ΟΙ ΧΑΡΕΣ ΜΑΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΤΟΥΣ ΛΥΠΕΣ
Γράφτηκε απο Guest Red στις 12:00 | 21-10-2016
Γραφει ο CEN-TAURUS
Έτσι ξυπνάνε οι αλλόθρησκοι το πρωί. Όταν το προηγούμενο βράδυ έχουν πάει στα αθλητικά να δουν αγώνα του ΘΡΥΛΟΥ, με την κρυφή ελπίδα να χάσει και να πάρουν λίγη χαρά. Να τους βλέπεις να καπνίζουν, να μιλάνε μεταξύ τους, να ειρωνεύονται, να πετάνε σχόλια του τύπου "εδώ στην ευρώπη που δεν έχει παράγκα, να δούμε τα χάλια τους".
Και δώστου μπύρα και τσιγάρο και δώστου να λυσσάνε από μέσα τους να γίνει η στραβή.
Αντί γι αυτό όμως, βλέπουν τις πιο πολλές φορές ένα θρύλο στιβαρό, μαχητικό, σ΄ ένα παλλόμενο όμορφο γήπεδο, να πιάνει τον αντίπαλο από το λαιμό και να του παίρνει το σκαλπ. Και οι γαύροι ευτυχισμένοι, να παραγγέλνουν μπύρες, να πανηγυρίζουν και να γελάνε μεταξύ τους, την ώρα που οι αλλόθρησκοι κοιτάζουν με φθόνο και προσπαθούν να κρύψουν την πίκρα τους.
Χθες δεν πήγα στο γήπεδο, ούτε στο ένα ούτε στο άλλο. Η ανάγκη να κάνω κάποια κρίσιμα τηλεφωνήματα και να μιλήσω με ησυχία, με κράτησε στο σπίτι και πετάχτηκα σε κοντινό καφέ να δω και τα δύο ματς. Στο μαγαζί οι γνωστοί αντιολυμπιακοί έκαναν μπαμ και είχαν εγκατασταθεί από νωρίς, μη τυχόν και χάσουν τις δύο παραστάσεις. Στο τέλος βέβαια, το γνωστό σκηνικό: η ουρά στα σκέλια, η πίκρα ανείπωτη και η αναχώρηση για το σπίτι αθόρυβη και διακριτική. Ούτε που παίρνεις χαμπάρι πότε τελειώνουν τη μπύρα, πότε πληρώνουν το λογαριασμό και πότε γίνονται μπουχός! Αίλουροι σου λέω, τσιτάχ, κομμάντα!!!
Ρε σύγγαυροι, μπορείτε να μου το εξηγήσετε αυτό το φαινόμενο; Πόσες φορές έχετε πάει σε μαγαζί, αποκλειστικά για να δείτε ματς αντιπάλου; Πότε πήγατε σε καφέ για να δείτε τον ποα ή τον μπάουγκ στην ευρώπη; Για το αεκ δεν μιλάμε, όταν έπαιξε τελευταία φορά στην ευρώπη, δεν υπήρχε τηλεόραση.
Εγώ δεν έχω πάει ποτέ, ακόμα κι όταν προμηνύεται μεγάλη φάπα! Δεν μου κάνει κέφι ρε παιδί μου να τους βλέπω.
Αυτό με τα ματς του ΘΡΥΛΟΥ, που μαζεύονται σαν μύγες οι αλλόθρησκοι και μας πιάνουν τις καλύτερες θέσεις μπροστά στις τηλεοράσεις, ερμηνεύεται ή χρειάζεται η βοήθεια ειδικών ιατρών;
Αγαπητοί οπαδοί άλλων ομάδων, όσο λίγοι κι αν είστε. Η εποχή που ο ΘΡΥΛΟΣ είχε ζόρια στην ευρώπη, ειδικά στα εκτός έδρας, έχει περάσει ανεπιστρεπτί ΣΕ ΌΛΑ ΤΑ ΑΘΛΗΜΑΤΑ. Όσο κι αν τον παρακολουθείτε, μια θα χαίρεστε και δέκα θα ξυπνάτε όπως ο κύριος στο παραπάνω σκίτσο.
Γι αυτό να μένετε στο σπίτι και έτσι:
- Θα γλιτώνετε τον πόνο και την πίκρα.
- Θα γλιτώνετε τα λεφτά που δίνετε σε μπύρες.
- Δεν θα κινδυνεύετε να κρυώσετε, μιάς και έρχεται ο χειμώνας.
- Θα μας αφήσετε θέσεις να απολαύσουμε επιτέλους την ομάδα μας.
- Θα γλιτώνετε τα λεφτά που δίνετε σε μπύρες.
- Δεν θα κινδυνεύετε να κρυώσετε, μιάς και έρχεται ο χειμώνας.
- Θα μας αφήσετε θέσεις να απολαύσουμε επιτέλους την ομάδα μας.
Άντε, γιατί το κακό παράγινε!
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Σχόλια
Εγω εχω να πω οτι ειναι απαραδεκτο να εχει 6-7000 κοσμο στο σεφ και να μην ειναι τιγκαρισμενο.Το οτι ο μεσος γαυρος οπαδος θα προτιμησει να κατσει σπιτι η να παει να δει την αστανα,απο το να δωσει 10 ευρω και να απολαυσει την ΥΠΕΡΟΜΑΔΑ του Σπανουλαρου να δινει σοου απεναντι σε μια πολυ καλη και ενισχυμενη ομαδα της ευρωλιγκας και μαλιστα μετα απο τη λουτσα στο βαζελο,με ξεπερναει.
Οπως ειχε γραψει ενας δημοσιογραφος (δεν τον θυμαμαι τωρα) ''δεν μας αξιζει αυτη η ομαδαρα''...
υ.γ. Γιαυτο που γραφεις φιλε centaurus τι να πεις,δεν υπαρχει εξηγηση,μαλλον ομαδικος μαζοχισμος λεγεται...Παντως εκτος του οτι πιανουν (οντως) τις καλυτερες θεσεις,ειναι και απελπιστικα εκνευριστικοι.Για μενα η σταγονα που ξεχειλισε το ποτηρι ηταν προπερσι οταν κερδισαμε τη Μπενφικα 1-0 και ημουν σε καφε τιγκα στους αντιολυμπιακους,οι οποιοι χτυπιοταν σαν λυσσασμενοι,ειχαν βγαλει αφρους στις ευκαιριες της Μπενφικα που επιασε ο Ρομπερταρος.Απο τοτε εβαλα συνδρομητικη και η θα κατσω σπιτακι μου η θα παω γηπεδο.Τους βαρεθηκα-σιχαθηκα...
Αφήστε τα παιδιά σας παρακαλώ, μην τα πονάτε...
Δεν έχει μείνει χρησιμοποιημένο χαρτομάντιλο να μαζέψουν τα δάκρυά τους...
Δεν έχει μείνει αποκούμπι...
Αυτό όμως δεν είναι τίποτα μπροστά στο πιο σημαντικό. Ο άνθρωπος μπορεί να αντέξει πολλά, αλλά αν χαθεί η ελπίδα διαλύεται.
Η ελπίδα χάθηκε λοιπόν για αυτούς, οι γίγαντες που παρουσίαζαν ως λόγους για την αδυναμία τους, αποδείχθηκαν ετοιμόρροποι ανεμόμυλοι, οι πρίγκιπες των παραμυθιών παραμένουν βάτραχοι ακόμα και μετά το φιλί.
"Εχάθη η ελπίς αδελφές μου" είναι η φράση που ακούν κάθε μέρα και τους πονά.
ΟΛΥΜΠΙΑΚΑΡΑ ΛΕΜΕ!!!!!