσύ αποδειχτείς λάθος, το δείχνεις έμπρακτα. Αυτό ισχύει για μας αλλά και αντίστροφα.
Η χρονιά ξεκίνησε, είναι ώρα για «μάχη» δίπλα στην ομάδα. Ο Ολυμπιακός δεν είναι ούτε κακή ομάδα, ούτε έχει κακούς παίκτες. Κάθε άλλο. Όλα τα παραπάνω αποτελούν ήδη παρελθόν για τον υγιώς σκεπτόμενο οπαδό του Ολυμπιακού. Είμαι σίγουρος πως ο προπονητής θα μας παρουσιάσει ένα πολύ καλό σύνολο και ότι θα ευχαριστηθούμε την ομάδα. Πρέπει να του δοθεί χρόνος, τόσο σε αυτόν, όσο και στους παίκτες για να μας παρουσιάσουν όσα μπορούν. Απλά μερικά πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά, είτε από άποψη στελέχωσης είτε από πλευράς εξήγησης για την στελέχωση της ομάδας. Πλέον δεν κοιτάμε πίσω...
Η δική μας θέση είναι στο πλάι της ομάδας. Δόρυ και ασπίδα της που λέει και μια ψυχή..
Sak Attacks
Γεια σας Αδέλφια!!
Πέρασε το καλοκαιράκι και μπήκαμε στους ρυθμούς μας όλοι σιγά – σιγά.. Και τους προσωπικούς και τους Ολυμπιακούς. Την τελευταία φορά που τα είπαμε από αυτό το μετερίζι του Δαφνοστεφανωμένου, σας είχα αφήσει με μία μελαγχολία για μία κατ’ εμέ «επική χρονία» που μας είχε αφήσει και σας είχα αποχαιρετίσει με μία ανυπομονησία, ένα «ΑΝΥΠΟΜΟΝΩ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΣΕΧΩΣ..». Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι…
Σας βεβαιώνω, ότι όταν έγραφα αυτό το «ανυπομονώ για τα προσεχώς..» δεν είχα καθόλου στο μυαλό μου τα όσα θα ακολουθούσαν στην διάρκεια αυτού του «θρυλικού» καλοκαιριού.
Ας σας εξηγηθώ όμως για τούτη την εισαγωγή γιατί όλο μέλι είμαι κι από τηγανίτα τίποτα.
Όταν τελείωσαν οι υποχρεώσεις της ομάδας πέρσι, ξέραμε όλοι πως σήμανε ένα τέλος εποχής, τουλάχιστον όσον αφορά στον πάγκο της. Η εποχή Βαλβέρδε είχε φτάσει στο τέλος της καλώς ή κακώς, ανάλογα την άποψη του καθένα από μας, αλλά παρόλα αυτά, έχοντας δει την ομάδα να αποδίδει όπως απέδωσε, κυρίως στην Ευρώπη, αλλά και όταν έπρεπε στην Ελλάδα, οι περισσότεροι πιστεύαμε πως με 2-3 ποιοτικές προσθήκες, η ομάδα θα παρουσιαζόταν καλύτερη από την περασμένη σεζόν. Για την ακρίβεια, αυτό πίστευα, για να μην τσουβαλιάζω γνώμες σύγγαυρων. Ήμουν αισιόδοξος, πως ο Πρόεδρος, έχοντας δείξει άριστα δείγματα με την επιλογή, αλλά κυρίως την στήριξη προς τον Βαλβέρδε, θα έκανε την καλύτερη δυνατή επιλογή προπονητή και στην συνέχεια θα την περιέβαλε με εμπιστοσύνη.
Η επιλογή Ζαρντίμ, ήρθε να δικαιώσει την προσδοκία μου. Ναι μεν, δεν είχε βιογραφικό αντίστοιχο του Ερνέστο, όταν αυτός είχε πρωτοπιάσει λιμάνι, αλλά τα στοιχεία που τον συνόδευαν ήταν άκρως ενθαρρυντικά. Ο τύπος αυτός από την Πορτογαλία, είχε όνειρο από παιδί ακόμα να γίνει προπονητής. Κόλλημα. Άλλα κυρίως, είχε φέρει στην σύντομη καριέρα του σε πέρας, όχι εύκολες αποστολές. Για να μην παρελθοντολογώ, παρακολουθώντας την Μπράγκα με τους Ντουγκλάους και τους λοιπούς «φτωχούς συγγενείς», σε σχέση με το υλικό που διέθεταν πέρσι Πόρτο και Μπενφίκα, να παλεύει μέχρι τέλους για την πορτουγκέζικη κούπα, σε έπειθε πως ο τύπος που είχε στον πάγκο ήταν ικανός να χτίσει ομάδες με άσημα και φθηνά ποδοσφαιρικά υλικά και να τα βάλει με κολοσσούς. Επίσης, για να ενισχύσω την άποψη ότι ο Ολυμπιακός απέκτησε καλό προπονητή, μπορώ να σας παραθέσω ένα ακόμη επιχειρηματάκι. Η ομάδα της Μπράγκα που έπαιξε στα ίσα την Ουντινέζε του Γκουιντολίν και εν τέλει την απέκλεισε, είναι μια σύγχρονη ευρωπαϊκή ομάδα. Και η εικόνα της στα 2 παιχνίδια με τους Ιταλούς, σίγουρα δεν μπορεί να πιστωθεί σε μεγάλο βαθμό στον αγαπημένο μας Τεσσέιρο, ο οποίος διαδέχθηκε τον «Ζ» στον πάγκο της. Ας αφήσω όμως το θέμα προπονητής στην άκρη για τώρα κι ας πάμε στο τι ακολούθησε την έλευσή του στο λιμάνι.
Η ομάδα, άρχισε την μεταγραφική της ενίσχυση τουλάχιστον ευχάριστα. Η ομάδα άρχισε να προσθέτει στο ρόστερ της νεαρούς Έλληνες παίκτες. Παράλληλα επέστρεψε και ο Μήτρογλου που απουσίαζε 1,5 χρόνο δανεικός σε Πανιώνιο και Ατρόμητο. Οι αποκτήσεις Μανωλά, Σιόβα, Γιαννιώτη, Βλαχοδήμου και Τάτου, ακόμα και αν σηκώνουν κάποιες ενστάσεις, ήταν όλες μεταγραφές με λογική βάση. Κάτι δίχως λογική ήταν, όπως εκ των υστέρων αποδείχθηκε η απόκτηση του Ντιελνά από την Β’ Γαλλίας. Κι ενώ λοιπόν ο «περιφερειακός» μεταγραφικός σχεδιασμός έμοιαζε να κινείται σε άψογα επίπεδα (σημ: περιφερειακός, γιατί με εξαίρεση τον Μήτρογλου, κανείς νεοφερμένος δεν έμοιαζε έτοιμος για 11αδάτος), άρχισαν οι αρρυθμίες...
Ο Ζαρντίμ, και εύλογα, ζήτησε ικανό χρονικό διάστημα για να αξιολογήσει τους παίκτες που είχε μαζί του. Γιατί άλλο τα DVD και άλλο η καθημερινή επαφή στην προπόνηση και η σιγουριά για το πως κάποιος παίκτης αντιδρά στις εντολές του προπονητή και στο κατά πόσο κολλά στα πλάνα του. Εν τω μεταξύ όμως, ο Ολυμπιακός είχε πάθει «αμυντική μετάλλαξη». Τα 3 βασικά στόπερ της προηγούμενης χρονιάς ήταν απόντα. Το ίδιο και ο βασικός χαφ – σύρτης του. Ο Μέλμπεργκ μας είχε εγκαταλείψει, ο Αβραάμ ήταν εκτός με ρήξη χιαστών και ο Μαρκάνο, κολυμπούσε σε πισίνα από ρούβλια στο Καζάν. Λίγο αργότερα τον ακολούθησε εκεί και ο γερο-Ορμπάιθ. Τα κενά προφανή. Κι αν για την θέση του γερο-Πάμπλο, υπήρχαν ελπίδες στο πρόσωπο του Φέισα, ώστε να καλυφθεί το κενό του, κι αν επίσης, ο «σχεδιασμός» προέβλεπε πως ένας από τους 3 νεαρούς στόπερ θα κάλυπτε το ένα κενό από την απουσία των Μέλμπεργκ – Αβραάμ, τα κενά του έμπειρου στόπερ, στο οποίο θα στηριζόταν η αμυντική μας γραμμή και του «αμυντικού πασπαρτού» τύπου Μαρκάνο παρέμεναν. Γιατί ο Ζαραδούκας, που πήρε την θέση του ψιλόλιγνου Ισπανού στο ρόστερ, ήταν και είναι μόνο αριστερό μπακ και μάλιστα προερχόμενος από σοβαρό τραυματισμό (που ακόμα και σήμερα δεν του έχει επιτρέψει να παίξει έστω σε φιλικό ματς πάνω από ένα ημίχρονο) και με 0(!!!) συμμετοχές με την ερυθρόλευκη. Στα παραπάνω κενά, ας προσθέσουμε την αποχώρηση του φιλότιμου, αλλά όχι πολύτιμου Μακούν και ας υποθέσουμε πως ο Ιταλός Γκρέκο ήρθε να τον αντικαταστήσει, αποτελώντας μία προσθήκη ενός παίκτη από καλή ποδοσφαιρική σχολή, με τσαγανό και πείσμα να πετύχει μακριά από το «σπίτι», εκεί που δεσπόζουν φιγούρες τύπου Ντε Ρόσι.
Με αυτά κι εκείνα, οι μέρες και έπειτα οι βδομάδες κυλούσαν. Απαντήσεις στα «ερωτηματικά» του ρόστερ όχι μόνο δεν έρχονταν, αλλά ούτε διαφαίνονταν στον ορίζοντα. Δεν θα μπω στην διαδικασία να ασχοληθώ με την στάση των ΜΜΕ όλη εκείνη την περίοδο. Μας θεωρώ έμπειρους πλέον στην αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων. Παρά, λοιπόν τα παραπάνω κενά – ερωτηματικά του ρόστερ, ο «σχεδιασμός» της ομάδας, προέταξε σε μέγιστη ανάγκη την απόκτηση ενός Αντι-Ιμπαγάσα. Ενός νεότερου παίκτη, ο οποίος θα ήταν ικανός να «γεμίσει τα παπούτσια» του τεράστιου Αργεντίνου. Και πράγματι, τέτοιος παίκτης βρέθηκε. Ήταν ένας παλιός γνωστός μας. Ο Μασάντο, τον οποίο, ως άρρωστος που είμαι, θυμόμουν από τα εφιαλτικά διπλά ματς με την Σεντ Ετιέν για το Ουέφα. Τότε, παρέα με τον παικταρά Ματουιντί μας είχαν σμπαραλιάσει το κέντρο. Τρεξίματα, τεχνική, αντοχή, ο ορισμός του box to box χαφ. Ήταν μια μεταγραφή που είχε περάσει από 40 κύματα και στο τέλος είχε γίνει. Ποιοτική προσθήκη αναμφίβολα. Παράλληλα τσιμουδιά για αμυντικό χαφ και έμπειρο στόπερ. Μέχρι που μπήκε στην ζωή μας ο Πάμπλο Κοντρέρας. Ο Χιλιανός, γνωστός από την θητεία του στον Ζμπάοκ. Αντι-μέλμπεργκ δεν τον έλεγες, αλλά διέκρινες μία λογική, την οποία κανένας δεν μπήκε στην διαδικασία να στην επικοινωνήσει. Ο 34αρης χιλιανός ερχόταν να δασκαλέψει τα νεαρά στόπερ μας και να μπορεί, όταν ο Αβραάμ θα επιστρέψει γερός, να πάει διακριτικά στον πάγκο, παραχωρώντας την θέση του, όχι στον Αβραάμ, αλλά σε εκείνον από τους Σιόβα, Παπάζογλου ή Μανωλά, θα είχε αποδείξει μέχρι τότε, πως αξίζει να σταθεί στην 11αδα του Θρύλου. Για τους πολλούς όμως, το μήνυμα ήταν απλό, ίσως απλοϊκό, αλλά με στέρεα βάση. Από τον Μέλμπεργκ στον Κοντρέρας που είχε γυρίσει στην Χιλή για να κόψει σιγά-σιγά την μπάλα.
Μέσα σε όλα, είχε έρθει η ώρα της αποχώρησης του Μιραλάς. Ενός παίκτη που από τα αζήτητα της Σεντ Ετιέν είχε γίνει μέσα σε 2 χρόνια ο «καλύτερος ..για μας». Για την αποχώρησή του, προφανώς αξίζει να αναφερθώ μία άλλη φορά, εκτενέστερα, γιατί δεν θα το κάνω τώρα. Δεν είναι αυτός ο σκοπός μου. Προσπερνώντας λοιπόν το πως και το γιατί ο Μιραλάς έφυγε, ένα ήταν και είναι σίγουρο. Ένα κενό ακόμα, κομβικής σημασίας.
Από την ημέρα που ο Κέβιν μας την έκανε για το Λίβερπουλ, άρχισε ο βομβαρδισμός, το σφυροκόπημά μας. Είπα και παραπάνω πως δεν θα ασχοληθώ με την «πολιτική» των ΜΜΕ απέναντι στις μεταγραφές του Ολυμπιακού, αλλά δεν μπορώ να μην σταθώ στο γεγονός πως ακούσαμε και διαβάσαμε πολλά ονόματα, ειδικά για την θέση του Μιραλάς και μάλιστα παικτών, των οποίων οι περιπτώσεις ήταν από πολύ δύσκολες έως ανέφικτες. Τι Νενε, τι Κουαρέσμα, τι Κακουτα!! Κι αναφέρομαι σε όσα διαβάσαμε, γιατί στο τέλος των μεταγραφών, η ΠΑΕ μας ενημέρωσε πως για όλους όσους είχαμε διαβάσει ή ακούσει, είχαν γίνει κινήσεις. Αναλυτική αναφορά πεπραγμένων και μη λάβαμε. Κι όμως, παίκτης για την θέση του Μιραλάς δεν ήρθε ποτέ. Έστω και χαμηλότερης στάθμης των Νενέ και Κουαρέσμα. Κανείς. Τίποτε. Και στο +5 της μεταγραφικής περιόδου, η ομάδα πάλεψε να φέρει στην Ελλάδα τον Ντελ Πιέρο και κυρίως κάλυψε με τον «ελεύθερο» Ντιακιτέ, το κενό στα αμυντικά χαφ, πράττοντας σωστά, αλλά αποδεικνύοντας, ότι μάλλον το σχέδιο ήταν λάθος.
Ο απολογισμός των παραπάνω, για μένα, είναι αρνητικός. Η ομάδα, από δύο ή τρεις ποιοτικές προσθήκες, τις οποίες είχε ανάγκη, όχι για να διατηρηθεί στο ίδιο επίπεδο, αλλά για να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο, πραγματοποίησε μία τουλάχιστον περίεργη μεταγραφική καμπάνια. Κυρίως, μια ακατάληπτη καμπάνια. Δίχως ξεκάθαρο πλάνο. Γιατί, για να είναι ένα πλάνο ξεκάθαρο, πρέπει καταρχάς να μοιάζει τέτοιο. Μερικοί θα πουν πως έγινε ελληνοποίηση. Θα το δεχτώ. Αλλά οι νεοφερμένοι Έλληνες παίκτες, δεν ήρθαν για να διαδεχθούν τους αποχωρήσαντες – υπερπολίτιμους παίκτες. Ήρθαν για να αλλάξουν την σύσταση του ρόστερ. Αυτό το πέτυχαν, αλλά τα κενά παρέμειναν. Κι ας επιστρέψω στο θέμα του προπονητή για να το κλείσω.
Ο Ζαρντίμ, πάρα πολύ κακώς, μας συστήθηκε από την διοίκηση και τον τύπο, σαν συνεχιστής του έργου του Βαλβέρδε. Σαν ταυτόσημης φιλοσοφίας προπονητής. Κι όμως από το πρώτο φιλικό φάνηκε ότι κάτι τέτοιο απείχε πολύ από την πραγματικότητα. Αυτό δεν είναι κακό. Κάθε άλλο. Ο Βαλβέρδε δεν έχει ανακαλύψει την Βίβλο του ποδοσφαίρου, ούτε κρύβει στο πέτο του την συνταγή της επιτυχίας. Υπάρχουν πολλοί τρόποι και πολλά συστήματα για να παίξει μία ομάδα ποδόσφαιρο όμορφο και επιθετικό. Παιδιά που γράφουν στο site έχουν εξηγήσει αναλυτικά τις διαφορές αλλά και τον τρόπο που αρέσει στον Ζαρντίμ να παίζει η ομάδα του. Προσωπικά πιστεύω, πως παρά τα παραπάνω, εάν το σύνολο δέσει και αποδώσει σύμφωνα με τα θέλω του προπονητή, θα ξεχάσουμε γρήγορα τον «πρώην».
Για να κλείσω το «σεντόνι» που μόλις διαβάσατε, θα σας γράψω 3-4 πραγματάκια, τα οποία για μένα είναι και το ρεζουμέ, τώρα που ξέρετε πως είδα την όλη καλοκαιρινή φάση.
-
Δεν παραγνωρίζω ούτε την μαυρίλα, ούτε τις οικονομικές δυσκολίες της εποχής. Ξέρω πως ο Ολυμπιακός και ο Μαρινάκης δεν είναι κάτι ξέχωρο από την χώρα και το πρωτάθλημά της. Γι’ αυτό και δεν περίμενα (μην σας πω δεν ήθελα κιόλας) «παίκτες αεροδρομίου». Βλέποντας, το πως κυλούσε η κατάσταση, το μόνο που περίμενα ήταν να καλυφθούν τα κενά που έβλεπα στην ομάδα, με τις καλύτερες δυνατές επιλογές, λαμβάνοντας υπόψη και την εποχή και το γεγονός ότι ο Μαρινάκης είναι «νοικοκύρης» και δεν θα μπλέξει την ομάδα σε οικονομικές περιπέτειες για να ικανοποιήσει τα καπρίτσια κανενός μας.
-
Γι’ αυτό και η απόπειρα να έρθουν στην ομάδα παίκτες που κοστίζουν 3 μύρια τον χρόνο καθαρά, μου φάνηκε παράλογη. Είτε πρόκειται για παίκτες που ταίριαζαν στις αγωνιστικές ανάγκες της είτε όχι (π.χ. Κουαρέσμα – Ντελ Πιέρο).
-
Για μένα ο Μαρινάκης, είναι σεβαστός 101%. Έδωσε σε περίοδο τρομακτικής κρίσης, απίστευτα ποσά για να βοηθήσει την ομάδα και ανέλαβε τα ηνία, την ώρα που σίγουρα, πολλοί «δικοί» του θα του έλεγαν πως κάνει παλαβομάρες. Και πάνω από όλα είναι εγγυητής της συνέχειας της ομάδας. Το γεγονός όμως ότι είναι πρόεδρος του Ολυμπιακού, δεν γεννά μόνο υποχρεώσεις, οι οποίες για όλους μας είναι αυτονόητες, αλλά και δικαιώματα. Όσοι μιλάνε για «παντελόνιασμα» και λοιπές ....κιες, προφανώς δεν ξέρουν που τους πάνε τα 4 και με τρομάζει ότι είναι οπαδοί της ομάδας που αγαπάμε.
Το μόνο μου «παράπονο» είναι το εξής:
Βαγγέλη μην με αντιμετωπίζεις με διστακτικότητα. Βγες και ξηγήσου μου!! Δεν είμαστε απέναντι. Έχεις δικαίωμα να βγεις και να μου μιλήσεις στα ίσα. Το κέρδισες αυτό το δικαίωμα. Επένδυσες στην αγάπη μας, τον Ολυμπιακό. Βγες βρε άνθρωπε και μίλα μου. Εσύ είσαι ο Πρόεδρος και κρατάς τις τύχες της ομάδας στα χέρια σου. Πες μου «το βλέπω έτσι..». Επίλεξε εσύ πότε θα το κάνεις. Τον Μάη, τον Ιούλη, τον Αύγουστο. Όποτε ΕΣΥ κρίνεις, αλλά μίλα μας. Άσε τον Καραπαππά στην άκρη και τον Βρέντζο.
«Θέλω Έλληνες στο ρόστερ που θα παίζουν και δεν θα τους παίρνουμε μόνο για να μην πάνε στους απέναντι.. Έχω μιλήσει και με τον κόουτς γι’ αυτό το θέμα.. Επενδύουμε στο μέλλον της ομάδας. Δεν κοιτάμε εφήμερα αποτελέσματα. ».
«Το μπάτζετ θα πρέπει να πέσει για τον α’ και β’ λόγο...»
«Στην θέση του Μιραλάς δεν θα πάρω κανέναν.. Θα βγάλουμε έναν νέο Μιραλάς μέσα από τους παίκτες που έχουμε.. Αν δεν βγει κανένας, τότε εδώ είμαστε να φέρουμε παίκτη – παίκτες..»
«Ο Κοντρέρας ήρθε σαν μια έξτρα λύση.. Δεν είναι μακράς πνοής παίκτης.. Ηγέτης της άμυνάς μας είναι ο Αβραάμ κι όταν γυρίσει θα τον κάνουμε δίδυμο με τον καλύτερο από τους Σιόβα, Μανωλά ή Παπάζογλου, τους οποίους πιστεύουμε σαν ομάδα..»
Μια ξήγα θα ήταν αρκετή. Όλα θα ήταν καλύτερα από ότι είναι σήμερα. Για μένα, ο Πρόεδρος του Ολυμπιακού, είναι εξ ορισμού φίλος. Και στους φίλους μιλάς, τους συμβουλεύεις. Δεν τους προγκάς, δεν τους κράζεις, δεν τους κόβεις αν κάνουν κάποιο κατά την γνώμη σου. Κι αν εσύ αποδειχτείς λάθος, το δείχνεις έμπρακτα. Αυτό ισχύει για μας αλλά και αντίστροφα.
Η χρονιά ξεκίνησε, είναι ώρα για «μάχη» δίπλα στην ομάδα. Ο Ολυμπιακός δεν είναι ούτε κακή ομάδα, ούτε έχει κακούς παίκτες. Κάθε άλλο. Όλα τα παραπάνω αποτελούν ήδη παρελθόν για τον υγιώς σκεπτόμενο οπαδό του Ολυμπιακού. Είμαι σίγουρος πως ο προπονητής θα μας παρουσιάσει ένα πολύ καλό σύνολο και ότι θα ευχαριστηθούμε την ομάδα. Πρέπει να του δοθεί χρόνος, τόσο σε αυτόν, όσο και στους παίκτες για να μας παρουσιάσουν όσα μπορούν. Απλά μερικά πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά, είτε από άποψη στελέχωσης είτε από πλευράς εξήγησης για την στελέχωση της ομάδας. Πλέον δεν κοιτάμε πίσω...
Η δική μας θέση είναι στο πλάι της ομάδας. Δόρυ και ασπίδα της που λέει και μια ψυχή..
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Σχόλια
Death or glory, δηλαδή;
Sak Αttacks, την ξήγα που λες την έκανε ο Καραπαπάς. Δεν γίνεται να βγαίνει και να μιλάει ο Μαρινάκης για αυτά, ενώ πληρώνει τον χ,ψ Καραπαπά μόνο για αυτόν το λόγο. Άσε που ο πρόεδρος του Θρύλου πρέπει να είναι αόρατος. Για πολλούς λόγους. Εδώ δεν εμφανίζονται πρωθυπουργοί στη Βουλή, στην προβλεπόμενη ώρα τους, θα βγαίνει ο ΒΑΓΓΕΛΑΣ να μιλάει στον κόσμο του Ολυμπιακού? Επίσης, τη μείωση του φετινού μπάτζετ κατά 30% την είχε προαναγγείλει από το Μάιο, στη συνάντησή του μαζί μας, με τη θύρα 7.
savva,
Την ξήγα που λέω, όχι μόνο δεν την έκανε ο Καραπαπάς. Αντίθετα έκανε τα πράγματα χειρότερα από πλευράς "κλίματος". Θες να πιστεύω πως οι μόνοι παίκτες για αντικαταστάτες του Μιραλάς ήταν όσοι ακούστηκαν από τον Καραπαπά και ο Ντελ Πιέρο των κοντά 40 Μαΐων; Άλλο "απολογία" και "απολογισμός πεπραγμένων" κι άλλο ξήγα!
Εμένα δεν με νοιάζει γιατί δεν μπορούσε να έρθει ο Χ Νενέ ή το κλασσικό "η ομάδα είναι πλήρης". Με νοιάζει πως η διοίκηση βλέπει την προοπτική της ομάδας. Εάν πιστεύει πως ο Φετφατζίδης ή ο Βλαχοδήμος μπορούν να βγουν "Μιραλάς", είναι σεβαστό. Στην τελική από την εξέδρα της Σεντ Ετιέν ήρθε ο Κέβιν. Απλά θέλω να το ξέρω. Όχι να μου περνάνε το μήνυμα "Κουαρέσμα π.χ. και μετά το χάος". Γιατί αυτό έκανε ο Καραπαπάς.
Και συμφωνώ, ότι ο Μαρινάκης δεν μπορεί να εμφανίζεται και να μας απευθύνεται κάθε τρεις και λίγο. Άλλο αυτό κι άλλο, να μην βγαίνει να μου πει πως θα κυλήσει το πράμα την επόμενη χρονιά. Θυμάσαι σίγουρα ότι π.χ. ο Κόκκαλης έκανε κάθε χρόνο μία απολογιστική συνέντευξη στο τέλος κάθε χρονιάς και συνήθως έκανε και μία στην αρχή κάθε σεζόν. Είχε βγει π.χ. μπροστά να εξηγήσει την επιλογή Κετσπάγια. Δεν είναι ίδιοι χαρακτήρες Σωκράτης και Βαγγέλης όμως. Ας βρει τρόπο δικό του ο Μαρινάκης να επικοινωνήσει το πλάνο του. Το πλάνο δεν επικοινωνήθηκε και αυτό στα δικά μου μάτια είναι ξεκάθαρο.
Δεν αμφισβητώ ότι είχε προαναγγείλει στην 7 την μείωση του μπάτζετ. Αλλά δεν είναι το ίδιο. Σέβομαι την 7, αλλά είναι άλλο μία κλειστή συνάντηση κι άλλο να απευθύνεσαι ανοικτά στον κόσμο. Μήπως στην τελευταία συνάντηση δεν είχε πει ότι θα πάρει και εξτρέμ και αμυντικό χαφ;; Και προφανώς δεν εννοούσε τον Ντιακιτέ για την δεύτερη θέση. Αν έλεγε ναι ο Νενέ, τον στόχο μείωσης του μπάτζετ θα τον πετύχαινε;
Παράδειγμα, η προσθήκη του Κοντρέρας επίσης δεν βγήκε σωστά προς τα έξω. Κάνω λάθος;
Εν πάσει περιπτώσει, αυτό που εννοώ είναι πως θα μπορούσε να βγαίνει προς τα έξω καλύτερα η μεταγραφική πολιτική της ομάδας. Στο κομμάτι της ελληνοποίησης βγήκε καλά προς τα έξω. Βέβαια κι εκεί το μήνυμα είναι μαζεύουμε τους καλύτερους Έλληνες, αλλά δεν είναι προφανές, εκτός ίσως από την περίπτωση των στόπερ, ποια θα είναι η αγωνιστική συνεισφορά τους στην ομάδα. Τόσο όσων ήρθαν, όσο και των υπαρχόντων, π.χ. Φετφα - Παπάζογλου.
Έγιναν λάθη σίγουρα, αλλά και μερικά πράματα που στο "μυαλό" της διοίκησης ήταν μίας μορφής "πλάνο" δεν βγήκαν σωστά προς τα έξω. Αυτό λέω.
Και δεν λέω τίποτε για να κάνω κλίμα. Είναι προβληματισμοί για το μέλλον. Και τα λέω τώρα, σε νεκρό χρόνο, σε βδομάδα εθνικών ομάδων. Από μεθαύριο αρχίζουν τα πολλά ματς. Ό,τι έγινε, έγινε.
Στέκεσαι αρκετά στο επικοινωνιακό κομμάτι και δεν σε αδικώ. Από εκεί και πέρα, όμως, υπάρχει και η ουσία. Με αυτές τις συνθήκες για την Ελλάδα και το ελληνικό ποδόσφαιρο, σοβαρή ενίσχυση με καλούς παίκτες από το εξωτερικό, δύσκολα θα προκύψει. Ο καιρός των επενδύσεων πέρασε. Από το να σου έρθει π.χ. ο Λεγεάρ και να σου βγει Καζίμ, καλύτερα να ποντάρεις στο Φετφατζίδη, προσδοκώντας σε πρώτη φάση να σου βγει Αμπντούν του περυσινού δευτέρου γύρου. Ο Μαρινάκης έταξε στη θύρα 7 και σε δημοσιογράφους από το Μάιο ενίσχυση στον άξονα με δύο γρήγορους, πρωτοκλασάτους παίκτες. Ήρθαν Μασάδο-Γκρέκο. Για τα δικά μας δεδομένα, πρωτοκλασάτοι είναι. Από εκεί και πέρα, περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει και με τους αντικαταστάτες των Μέλμπεργκ-Μιραλάς. Πού ξέρεις, ίσως αναδειχθούν με το σύστημα του Ζαρντίμ παίκτες που δεν τους πιστεύουμε τώρα. Σε κάθε περίπτωση, ο απολογισμός των πεπραγμένων για'μένα δεν πρέπει να γίνεται δημόσια. Ούτε πρέπει να μου εξηγεί κάποιος αναλυτικά το πλάνο της ΠΑΕ κάθε χρονιά. Μου αρκεί να το καταλαβαίνω, γιατί αλλιώς θα μπλέξουμε με τους μεσάζοντες και άντε να ξεμπλέξουμε μετά. Αναλογίσου λίγο το τι πήγε να γίνει με το Μασάδο και πώς χωθήκανε ''τρίτοι'' στο deal, για παίκτη που παρακολουθούσαμε χρόνια και είχε εκφραστεί θετικά ο Μαρινάκης δημόσια και θα καταλάβεις τι εννοώ, άσχετα αν συμφωνήσεις. Ο καθένας με την γνώμη του εξ άλλου και σε τέτοια θέματα, κάθε προσέγγιση είναι δεκτή.
Savvas,
Σημασία έχει αδελφέ πως αντιλαμβάνεσαι τι λέω. Και εγώ επίσης σέβομαι απεριόριστα την στάση που κρατάς και το σκεπτικό σου. Επίσης πιστεύω πολύ στην ανάδειξη νέων "ηρώων" μέσα από το υπάρχον ρόστερ. Το επικοινωνιακό κομμάτι στο οποίο επικεντρώνομαι (το παραδέχομαι), δεν είναι ένα κομμάτι ξέχωρο από οποιοδήποτε άλλο κομμάτι της ομάδας. Ειδικά όταν έχεις να κάνεις με κόσμο, ο οποίος είναι ο μόνος που έχει μείνει πλέον όρθιος, σε αυτή την συγκυρία δίπλα στην ομάδα που αγαπά. Και το δείχνει ποικιλότροπα. Δεν αντέχω να με πιάνουν και να μου λένε παιδιά από την επαρχία, που έχουν λιώσει τα λάστιχα τους στην εθνική να ανεβοκατεβαίνουν Καραϊσκάκη, πως νιώθουν ότι τους δούλεψαν. Είναι άδικο ΚΥΡΙΩΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΡΙΝΑΚΗ και μπορεί να το βρει μπροστά της και η ομάδα. Ο πανικός, μετά την φυγή του Μιραλάς ειδικά, ήταν έκδηλος και δεν είναι δυνατόν να μην φέρει ευθύνη η ΠΑΕ. Να μην "έβγαζε" ονόματα προς τα έξω π.χ. Μα ο ίδιος ο Καραπαπάς βγήκε και επιβεβαίωσε την παπαροφιλολογία που μας ρίξανε στο κεφάλι από το 15αύγουστο και μετά.
Στην τελική, επειδή είμαι σίγουρος πως ο Μαρινάκης (για τους γύρω του δεν κόβω το χέρι μου) στηρίζει τον προπονητή και του είχε εξηγήσει εξ αρχής πως θα κυλούσε το πράγμα, θα μπορούσε να τον βάλει μπροστινό. Να δώσει μια συνεντευξούλα και να πει: "Σκοπός μας είναι να αρχίσουμε από φέτος να βγάζουμε παίκτες από τα σπλάχνα της ομάδας και να αναδεικνύουμε καλούς παίκτες της ελληνικής λίγκας. Έφυγε ο Μιραλάς; Πιστεύω και στον Γιάννη και στον Τζαμέλ και στον Παναγιώτη και είμαι σίγουρος ότι θα καλύψουν επάξια το κενό του.". Θα υπήρχε μουρμούρα αλλά όχι οργή. Κι αν σου καθόταν κανας Κουαρέσμας θα γινόσουν και ΠΡΩΤΟΣ ΜΑΓΚΑΣ. Δεν θες να φθείρεις τον προπονητή;; Βάλε έναν νέο τεχνικό διευθυντή και βάλε εκείνον να το πει. Να πέσει στο τραπέζι. Δεν μίλησα για ανάλυση. Ίσα ίσα, απλά να μας δείξουν τον δρόμο. Την πορεία την καταλαβαίνουμε και μόνοι μας.
Αυτά...
Σόρι που χώνομαι στη συζήτηση, αλλά για μένα θα ήταν αδιανόητο να βγει ο Μαρινάκης και να πει τέτοια πράγματα. Άμα βγαίνει ο Πρόεδρος και λέει "πιστεύω στον τάδε και στο δείνα" καλύτερα να το κλείσουμε το μαγαζί. Ταυτό κι άμα βγει και πει "νο μάνι νο χάνι". Είναι πράγματα που δε λέγονται δημόσια. Ένα απ' αυτά είναι το "δεν έχουμε λεφτά για μεταγραφές"
Αλήθεια, πόσα διαρκείας μετράμε μέχρι σήμερα;
10 με 12 χιλιάδες.
κατά τ' άλλα ο Πρόεδρος είναι τσίπης γιατί δε βάζει από τα λεφτά του Ολυμπιακού να πάρει παίχτες ή που δε γκάνει ΑΜΚ
Αν και πετάχτηκες σαν την τσαπού και θα έπρεπε να σε τιμωρήσουμε με αφαίρεση διαρκείας για έναν μήνα, καλά τα λες. Είπαμε, ο μέσος νεόγαυρος θέλει 5 ευρά τα τικέτα γενική είσοδος σε όλα τα ματς ανεξαιρέτως Καραισκάκη και κάθε καλοκαίρι μεταγραφάρες 20 εκ. ευρώ. Το Γενάρη 10 εκ. ευρώ μεταγραφές. Τότε ίσως πει κι έναν καλό λόγο για τον πρόεδρα. Αλλιώς, το παντελόνι πάει σύννεφο.
Τωρα τι..νομιζεις οτι θα καθαρισεις με ενα "σορρυ";
ναι, έτσι νομίζω κι εμπασηπεριπτώσει, εσύ πετάχτηκες χωρίς καν ένα σόρι...
Συμφωνω σε ολα. Και στο αρθρο, και στο σχόλιο.
Μ' αυτα που ειπε ο Καραπαπας, γελαγανε οχι μονο τα παρδαλα, αλλα και τα μονοχρωμα κατσικια.
Και δεν ειναι αναγκη να βγαινει ο προεδρος ο ιδιος καθε φορα να απευθυνεται σε διακαναλικη στον κοσμο της ομαδας. Υπάρχουν τροποι να "επικοινωνησεις" αυτα που θες.
ΟΠως σιγουρα δεν ειναι αμετοχη η διοικηση και σε ολη την παπαροφιλολογια που διηρκεσε ολο το καλοκαιρι, σχετικα με τις μεταγραφες.
Αλλωστε, ο ιδιος ο προεδρος δεν συναντηθηκε με τους οργανωμενους και ανηγγειλε ο ιδιος σιγουρες και καλες μεταγραφές;
Εγιναν φαουλ ολη την περιοδο απ το Μαη και μετα, κυριως στο πως "κοινοποιηθηκαν" η οχι, διαφορα θεματα στον κοσμο της ομαδας.
Θα μπορουσε να ειχε αποφευχθει αυτο το κλιμα με διαφορετικους χειρισμους, κι ας εξελισσονταν τα πραγματα μεταγραφικα οπως εξελιχθηκαν.
Ομως, κι αυτο λεμε ολοι στην ουσια, αυτα περασαν.
Τωρα, την ασπιδα μας, το δορυ μας, και στην πρωτη γραμμη.
Νάτος κι ο άλλος. Κατελήφθη από το δολερό πνεύμα του αντιμαρινακισμού και όλα του φταίνε. Πολλή παρέα κάνεις με το διοικητή, που υπέκυψε στα θέλγητρα του Darth Gavrointernetius και τώρα πρέπει να οργανώσουμε προσπάθεια απεγκλωβισμού του από τα δεσμά του βδελυρού αφέντου του...
έτσι είναι, όταν ξεκινάει η σεζόνα, τέρμα τα παράπονα για τις μεταγραφές και το σχεδιαζμό. Τώρα έχει Ολυμπιακό