ΣΤΟΛΤΙΔΗΣ, ΚΑΡΑΤΑΙΔΗΣ. ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΓΑΠΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΡΥΛΟ - ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΕ ΟΜΟΡΦΕΣ ΕΠΟΧΕΣ
Γράφτηκε απο Guest Red στις 13:01 | 28-10-2016
Γράφει ο CEN-TAURUS
Ξαναφέρνω στη επιφάνεια συνεντεύξεις των παλιών ποδοσφαιριστών του ΘΡΥΛΟΥ μας
Καραταϊδη και Στολτίδαρου, τις οποίες έχουν ξανααναρτήσει κι άλλα αδέρφια.
Καραταϊδη και Στολτίδαρου, τις οποίες έχουν ξανααναρτήσει κι άλλα αδέρφια.
Τις συνεντεύξεις αυτές πρέπει να τις διαβάσουν όλοι οι γαύροι. Αναδίδουν έντονο συναίσθημα, πραγματικό κι όχι προσποιητό, ένταση και δύναμη. Είναι στιγμές που νομίζεις πως δεν μιλάνε για ποδοσφαιρική ομάδα, αλλά αναπολούν ένα μεγάλο τους έρωτα.
Θέλω να σημειώσω ορισμένες σκόρπιες σκέψεις απ΄ αυτά που διάβασα, μήπως βγουν και κάποια χρήσιμα συμπεράσματα για όλους μας.
Πρώτο. Δεν χρειάζεται πολύ να καταλάβει κανείς πόσο μεγαλείο κρύβει το να έχεις φορέσει την ερυθρόλευκη, τί στιγμές βίωσες, πόσο σε σημαδεύει για την υπόλοιπη ζωή σου. Τη φόρεσες; Κόλλησες! Για όλη σου τη ζωή.
Εκτός του ειδικού βάρους που έχει ο σύλλογος, όποιος έρχεται από άλλη ελληνική ομάδα, αντιλαμβάνεται αμέσως τη χαοτική διαφορά, στα προπονητήρια, το γήπεδο, το επιστημονικό προσωπικό, τον προγραμματισμό, την προσοχή που δίνεται στην αποθεραπεία των τραυματιών, τις μετακινήσεις...Όλα έχουν τα στάνταρντ ενός μεγάλου κλαμπ.
Να μη μιλήσουμε για τη φερεγγυότητα στις πληρωμές! Ανώτερη κι από την τράπεζα της Αγγλίας. Τα πριμ, οι δόσεις, οι μισθοί, όλα στην ώρα τους και στο ακέραιο. Δείγμα τού πόσο ο σύλλογος σέβεται και τιμά τους αθλητές του. Κι αυτοί, έχοντας συναναστραφεί με λογής- λογής λαμόγια και άψιλους, αντιμετωπίζουν και στον τομέα αυτό μια κατάσταση, πρωτόγνωρη για την ελληνική (και όχι μόνο) πραγματικότητα.
Ακόμη όμως κι αν έρθει η ώρα να φύγουν από την ομάδα, αυτό γίνεται πολιτισμένα, με εξόφληση δεδουλευμένων και τήρηση συμφωνημένων (πάχτα σουντ σερβάντα που είπε κι ο τσίπρας πρόσφατα). Μακρυά από μας τα συχνά περιστατικά άλλων ομάδων, που για να λύσει το συμβόλαιο ένας ποδοσφαιριστής, εξευτελίζεται μέσω του τύπου, δέχεται μεταμεσονύχτια απειλητικά τηλεφωνήματα και επισκέψεις φουσκωτών στο σπίτι, τρέχει στα δικαστήρια, παλεύει να πάρει τα δικαιούμενα ή ακόμη, όπως στην περίπτωση του λαϊκού σωματείου αεκ, δεν παίρνει ποτέ ούτε δεκάρα. Τα ξεχνάει για πάντα!
Ακόμη όμως κι αν έρθει η ώρα να φύγουν από την ομάδα, αυτό γίνεται πολιτισμένα, με εξόφληση δεδουλευμένων και τήρηση συμφωνημένων (πάχτα σουντ σερβάντα που είπε κι ο τσίπρας πρόσφατα). Μακρυά από μας τα συχνά περιστατικά άλλων ομάδων, που για να λύσει το συμβόλαιο ένας ποδοσφαιριστής, εξευτελίζεται μέσω του τύπου, δέχεται μεταμεσονύχτια απειλητικά τηλεφωνήματα και επισκέψεις φουσκωτών στο σπίτι, τρέχει στα δικαστήρια, παλεύει να πάρει τα δικαιούμενα ή ακόμη, όπως στην περίπτωση του λαϊκού σωματείου αεκ, δεν παίρνει ποτέ ούτε δεκάρα. Τα ξεχνάει για πάντα!
Πώς λοιπόν ένας παίχτης να μην εκτιμήσει και να μην αγαπήσει την ομάδα;
Δεύτερο. Η στελέχωση του ΘΡΥΛΟΥ με έλληνες στην πλειοψηφία παίχτες, θεωρώ ότι είναι απαραίτητη για το μέλλον. Από τις εκατό μεταγραφές ξένων ποδοσφαιριστών, που έχουν πραγματοποιηθεί τα τελευταία χρόνια, οι περισσότεροι δεν απέδωσαν ούτε άξιζαν πιο πολύ από έναν αντίστοιχο έλληνα. Είναι γνωστό ότι, οι τοπ ξένοι ποδοσφαιριστές, είτε δεν έρχονται είτε, αν έρχονται, ματώνεις οικονομικά για να τους φέρεις.
Για τους απλά μετριοκαλούς, πληρώνεις πολύ πιο ακριβά, ρισκάρεις περισσότερο στην προσαρμογή και σπάνια ανταπεξέρχονται στην ελληνική αθλητική-κοινωνική πραγματικότητα. Και το σημαντικότερο, συνήθως κοιτάνε με το ένα μάτι στο εξωτερικό, μήπως έρθει καμια πρόταση από μεγαλύτερο πρωτάθλημα. Έλληνες ποδοσφαιριστές, πλαισιωμένοι από 4 ή 5 ακριβούς και ποιοτικότατους ξένους. Κι αν υπάρχουν περιπτώσεις-λαβράκια, να αποκτούνται και να δίδονται δανεικοί μέχρι να πείσουν.
Τρίτο. Η ομάδα πρέπει να τιμάει κατά καιρούς όλα αυτά τα παιδιά που πέρασαν από την ομάδα. Σε κάθε εντός έδρας αγώνα, να καλείται ένας παλιός παίχτης, να του δίνεται μια πλακέτα και να παίρνει το χειροκρότημα του κόσμου. Ανεξάρτητα αν έπαιξε πολύ ή πόσο πρόσφερε. Ξέρω ότι έχουν γίνει αρκετές τέτοιες κινήσεις, πρέπει όμως να πυκνώσουν.
Τέταρτο. Τό ότι δεν έπαιξε το θωρηκτό Στολτίδαρος στην εθνική, είναι ένα ακόμα δείγμα της προκατάληψης που πάντα δείχνουν τα βαζελοκρατούμενα ΕΠΟ- εθνικά συγκροτήματα σε ό,τι προέρχεται από το ΘΡΥΛΟ. Όλος ο ποα, είτε ως παίχτες είτε ως παλαίμαχοι, μαζικά στις εθνικές, ακόμη και ως διοικητικά στελέχη (φύσσες κλπ) γαμώ την ατυχία μου! Ακόμη και στα συνδικαλιστικά όργανα, παιχτών, προπονητών, αθλητικογράφων, η πράσινη μασονία φρόντιζε πάντα να προωθεί τα παιδιά της σε όλα τα πόστα. Ο Αντωνιάδης επί δεκαετίες πρόεδρος των ποδοσφαιριστών. Ακόμη και το δρεπάνι Τζακ Χατζηαθανασίου είδα κάποτε να παρουσιάζεται ως πρόεδρος των προπονητών. Και η έκπληξη δεν είναι ο πρόεδρος Τζακ, αλλά ο Τζακ προπονητής. Θεέ μου τί θα δω ακόμη!
Πέμπτο. Τα παιδιά που έρχονται στο ΘΡΥΛΟ από άλλες περιοχές ή άλλες χώρες, αντιμετωπίζουν πολλές δυσκολίες στην προσαρμογή. Αλλάζουν μέρος, τρόπο ζωής, παραστάσεις, συνήθειες, χάνουν φιλικά και συγγενικά πρόσωπα, δεν καταλαβαίνουν τη γλώσσα... πολλά. Για το λόγο αυτό, είναι ανάγκη να τους δίνουμε πολλές ευκαιρίες, μέχρι να βρουν τα πατήματά τους και να ενταχθούν πλήρως στον οργανισμό της ομάδας. Κι αν δεν τους βγαίνει καλό πρόσωπο ή ακόμη κι αν βλέπουμε ότι δεν αξίζουν για την ομάδα, δεν χρειάζεται κράξιμο και γιούχα και σταύρωμα σε κάθε προσπάθεια. Δεν καταφέρνουμε τίποτα. Φανταστείτε ένα χειρούργο, να έχει ανοίξει έναν ασθενή κι από πάνω ο κλινικάρχης και οι συγγενείς να τον κριτικάρουν σε κάθε νιστεριά και κάθε ράψιμο. Δεν θα μπορέσει να αποδώσει, είναι σίγουρο.
Δεν μας κάνει ο παίχτης; Θα το δουν αυτοί που έχουν καθήκον και ρόλο να το δουν και να πάρουν τα μέτρα τους. Να γράφουμε την άποψή μας στα μέσα δικτύωσης, χωρίς να μειώνουμε και να προσβάλλουμε τον παίχτη, ο οποίος άλλωστε δεν ήρθε μόνος του, κάποιοι τον έφεραν.
Καίμε χαρακτήρες και προσωπικότητες με την επιθετική συμπεριφορά, που μας κάνει να μοιάζουμε περισσότερο ως θεατές σε ρωμαϊκή αρένα και λιγότερο ως οπαδοί. Η περίπτωση του Σεμπά και παλιότερα του Ζέτερμπεργκ, είναι χαρακτηριστικές.
Καίμε χαρακτήρες και προσωπικότητες με την επιθετική συμπεριφορά, που μας κάνει να μοιάζουμε περισσότερο ως θεατές σε ρωμαϊκή αρένα και λιγότερο ως οπαδοί. Η περίπτωση του Σεμπά και παλιότερα του Ζέτερμπεργκ, είναι χαρακτηριστικές.
Έκτο. Τα παιδιά αυτά έμαθαν τη μπάλα σε χωράφια των χωριών τους, όπου η κλωτσιά και η μπουνιά πήγαινε σύννεφο. Εμείς οι πιο μεγάλοι συνειδητοποιούμε μελαγχολώντας ότι τα "ρομαντικά" χρόνια πέρασαν ανεπιστρεπτί. Πάνε οι εποχές που το ποδόσφαιρο το μάθαινες σε τσιμεντένια πρόχειρα γήπεδα, όπου η πιτσιρικαρία της περιοχής μαζευότανε τις εποχές που δεν υπήρχε λάπτοπ και σμάρτφον και άρα ο χρόνος για κοινωνικότητα, παιχνίδι και μάζωξη, ήταν πολύ περισσότερος.
Από κει ξεπήδησαν τα μεγάλα ταλέντα, άντρες από τα 12 χρόνια τους, έτοιμοι να παλέψουν για τη ζωή και το μέλλον τους. Τώρα μάθαμε στα χορτάρια, τους διαιτολόγους, το ίντερνετ, γίναμε πιο λάιτ, πιο ντεπιπιλασιόν που λέει κι ο Τράγκας. Πιο ευάλωτοι οι σημερινοί αθλητές, με πιο συχνές ψυχολογικές μεταπτώσεις και για να αποδώσουν, χρειάζονται και ψυχολογική στήριξη.
ΑΥΤΑ ΤΑ ΟΛΙΓΑ. ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΠΑΙΧΤΕΣ ΜΑΣ. ΠΙΣΤΩΣΗ ΧΡΟΝΟΥ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΡΔΙΑ. ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΟΙ ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΞΕΔΡΑΣ ΚΡΙΝΟΥΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ.
Υ.Γ. άσχετο. Πληροφορηθήκαμε ότι στην επιτροπή που εξετάζει την υπόθεση με το κενό των 10 εκατομμυρίων στο ταμείο του αεκ, μετέχει και η συμβία του κ. Κοντονή!!! Αδυνατώ να πιστέψω ότι στις πρόσφατες συναντήσεις Κοντονή-Τίγρη συζητήθηκε και αυτό το θέμα και το πώς θα κλείσει, πώς θα πέσει στα μαλακά, πώς θα το πάρει το ποτάμι της λήθης. Αδυνατώ πραγματικά, αφού γνωρίζω πολύ καλά την ποιότητα και την προϊστορία των δύο αντρών, καθώς και την προσήλωσή τους στους θεσμούς και τα ασυμβίβαστα.
Άσε που αδυνατώ να πιστέψω ότι υπάρχει κάν υπόθεση με εξαφάνιση από το ταμείο του αεκ χρημάτων, με μεθόδους του μάγου Χουντίνι. Αυτή η ομάς ουδέποτε έδωσε λαβή για τέτοιες σκέψεις. Το ταμείο της πάντα καθρέπτης και καθαρό, σαν παγκάρι μοναστηριού.
Ε, ΡΕ ΨΗΦΟΣ ΠΟΥ ΣΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ! ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ ΤΗΝ ΩΡΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΚΛΟΓΕΣ!
Άσε που αδυνατώ να πιστέψω ότι υπάρχει κάν υπόθεση με εξαφάνιση από το ταμείο του αεκ χρημάτων, με μεθόδους του μάγου Χουντίνι. Αυτή η ομάς ουδέποτε έδωσε λαβή για τέτοιες σκέψεις. Το ταμείο της πάντα καθρέπτης και καθαρό, σαν παγκάρι μοναστηριού.
Ε, ΡΕ ΨΗΦΟΣ ΠΟΥ ΣΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ! ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ ΤΗΝ ΩΡΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΚΛΟΓΕΣ!
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Σχόλια
πόσο θα ήθελα τέτοιοι άνθρωποι να ήταν πιο κοντά στην ομάδα.....
δεν υπάρχει άραγε θέση στον Θρύλο για τον στολτίδαρο?
κατά τα λοιπά, μια παρατήρηση μόνο: με γκρίνια και μίρλα για κάποιον παίκτη, προπονητή, διοικητικό, κλπ., από το πρώτο λεπτό στο γήπεδο αλλά και όλο τον υπόλοιπο καιρό σε facebook κλπ., πιστεύει κανένας πως βοηθάμε την ομάδα ή/και τον παίκτη? (προσωπικά πιστεύω ότι τα κάνουμε χειρότερα)
νομίζω ότι στο γήπεδο θέλει στήριξη και φωνή με χειροκρότημα, και διαμαρτυρία κλπ., ΜΟΝΟ κοντά στις μεταγραφικές περιόδους ή (ακόμη καλύτερα) κατά την διάρκεια αυτών, εάν τα δείγματα είναι πως η διοίκηση δεν κάνει αυτό που πρέπει
δεν λέω ότι αυτό είναι το σωστό, λέω απλά ότι έτσι προσπαθώ να λειτουργώ εγώ, τουλάχιστον σε έναν λίγο πιο ..... δημόσιο λόγο, άλλο που ακόμη και αυτό δεν το καταφέρνω πάντα βέβαια
Νίκη στο περιστέρι! Τί είναι αυτό με τους μπινέδες ρε φίλε σε κάθε ματς! Πέφτουν κάτω μόνοι τους, τσαμπουκαλεύονται, διαμαρτύρονται και ειρωνεύονται συνεχώς, ουρλιάζει σε κάθε φάση όλο το γήπεδο! Έχουν πάρει γραμμή ότι οι διαιτητές πάιζουν χεσμένοι από τις απειλές, τους βαρούχες και τους άλλους ειδήμουνες και προσπαθούν να εκβιάσουν τις φάσεις. Στο τελευταίο φάουλ του παπαδόπουλου, κάνει επιθετικό αφού στηρίζεται πάνω στον αμυντικό μας και τον έχει κλειδώσει με το χέρι πίσω στην πλάτη. Ύστερα πέφτει μόνος, διαμαρτύρεται και παίρνει το φάουλ. Αδέρφια, η ομάδα παίζει μόνη της παντού. Ούτε ένα κόκκινο κασκόλ στις εξέδρες, μέσα σε ηλεκτρισμένες ατμόσφαιρες. Και πάλι καλά που κερδίζει έτσι! Δεν θα τελειώσει καλά το πράγμα. Το πάνε αγώνα αγώνα, μέχρι να υπάρξει(ουν) θύμα(τα) και βίαια επεισόδια κάπου.
Έλειπε μια τέτοια γραφίδα από το RATM...
καλησπέρα Αδέλφια,
Καλά ειναι όλα αυτά αλλά φαίνεται οτι η συμμαχία του αντιολυμπιακού μετώπου καπάρωσε την διοίκηση της ΕΠΟ!
δεν έχω άλλη πληροφόρηση πλήν των άρθρων του Μανώλαρου και ομολογώ οτι ανησυχώ βαθύτατα.
κατάφερε ο Νιαουρίδης να εγκλωβίσει η γλυκάνει... με τα όμορφα... λογάκια του τον Κύπριο και το κολλητάρι τον Χουντονίσκο?
Εαν πράγματι έτσι έχουν τα πράγματα τότε μπαίνουμε σε αχαρτογράφητα νερά...
Ελπίζω ο Πρόεδρος η Διοίκηση να έχουν λάβει τα μέτρα τους.
Τελικά έχουν εξαφανισθεί όλοι οι ισχυροί Ολυμπιακοί παράγοντες του Δημόσιου βίου? Τελικά ο νιαουρίδης διαφεντεύει ολη την κυβέρνηση και την FIFA?
Σε κάθε περίπτωση, το να προστατεύουμε έναν παίχτη που δε το κατέχει (και κακώς αποχτήθηκε), μόνο καλό κάνει. Η διοίκηση δεν πιέζεται να τον ξεφορτωθεί άρον άρον, έστω και χωρίς λεφτά. Το όποιο όνομά του στην αγορά δεν στιγματίζεται, άρα δεν πέφτει κατακόρυφα η αξία του. Οι ομάδες που ενδιαφέρονται και οι μανατζαραίοι, δεν θα εκμεταλλευτούν την ανάγκη της ομάδας να τον σπρώξει όσο-όσο. Αυτό που βλέπουμε καμια φορά εμείς και πονάμε τα μάτια μας, σίγουρα το βλέπουν και από τον πάγκο και από τις σουίτες, κάτι ξέρουν κι αυτοί! Το θέμα είναι, οι αποτυχημένες μεταγραφικά κινήσεις να διορθώνονται με τη μικρότερη δυνατή οικονομική ζημιά.
Οποίος πέρασε από θρύλο κόλλησε . Ακόμα και αν ήταν άλλη ομάδα. Οι μόνοι που προδώσανε την ερυθρόλευκη,δεληκαρης Κυράστας αποστολικής Σαργκάνης Βαμβακούλας γάλακτος, τον μόνο που συγχωρώ,είναι ο Βαμβακούλας. Τους άλλους ποτέ δεν τους θεώρησα Ολυμπιακούς. Αυτόν που πραγματικά συχαινομαι είναι ο Σαργκάνης. Προσπαθεί να το παίξει Ολυμπιακάρα. Όπου τον βρίσκετε σε συγκεντρώσεις,των παλαιμάχων,πετάτε του αυγά και διωχτετον.
Έξοχος! Και πάλι...
κενταυρε ζωγράφισες...