Μερικα, ελαχιστα, λογια γιαυτο το 4αρι που γραψε μεγαλη ιστορια στο ΘΡΥΛΟ. Οποτε τον εβλεπα στα γηπεδα, ηταν για΄μενα η προσωποποιηση της ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ, της ΕΓΓΥΗΣΗΣ. Σοβαρος στο παιχνιδι του, μαχητικος, πεισματαρης, ''γεμιζε΄΄ το κεντρο. Ηγετικη πρσωπικοτητα. Δεν ειχε μεγαλα τεχνικα προσοντα, χωρις να ειναι βεβαια ατεχνος. Καθε αλλο. Απλα δεν ηταν, ρε παιδι μου, ο παιχτης - ζωγραφος, με την απροβλεπτη ντριπλα, την 30αρα μπαλια κ.λ.π. Ηταν για αλλη δουλεια το ΄΄λιονταρακι΄΄, με ειδικοτητα την εξουδετερωση του αντιπαλου ΄΄ατού΄΄ κι εκει επαιρνε ΑΡΙΣΤΑ. Το ΄΄δεσιμο΄΄ στην αιχμαλωσια των Πελε και Πουσκας εχει μεινει κλασικο κι αυτες οι ΄΄τριχες΄΄ που΄λεγαν μερικοι αντιΟλυμπιακοι ΑΡΔ της εποχης, οτι ταχατες τους ερριξε απ΄την αρχη 2 - 3 κλωτσιες, εκεινοι κιοτεψανε παραυτα και γιαυτο τους πηρε τον αερα στο υπολοιπο ματς, ηταν και ειναι...πέη κυανά. Και στα δυο παιχνιδια ( το ενα το΄χα ΄δει, το αλλο το΄χα ακουσει σε ραδιοφωνικη μεταδοση απο τον Κωστα Σισμανη, νομιζω ) ο Κωσταρος ειχε κανει ΜΝΗΜΕΙΩΔΗ εμφανιση. Τα ρεστα, ειναι...βαζελογενούς εμπνευσης. Το εντυπωσιακα ξανθο κεφαλι του Πολυχρονιου, σε εντυπωσιακη αντιθεση με τ΄αλλα...μαυρομαλικα, να γυριζει σαν τη μελισα στο κεντρο των γηπεδων, εχει αφησει ΑΝΕΞΙΤΗΛΟ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ στη μνημη μου. Δεν ΄΄περναγες΄΄ ευκολα απ΄αυτον τον βραχο. ΝΑ΄ΣΑΙ ΚΑΛΑ ΛΕΒΕΝΤΗ...ΣΟΥ ΔΙΝΩ ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΟΥ ΣΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΚΑΙ ΖΕΣΤΗ ΧΕΙΡΑΨΙΑ ΚΑΙ Σ΄ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΣΕΝΑ, ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ ΠΑΙΧΤΑΡΑΔΕΣ ΜΑΣ, ΠΟΥ΄ΧΤΙΣΑΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ, ΤΟ ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΟ ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΙΑ Θ Ρ Υ Λ Ο Σ !