Ο Νίκος Γεωργέας ήταν ένα παιδί σαν όλα τα άλλα, τουλάχιστον στην αρχή...
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καλαμάτα,  όπως κάθε παιδί της ηλικίας του  πέρναγε την ώρα του με μαθήματα και μπάλα, δυστυχώς δεν ξεχώρισε σε κανέναν από τους δύο αυτούς τομείς.
Ένα πρωί πηγαίνοντας για το σχολείο ένα αναπάντεχο γεγονός άλλαξε την ζωή του δραματικά...
Συνάντησε μπροστά του ένα άλογο, κατάλευκο που όμως είχε κυλιστεί  στο κοκκινόχωμα...
Ο  μικρός Νικόλας αποφάσισε να το δαμάσει!
Ορμάει και προσπαθεί να το πιάσει από την χαίτη. Το άλογο όμως είναι καραφλό και ξεγλιστράει, τον πετάει κάτω...
Σηκώνεται, τρέχει με φόρα να αρπάξει τα χαλινάρια. Τα άλογα αυτά, τα Σέρβικα,   είναι άγρια και δεν έχουν ούτε χαλινάρια, τον τσαλαπατάει για δεύτερη φορά...
Ο Νικόλας δεν τα παρατάει, το κυνηγάει μανιασμένα και πέφτει με δύναμη και με τα δύο πόδια  μπας και το βγάλει από την πορεία του, το άλογο πηδάει από πάνω του και με τα πίσω πόδια του τον χτυπάει με δύναμη κατακέφαλα!
Αυτό ήταν, μετά από πέντε – έξι ώρες που συνήλθε κατάλαβε πως όλα  ήταν διαφορετικά...

 
Το δυνατό χτύπημα στο κεφάλι, οι αλλεπάλληλοι εμετοί και οι ζαλάδες του είχαν προσδώσει υπερφυσικές ικανότητες. Έβλεπε και διαισθανόταν αυτό που οι άλλοι αδυνατούσαν να δουν και να καταλάβουν.
Έβλεπε πίσω από τις ανθρώπινες μορφές, διέκρινε αερικά και φαντάσματα που στοίχειωναν την ζωή του.
Όταν αγωνιζόταν στην ΑΕΚ και αντιμετώπιζε τον Τζόλε, ή μάλλον έτσι εμείς νομίζαμε γιατί αυτό βλέπαμε. Ο Νικόλας έβλεπε πίσω από τον Καραφλό το άλογο από τα παιδικά του χρόνια.
Αργότερα όταν αντιμετώπιζε ξανά τον Ολυμπιακό αλλά αυτήν την φορά με την φανέλα της Βέροιας όλοι εμείς βλέπαμε τον Κολομβιανό με την μαλλούρα  Πίνο στις πτέρυγες αλλά ο Νικόλας πίσω από τον Πίνο διέκρινε την μορφή του καράφλα Τζόλε...
Θυμήθηκε τον Τζόλε, που του θύμισε το άλογο, που του θύμισε το χτύπημα και έπεσε κάτω σφαδάζοντας...
Στην συνέχεια στα αποδυτήρια κατά την ανάπαυλα του ημιχρόνου όλοι οι παίχτες της Βέροιας έβλεπαν και άκουγαν τον προπονητή τους να τους δίνει οδηγίες, έτσι όμως νόμιζαν πως άκουγαν και έβλεπαν. Ο Νικόλας έβλεπε μια μορφή που τον παρακινούσε να μπει μέσα και να φάει τρία...
 
Αργότερα επέστρεψε στην ΑΕΚ αλλά  τα φαντάσματα δεν σταμάτησαν να εμφανίζονται μπροστά του,  κάθε στιγμή της καθημερινότητας του...
Στο ξεκίνημα της προετοιμασίας ενόψει football league ο Πρόεδρος της ΑΕΚ  μάζεψε όλους τους παίχτες για να τους μιλήσει. Όλοι έβλεπαν μπροστά τους τον Ασλανίδη, ακόμα και οι ρεπόρτερ Κετσετζόγλου και Ασβεστάς όχι όμως και ο Νικόλας. Ο Νικόλας πίσω από την μορφή του Ασλανίδη έβλεπε τον Μελισσανίδη να ξεστομίζει τις ίδιες κουβέντες.
Αργότερα όταν η Αεκάρα τα έβρισκε σκούρα με τις συνοικίες που έπαιζε, ο Πρόεδρος κατέβηκε στο προπονητικό για να σφίξει τα λουριά. Οι  Μπρέσεβιτς, Ντακόλ και Πλατέλας, που δεν ήταν προικισμένοι με τις ικανότητες του Νικόλα τα άκουγαν από τον Ασλανίδη, Ο Νικόλας όμως  μπροστά του έβλεπε τον Μελισσανίδη να τον κατσαδιάζει...
Πριν από τον αγώνα κυπέλου με τον Ολυμπιακό ο Πρόεδρος είχε τάξει πριμ σε περίπτωση θετικού αποτελέσματος. Μετά την ισοπαλία στον Πειραιά όλοι μαζεύτηκαν έξω από το γραφείο του Προέδρου Ασλανίδη να πληρωθούν. Ε όχι και όλοι, Ο Νικόλας περίμενε αλλού...
 
Μπράβο στον Νίκο και τον γιατρό του  Μπρούς Γουίλις που τον έμαθε να διαχειρίζεται σωστά το ορατό και το αόρατο, το νοητό και το αληθινό...