Ο ΘΡΥΛΟΣ του βόλεϊ κατέκτησε χτες στο κλειστό της Καλαμάτας , για 15^η φορά το Κύπελλο Ελλάδος . Τις αγωνιστικές λεπτομέρειες θα τις διαβάσετε σε άλλα ερυθρόλευκα site. Λεπτομέρειες για τον μεγάλο τελικό ΔΕΝ θα βρείτε εύκολα στα ΑΡΔικειμενικά site . Οι ξευτιλισμένες ΑΡΔικειμενικές φυλλάδες? Με ποιο μικρά γράμματα δεν μπορούσαν να αναφερθούν στα πρωτοσέλιδά τους… αλλά στα φρύδια μας….

Παρακολουθώ το τμήμα πάνω από 30 χρόνια  και έχω ζήσει όλες τις μεγάλες επιτυχίες αυτής της περιόδου με αποκορύφωμα την κατάκτηση ΔΥΟ ΕΥΡΩΠΑΙΚΩΝ ΤΙΤΛΩΝ. Ένα τμήμα που όσο κι αν ενοχλούνται μερικοί, αναγεννήθηκε ΚΑΙ αυτό από τον μέγιστο των ΓΑΥΡΩΝ, ΣΩΚΡΑΤΗ ΚΟΚΑΛΛΗ.  

Φέτος η ομάδα δεν ξεκίνησε καλά, αν και συντελέστηκε η μεγάλη επιστροφή στα ευρωπαϊκά σαλόνια του CEV Champions League. Βασική αιτία ο τραυματισμός στο ξεκίνημα του Γιορντάνωφ, αλλά κυρίως η αμφισβήτηση και η μουρμούρα για κάποιες επιλογές επιστροφής παιχτών.

Στον όμιλο με την πανίσχυρη Ρωσική Μπελογκόριε, την Νόλικο και την Οστράβα, πήρε τελικά την τρίτη θέση, προκρινόμενος έτσι στους 8 της δεύτερης Eυρωπαϊκής διοργάνωσης CEV CUP. Η κλήρωση έφερε στο δρόμο μας ΑΛΛΟ ΕΝΑ μεγαθήριο την επίσης Ρωσική Νίζνι Νόβγκοροντ. Το πώς και το γιατί του άδοξου αποκλεισμού από το Final Four του CEV CUP το έχουμε εξηγήσει.
 
Στο πρωτάθλημα στον πρώτο γύρο είχαμε μεγάλη αστάθεια. Κάναμε απρόβλεπτες ήττες τόσο εντός όσο και εκτός. Ενώ ήδη είχαμε αποκλειστεί από τη διεκδίκηση του League Cup.

Από τη χτεσινή μας αντίπαλο Κηφισιά μετράγαμε φέτος τρεις ήττες. Μία στο League Cup και δύο στο πρωτάθλημα. Βρισκόμαστε όμως ισόβαθμοι στη βαθμολογία, αλλά όπως είναι λογικό δεύτεροι.  Η Κηφισιά έχει μια νεανική ομάδα πολύ καλά δουλεμένη από τον προπονητή της. Οι «ξερόλες» έχριζαν για τον τελικό φαβορί τον ΘΡΥΛΟ κυρίως λόγω φανέλας και εμπειρίας. Αντικειμενικά όμως η Κηφισιά είχε καλύτερη εικόνα μέχρι…. Χτες.

Χτες «κάποιοι» μετά την απώλεια του πρώτου, άρχιζαν να χαμογελούν πιστεύοντας ότι αυτή η κούπα θα χαθεί και θα βγάλουνε πάλι τη γνωστή θρασύτατη γλώσσα τους. Μεταξύ αυτών ο ΑΡΔακος που μετέδιδε τον αγώνα συντροφιά με τον γνωστό αντιολυμπιακό Δρίκο που είναι ο «ομοσπονδιακός» προπονητής.

Με τα χαμόγελα έμειναν. ΚΑΝΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΛΑΘΟΣ. Υποτιμούν τη φανέλα αυτού του συλλόγου. Υποτιμούν τη δύναμη που τροφοδοτεί ο δαφνοστεφανωμένος κάθε αθλητή που έχει την τιμή να τη φοράει.

Η ομάδα ισοφάρισε τα σετ, αλλά στην αρχή του τρίτου ο ΣΟΒΑΡΟΣ τραυματισμός του Σμαραγδή επανέφερε τα χαιρέκακα χαμόγελα. ΛΑΘΟΣ ΜΕΓΑΛΟ. Αντί η απώλεια του Σμαραγδή να μας επηρεάσει , λες και χαλύβδωσε όλη την ομάδα. Ο «Μπόμπι» είχε ξεκινήσει τις πτήσεις, ο Χροστοφιδέλης και ο Κουρνέτας έπαιζαν σαν 25αρηδες, ο Καλντέιρα μεταμορφώθηκε, ο Κιόσης που αντικατέστησε το Σμαραγδή έκανε εκπληκτική εμφάνιση και ο Στεφάνου έβγαζε τις υποδοχές για πλάκα. Στα μέσα του τέταρτου σετ τραυματίζεται και ο Στεφάνου. Αναγκαστικά πέρασε στον αγώνα ο αναπληρωματικός λίμπερο Βολουδάκης. Αυτά για όποιον παρακολουθεί βόλει ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ…

Δυο τραυματισμοί παικτών σε αγώνα βόλεϊ? Δεν μπορώ να θυμηθώ αν το έχω ξαναδεί. Ε και? Όποιος και να έπαιζε χτες , ΕΒΓΑΛΕ τέτοια ΜΑΓΚΙΑ η ομάδα,  που έκανε τους αθλητές τις Κηφισιάς να ξεχάσουν την πιθανότητα διεκδίκησης του τροπαίου. Ακόμα και όταν από λάθος των διαιτητών, στο πιο κρίσιμο σημείο του τέταρτου σετ, δόθηκε πόντος στη Κηφισιά από ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ μπλοκ άουτ,  όπως φάνηκε στο ριπλέι, που όμως το «είδε» ο Δρίκος από την εξέδρα, στα μάτια των παικτών φαινότανε η πίστη και το πάθος για την κούπα. ΧΤΕΣ ΚΑΙ Η ΚΑΛΑΜΑΤΑ ΗΤΑΝ ΠΕΙΡΑΙΑΣ.

Στο μυαλό μου ήρθε το Final Four του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1992. Στον ημιτελικό μια μεγάλη νίκη επί της ΤΣΣΚΑ (των 7 ευρωπαϊκών τροπαίων τότε) με 3-0 μας έφερε αντιμέτωπους με την τρομερή εκείνη την εποχή Μεσατζέρο  Ραβένα. Στις τάξεις της είχε τους χρυσούς ολυμπιονίκες Κίραλι και Σίμονς.  Στην προθέρμανση του τελικού τραυματίστηκε το μεγάλο μας «αστέρι» Ράιμοντς Βίλντε. Και φυσικά χάσαμε τον τελικό.

Αυτό το τμήμα έχει πολύ βαριά φανέλα. Έχουμε δει απίστευτες νίκες με αντίξοες συνθήκες (Μίλκοβιτς με διάστρεμμα να παίζει και να πανηγυρίζει τρελά σαν να ήταν γαύρος από παιδί). Κόντρα σε ατυχίες και τραυματισμούς, κόντρα σε θεούς και δαίμονες, είναι ο μοναδικός σύλλογος που έχει φέρει στη χώρα ευρωπαϊκούς τίτλους. ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΣΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ ΣΕ ΑΔΕΙΟ ΓΗΠΕΔΟ. Πρέπει να στηριχτεί  από ΟΛΟΥΣ, για να φέρει και φέτος το πρωτάθλημα στον Πειραιά.
 
ΥΓ1. Συγχαρητήρια στη Θ7 που στηρίζει τον ερασιτέχνη, στον πρόεδρο του ερασιτέχνη τον Μιχάλη Κουντούρη που πάλεψε να ξεχρεώσει το σύλλογο και τα κατάφερε, αλλά και στον Χρήστο Φλάμπουρα που βοηθάει οικονομικά όλο το σύλλογο. Με καλό σχεδιασμό το καλοκαίρι θα πρωταγωνιστήσουμε  και πάλι στα ευρωπαϊκά «σαλόνια».

ΥΓ2. Κάποιος καλύπτει το συμβόλαιο του παιχταρά μας του Γιορντάνωφ. Είναι αυτός που κάποιοι ΑΔΑΕΙΣ γαύροι τον κατηγορούν ότι έκανε το ΘΡΥΛΟ εταιρία. Μεγάλε ΒΑΓΓΕΛΗ ΜΑΡΙΝΑΚΗ , άξιε διάδοχε του Σωκράτη , είσαι κι εσύ ένας από μας….