ΘΥΜΑΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΗΜΟΥΝ ΠΑΙΔΑΚΙ
"Αυτοί είναι οι ποδοσφαιριστές της μεγαλύτερης ομάδας που είχε και θα έχει η Ελλάδα, είναι ο Ολυμπιακός του Γουλανδρή.Όποτε έπαιζε με τον όφη πηγαίναμε από το πρωί στο γήπεδο για να έχουμε θέση για την Ολυμπιακάρα"...
Το όνομα λες και μου χτύπησε καμπανάκι...ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ...στα μυαλό μου ήταν κάτι μαγικό...μετά έμαθα ότι είναι η ομάδα των τύπων που γούσταρα στο γήπεδο του Ηροδότου...ερυθρόλευκη φανέλα και ριγωτή...αυτό ήταν...μπαμπά είμαι Γαύρος...μαθαίνω τα πάντα για την ομάδα...την ιστορία, τι αντιπροσωπεύει, τους οπαδούς...κάθετι που μαθαίνω μου δείχνει ότι ναι όντως είμαι Γαύρος...βλέπω τον πρώτο ποδοσφαιριστή που λάτρεψα,τον Φούνες, ταυτίζομαι μαζί του, ναι είμαι Γαύρος...ο Τσιαντάκης μου θυμίζει τον πατέρα μου, ναι είμαι Γαύρος...ο καραγκιοζοπουλος βάζει το γκολ, χάνουμε το πρωτάθλημα, μένω άφωνος από την ερυθρόλευκη λαοθάλασσα στο γήπεδο και τη μαγκιά των οπαδών, ναι είμαι Γαύρος...ανυπομονώ να δω ένα ματς από κοντά, να το ζήσω...θυμάμαι ακόμα το σοκ μου όταν ο Ηρόδοτος κληρώθηκε με τον Ολυμπιακό για το κύπελλο...Αύγουστο το ματς...ανατριχίλα στο πετσί μου...9 χρονών ήμουν...ο ξάδερφος της μάνας μου παίκτης του Ηροδότου...είχα έχω την ευτυχία να έχω απίστευτες σχέσεις με τους γονείς μου...μαμά, μπαμπά θα πάω να δω το ματς, θα με προσέχει ο Χρήστος(ο ξάδερφος της μάνας μου), εντάξει?...τί να κάνει και η μάνα μου, από 7 χρονών μου έπαιρνε καθημερινά το φως να διαβάζω...Αύγουστος και είμαι στο καράβι με την ομάδα του Ηροδότου...όλοι μιλάνε για το Ντέταρι και τον Ολυμπιακό μιας και οι περισσότεροι είναι και οπαδοί του Ολυμπιακού...ένας είπε την ελληνικού επιπέδου ιδέα να σπάσουν το ΄ποδι του Ντέταρι...οι άλλοι έπεσαν να τον φάνε...είμαι στο Καραισκάκη...το τί ένιωσα το κρατάω μόνο για μένα...
ΘΥΜΑΜΑΙ ΑΚΌΜΑ ΗΜΟΥΝ ΠΑΙΔΑΚΙ...ακόμα έτσι νιώθω όποτε έχω την ευτυχία να παρακολουθώ από κοντά τον Ολυμπιακό...εκείνη τη χρονιά πήραμε και το κύπελλο, συμπτωματικά? με αντίπαλο τον όφη και το ρεσιτάλ του μαγυάρου...ο πρώτος τίτλος που θυμάμαι...τα δύσκολα εφηβικά μου χρόνια, η ομάδα για χίλιους λόγους δεν είχε επιτυχίες...ο κόσμος όμως πάντα πρωταθλητής...άλλος ένας τελικός κυπέλλου το Σάββατο...έχουμε το παράδοξο όσο διψάμε για τίτλους άλλο τόσο και περισσότερο να είμαστε άρρωστοι με τον Ολυμπιακό ανεξαρτήτος τίτλων και τροπαίων...Ολυμπιακάρα πάμε σαν πάντοτε
ΘΡΥΛΕ ΘΕΕ ΜΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΕ ΜΟΥ
Indian
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Σχόλια
Καταρχάς να δγιορθέπσω το φίλο Σάββα...
Ανάφερε τη λέκσις ''γκιράπα''...
Ο γκιράπης φίλε Σάββα άκουε τότενες τα γνωστά γκιράπικα !
Γκιράπα γκιρολέ !Στέι ον δε σιν γκιρουλέ...αλά και σεκς μασίν γκιρουλέ...έτσα λαλούσε το κομμάτι τότενες...
Γάβροι άρρωστοι από τότενες !
Στο Χατζηκυργιάκεο το χορέβανε και το τραγουδάγανε οι Αφτγιάδες, ο Στέλιος ο Τεκίλας και ο Στέλιος ο Κεφάλας ,παλιές μαγκιές του Γάβρου !
Στη Νίκαια και στο Γκορυδαλλέα κάτω στο υπόγεο στη ντίσκο του Σούλη και στη Φοντάνα στο Μπεραία τα γκιράπγια ήτονε απίστεφτοι τεπάδες !Και μάγκες που βαράγανε άσχημα...τότενες τους ροκάδες τους θεωρράγανε φλώρους !
Τα γκιράπγια φοράγανε στενά πανταλόνια για να φαίνονται και να δγιαχωρέβονται τα μπαλλάκια τους και κατσαριδάτο μυτερό πατούμενο με τακούνι πσελό...Οι πγιότεροι είχονε σπαστό μαλλί πάντα χτενιζμένο με ολίγια μπριγιαντίνα....Φουσκωτό κεφάλι από μαλλί γενικώς αλλά πάντα χτενιζμένο !Επίπεδο μόρφωσης κάτω του μετρίου κι ούλοι ήτονε λαικοί τεπάδες, κι όσοι ασχολιόντουσαν με τον αθλετιζμό πετυχάινανε σε βαργιά αθλέματα...Πάλη ,μποκς, κατς και τέτγοια...Ένας από δάφτουνούς τότενες ήτονε και ο σχωρεμένος ο Απόστολος ο Σουγκλάκος....
Και δηλαδή ρε Μάνο αποφάσισες να συνταχθείς με τους αλήτες-μαλλιάδες-χεβυμεταλλάδες? Γιατί δεν έγινες ΟΦΗ και Παναθηναικούλης, μπούλης-λαπάς-γκιράπας πουσταράς? Έστω μπουζουκοκεφτές ρε παιδί μου ας γινόσουν, καψουρο-αγαπησιάρης αισθηματίας. Λάθος πρότυπα διάλεξες να ασπαστείς, από αυτούς που καταστρέφουν την κοινωνίαν μας και την οδηγούν εις τον όλεθρον...
τι να σου πω ρε Σάββα, υποθέτω πως ο ψυχολόγος θα πει ότι έχω πρόβλημα με την εξουσία,το κατεστημένο, την καταπίεση, την ανελευθερία, την ψευτιά, τη μιζέρια, την κακομοιριά, τις συντεχνίες, το ζελέ στο μαλλί, το φαίνεσθαι και όχι το είναι...ή όπως λέει και ο καπετάνιος του Μπάμπη, ο Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς και ο,τι συνεπάγεται, μίλησε στην ψυχή μου...
υγ. ΘΡΥΛΕ ΘΕΕ ΜΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΕ ΜΟΥ
Μπράβο, Ινδιάνε! Κι εγώ κομάντσι (που αγαπάει και την όπερα!) είμαι...
εκ των ων ουκ άνευ φίλε μαουνιέρη η όπερα και η κλασική μουσική!...