Σαν Σήμερα 16/6
Γράφτηκε απο ΔΙΑΣ στις 16:09 | 16-06-2014
Ιστορίας ΘΡΥΛΟΥ συνέχεια…
(δεξί κλικ-άνοιγμα σε νέα καρτέλα πάνω στις φωτογραφίες, για να διαβαστούν πιο άνετα)
16/06/1929 ΕΘΝΙΚΟΣ – ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ Τελικοί, 3η Αγωνιστική Πρωτάθλημα Πειραιώς 3 – 3 12' - 46' ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ, 36' ΝΤΙΝΟΣ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ, 56' Τζιριτάκης, 76' Παπαγιαννόπουλος, 85' Φερλέμης
Η βαζελοπροπαγάνδα σαλιαρίζει για τα "εύκολα πρωταθλήματα Πειραιά" που κατακτούσε ο ΘΡΥΛΟΣ. Άλλος ένας αγώνας με το εθνικάκι, στον οποίο είχαμε "ομορφιές", τότε που το ποδόσφαιρο ήταν πεντακάθαρο. Ο ΘΡΥΛΟΣ προηγήθηκε 3-0, αλλά τελικά ισοφαρίστηκε, αφού το εθνικάκι είχε σχετικό σπρώξιμο από τον εκ Θεσσαλονίκης διαιτητή.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 17/6/1929
16/06/1963 ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ – ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ Προημιτελική Φάση Κύπελλο Ελλάδος 3 – 5 6' Παναγιωτίδης, 11' Σ. ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ, 30' Καμάρας, 37' - 54' ΣΙΔΕΡΗΣ, 53' Τουμπέλης, 58’ Αγγελόπουλος (αυτ.), 82' Α. ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ.
Οι ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ του ΘΡΥΛΟΥ στη Λεωφόρο είναι ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ! Πεντάρα επί του "πρωταθλητή" παναθηναικούλη....Μετά την ΕΞΑΡΑ στο σπιτάκι τους, ήρθε και μια ΠΕΝΤΑΡΑ. Αγώνας Κυπέλλου στο Δημοτικό Γήπεδο της Λεωφόρου, με τον εν ενεργεία "πρωταθλητή". Δύο γκολ ο Γιώργος Σιδέρης, ενώ στο δεύτερο ημίχρονο ουσιαστικά παίζαμε με 10 ποδοσφαιριστές, αφού ο Παπάζογλου αγωνιζόταν τραυματισμένος. Μετά το τέλος του αγώνα, οι οπαδοί του ΘΡΥΛΟΥ "αναστάτωσαν" τους νοικοκυραίους των Αθηνών με τις εκδηλώσεις τους. Χιλιάδες Ολυμπιακοί πανηγύριζαν μέχρι αργά τη νύχτα στους δρόμους της Αθήνας. Όπως διαβάζουμε στο ΦΩΣ, στη Φωκίωνος Νέγρη και στην Κυψέλη επενέβη ή Αστυνομία για να διαλύσει του συγκεντρωμένους. Οι ποδοσφαιριστές του βάζελου, είχαν κάποια "προβληματάκια" φεύγοντας από το γήπεδο, αφού δέχτηκαν επίθεση από τους οπαδούς τους.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΦΩΣ 17/6/1963
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΘΛΗΤΙΚΗ 18/6/1963
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΟΜΑΔΑ
16/06/1985 ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ – ΑΙΓΑΛΕΩ 30η Αγωνιστική Πρωτάθλημα Α' Εθνικής 6-0 27' ΣΑΡΓΚΑΝΗΣ, 31' - 82' ΑΝΑΣΤΟΠΟΥΛΟΣ, 36' ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ, 76' ΟΡΦΑΝΟΣ, 80' ΣΕΣΤΙΤΣ
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Σχόλια
Την ημέρα που νικήσαμε τον ΠΑΟ με 3-5 έγινα Ολυμπιακός. Όσο και αν έχω προσπαθήσει να θυμηθώ κάτι "παλιότερο" δεν μπόρεσα. Θυμάμαι ότι έπαιζα με άλλα παιδιά στην "οικογενειακή" αλάνα και ότι είχε βγει ο πατέρας μου στο μπαλκόνι και μου είπε οτι νικήσαμε. Ποιοί νικήσαμε; Οι Ολυμπιακοί! Ποιούς Νικήσαμε; Τους Παναθηναϊκούς! Αυτό ήταν, σύγγαυροι. Από εκείνη την ημέρα δεν πέρασε ούτε μέρα στη ζωή μου που να μη σκέπτομαι με λατρεία τον Ολυμπιακό Σύνδεσμο Φιλάθλων Πειραιώς.
Δεν ειμαι σιγουρος για το ποιος παιχτης μας, μιλαει στην ταινια. Ο Ψυχος ισως ή κανω λαθος; Διορθωστε με. Για τον Γιωργαρο τον Σιδερη, τα ειπαμε προσφατα στο αναμνηστικο αφιερωμα του RATM με αντικειμενο την 5αρα στα Τρικαλλα εκτος εδρας και το δραματικο 2 -1 με τον Πανσερραϊκο στο Καραϊσκακη. Γεννημενος πρωταγωνιστης. Τον αγωνα μεταδιδει κατα πασα πιθανοτητα ο νεαρος τοτε Φωσκολος. Να σταθω λιγο με την ευκαιρια, σε 5 παιχτες. Απο τον Βαζελο, τον οντως στρατηγο και σουπερ μπαλαδορο Μιμη Δομαζο καθως και ενα απο τα μεγαλυτερα μπακ - δρεπανια στη ιστορια του ελληνικου ποδοσφαιρου, τον Σωτηρη τον Αγγελοπουλο, αξιο εκπροσωπο της πρασινης παραδοσης των δρεπανηφορων μπακ, μαζι με τον Ανδρεου, τον Μητροπουλο και αλλους...Απ΄την ομαδα μας, ειδα το 10αρι μας, τον μακαριτη Παυλο τον Γρηγοριαδη, εξαιρετο τεχνιτη απο τη Δοξα Δραμας, οργανωτη, ευφυεστατο και ΄΄δασκαλο΄΄ πραγματικο, οπως τον φωναζαμε. Ειδα ακομα για λιγο τον Μιμη τον Στεφανακο, ενα απο τα καλυτερα σεντερ μπακ στην ιστορια του Θρυλου, με εντυπωσιακα ποδοσφαιρικα προσοντα, ομορφαντρας και γοης...ολκης. Τελος, στεκομαι με σεβασμο στον προωρα αδικοχαμενο ασσο μας, τον Αριστειδη τον Παπαζογλου. Τον ΄΄Αρίστο΄΄. Για τον παιχτη αυτον, υπαρχει θαλεγα στο...μαζικο ασυνειδητο των γαυρων, ενα αισθημα...ομαδικης ενοχης. Κι αυτο, γιατι ενω ηταν αερινος, ξεμαρκαριζοταν πανευκολα και εφθανε ταχυτατα στις αντιπαλες περιοχες, εχανε πολλες φορες γκολ που δεν χανονται...με τιποτα. Το αποτελεσμα ηταν, φυσικα, να εξεγειρει συχνα τους γαυρους, που καταφερονταν εναντιον του...απρεπως, διερωτωμενοι αν ειχε κατι...κακο στο κεφαλι... Νομιζω, οτι ο παιχτης χαθηκε νεοτατος, απ΄αυτη ακριβως την αιτια...Θελω να πιστευω οτι το ψιλολιγνο αυτο, ταλαντουχο παληκαρι, εξακολουθει εκει που βρισκεται να΄χει και καρδια μεγαλη, οσο μεγαλη ηταν και η ποδοσφαιρικη του στοφα...
Ρίξε μια ματιά στις δύο αναρτήσεις που αφιερώσαμε στον Αριστείδαρο, Απόστολε.
http://www.redsagainsthemachine.gr/articles/120814/aristeidis-papazogloy...
http://www.redsagainsthemachine.gr/articles/130321/aristeidis-papazogloy...
1. Ενδεχομενως να κουραζουν ορισμενους τα συνεχη αλληλοπαινεματα, αλλα στη ζωη μου δεν τσιγγουνευτηκα ποτε ουτε τον επαινο ουτε τον ψογο για ΄΄διαφορους΄΄ λογους, τακτικη τυπου αμφιστομης μαχαιρας, αλλα...χεστηκα. Ετσι ημουν παντα: Ευθυς. Μπραβο λοιπον και παλι για τα δυο αφιερωματα στον Αριστο. Δεν τα΄ξερα, γιατι δεν γνωριζα ( κακως ) την υπαρξη αυτου του ιστοτοπου. Εξαιρετικα, γεματα ευαισθησια και σεβασμο.
2. Να διευκρινησω οτι λεγοντας ΄΄κρισεις΄΄, εννοουμε επιληπτικες κρισεις. Και τωρα πια, που ηλθαν τοσες λεπτομερειες ξανα στη δημοσιοτητα, ν΄αποκαλυψω κατι συνταρακτικο, που σκοπιμα δεν το΄χα αναφερει στο πρωτο μου σχολιο για τον παιχτη, κυριως για λογους σεβασμου και ισως...ντροπης. Οταν εχανε τα...απιστευτα γκολ μπροστα στο τερμα, οπως πηδαγαμε και πεταγομασταν ορθιοι ψηλα στις κερκιδες τραβωντας τα μαλια μας και ανοιγοντας απορημενοι - ξερετε, με τη γνωστη γκριματσα της απογοητευσης - το στομα νααα..., κοιταγαμε τελικα ο ενας τον αλλο και λεγαμε ( αγνωστοι μεταξυ μας ): Καλα, καρκινο στον εγκεφαλο εχει ρε παιδι μου και δεν μπορει να την σπρωξει μεσα;...ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ! ΕΠΑΙΖΕ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΜΑΣ, Μ΄ΑΥΤΟΝ...Δεν το ξεραμε βεβαια ολοι εμεις τοτε κι οταν το μαθαμε, καταλαβαινετε...Σκυψιμο το κεφαλι, το χερι να σφραγιζει το στομα...Συντριβη.
4. Μεγαλε Αριστειδη, συμπαθα μας...Συγγνωμη Αριστο...ΗΣΟΥΝΑ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑΣ. ΗΣΟΥΝΑ Η ΠΡΟΣΩΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΗΡΩΙΣΜΟΥ. ΗΣΟΥΝΑ Ο,ΤΙ ΕΝΝΟΟΥΜΕ ΛΕΓΟΝΤΑΣ Ο Λ Υ Μ Π Ι Α Κ Ο Σ !
Το πρώτο παιχνίδι του Θρύλου που είχα δει ήταν το Ολυμπιακός - Απόλλων 3-0 - εκείνο το Σάββατο που πήρε το πρώτο της πρωτάθλημα του Μπούκοβι η ομαδάρα. Ο Γιώργος Σιδέρης είναι το διαχρονικό ίνδαλμά μου. Ο Αριστείδης Παπάζογλου ήταν η προσωποποίηση του ανέμου - τη μία γλυκιά αύρα και την άλλη καταιγίδα.
Παύλος Βασιλείου - Γιώργος Σιδέρης - Νίκος Γιούτσος - Αριστείδης Παπάζογλου - Βασίλης Μποτίνος: Η ΠΕΝΤΑΔΑ!
Θεωρω οτι το παραπανω σχολιο μου θα ηταν...τρομακτικα ελλιπες, αλλα και για...διδακτικους ακομα λογους, αν ειχα παραλειψει να αναφερω μεταξυ των δρεπανηφορων μπακ της...χαμερπους νομευτικης ποας, τον Μιχαλη Μπελλη, τον οποιον και παραδεχομαι - με συντριβη - οτι τον εχω προσωπικα ΄΄τιμησει΄΄ δεοντως στη Λεωφορο, στο πεταλο προς το Ιπποκρατειο, στολιζοντας τον καταλληλα, για τις ...εξαιρετες επιδοσεις του στο αθλημα της...ελευθερας παλης απο τη θεση του οπισθοφυλακα...
Γιάννης Καλλιτζάκης, Θανάσης Κολιτσιδάκης. Να συμπληρωθεί ο κατάλογος, παρακαλώ.