ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΟΠΑΠ
Γράφτηκε απο Guest Red στις 09:49 | 03-11-2017
Με αφορμή δράσεις του Ο.Π.Α.Π. κυρίως στον αθλητισμό (ειδικά στο ποδόσφαιρο) και δη χορηγίες που κατά μονοσήμαντη επιλογή και με όχι απλώς άγνωστα, αλλά και λογικά ακατανόητα κριτήρια μοιράζει σε συγκεκριμένες ομάδες, μίντια, κ.λπ., αποφεύγοντας άλλες/α, πολύ εμπορικότερες/α, διηγούμαστε μια ιστορία. Στοιχεία διάψευσης ή επιβεβαίωσης ας αναζητηθούν από κάθε ενδιαφερόμενο στο διαδίκτυο (υπάρχουν άφθονα). Παρατίθενται, άλλωστε, και κάποια/αρκετά ενδεικτικά links στο τέλος (το κείμενο θα έβγαινε ατελείωτο και πολύ κουραστικό, αν τα ενσωμάτωνε όλα).
Γράφει ο πρωτοετής φοιτητής Νομικής.
Με αφορμή δράσεις του Ο.Π.Α.Π. κυρίως στον αθλητισμό (ειδικά στο ποδόσφαιρο) και δη χορηγίες που κατά μονοσήμαντη επιλογή και με όχι απλώς άγνωστα, αλλά και λογικά ακατανόητα κριτήρια μοιράζει σε συγκεκριμένες ομάδες, μίντια, κ.λπ., αποφεύγοντας άλλες/α, πολύ εμπορικότερες/α, διηγούμαστε μια ιστορία. Στοιχεία διάψευσης ή επιβεβαίωσης ας αναζητηθούν από κάθε ενδιαφερόμενο στο διαδίκτυο (υπάρχουν άφθονα). Παρατίθενται, άλλωστε, και κάποια/αρκετά ενδεικτικά links στο τέλος (το κείμενο θα έβγαινε ατελείωτο και πολύ κουραστικό, αν τα ενσωμάτωνε όλα).
Η ΑΡΧΗ:
Βρισκόμαστε στα πρώτα μνημονιακά χρόνια, όπου αναζητούνται από το κράτος μανιωδώς έσοδα. Δεδομένου ότι οι υποδομές και «διαδικασίες» είσπραξης (απαλλοτρίωσης της περιουσίας των πολιτών θα ήταν, βέβαια, πιο σωστό) που υποδείκνυε το Διεθνές Νομισματικό ταμείο με το toolkit του δεν είχαν προλάβει να δημιουργηθούν, η πρώτη, η πιο εύκολη, η πιο γρήγορη και, τέλος πάντων, η πιο αποτελεσματική εντολή από τους δανειστές ήταν, όπως όλοι θυμόμαστε, ΜΙΑ: Ιδιωτικοποιήσεις.
Μεταξύ των επιχειρήσεων που από την πρώτη κιόλας στιγμή βγήκαν στο σφυρί ήταν και το διαμάντι του Ελληνικού Δημοσίου, ο Ο.Π.Α.Π.: Ο σχεδόν μονοπωλιακός φορέας διοργάνωσης περίπου όλων των τυχερών παιχνιδιών στην Ελλάδα, με εξαιρετικά μεγάλη διείσδυση, βεβαίως, και στην κοινωνία, ο διαθέτων εκτενέστατο/αποτελεσματικό δίκτυο (στα πρακτορεία Ο.Π.Α.Π. εξοφλούνταν έως και λογαριασμοί Δ.Ε.Κ.Ο. κ.λπ.) και ο προστατευμένος με σκληρότατο νομοθετικό και κανονιστικό περίβλημα από οποιαδήποτε απόπειρα ανταγωνισμού, ένας φορέας με απίθανα μεγάλη επιρροή όχι μόνο στον χώρο του αθλητισμού με τις χορηγίες του αλλά και στον χώρο των media με τις τεράστιες διαφημιστικές δαπάνες του (συνηθέστατα πρώτος και πάντως σταθερά μεταξύ των 2-3 πρώτων διαφημιζομένων στην Ελλάδα εδώ και δεκαετίες) και, φυσικά, και στην πολιτική σκηνή, μέχρι του σημείου να γίνεται, ανοικτά πλέον, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, λόγος από πολλούς για μηχανισμό νόμιμων «ρουσφετιών» ή ενισχύσεων (έως και ξεπλύματος χρήματος έλεγαν κάποιοι) και νόμιμων δώρων/επιχορηγήσεων όπου «έπρεπε». Δεν είχε σχεδόν καθόλου τραπεζικό δανεισμό και είχε, αντιθέτως, ΤΕΡΑΣΤΙΑ χρηματοδοτική ροή, χωρίς καμία επισφάλεια (όλα τα έσοδα μετρητά στα πρακτορεία). Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι επρόκειτο για το πετράδι του στέμματος, το φιλέτο των φιλέτων, και αυτό όχι μόνο με τα Ελληνικά μέτρα και σταθμά, αφού μιλάμε, βεβαίως, για έναν από τους πλέον γόνιμους ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ οργανισμούς με αυτό το αντικείμενο (πρώτο σε ποσοστιαίες επιδόσεις στην Ε.Ε.) με συνεχώς αυξανόμενη κερδοφορία και εντυπωσιακά ευρύ κύκλο εργασιών (με βάση και τις νέες τεχνολογίες που επιτρέπουν πλέον όλο και περισσότερα προϊόντα/τυχερά παιχνίδια). Τα μεγέθη και τα δεδομένα αυτά καθίστανται ακόμη εντυπωσιακότερα όταν αναλογιστεί κανείς ότι ο εν λόγω φορέας λειτουργεί σε μια μικρή (και φορολογικά-ασφαλιστικά «εχθρική») χώρα όπως η Ελλαδίτσα. Πιθανολογούνταν δε πως, στο πλαίσιο της κρίσης, θα αύξανε ακόμη περισσότερο τους αριθμούς, αφού οπουδήποτε στον κόσμο και σε όλη την ιστορία οι άνθρωποι στρέφονται, σε περιόδους κρίσης, όλο και περισσότερο στον τζόγο, ως μόνη γρήγορη ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
Η πλήρης ιδιωτικοποίηση (αφού το μεγαλύτερο μέρος των μετοχών της εταιρείας αυτής ήταν ήδη εισηγμένο προς διαπραγμάτευση στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών) ήταν εύκολη και ξεκάθαρη ως διαδικασία, δεδομένου ότι το Ελληνικό Δημόσιο κατείχε περί το 33% των μετοχών (υπέρ-αρκετές για εταιρικό έλεγχο, αφού σε εισηγμένες σε χρηματιστήριο εταιρείες συχνά μεγαλομέτοχος είναι ακόμη και ο κύριος του +5% των μετοχών), ενώ παράλληλα αντικείμενο της εταιρείας ΔΕΝ ήταν η εξυπηρέτηση δημόσιου σκοπού (που θα δημιουργούσε ανάγκη για άλλου είδους διαδικασίες και, κυρίως, πρόσθετες νομοθετικές ρυθμίσεις κ.λπ. στην περίπτωση που επίκειτο ιδιωτικοποίηση). Το μόνο που χρειαζόταν ήταν μια κάποια «διαγωνιστική» διαδικασία, ώστε να (λέμε πως θα) επιτευχθεί το μεγαλύτερο δυνατό τίμημα από αυτόν στον οποίο το Ελληνικό Δημόσιο θα μεταβίβαζε τις μετοχές.
Στο πλαίσιο της διαδικασίας αυτής, λοιπόν, ενδιαφέρον εξέφρασαν καταρχάς ΕΠΤΑ σχήματα, μεταξύ των οποίων οι γνωστοί Τσέχοι, με συνέταιρο (local partner λέγεται στα νέα Ελληνικά) τον επιφανή επιχειρηματία Δ. Μελισσανίδη, όπως ανέφερε ο Τύπος της εποχής, αλλά και ένας άλλος υποψήφιος με αντίστοιχο συνέταιρο το τεράστιο επιχειρηματικό μέγεθος που λέγεται Δ. Κοπελούζος. Στην πορεία το Ελληνικό Δημόσιο (μιλάμε για πασοκ-νδ και Σαμαρά με Βενιζέλο), με τους όρους και τις προϋποθέσεις που έθεσε για την «διαγωνιστική» διαδικασία ή/και, τέλος πάντων, με τις προθέσεις που «διέρρεαν» (χωρίς διάψευση) για το μέλλον της εταιρείας και της αγοράς (π.χ. φήμες για ίδρυση νέου κρατικού φορέα διοργάνωσης τυχερών παιχνιδιών, κ.λπ., που προφανώς όχι απλώς θα έπαιρνε μερίδιο από την πίτα αλλά θα πλήγωνε, και δη καίρια, το μονοπώλιο του Ο.Π.Α.Π., με πιθανολογούμενο αποτέλεσμα να προσέλθουν και άλλοι καρχαρίες/εταιρείες του κλάδου, που θα μυριζόντουσαν το αίμα από την «πληγή» και θα επεδίωκαν μερίδα) αποθάρρυνε εν τοις πράγμασι τους υποψηφίους. Παράλληλα, μάλιστα, παρατηρήθηκε και μια αντικειμενικά περίεργη και καλοπροαίρετα ανεξήγητη πτωτική (?!) πορεία της μετοχής του Ο.Π.Α.Π. στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών (πώς είναι άραγε δυνατό να επίκειται πώληση/ανάπτυξη της εταιρείας και, αντί υπεραξίας, η μετοχή να πέφτει;). Αποτέλεσμα: Απέμεινε στην τελική φάση μόνο ένας ενδιαφερόμενος και, ειδικότερα, οι καλοί αυτοί άνθρωποι από την Τσεχία και ο local partner τους, Δ. Μελισσανίδης.
ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ (η σημασία/ρόλος του local partner):
Όταν ένα ξένο «επενδυτικό» fund (και μάλιστα από τα λεγόμενα «σκληρά») επιχειρεί να δραστηριοποιηθεί σε μια ξένη χώρα και δη με μια «επένδυση» τέτοιου ύψους (τα εισαγωγικά χρησιμοποιούνται διότι αυτό που γίνεται δεν λέγεται ακριβώς επένδυση, άλλη είναι η σωστότερη λέξη), πάντοτε αναζητεί έναν ντόπιο επιχειρηματία/συνεργάτη, τον λεγόμενο local partner. Η εμπειρία έχει δείξει ότι αυτός ενημερώνει το fund όχι τόσο για τα σχετικά με τους νόμους (τα βρίσκει και μόνο του το fund αυτά, με πρόσληψη δικηγόρων, φοροτεχνικών, συμβούλων κ.λπ.), όσο για το ποιόν, τις πεποιθήσεις και το παρελθόν διαφόρων προσώπων – κλειδιών πρώτα στην διαδικασία εξαγοράς αλλά και μετέπειτα, όταν η «επένδυση» θα πρέπει να λειτουργήσει/αποδώσει. Για παράδειγμα, ο local partner πρέπει να ξέρει ποιος από τους πολιτικούς ή από το Υπουργείο Οικονομικών και την Επιτροπή Εποπτείας & Ελέγχου Παιγνίων (είναι η αρχή που εποπτεύει τον Ο.Π.Α.Π.) είναι, π.χ., αδύναμος χαρακτήρας και γι’ αυτό δεκτικός πιέσεων (αν όχι «απειλών» και «εκβιασμού»), ποιος είναι «με εμάς» (τους εκάστοτε αποφασίζοντες), ποιος επίορκος τα πιάνει κάτω από το τραπέζι και, βεβαίως, πόσα παιδιά έχει ο καθένας, πού πάνε σχολείο, κ.α. (αυτό ειδικά το τελευταίο είναι το πλέον σημαντικό: πρέπει ο local partner να ξέρει «πού μένεις» εσύ που διαφωνείς και που στο πλαίσιο, π.χ., μιας αρμοδιότητάς σου όχι του βάζεις εμπόδια αλλά έστω δεν πας με τα νερά του 100%, ώστε να μπορεί να έρθει κάποιος να σε βρει και να σου εξηγήσει πού ακριβώς σφάλεις και ποιο είναι το σωστό και δίκαιο). Πρέπει, επίσης, να μπορεί ο local partner να φροντίσει μέσω των φίλων του, ώστε σε ένα νόμο, π.χ., για την αλιεία να μπει στο τέλος μια άσχετη διάταξη (θα μπορούσαμε να την πούμε και «φωτογραφική») που να λύνει νομοθετικά κάποιο ψιλο-θεματάκι μωρέ που ταλαιπωρεί τους καημένους τους επενδυτές ή να έρθει σε συνεννόηση με πολιτικούς, κρατικούς λειτουργούς κ.λπ., πάντα για το κοινό καλό φυσικά (όχι για κανέναν άλλο λόγο, προς Θεού). Αυτή είναι η γνώση, η εμπειρία και η συνεισφορά που δεν μπορεί να επιτύχει άμεσα ο ξένος «επενδυτής» και την οποία αξιώνει το fund από τον local partner (αυτή και κάτι άλλα, ψιλά/επάλληλα ζητήματα, όπως, π.χ., φιλίες με κρατικές υπηρεσίες ή παρακρατικούς μηχανισμούς, ώστε να μην μας πειράξει κανένας ή πού θα βρούμε μερικά γερά παιδιά αν χρειαστεί καμιά κατεδάφιση ή φτυάρια για θάψιμο ή άλλη, τέλος πάντων, οικοδομική εργασία, όπως υδραυλικά, απολυμάνσεις για κοριούς, κ.λπ.). Ποιος καταλληλότερος, λοιπόν, από τον όχι απλώς αμιγώς, αλλά ΑΚΡΑΙΑ αυτοδημιούργητο (πρώην δάσκαλος σχολής οδηγών) μεγαλοεπιχειρηματία Δ. Μελισσανίδη, άνθρωπο της πιάτσας και γνώστη όλων των προβλημάτων και στρεβλώσεων που ένας υγιής επιχειρηματίας και άνθρωπος του Θεού (Κουροπαλάτης) όπως αυτός μπορεί να αντιμετωπίσει, όταν πάει να επενδύσει λεφτουδάκια στην προβληματική ετούτη χώρα, αλλά, επιπροσθέτως, και φίλο, συγκυριακά προφανώς, του τότε Πρωθυπουργού (τις τότε συκοφαντίες περί του ρόλου του συγκεκριμένου ως ταμία της Ν.Δ. ή/και του ανθρώπου που -προφανώς από την καλή του την καρδιά- πλήρωνε το υπέρογκο ενοίκιο των γραφείων της στη λεωφόρο Συγγρού, όχι απλώς δεν τις υιοθετούμε, αλλά τις αποκρούουμε γνωρίζοντας το ήθος του ανδρός). Όπερ έδει δείξαι, λοιπόν, κλείνει η παρένθεση και προχωράμε.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ:
Στην τελική φάση απέμεινε μόνο του, λοιπόν, όπως είπαμε, το γνωστό ένα σχήμα. Σε κάποιους, βεβαίως, είχε προκαλέσει απορίες το πώς πήγε πάσο ένας επιχειρηματίας του μεγέθους και του βεληνεκούς του Δ. Κοπελούζου, αλλά εντάξει, πού να ξέρουμε εμείς... Προφανώς, το ότι στο μοναδικό αυτό επιχειρηματικό σχήμα που συμμετείχε στην τελική φάση (υποβολή προσφοράς), εκτός των Τσέχων και του Δ. Μελισσανίδη, προστέθηκε και ο έως τότε ανταγωνιστής, Δ. Κοπελούζος, με ποσοστό περί το 5% (το ύψος του οποίου προκαλεί τυχαίους πάντα συνειρμούς με ποσοστό/commission που, εθιμικώ δικαίω, στην αγορά, λαμβάνουν μεσίτες, μεσάζοντες κ.λπ.) ήταν σατανικά τυχαίο.
Έτσι, φτάσαμε στο τέλος της διαδικασίας και στην υποβολή ΜΟΝΟ ΜΙΑΣ δεσμευτικής προσφοράς για την απόκτηση του Ο.Π.Α.Π. (για την ακρίβεια, είπαμε, του 33% που κατείχε το Ελληνικό Δημόσιο), εκείνης της Emma Delta. Στο σχήμα αυτό μετείχαν οι Τσέχοι και ο Δημήτρης, ο μοσχόμαγκας της Νίκαιας (έτσι τον λέει ο κουμπάρος του, ο αδέσμευτος δημοσιογράφος Ν. Καραγιαννίδης του ΦΙΛΑΘΛΟΥ, που ασφαλώς ξέρει καλύτερα), ως local partner αλλά και ο άλλος Δημήτρης (Δημήτρης ο fold), που πήγε πάσο με τα ψιλά του 5%. Αξιοσημείωτο γεγονός (όσοι παρακολουθούσαμε με ενδιαφέρον το θέμα μείναμε, κυριολεκτικά, έκπληκτοι, δεν το φανταζόμασταν σε καμία περίπτωση) ήταν πως η προσφορά της κοινοπραξίας αυτής ήταν σχεδόν ισοϋψής της ιδιαίτερα χαμηλής και (προφανώς, συγκυριακά, προς Θεού όχι τεχνητά/σκοπίμως) πιεσμένης τον τελευταίο πριν την πώληση καιρό χρηματιστηριακής αποτίμησης, του 33% του Ο.Π.Α.Π. Πρόκειται αναμφίβολα για τυχαίο γεγονός, που θα μπορούσε, υποθέτουμε, να προβληθεί ως σοβαρότατη δικαιολογία σε όποιον θεωρούσε το τίμημα χαμηλό. Κατ’ άλλο δε, ακόμη πιο ενδιαφέρον, συγκριτικό στοιχείο, η τιμή της προσφοράς ήταν μικρότερη από τα κατά την αναλογία συμμετοχής (33%) ΚΑΘΑΡΑ κέρδη της εταιρείας σε περίπου 2 χρόνια (όπως αναφέρθηκε σε ρεπορτάζ, η εμπειρία από πωλήσεις παρόμοιων εταιρειών στον κόσμο έχει δείξει πως τα τιμήματα που επιτυγχάνονται ανέρχονται ΕΠΙΕΙΚΕΣΤΑΤΑ/ΜΕΤΡΙΟΠΑΘΕΣΤΑΤΑ στο υπερπενταπλάσιο των ΜΕΙΚΤΩΝ ετήσιων κερδών, δηλαδή ουσιαστικά στο υπερδεκαπλάσιο των ετήσιων καθαρών, αλλά εντάξει μωρέ).
«Κι όπως το λέω έγινε» τραγουδάει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου στον «Μαύρο Γάτο»: Ο Ο.Π.Α.Π. πουλήθηκε. Η κυβέρνηση, μάλιστα, πάλεψε ΠΟΛΥ σκληρά και «κατάφερε» να πείσει τον νέο αγοραστή να βελτιώσει έστω λίγο την προσφορά του (το υπερβάλλον δε τίμημα αυτό θα καταβαλλόταν σε ….. μόλις δέκα ετήσιες δόσεις).
ΤΑ ΕΝΤΟΣ, ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙ ΤΑ ΑΥΤΑ:
Πριν την πώληση ο αξιότιμος Υπουργός Οικονομικών, κ. Βενιζέλος, είχε, βεβαίως, φροντίσει να εξοπλίσει και θωρακίσει τον Ο.Π.Α.Π. (για να πουληθεί ακριβότερα, υποθέτουμε, όχι για κανέναν άλλο λόγο). Με το ν. 4002/2011 (και τις εν συνεχεία υπουργικές, κ.λπ., αποφάσεις) «ρυθμίστηκαν», εκτός της εποπτείας από την Επιτροπή Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων, θέματα τυχερών παιχνιδιών και VLT (τα γνωστά «φρουτάκια») αλλά και online betting (του διαδικτυακού στοιχήματος δηλαδή), με δυνατότητα λειτουργίας μόνο για το τελευταίο και άλλων εταιρειών «σε προσωρινή βάση». Οι ρυθμίσεις αυτές επάγονταν (χοντρικά/συνοπτικά) για τον Ο.Π.Α.Π. ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ των παιγνίων έως το 2030 και των ιντερνετικών έως το 2020, εκτός από το online betting που έμεινε «εκτός» αποκλειστικότητας Ο.Π.Α.Π λόγω, αφενός, αγοράς Ε.Ε. (όπου λειτουργούν, υπό το προβλεπόμενο στην Συνθήκη της Ε.Ε. καθεστώς της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών/freedom to provide services, τέτοιες εταιρείες που δραστηριοποιούνται σε όλες τις χώρες-μέλη) και, αφετέρου, διότι δεν υπήρχε ούτε προηγούμενο αποκλειστικής ανάθεσης τέτοιων δικαιωμάτων, ούτε λόγος (π.χ., δεν απαιτούνταν ειδικός τεχνικός εξοπλισμός ή εγκατάσταση), ενώ ο Ο.Π.Α.Π. δεν είχε καταβάλει και σχετικό δικαίωμα/ποσό (royalties) για να αναλάβει αποκλειστικά ΚΑΙ αυτή την υπηρεσία/δικαίωμα. Βεβαίως, ο ίδιος ο Ο.Π.Α.Π., στη συνεχιζόμενη και σήμερα προσπάθειά του να εμποδίσει τη δραστηριοποίηση στην Ελληνική αγορά εταιρειών online betting, ισχυρίζεται πως έχει «αγοράσει» από το Ελληνικό Δημόσιο ΚΑΙ τα δικαιώματα του διαδικτυακού στοιχήματος, λέγοντας πως έχει αγοράσει τη διοργάνωση του στοιχήματος «με κάθε πρόσφορο τρόπο» (άρα, δηλαδή, και διαδικτυακά, τηλεπαθητικά κ.λπ.), πλην όμως δεν δίδει στη δημοσιότητα τη σύμβαση που υπέγραψε με το Ελληνικό Δημόσιο (φαίνεται, δεν θέλει να την «αποκαλύψει» με τίποτα, περίεργο βέβαια το γιατί, δεν μπορούμε να σκεφτούμε κάποιον λόγο). Φυσικά, στον ισχυρισμό αυτόν του Ο.Π.Α.Π. υπάρχει ένας ….. μικρός αντίλογος, με βασικό άξονα «κατευθύνσεις» που δίδει το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (π.χ. http://curia.europa.eu/juris/fiche.jsf?id=C%3B186%3B11%3BRP%3B1%3BP%3B1%3BC2011%2F0186%2FJ&pro=&lgrec=en&nat=or&oqp=&dates=&lg=&language=en&jur=C%2CT%2CF&cit=none%252CC%252CCJ%252CR%252C2008E%252C%252C%252C%252C%252C%252C%252C%252C%252C%252Ctrue%252Cfalse%252Cfalse&num=186%252F11&td=%3BALL&pcs=Oor&avg=&mat=or&jge=&for=&cid=1032866), αλλά, εντάξει, λεπτομέρειες... Εξάλλου, είναι μια άλλη (μεγάλη) ιστορία αυτή.
Τι κέρδισε το Ελληνικό Δημόσιο από την ανάθεση όλων αυτών των αποκλειστικών δικαιωμάτων στον Ο.Π.Α.Π., λίγο πριν την ιδιωτικοποίηση, για όλα αυτά τα χρόνια; Κέρδισε το ….. ιλιγγιώδες ποσό των περίπου 700 εκατομμυρίων ευρώ. Για να γίνει κατανοητό πόσο «ιλιγγιώδες» είναι αυτό το νούμερο, να πούμε πως είναι ΠΟΛΥ-ΠΟΛΥ λιγότερα από τα μικτά κέρδη ΕΝΟΣ έτους (δεν είναι λάθος) του Ο.Π.Α.Π.
Έτσι, ρυθμίστηκε προσωρινά («προσωρινό καθεστώς») μεταξύ άλλων και το διαδικτυακό στοίχημα, με έκδοση προσωρινών αδειών υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, σε εταιρείες λειτουργούσες εντός Ε.Ε., έναντι ΚΑΙ ειδικής (πλέον, δηλαδή, της κανονικής φορολόγησης των κερδών, όπως σε κάθε επιχείρηση) αρχικά αναδρομικής φορολόγησης 30% των μεικτών κερδών και εν συνεχεία 5-10% επί του GGR (Gross Gaming Revenue), δηλαδή του στοιχηματικού τζίρου.
Υπό τα ανωτέρω δεδομένα αδειοδοτήθηκαν προσωρινά περί τις 24 εταιρείες. Παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ότι οι περισσότερες «μεγάλες» εταιρείες (σε επίπεδο Ε.Ε. πάντα), εταιρείες του κλάδου του διαδικτυακού στοιχήματος, δεν ενδιαφέρθηκαν για «προσωρινή αδειοδότηση». Γιατί; Διότι το Ελληνικό Δημόσιο αξίωνε τον πιο πάνω ειδικό φόρο ΚΑΙ αναδρομικά, σε βάθος δύο ετών (!), κάτι αν όχι παράνομο, πάντως αδικαιολόγητο (χωρίς δηλαδή νόμιμο έρεισμα, αφού δεν υπήρχε τα δύο προηγούμενα χρόνια ρυθμισμένη αγορά, με πρόβλεψη φόρων, κ.λπ., ως έδει, ώστε οι εταιρείες να έκαναν, φυσικά, εκ προοιμίου οικονομικό προγραμματισμό, business plan κ.λπ., αποφασίζοντας εάν τις συμφέρει ή όχι να δραστηριοποιηθούν υπό τα συγκεκριμένα δεδομένα και, αν ναι, με ποια νούμερα/αποδόσεις κ.λπ., αλλά και επαγόμενο τεράστιο κόστος για αυτές (τις μεγάλες στοιχηματικές εταιρείες) που λειτουργούσαν κανονικά (οι περισσότερες από αυτές τις μεγάλες είναι εισηγμένες σε χρηματιστηριακές αγορές κρατών-μελών της Ε.Ε., με αυστηρό έλεγχο και κυρίως επαπειλή βαρύτατων κυρώσεων σε περίπτωση παραβατικών συμπεριφορών και πρακτικών) και ως επί το πλείστον δεν απέκρυπταν σε δαιδαλώδεις διαδρομές θυγατρικών, μεσαζόντων και άλλων εταιρικών σχημάτων τους τζίρους τους.
Θα αναρωτηθεί κανείς βεβαίως: Οι εταιρείες που προσήλθαν και αδειοδοτήθηκαν προσωρινώς ήταν, δηλαδή, ηλίθιες; Φυσικά όχι είναι η απάντηση. Όσοι προσήλθαν το έκαναν (μπορούσαν, αφού δεν ήταν οι μεγάλες/εισηγμένες σε χρηματιστήρια εταιρείες του κλάδου) είτε με αδρανείς εταιρείες (sleeping/dormant companies από τις οποίες «νοίκιαζαν» την άδεια), που δεν είχαν δηλαδή στοιχηματικούς τζίρους τα δύο τελευταία έτη και άρα δεν υπήρχε φορολογητέα ύλη, είτε ιδρύοντας ΝΕΕΣ εταιρείες, που ομοίως δεν είχαν στοιχηματικούς τζίρους τα προηγούμενα δύο χρόνια, αφού δεν λειτουργούσαν, και έτσι δεν κατέβαλαν κατ’ ουσίαν ΤΙΠΟΤΑ αναδρομικά στο Ελληνικό Δημόσιο. Για να γίνει ακόμη πιο κατανοητή η πλήρης εικόνα, παρατίθενται δύο απλά στοιχεία: ΑΦΕΝΟΣ, ότι ο ειδικός φόρος που με βάση την πιο πάνω ρύθμιση έλαβε ΣΥΝΟΛΙΚΑ το Ελληνικό Δημόσιο για τα δύο προηγούμενα της προσωρινής αδειοδότησης έτη από τις 24 εταιρείες που έλαβαν προσωρινή άδεια άγγιξε κατά πληροφορίες το ….. αστρονομικό ποσό των 200.000€ (δεν είναι λάθος, περίπου διακόσιες χιλιάδες ευρώ και ούτε καν μάλιστα)˙ ΑΦΕΤΕΡΟΥ, ότι μεταξύ των εταιρειών που αδειοδοτήθηκαν προσωρινά (στην Ελλάδα, ως γνωστό, ουδέν μονιμότερο του προσωρινού, τα τηλεοπτικά κανάλια λειτουργούν με καθεστώς προσωρινής αδειοδότησης μόλις από το ….. 1989 έως και σήμερα) είναι η stoiximan, με ιδιοκτήτες τους πασίγνωστους κ.κ. Μπόμπολα και Μάρη (όμιλος 24), η sportingbet και η bwin του κ. Οντόνι (εταιρεία centric, site gazzetta κ.λπ.).
Η κατάσταση αυτή λοιπόν (η μη δραστηριοποίηση των σε επίπεδο Ε.Ε. «μεγάλων» εταιρειών στο εν Ελλάδι online betting) βόλεψε τον Ο.Π.Α.Π. (που στο στοίχημα προσφέρει, όπως όλοι οι παίκτες μπορούν να επιβεβαιώσουν, τις χαμηλότερες αποδόσεις και άρα δύσκολα θα επιλεγόταν από τους παίκτες, αν δεν ανέβαζε τις αποδόσεις του) αλλά και τις εταιρείες τις προσωρινώς αδειοδοτηθείσες, οι οποίες, προφανώς τυχαία, είχαν ως μεγαλομετόχους ανθρώπους με εξαιρετική επιρροή (τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται) όχι απλώς στον ελληνικό αθλητισμό αλλά και στην πολιτική σκηνή κ.α. Αποτέλεσμα; Το Ελληνικό Δημόσιο έχει ΕΤΗΣΙΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ περί τα 80-110 εκατομμύρια ευρώ, αφού τόσοι θα ήταν, με συντηρητικούς μάλιστα υπολογισμούς, οι συνολικοί φόροι που θα αποδίδονταν, εάν στην αγορά λειτουργούσαν ελευθέρως όλες οι εταιρείες (έχει γίνει εδώ και πολλά χρόνια σε όλους τους Υπουργούς Οικονομικών από το 2011 και μετά ενημέρωση και τεκμηριωμένη παρουσίαση αυτών των δεδομένων και προβλέψεων, αλλά προφανώς η χώρα δεν έχει ανάγκη αυτά τα χρήματα, αρκεί οι παίκτες να κατευθύνονται αναγκαστικά στον Ο.Π.Α.Π. και στις εταιρείες των γνωστών επιχειρηματιών που, προφανώς τυχαία, είναι επίσης πίσω από πολλές μεγάλες business στην Ελλάδα).
Βεβαίως, για όλα αυτά πρέπει να συγχαρούμε όλα τα κυβερνητικά σχήματα και τους Υπουργούς Οικονομικών, ιδιαίτερη όμως μνεία πρέπει να γίνει στον κ. Γιαννακόπουλο, πρόεδρο τότε της Επιτροπής Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων, ο οποίος «ρύθμισε» κατά τον τρόπο αυτόν την οικεία αγορά και πρωτοστάτησε στην προετοιμασία (και εφαρμογή) του ν. 4002/2011, αντιλαμβανόμενος προφανώς το δίκαιο του Ο.Π.Α.Π. και το άδικο, αντίθετα, όλων των άλλων, προσωπικό φίλο του τότε Υπουργού Οικονομικών, κ. Βενιζέλου, και συνεργάτη του όχι μόνο σε υπηρεσιακά θέματα αλλά και σε άλλα ζητήματα της καθημερινότητας ενός πολιτικού, όπως, π.χ., στη συγκέντρωση πόρων για τις ανάγκες της πολιτικής εκστρατείας, όπως έλεγαν πονηρά-πονηρά κάποια αστήρικτα και κατάπτυστα φυσικά κουτσομπολιά ανθρώπων με προσωπική εμπειρία. Τους επαίνους μας μάλιστα αυτούς προς τον κ. Γιαννακόπουλο συμμερίζεται ΑΠΟΛΥΤΑ εξ όσων έχουμε ακούσει και ο Ο.Π.Α.Π., αφού είχαν μια πολύ (μα πολύ-πολύ) γόνιμη συνεργασία.
Επειδή πολύ ασχοληθήκαμε, όμως, με το online betting, και θα μας πείτε και bookies, ας προχωρήσουμε σε ένα άλλο κεφάλαιο: Τα V.L.T. (Video Lottery Terminal), δηλαδή τα γνωστά «φρουτάκια». Ο Ο.Π.Α.Π. έλαβε το δικαίωμα να λειτουργήσει 35.000 τέτοιες παιχνιδομηχανές, για μεγάλο μέρος από τις οποίες (κάπου το 1/3 και πάνω) έπρεπε να υπο-αδειοδοτήσει (sub-license) άλλους για λόγους δίκαιου ανταγωνισμού (μονοπώλιο ή/και vertical restriction, όποιος θέλει ας κάνει google τι είναι τούτο). Ξεπερνάμε τις κακόβουλες φήμες που είχαν ΜΑΖΙΚΑ εμφανισθεί στον Τύπο της εποχής περί προαποφασισμένης υπο-αδειοδότησης για V.L.T. από τον Ο.Π.Α.Π. επιφανών αναμφίβολα επιχειρηματιών με άμεση ή έμμεση σχέση με το ποδόσφαιρο γενικά. Τις ξεπερνάμε, διότι είμαστε σίγουροι πως η επιλογή των όποιων συνεργατών του Ο.Π.Α.Π. και μελών έτσι του δικτύου του θα γινόταν με αμιγώς επιχειρηματικά/ανταγωνιστικά κριτήρια και όχι επειδή όλοι αυτοί θα παρουσίαζαν ένα κοινό χαρακτηριστικό (π.χ., ΤΥΧΑΙΟ τελείως το παράδειγμα, θα ήταν όλοι «φίλοι» του Δ. Μελισσανίδη ή θα είχαν κοινές με αυτόν δουλειές/θέματα/στοχεύσεις/εργολαβίες στο ποδόσφαιρο και στις επιχειρήσεις ή και στα δύο, που ενίοτε ταυτίζονται) ή όχι επειδή, τέλος πάντων, αυτή η δραστηριότητα είναι ταμάμ (αμιγώς νομικός ο όρος) για νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα (το γνωστό ξέπλυμα). Δηλώνουμε κατηγορηματικά και σε όλους τους τόνους ότι οι άνθρωποι που είχαν τότε ακουστεί ως υποψήφιοι sub-licensees (Ιβάν Σαββίδης, Θωμάς Μητρόπουλος, ίσως και Αχιλλέας Μπέος κ.α.) δεν πιστεύουμε πως είχαν ανάγκη τέτοιων «εργαλείων» όπως τα V.L.T., για όνομα του Θεού.
Ο νόμος λοιπόν (4002/2011) προέβλεπε, μεταξύ άλλων, την έκδοση Κανονισμού Λειτουργίας των V.L.T., ο οποίος ετοιμαζόταν από τη γνωστή κατά τα ανωτέρω Επιτροπή Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων (ανεξάρτητη θεωρητικά αρχή, από τις μη προβλεπόμενες, βεβαίως, στο Σύνταγμα, χωρίς δηλαδή θεσμικές εγγυήσεις ανεξαρτησίας). Μετά την ανάληψη της εξουσίας από το σημερινό σχήμα συγκυβέρνησης, Πρόεδρος στην πιο πάνω επιτροπή ανέλαβε ο Α. Στεργιώτης, με άμεσο και στενό συνεργάτη τον Δ. Παναγέα. Αμφότεροι επιλογές του τότε Υπουργού Οικονομικών, Γιάνι Βαρουφάκι, αμφότεροι δικηγόροι, ΠΟΛΥ έμπειροι στον χώρο των τυχερών παιγνίων, έχοντας διατελέσει -όχι κρυφά- και νομικοί σύμβουλοι του Καζίνο Λουτρακίου. Αυτό βάρεσε, όπως είδαμε από δημοσιεύματα της εποχής, έναν κάποιον συναγερμό στον Ο.Π.Α.Π, αφού οι άνθρωποί του πίστευαν πως τα δύο στελέχη αυτά θα «προστάτευαν» τα Καζίνο βάζοντας για ευνόητους λόγους προσκόμματα στην λειτουργία των V.L.T. Βεβαίως, κάποιος θα μπορούσε να αντιτάξει πως υπήρξε (για το ένα από τα δύο αυτά στελέχη) συνεργασία στο παρελθόν, για παροχή νομικών υπηρεσιών, ΚΑΙ με τον μικρομέτοχο του Ο.Π.Α.Π., Δ. Κοπελούζο (τον Δημήτρη τον fold), άρα γιατί να μην υπήρχε η ίδια επιφύλαξη (ότι δηλαδή θα ευνοούνταν, χάριν προηγούμενης συνεργασίας κ.λπ., όχι τα Καζίνο παρά ο Δ. Κοπελούζος και μέσω αυτού και ο Ο.Π.Α.Π.;). Εμείς, όμως, δεν είμαστε μάντεις για να βλέπουμε σε οράματα σκέψεις ανθρώπων ή τζακποτ του τζόκερ, οπότε προχωράμε.
Ετοιμαζόταν λοιπόν ο Κανονισμός Λειτουργίας των V.L.T. και, όπως διαπιστώθηκε από το draft που βγήκε στην δημοσιότητα ήταν αρκετά αυστηρός. Προέβλεπε, π.χ., ωράριο λειτουργίας (όχι αργά τη νύχτα) των καταστημάτων, χαμηλότερο του αναμενόμενου ημερήσιο ατομικό όριο παιχνιδιού και αναγκαία προς τούτο ατομική ηλεκτρονική κάρτα παίκτη με πολλά στοιχεία ταυτοποίησης (Α.Φ.Μ. κ.λπ.), που θα έστελνε μάλιστα απευθείας και σχεδόν σε real time data στις οικονομικές υπηρεσίες του Κράτους. Η αυστηρή έκδοση του Κανονισμού Λειτουργίας βόλευε τότε επικοινωνιακά να αφήνεται να εννοηθεί πως ήταν προϊόν πολιτικής βούλησης για προστασία της ελληνικής κοινωνίας από τον εθισμό στον τζόγο και την απώλεια έτσι περιουσιών, καταστροφή οικογενειών κ.α. (η αριστερή ηθική υπεροχή γαρ). Στην πραγματικότητα, όμως, θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κάποιος ως ένα έξυπνο νομικό και πραγματικό επιχείρημα που σκοπούσε να «δικαιολογήσει» έναντι της Ε.Ε. τη θέσπιση μονοπωλίου του Ο.Π.Α.Π. στα V.L.T. (και την δημιουργία έτσι μιας «κλειστής» αγοράς, ως μη έδει) καθόσον αυτό αποκτήθηκε κατά παρέκκλιση από τους αποδεκτούς/ανεκτούς από την Ε.Ε. τρόπους (η Ε.Ε. υποτίθεται, ως αρχή, δεν ανέχεται μονοπώλια και ολιγοπώλια και κάνει μια stricto sensu εξαίρεση, εάν η αποκλειστική ανάθεση δικαιώματος δεν έχει γίνει απευθείας παρά έχει προηγηθεί κάποιου είδους ανταγωνισμός/δυνατότητα συμμετοχής στην όποια διαδικασία, δηλαδή, πιο απλά, διαγωνισμός με αντικείμενο την αποκλειστική ανάθεση δικαιωμάτων, με συγκεκριμένους/γνωστούς και αντικειμενικούς/ανταγωνιστικούς καταρχήν όρους, ο νικητής/ανάδοχος του οποίου θα αναλάμβανε, για περιορισμένο, φυσικά, χρονικό διάστημα, γνωστό εκ των προτέρων, το «μονοπώλιο» των V.L.T. έναντι σχετικού τιμήματος). Με τον αυστηρό Κανονισμό Λειτουργίας η Πολιτεία θα «δικαιολογούσε» τις πράξεις της αυτές (μονοπώλιο), αφού θα αποδείκνυε πως δεν πρόκειται για άνευ τήρησης διαδικασίας διαγωνισμού ανάθεση αποκλειστικών δικαιωμάτων (θα το έλεγε, δηλαδή, κάποιος και κρατική ενίσχυση στην συγκεκριμένη εταιρεία, ως μη έδει), παρά για μια αυστηρά ελεγχόμενη (όχι δηλαδή ελεύθερη/ανοικτή) δραστηριότητα με σοβαρό κοινωνικό αντίκτυπο που γι’ αυτό ήταν ανάγκη να τεθεί υπό έντονο κρατικό αν όχι «παρεμβατισμό», πάντως εποπτεία (δεδομένου ότι ο Ο.Π.Α.Π. ήταν πλέον αμιγώς ιδιωτική εταιρεία, το αποκλειστικό όμως δικαίωμα στα V.L.T. είχε εκχωρηθεί απευθείας όταν ήταν ακόμη δημόσια επιχείρηση, υπό τον έλεγχο δηλαδή του Δημοσίου), με προληπτικές ενδεχομένως και συνεχείς δράσεις, συχνά έκτακτες, ακόμη και διαρθρωτικά μέτρα κ.α.
Φυσικά, όλα τα πιο πάνω δεν άφησαν αδιάφορο τον Ο.Π.Α.Π., που κυριολεκτικά άφρισε από τους περιορισμούς αυτούς. Πέραν των άλλων αντιδράσεων, άρχισαν, λοιπόν, τα (πάντα αυθόρμητα και, φυσικά, συμπτωματικά ταυτόχρονα) δημοσιεύματα για το παρελθόν των στελεχών αυτών της Επιτροπής Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων, τις επαγγελματικές τους σχέσεις στο παρελθόν με το Καζίνο Λουτρακίου, κ.λπ. Έτσι, όταν αποχώρησε και ο Υπουργός Οικονομικών (Γιάνις Βαρουφάκις) που τους είχε επιλέξει, ο αντικαταστάτης του (Ευκλείδης Τσακαλώτος, επιφανής οπαδός του Π.Α.Ο.Κ. και φίλος αρκετά, ώστε να παρακολουθούν ποδοσφαιρικά ματς παρέα, με τον Ιβάν Σαββίδη, που σύμφωνα με φήμες/δημοσιεύματα του Τύπου τότε, όπως προείπαμε, θα έπαιρνε ως sub-licensee ένα μεγάλο μέρος των V.L.T.), για λόγους που ο ίδιος γνωρίζει καλύτερα, δεν τίμησε τα στελέχη αυτά με την εμπιστοσύνη του και δεν ανανέωσε τη θητεία τους (2016), παρά τοποθέτησε ως Πρόεδρο στην Επιτροπή Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων, με αντικειμενικά πάντα κριτήρια προφανώς, τον αξιότιμο και απόλυτα ικανό, είμαστε βέβαιοι, οικονομολόγο κ. Ε. Καραγεωργίου (ήδη μέλος της Επιτροπής), επιλογή για την οποία ο Ο.Π.Α.Π. άνοιξε σαμπάνιες, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της εποχής.
Η Επιτροπή, λοιπόν, Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων, υπό τη νέα αυτή σύνθεση, αντιλήφθηκε το προφανές, δηλαδή τα απόλυτα δίκαια και εύλογα αιτήματα του Ο.Π.Α.Π. και εν μία νυκτί έσκισε (όπως ακριβώς έκανε και η παρούσα συγκυβέρνηση δηλαδή με τα μνημόνια, σε πιστή υλοποίηση των προεκλογικών της υποσχέσεων, άλλο που κάποιοι δεν το αντιλαμβάνονται) το εγκεκριμένο από την Ε.Ε. σχέδιο του Κανονισμού Λειτουργίας των V.L.T. που είχε ετοιμάσει υπό την προηγούμενη σύνθεση η Επιτροπή και, επιπλέον, προχώρησε στην προετοιμασία νέου.
Σε όσους κακόπιστους έσπευσαν να πιστέψουν πως το νέο σχέδιο του Κανονισμού Λειτουργίας περιλάμβανε όλα όσα ζήταγε ο Ο.Π.Α.Π. εμείς απαντάμε: ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ, βιαστικοί. Στην πραγματικότητα, το νέο σχέδιο περιλάμβανε ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ από όσα είχε ποτέ τολμήσει να ζητήσει ο Ο.Π.Α.Π.: Καταργούσε τους περιορισμούς, καταργούσε το ημερήσιο όριο, καταργούσε τα πλήρη στοιχεία στην ηλεκτρονική κάρτα, καταργούσε το απευθείας data στις οικονομικές υπηρεσίες του Κράτους, καταργούσε το ωράριο λειτουργίας κ.λπ. και προέβλεπε και δυνατότητα προσφοράς από τα πρακτορεία που διέθεταν V.L.T. ακόμη και φαγητού ή ποτού (!), καθιστώντας τα έτσι, κανονικά και με τον νόμο, μίνι καζίνο με ολονύκτια λειτουργία.
Φυσικά, η Ε.Ε. αντέδρασε: Δεν αποδέχθηκε τον νέο κανονισμό (που αντιδιαστελλόταν πλήρως με αυτόν που της είχε υποβληθεί για να δικαιολογήσει το «μονοπώλιο») και πάντως την υπό αυτά τα δεδομένα μονοπωλιακή κατάσταση και απηύθυνε σχετική πρόσκληση για εξηγήσεις στις Ελληνικές Αρχές. Οι απαντήσεις/εξηγήσεις των αρμόδιων οργάνων της χώρας μας βεβαίως προς την Ε.Ε. ετοιμάζονται, με βραδύτατους φυσικά ρυθμούς, αυτό ασφαλώς έχει να κάνει με το ότι τίποτα στην Ελλάδα, όπως όλοι ξέρουμε, δεν λειτουργεί γρήγορα και αποτελεσματικά, άσε που ήρθε στο μεταξύ και το καλοκαίρι... Δεν έχει, είμαστε βέβαιοι, να κάνει σε τίποτα με το ότι όσο καιρό διαρκεί/θα διαρκέσει η όποια συζήτηση/διαπραγμάτευση με την Ε.Ε., πολλά V.L.T. έχουν ήδη εγκατασταθεί και λειτουργούν σε επιλεγμένα σημεία, όπως αναφέρει ο Τύπος και όπως θα έχουν δει και κάποιοι από εμάς. Και τι έγινε, θα πει κάποιος? Αυτό έλειπε, να μην μπορούμε να κοροϊδέψουμε λίγο τους κουτόφραγκους της Ε.Ε., εδώ κοτζάμ υπουργοί μίλαγαν κατά τη διάρκεια της προ ετών «διαπραγμάτευσης» της παρούσας συγκυβέρνησης με τους θεσμούς για σκόπιμη δημιουργική ασάφεια, και δη με υπερηφάνεια. Στα του Ο.Π.Α.Π. θα κωλώσουμε; Σάμπως κινδυνεύουμε από τίποτα; Φυσικά, όχι, αφού το πολύ-πολύ να τραβήξει η Ε.Ε. κανένα πρόστιμο πεντακοσίων ψιλο-εκατομμυρίων στην Ελλάδα, για παράνομες κρατικές ενισχύσεις. Και λοιπόν; Σάμπως ο Ο.Π.Α.Π. θα τα πληρώσει; Η χώρα θα τα δώσει, και «λεφτά υπάρχουν», όπως έλεγε μια ψυχή που επανεμφανίζεται σιγά-σιγά για να ολοκληρώσει το δικό του πολιτικό legacy.
Διακλάδωση αριστερά: Η ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΤΟΥ Ο.Π.Α.Π
Θα ήταν παράλειψη, βεβαίως, να μην αναφερθούμε και σε μία ακόμη σχετική παράλληλη ιστορία: Με βάση τη σύμβαση μεταξύ Ελληνικού Δημοσίου και Ο.Π.Α.Π, τα V.L.T. έπρεπε να έχουν ήδη τεθεί σε λειτουργία εδώ και πολύ καιρό, κάτι που ως γνωστόν δεν συνέβη (με απόφαση της Επιτροπής Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων για τον Κανονισμό Λειτουργίας, με τα όσα ιστορήθηκαν ανωτέρω με την Ε.Ε., αλλά και την εν γένει κατάσταση στην Ελλάδα, από τα capital controls μέχρι τις συνεχείς και ως επί το πλείστον άκαρπες διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς και την όχι απλώς de facto αλλά και θεσμοθετημένη πλέον αδυναμία της χώρας να δράσει/νομοθετήσει αυτόνομα, χωρίς έγκριση από τους δανειστές, ιδίως σε θέματα με δημοσιονομικό αντίκτυπο, όπως αυτό των V.L.T.). Ο Ο.Π.Α.Π., λοιπόν, παράλληλα με τα αιτήματά του (για τα V.L.T. και τους περιορισμούς που έθετε ο Κανονισμός Λειτουργίας κ.λπ., αλλά και το διαδικτυακό στοίχημα και άλλα θέματα, όπως η απαλοιφή του ειδικού τέλους των πέντε σεντς ανά στήλη που προσπάθησε να επιβάλει η συγκυβέρνηση), θεώρησε υπαίτιο για την καθυστέρηση το Ελληνικό Δημόσιο και προσέφυγε σε διαιτησία.
Σημειώνεται πως σε τέτοιου είδους «ιδιωτικοποιήσεις/επενδύσεις» δεν αφήνεται τίποτε στην τύχη, αφού σιγά μην έχουμε εμείς τα funds εμπιστοσύνη στα δικαστήρια ενός κράτους-μέλους της Ε.Ε. στην περίπτωση που προκύψει πρόβλημα. Έχει προβλεφθεί διαδικασία διαιτησίας για επίλυση των όποιων διαφορών, σε όργανα μάλιστα μείζονος κύρους, όπως το London Court of International Arbitration, αδέκαστο και αμερόληπτο (που δεν ευνοεί δηλαδή ποτέ, μα ποτέ λέμε, τις επιχειρήσεις σε βάρος των κρατών) και πάντα, μα ΠΑΝΤΑ, διαιτησία υπό το καθεστώς του αγγλο-σαξωνικού δικαίου που, σε αντίθεση με το δικό μας δίκαιο (που έλκει την καταγωγή του από Γαλλία και Γερμανία και έχει ως βασικό, μεταξύ άλλων, χαρακτηριστικό την υπεροχή του νόμου) είναι contract oriented, δηλαδή ρυθμίζει τις σχέσεις των μερών με βάση ό,τι συμφώνησαν ή ό,τι ήθελαν, τέλος πάντων, να συμφωνήσουν (πνεύμα της σύμβασης), ακόμη και αν νόμος προβλέπει κάτι αντίθετο ή άγει, τέλος πάντων, σε διαφορετική ερμηνεία (για να γίνει κατανοητό πόσο ακριβοδίκαιο είναι το αγγλο-σαξωνικό δίκαιο, να πούμε πως ΒΑΣΙΚΟ κριτήριο αποδοχής του «κουρέματος», όπως είναι πιο γνωστό, ή της ανταλλαγής ομολόγων, όπως είναι πιο σωστό, στο οποίο προχώρησε ο τότε Υπουργός Οικονομικών, κ. Βενιζέλος, με το PSI το 2012, ήταν η ρήτρα αγγλο-σαξωνικού δικαίου για τα νέα ομόλογα, την οποία επέβαλαν οι ξένοι ομολογιούχοι και οι προστάτες τους, αντί του μέχρι τότε εθνικού/ελληνικού, φυσικά, δικαίου από το οποίο διέπονται, ασφαλώς, τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ομόλογα, όπως συμβαίνει με τα ομόλογα οποιουδήποτε κυρίαρχου κράτους που εκδίδονται κατά το εθνικό του δίκαιο).
Ο Ο.Π.Α.Π., λοιπόν, διεκδικούσε ένα δισεκατομμυριάκι ευρώ από το Ελληνικό Δημόσιο. Κάποιοι θεώρησαν γελοία τόσο την επιχειρηματολογία του Ο.Π.Α.Π. στην εν λόγω προσφυγή, στο μέτρο και βαθμό που διέρρευσε βεβαίως στην δημοσιότητα (π.χ., προϋπόθεση αποζημιωτικής βάσης είναι η υπαιτιότητα και είχε άραγε υπαιτιότητα το Δημόσιο για τα capital controls ή για την καθυστέρηση στην έγκριση του Κανονισμού Λειτουργίας από την Ε.Ε.;) όσο, και κυρίως, το ύψος του ποσού (υπενθυμίζεται ότι για ΟΛΑ τα δικαιώματα που απέκτησε ο Ο.Π.Α.Π. από το Ελληνικό Δημόσιο για πάνω από δέκα, μεσοσταθμικά, έτη κατέβαλε περί τα 700.000.000€, οπότε το να αξιώνει για έναν μόλις χρόνο καθυστέρηση στην λειτουργία ΜΟΝΟ των V.L.T. -αυτή ήταν η κύρια βάση της προσφυγής- ένα δισεκατομμύριο φαντάζει ελαφρώς, μα ελαφρώς λέμε, δυσανάλογο και δεν δικαιολογείται/τεκμηριώνεται με τίποτε, αλλά εντάξει). Οι ίδιοι κάποιοι, επίσης, υποστήριζαν πως το Ελληνικό Δημόσιο έχει σαφώς περισσότερα δικαιώματα και ανταπαιτήσεις έναντι του Ο.Π.Α.Π., με προεξέχουσα τη δυνατότητα καταγγελίας της παραχώρησης των V.L.T. και την με νέα διαδικασία παραχώρησή τους, τμηματικά ή συνολικά, από την οποία το Ελληνικό Δημόσιο θα αντλούσε πολλαπλάσιο τίμημα από ό,τι είχε αναλογικά καταβάλει ο Ο.Π.Α.Π. Τι σημασία έχει όμως; Αυτοί που η γνώμη τους μετράει, αφού ξέρουν καλύτερα, τα εντός δηλαδή της συγκυβέρνησης στελέχη και σύμβουλοι όπως διάφοροι υπουργοί ή η Επιτροπή Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων που, είμαστε βέβαιοι, ουδεμία σχέση/συμφέρον/διαπλοκή είχαν με τον Ο.Π.Α.Π. (και θα ήταν και ελεγχόμενοι/υπόλογοι για πράξεις και παραλείψεις τους σε περίπτωση που το Ελληνικό Δημόσιο υποχρεωνόταν να καταβάλει έστω και ένα ευρώ αποζημίωση) οραματίστηκαν ως βέβαιη τη «νίκη» του Ο.Π.Α.Π. στην κατά τα ανωτέρω διαδικασία διαιτησίας και «μπροστά στον κίνδυνο να υποχρεωθεί η χώρα να καταβάλει ένα δισεκατομμύριο», θεωρήθηκε από όλους τους αρμόδιους καλύτερο να προσκυνήσει η Πολιτεία τον Ο.Π.Α.Π. και να απεμπολήσει όλα τα δικαιώματά της, προσχωρώντας σε όλα, μα ΟΛΑ τα αιτήματα του Ο.Π.Α.Π, και σε ακόμη περισσότερα, όπως προείπαμε, για V.L.T. και οτιδήποτε άλλο, ώστε ο Ο.Π.Α.Π. να μην εξελίξει την φοβερή και τρομερή προσφυγή του στην διαιτησία που «σχεδόν μετά βεβαιότητας» (διαβεβαίωναν οι έχοντες κρίσιμη γνώμη) θα ευδοκιμούσε και το Κράτος θα πλήρωνε έναν σκασμό λεφτά (μακριά από εμάς οι απόψεις περί σκοπιμότητας του Ο.Π.Α.Π. στην άσκηση της προσφυγής αυτής, ώστε και να πιέσει την Πολιτεία αλλά και να δώσει στα αρμόδια στελέχη την «πάσα» για να ενδώσουν σε όσα ζήταγε, ώστε να «γλυτώσει» δήθεν η χώρα τα και καλά περισσότερα χρήματα της αποζημίωσης, είμαστε βέβαιοι πως τέτοια πράγματα δεν συμβαίνουν και, αν τα προσπαθήσει, τέλος πάντων, κάποιος πονηρός, θα τύχει της κατάλληλης αντιμετώπισης από τα όργανα του Κράτους, τα ορκισμένα στην τήρηση του συντάγματος και των νόμων και της προστασίας της χώρας και των πολιτών, όπως άλλωστε συνήθως συμβαίνει).
Έτσι, φτάσαμε στη δια νόμου (η παρούσα συγκυβέρνηση αντιμετωπίζει τα πάντα νομοθετικά, ως γνωστό, προφανώς ακολουθώντας το παράδειγμα του έγκριτου επιστήμονα Ε. Βενιζέλου και, π.χ., του νόμου περί ευθύνης υπουργών, του νόμου κύρωσης του συμβιβασμού για τα υποβρύχια που έγερναν, του νόμου κύρωσης της «συμφωνίας» με την siemens για τις μίζες κ.λπ.) αποδοχή του ΝΕΟΥ επιχειρηματικού σχεδίου που, με βάση τα τελευταία δεδομένα, είχε εκπονήσει ο Ο.Π.Α.Π. και περιλάμβανε τη μείωση του αριθμού των V.L.T. από τις αρχικές 35.000 σε 25.000 (αφού στην πραγματικότητα τόσα είδανε ότι «σήκωνε» η αγορά για να έχει ζουμί το πράγμα, χωρίς δηλαδή να μοιράζονται οι πελάτες σε πολλά σημεία και να καθίστανται έτσι τα κέρδη λίγα για πολλούς, όπως θα συνέβαινε με 35.000 μηχανήματα, άσε που μπορεί ο ανταγωνισμός να λειτουργούσε προς όφελος των παικτών και να έδινε κάποιος «τρελός» πράκτορας μεγαλύτερες αποδόσεις στους παίκτες, ρυθμίζοντας αλλιώς τα μηχανήματα, ως θα είχε θεωρητικά δικαίωμα όντας «ανεξάρτητη επιχειρηματική οντότητα», κάτι που υποθέτουμε θα ήθελε να αποφύγει σαν ο διάολος το λιβάνι όποιος θέλει να ελέγχει την αγορά), παράλληλα όμως αύξανε κατά πολύ τον χρόνο ισχύος της άδειας λειτουργίας (σχεδόν τον διπλασίαζε) ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΣΘΕΤΟ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ για το Ελληνικό Δημόσιο, καταργούσε δε και την «υποχρέωση» του Ο.Π.Α.Π. να διορίσει sub-licensees (που λέγαμε πιο πάνω), να υπο-αναθέσει δηλαδή και σε άλλους (τους θεωρητικά ανεξάρτητους επιχειρηματίες που λέγαμε), τη λειτουργία χιλιάδων V.L.T. Έτσι, ο Ο.Π.Α.Π. καθίσταται όχι απλώς ο απόλυτος/μόνος παίκτης στην αγορά, και δη για περισσότερο του αρχικού χρόνο, παρά διέλαθε και του κινδύνου οποιασδήποτε μορφής ανταγωνισμού, έστω και εσωτερικού/ενδο-διαδικτυακού και οποιασδήποτε μορφής «εξωστρέφειας», συμμετοχής δηλαδή στο επιχειρηματικό του οικοδόμημα και δίκτυο, π.χ., ανεξάρτητου ή, ακόμη χειρότερα, ξένου επιχειρηματία/sub-licensee, που θεωρητικά τουλάχιστον θα ήταν δύσκολο να «ελεγχθεί» και πιθανόν να αναδείκνυε και κάποιο πρόβλημα (π.χ., πιέσεις που θα δεχόταν) σε θεσμούς και όργανα που δεν έπρεπε (π.χ., Ε.Ε. κ.α.).
Διακλάδωση δεξιά: ΤΟ ΙΠΠΟΔΡΟΜΙΑΚΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ
Μία ακόμη σχετική παράλληλη ιστορία είναι το ιπποδρομιακό στοίχημα και ο Οργανισμός Διεξαγωγής Ιπποδρομιών Ελλάδος, που επίσης επρόκειτο να ιδιωτικοποιηθεί επί συγκυβέρνησης ν.δ.-πα.σο.κ. και πρωθυπουργίας Α. Σαμαρά. Το ιστορικό δεν παρουσιάζεται αναλυτικά (δεν ενδιαφέρει για το παρόν άρθρο), η ουσία πάντως είναι η εξής: Αφού «έσπασε» στα δύο (από την μία ο οργανισμός, που λειτουργούσε ως α.ε., με τις εγκαταστάσεις κ.λπ., και από την άλλη τα δικαιώματα στο ιπποδρομιακό στοίχημα), στο παρά πέντε κυριολεκτικά της ανάθεσης των δικαιωμάτων του στοιχήματος στην intralot του Σωκράτη Κόκκαλη (που ήταν ο μόνος που είχε υποβάλει προσφορά στο πλαίσιο της οικείας διαγωνιστικής διαδικασίας που διενεργήθηκε, προσφορά χαμηλή βεβαίως, πλην δικαιολογημένη, με βάση τους ισχυρισμούς της ίδιας της εταιρείας, από την μεγάλη οφειλή ύψους δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, που είχε ο Οργανισμός Διεξαγωγής Ιπποδρομιών Ελλάδος προς την intralot, που επί σειρά ετών παρείχε σχετικές υπηρεσίες, υλικοτεχνική υποδομή όπως τερματικά, κ.λπ.), εμφανίσθηκε ένα Βρετανικό fund συμφερόντων των μετόχων του Ο.Π.Α.Π. (όπως έλεγαν δημοσιεύματα της εποχής) που, παρά το ότι δεν μετείχε στην διαδικασία ιδιωτικοποίησης, δήλωσε πως θα προσφέρει ΠΟΛΥ περισσότερα (προσκομίζοντας, σε μια κίνηση εντυπωσιασμού, σχετική υψηλή εγγυητική επιστολή), οπότε με προσωπική εντολή, λέγανε πάλι τα δημοσιεύματα της εποχής, του τότε Πρωθυπουργού (καλού φίλου, είπαμε, του Δ. Μελισσανίδη), σταμάτησε η διαδικασία και δεν παραχωρήθηκαν τα δικαιώματα διοργάνωσης του ιπποδρομιακού στοιχήματος στην intralot, παρά παραχωρήθηκαν αργότερα, με νέα «διαδικασία» -που αλλού;- στον όμιλο Ο.Π.Α.Π.
Για την πληρότητα της ιστορίας, να πούμε και αυτό: Τι έπαθαν οι μέτοχοι του Ο.Π.Α.Π. και ενδιαφέρθηκαν ξαφνικά για το ιπποδρομιακό στοίχημα; Μύγα τους τσίμπησε; Αφού όσο καιρό είχε προκηρυχθεί και εξελισσόταν η διαδικασία αυτοί αδιαφορούσαν; Τι συνέβη και όχι απλώς ενδιαφέρθηκαν, παρά απαίτησαν ασμένως και κατάφεραν να ανατρέψουν σε νεκρό χρόνο τη συμφωνία με την intralot; Το μυστικό, λοιπόν, κρύβεται, εικάζουμε, στην κατά τον νόμο δυνατότητα ίδρυσηςη και λειτουργίας δικτύου πρακτορείων από τον διοργανωτή του ιπποδρομιακού στοιχήματος. Με απλά Ελληνικά, δηλαδή, η intralot θα είχε, εφόσον της είχαν παραχωρηθεί τα δικαιώματα διοργάνωσης του ιπποδρομιακού στοιχήματος, την εκ του νόμου δυνατότητα να ιδρύσει δικό της δίκτυο πρακτορείων, δηλαδή να ανοίξει πρακτορεία/καταστήματα τελείως ανεξάρτητα/άσχετα από αυτά του Ο.Π.Α.Π. και ο Ο.Π.Α.Π. δεν θα μπορούσε να το απαγορεύσει (όπως κάνει τώρα σε οποιοδήποτε πρακτορείο επιχειρήσει να ανοίξει αλλοδαπή επιχείρηση του κλάδου στην Ελλάδα). Στα καταστήματα/πρακτορεία αυτά, εκτός από ιπποδρομιακό στοίχημα, θα μπορούσαν, βεβαίως, σύννομα να λειτουργήσουν παράλληλα και άλλα παιχνίδια, π.χ., αθλητικό στοίχημα, σε συνεργασία, βεβαίως, με εταιρεία που λειτουργούσε νόμιμα (ως κάτοχος προσωρινής άδειας που είπαμε πιο πάνω). Δηλαδή, αν τα δικαιώματα του ιπποδρομιακού στοιχήματος τα έπαιρνε άλλος, ο Ο.Π.Α.Π θα είχε απέναντί του έναν εν δυνάμει σοβαρότατο ανταγωνιστή, που όχι απλώς θα του «έκλεβε» μερίδιο από την αγορά των τυχερών παιγνίων, παρά θα είχε και φυσική (όχι μόνο ιντερνετική) παρουσία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται (είπαμε πιο πάνω για τον ρόλο, τη σημασία, τις δυνατότητες κ.λπ. των πρακτορείων Ο.Π.Α.Π. σε κάθε γειτονιά, πέραν βεβαίως της ψυχολογικής διάστασης της «εμπιστοσύνης» που κάποιος παίκτης δείχνει σε ένα κατάστημα που βλέπει με τα μάτια του στον δρόμο, σε σχέση με μια απλή σελίδα στο ίντερνετ).
Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ Ε.Ε.
Πώς αντιμετωπίζει η Ε.Ε., γενικότερα, το ζήτημα Ο.Π.Α.Π.; Οι διαδικασίες της, ως γνωστόν, είναι χρονοβόρες και τα όργανά της είναι αρκετά προσεκτικά αφενός για να θωρακίζουν την οποιαδήποτε απόφαση/δράση τους (η Ε.Ε. πρέπει θεωρητικά να αποτελεί πρότυπο δίκαιης και σωστής λειτουργίας, ώστε τα κράτη-μέλη να ακολουθούν, άσε που οι υποστηρικτές του φεντεραλισμού θέλουν να δίνει ΠΑΝΤΑ το καλό παράδειγμα, ώστε να είναι όλοι θετικοί στην ολοένα και μεγαλύτερη συγκέντρωση εξουσιών στα όργανα της Ε.Ε.) και αφετέρου διότι η αντιμετώπιση ζητήματος που ανακύπτει σε ΕΝΑ κράτος-μέλος παίρνει, φυσικά, πανευρωπαϊκές διαστάσεις, αφού τα άλλα κράτη-μέλη θα υποχρεωθούν να ακολουθήσουν οποιαδήποτε ρύθμιση αποτελέσει αντικείμενο κοινοτικής εναρμόνισης και κατά συνέπεια πριν από κάθε απόφαση ή, πολύ περισσότερο, ενέργεια της Ε.Ε. υπάρχει μελέτη των γενικότερων και σε όλη την Ε.Ε. επιπτώσεων κ.λπ. (που καθιστά έτσι τα όργανα και τις διαδικασίες επιεικώς βραδυκίνητα). Σε όλα αυτά προσθέσατε την έτσι και αλλιώς «γκρίζα» (όσον αφορά το νομοθετικό ή/και κανονιστικό πλαίσιο) σε όλα τα κράτη-μέλη ζώνη του τζόγου/τυχερών παιχνιδιών, που επάγεται προβληματισμό για την Ε.Ε. (από την μία υπάρχει η ελεύθερη αγορά και από την άλλη η ανάγκη αυστηρής εποπτείας του συγκεκριμένου χώρου που ενδείκνυται για ξέπλυμα χρήματος, για εξαπάτηση, για εθισμό κ.λπ. και η προσπάθεια, τέλος πάντων, είσπραξης φόρων κάπου/οπουδήποτε, το λεγόμενο δηλαδή de-offshorization). Ακόμη και σε αυτό προσθέσατε την κατάσταση της χώρας μας (οικονομική κρίση) και τις ζωτικής σημασίας προτεραιότητες του Κράτους (συμφωνίες, μέτρα, έσοδα κ.λπ.). Όλες αυτές οι καταστάσεις κάνουν την Ε.Ε. να είναι αρκετά επιεικής και υπομονετική στο θέμα του Ο.Π.Α.Π. Έτσι άλλωστε δεν προσθέτει προβλήματα σε μια ούτως ή αλλέως εξαιρετικά επιβαρυμένη διακυβέρνηση. Η Ε.Ε. αναμένει, χωρίς να πιέζει, τις θέσεις και απόψεις της Χώρας μας τόσο στο θέμα των V.L.T. όσο και στο θέμα του διαδικτυακού στοιχήματος (ειδικά για αυτό το τελευταίο δε, η Ε.Ε. θα λάβει υπόψη της τα διάφορα/διαφορετικά καθεστώτα που λειτουργούν στα κράτη-μέλη πριν καταλήξει σε μια συνολική τοποθέτηση), μελετώντας παράλληλα τι συμβαίνει αλλού. Ενόψει των ανωτέρω, λοιπόν, ο Ο.Π.Α.Π., προφανώς, χρησιμοποιεί τον χρόνο και την ανοχή και εγείρει απαιτήσεις (τις οποίες και ικανοποιεί, όπως είπαμε και είδαμε, η Κυβέρνηση) που υπερβαίνουν κατά πολύ τα όρια (όπως το μονοπώλιο που επιδιώκει ακόμη και στο online betting) και λειτουργεί (παράνομα/αρρύθμιστα) τα V.L.T. κ.λπ., φροντίζοντας για εμπόδια σε κάθε ανταγωνιστή και, βεβαίως για πίεση, με διακοπή διαφήμισης σε οποιοδήποτε μέσο αναδείξει ή έστω θίξει το οτιδήποτε. Αυτό δεν σημαίνει όμως πως η Ε.Ε. θα κάτσει να κοιτάει αμέτοχη ή θα κάνει τα στραβά μάτια για πάντα σε στρεβλώσεις του ανταγωνισμού και σε μονοπώλια. Αναμένει, κατ’ ελάχιστο, από την Ελλάδα μια τυπική έστω τήρηση των κανόνων ανταγωνισμού ή/και κάποια, έστω, μέτρα για τις στρεβλώσεις που παρατηρούνται (πολύ περισσότερο όταν τέτοιες επισημαίνονται ΕΙΔΙΚΑ, ως εν προκειμένω, με τον Κανονισμό Λειτουργίας), αν δεν γίνονται αυτά, είναι απλά θέμα χρόνου να σκάσει η μπόμπα (πρόστιμο). Προφανώς, λόγω του μακρού χρόνου μιας τέτοιας τιμωρητικής διαδικασίας, η παρούσα συγκυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται σοβαρώς, αφού προφανώς το θέμα αυτό θα σκάσει στους επόμενους.
ΤΕΛΙΚΗ ΕΥΘΕΙΑ
Έτσι λοιπόν, τα φρουτάκια, όπως ακριβώς (κατά τα ανωτέρω) τα είχε σχεδιάσει και επανασχεδιάσει ο Ο.Π.Α.Π., ήδη λειτουργούν και θα αυξηθούν μάλιστα (αφού θα έχει και έσοδα το Κράτος και θα πληρώνονται οι δανειστές, γιατί η Ε.Ε. να μην κάνει και λίγο τα στραβά μάτια; αρκεί να υπάρχει μια ευπρόσωπη δικαιολογία), ενώ η ρύθμιση αγοράς του διαδικτυακού στοιχήματος ακόμη μελετάται (και όπως φαίνεται θα «μελετάται» για πολύ καιρό): Οι μεγάλες ξένες εταιρείες διαδικτυακού στοιχήματος, στις συζητήσεις τους με τους αρμόδιους στην Ελλάδα, έχουν ακούσει σουρεαλιστικά κατ’ αντικειμενική κρίση πράγματα: Αξίωση για ειδικό φόρο 5-10% επί του συνολικού (?!) κύκλου εργασιών (όχι, όπως είπαμε και όπως συμβαίνει παντού, επί του στοιχηματικού τζίρου/Gross Gaming Revenue, του προερχόμενου φυσικά από την χώρα μας), πλέον μάλιστα του κανονικού φόρου (!) δηλαδή που θα καταβάλουν ως κερδοφόρες επιχειρήσεις. Αξίωση εγκατάστασης στην Ελλάδα (!) των servers τους (κατά παράβαση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας που προβλέπει την δυνατότητα δραστηριοποίησης σε όλη την Ε.Ε. υπό το καθεστώς της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών/freedom to provide services, χωρίς δηλαδή εγκατάσταση σε κάθε ένα κράτος-μέλος). Αξίωση για συναφείς τραπεζικές υπηρεσίες είσπραξης, πληρωμής, κ.λπ. (banking services) αποκλειστικά στην Ελλάδα (!). Όλα αυτά βέβαια, θα μπορούσε να πει κάποιος κακόπιστος, όχι για να εξυπηρετηθούν π.χ. ελληνικές εταιρείες που θα συντηρούν τους servers ή οι τράπεζες εδώ, παρά πολύ απλά για να μην τα δεχτούν επ’ ουδενί οι μεγάλες ξένες εταιρείες διαδικτυακού στοιχήματος και να μην έρθουν ποτέ στην Ελλάδα και να παραμείνει έτσι, εν τοις πράγμασι, το σημερινό καθεστώς με την μερίδα του λέοντος στον Ο.Π.Α.Π. και τα περισσευούμενα σε Μπόμπολα, Μάρη, Οντόνι, κ.λπ., όπως είπαμε πιο πάνω. Είναι τόσο δε ελκυστικά τα μονοπώλια (ενέχουν, ευνόητα, πολλές «επιχειρηματικές ευκαιρίες», όπως κάθε κλειστή/προστατευμένη αγορά), που ενδιαφέρονται και επιχειρηματίες χωρίς παρελθόν στον συγκεκριμένο χώρο, π.χ., φήμες της αγοράς λένε πως υπάρχει πρόταση (που εξετάζεται μάλιστα σοβαρά από «αρμόδιους») της εταιρείας VIVA, συμφερόντων Σ. Λάτση, που δραστηριοποιείται στον τομέα των prepaid cards, ώστε η συμμετοχή Ελλήνων παικτών στο διαδικτυακό στοίχημα να γίνεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ (άλλο μονοπώλιο δηλαδή) με την χρήση ειδικής prepaid card VIVA. Υπό κανονικές συνθήκες βεβαίως θα γελάγαμε και θα αποκλείαμε να συμβεί κάτι τέτοιο που θα παραβίαζε μόλις καμιά ….. δεκαριά νόμους (έως και την ίδια την Συνθήκη της Ε.Ε.) και θα αποτελούσε είτε απαγορευμένη κρατική ενίσχυση (αν το επέβαλε το Κράτος), είτε αθέμιτο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα (αν το επέβαλλαν ο Ο.Π.Α.Π. και όσες στοιχηματικές εταιρείες λειτουργούν τέλος πάντων στην Ελλάδα, με σύμπραξη/καρτέλ), με όσα έχουμε δει ωστόσο δεν αποκλείουμε να επιχειρηθεί κάτι τέτοιο με συνεργασία Ο.Π.Α.Π. και (ειδικά της σημερινής) κυβέρνησης, εάν μάλιστα συμβεί, θα «προσθέσει» έναν ακόμη πανίσχυρο επιχειρηματικά σύμμαχο στον Ο.Π.Α.Π. και στο μονοπώλιό του, αφού η εταιρεία VIVA θα προσβλέπει στην διατήρηση του σημερινού καθεστώτος και όχι στο άνοιγμα της αγοράς και στην είσοδο νέων εταιρειών που θα δέχονται και άλλες credit ή prepaid cards, κ.λπ..
Ευτυχώς, όμως, κοιμόμαστε όλοι ήσυχοι: Η πρόταση της (ανεξάρτητης, υποτίθεται, αρχής) Επιτροπής Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων να λάβει νομοθετική εξουσιοδότηση ώστε να ρυθμίσει, μόνη αυτή, την αγορά κατά τα ανωτέρω δεν ευδοκίμησε, αφού διαφώνησαν εντόνως τα σημαίνοντα και κατέχοντα κρίσιμες θέσεις μέλη της συγκυβέρνησης κ.κ. Δραγασάκης, Παππάς και Καμμένος, φυσικά και ο κ. Φλαμπουράρης. Στους κακόπιστους που μπορεί να σκεφτούν ότι αυτοί είναι οι άνθρωποι του Δ. Μελισσανίδη στην συγκυβέρνηση απαντάμε όχι κύριοι, κάνετε λάθος, πρόκειται, αντιθέτως, για στελέχη πεφωτισμένα και διορατικά, με αυξημένες αντιληπτικές ικανότητες, που είναι έτσι σε θέση να καταλάβουν το δίκαιο όλων, μα ΟΛΩΝ, των αιτημάτων του Ο.Π.Α.Π. ή/και του Δ. Μελισσανίδη ακόμη και σε άλλες του δραστηριότητες (π.χ. γήπεδο Α.Ε.Κ.) και του καλού που συνεπάγονται για την χώρα φυσικά, γι’ αυτό και λένε σε όλα ναι, τυχεροί εμείς οι Έλληνες που έχουμε τέτοιους ηγέτες.
ΕΠΙΜΥΘΙΟ
Κάπου εδώ τελείωσε η ιστορία (αν έχει και καμιά ανακρίβεια συγχωρήστε μας ε, έγινε για να προστατευθούν οι ….. αθώοι). Εξηγεί πάντως την τυφλή «εμπιστοσύνη» των επενδυτών του Ο.Π.Α.Π. στον local partner: Ό,τι τους είπε έγινε και ό,τι ανέλαβε, το έφερε εις πέρας (με δύο μάλιστα τελείως διαφορετικής ιδεολογίας κυβερνητικά σχήματα), πέρασαν νόμοι, υπουργικές αποφάσεις, κανονιστικές ρυθμίσεις, χάλασαν εξαγορές, μέχρι με την Ε.Ε. «τσακώνεται» η Ελλαδίτσα μας, όχι για τα μνημόνια, αλλά για τον Ο.Π.Α.Π., τι να λέμε τώρα, πως λοιπόν να μην τον έχουν αφήσει εν λευκώ να αποφασίζει για διαφημιστικές δαπάνες σε μίντια, χορηγίες, συμφωνίες με συγκεκριμένες ομάδες κ.λπ. Θα μπορούσε, βεβαίως, κάποιος να απορεί για διάφορα πράγματα: Πως είναι δυνατό τόσο χαμηλό τίμημα στην εξαγορά του Ο.Π.Α.Π; Πώς είναι δυνατό ο Ο.Π.Α.Π. όχι απλώς να εξακολουθεί να αποτελεί μονοπώλιο παρά να ισχυροποιεί την θέση του αυτή (ας δει όποιος δεν το πιστεύει τι κάνει ο Ο.Π.Α.Π. με τους πράκτορες εδώ και δύο χρόνια, ώστε να τελειώσει τους περισσότερους από τους ήδη υπάρχοντες, που δεν δέχονται τους επαχθέστατους νέους όρους που προσπαθεί να επιβάλει, και να αρχίσει νέες συνεργασίες, με όποιους διαλέξει φυσικά ο ίδιος); Πώς είναι δυνατό ο αμιγώς ιδιωτικός Ο.Π.Α.Π. να υπαγορεύει (ως αναφέρεται στον Τύπο) νόμους και άλλες κανονιστικές ρυθμίσεις στην Πολιτεία, με δημοσιονομικό μάλιστα αντίκτυπο και να «εγκρίνει» μέλη της αρχής που υποτίθεται πως το εποπτεύει; Πώς είναι δυνατό να εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται εν γένει ως δημόσιος οργανισμός? Πώς είναι δυνατό να εμποδίζεται αόρατα το άνοιγμα της αγοράς σε προϊόντα/υπηρεσίες για τα οποία κατά την επιεικέστερη για τον Ο.Π.Α.Π. εκδοχή, αμφισβητείται ότι έχει το αποκλειστικό δικαίωμα (π.χ., online betting), και να αποστερείται έτσι το Δημόσιο από ετήσια φορολογικά έσοδα δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ; Πώς είναι δυνατό να έχει άποψη ή ρόλο, και δη χωρίς αντάλλαγμα, σε πράγματα και θέματα αρμοδιότητας Δημοσίου; Πώς είναι δυνατό να δρα τόσο αντι-ανταγωνιστικά και εκμεταλλευόμενος στο έπακρο την αν όχι μονοπωλιακή, πάντως δεσπόζουσα θέση του χωρίς να έχουν ασχοληθεί έστω τυπικά οι αρμόδιες αρχές (π.χ., η επιτροπή ανταγωνισμού); Πώς είναι δυνατό να συνωστίζονται για χορηγικές δράσεις πολιτικοί και πολιτευτές (για ποιον λόγο άραγε; έχει κάτι να κερδίσει ο Ο.Π.Α.Π.;); Πώς είναι δυνατό να μην προβληματίζεται κανένας από τις επιλεκτικές δράσεις και πρακτικές του (χορηγίες σε συγκεκριμένες αθλητικές ομάδες και πρόσωπα στον επαγγελματικό ελληνικό αθλητισμό και διαφημίσεις σε συγκεκριμένα μίντια, με κριτήρια, αν όχι κατ’ αντικειμενική κρίση ύποπτα, πάντως ακατανόητα για όποιον σκέφτεται καλοπροαίρετα); Πώς δουλεύουν ήδη V.L.T. χωρίς κανονισμό λειτουργίας εγκεκριμένο από Ε.Ε., ως έδει; Πώς είναι δυνατό ο καθ’ όλα (sic) συνεπής ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. να μην έχει αναψηλαφήσει τη μεταβίβαση του Ο.Π.Α.Π., ως κραύγαζε προεκλογικά; Πώς είναι, τέλος, δυνατό ο εκ των ιδιοκτητών του, που η προέλευση των χρημάτων του αλλά και το ποινικό του μητρώο (δηλαδή η δυνατότητά του να συμμετάσχει συννόμως στον Ο.Π.Α.Π.) αμφισβητούνται ανοικτά από έγκριτα μέσα του εσωτερικού και του εξωτερικού, να έχει γίνει κολλητός (κυριολεκτικά) σε χρόνο μηδέν με στελέχη δύο κυβερνήσεων και να μην θορυβείται κανένας;
Αυτά και άλλα πολλά (π.χ., πόσα τζακποτς γίνονται στο τζόκερ κάθε χρόνο από τότε που ιδιωτικοποιήθηκε ο Ο.Π.Α.Π.; διπλάσια μόνο, ή μήπως τριπλάσια από όσα όταν ο Ο.Π.Α.Π. ήταν δημόσιος ή ακόμη παραπάνω; ποτς γκένεν ατό;) μας απασχολούσαν πριν μας πάρει ο ύπνος τα βράδια. Πλην όμως η απάντηση σε όλα είναι βεβαίως πάρα πολύ απλή: M A T R I X. Όλα αυτά δεν συμβαίνουν, δεν είναι δηλαδή αλήθεια. Η πραγματικότητα είναι άλλη: Όλα έγιναν/λειτουργούν σωστά, ο δε Δ. Μελισσανίδης δεν έχει σχέση με τον Ο.Π.Α.Π., όπως λέει και ο ίδιος. Ήρθε ο Morpheus και μας έδωσε το κόκκινο χάπι και ξεστραβωθήκαμε. Γιατί, αλλιώς, πού να σκεφτούμε τέτοια πράγματα εμείς, σάμπως μπορούσαμε; Οπαδοί είμαστε, χωρίς αιπηστυμωνεικί κατάρτεισυ…. Και μην παρεξηγηθούμε, ε: την πιο πάνω ιστορία εμείς που να την φανταζόμασταν, τα έλεγε προχθές στο ταξί ένας με γραβάτα (κατέβηκε Ευελπίδων), και αλήθεια να ήταν δηλαδή, άντε να διαβάσεις τέτοια πράγματα σε εφημερίδα ή site, αν δεν χάλαγε (μέχρι αυτανάφλεξης) από το κακό το κάρμα το αμάξι του συντάκτη, πάντως διαφήμιση από τον Ο.Π.Α.Π. δεν θα έπαιρναν λογικά ούτε τα εγγόνια του (αστειευόμαστε, φυσικά, αφού οι διαφημίσεις και οι χορηγίες του Ο.Π.Α.Π. σε ομάδες και μέσα δεν δίδονται με «περίεργα» κριτήρια, προς Θεού, όλα διάφανα και λογικά και βγάζουν νόημα εμπορικά/επιχειρηματικά/ανταγωνιστικά, είπαμε…).
Υ.Γ. Δεν ασχοληθήκαμε καθόλου με κάποια άλλα θέματα που συνέχονται, όπως π.χ. με το ότι σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής, ο ….. local partner δανείστηκε από ελληνική τράπεζα το 100% (!) της συμμετοχής του στην ιδιωτικοποίηση του Ο.Π.Α.Π. (έτσι θέλαμε να επενδύσουμε και εμείς, αλλά καμία τράπεζα ρε γαμώ το δεν μας δανείζει) ή για την διαμάχη μεταξύ Ο.Π.Α.Π. και πρακτόρων και τους εκβιαστικούς, όπως λένε οι ίδιοι, όρους που (σε μία ακόμη καθ’ ημάς περίπτωση καταχρηστικής εκμετάλλευσης δεσπόζουσας θέσης) θέλει να τους επιβάλει και θα έχουν ως αποτέλεσμα (οι ίδιοι οι πράκτορες τα λένε) την εξόντωσή τους, δεν λέμε κάτι περισσότερο, τα πάντα είναι εκεί έξω (στο ίντερνετ) για όποιον θέλει να ψάξει, το θίξαμε άλλωστε πιο πάνω με αναφορά στο ότι ο Ο.Π.Α.Π. υπό τη νέα ιδιοκτησία προφανέστατα επιθυμεί στρατηγικά ΟΛΟΙ οι πράκτορες/συνεργάτες του να είναι επιλεγμένοι από τον ίδιο (οι μέχρι σήμερα αδειούχοι είναι διαφόρων κατηγοριών όπως αθλητές με Ολυμπιακές διακρίσεις κ.λπ., που δεν τους λες και υπάκουους) και να τους τοποθετεί αυτός στην κατάλληλη γεωγραφικά θέση/γειτονιά, δηλαδή να ελέγχει απόλυτα, ως μη έδει (από πλευράς δίκαιου ανταγωνισμού), την αγορά.
Η ιστορία δεν τελειώνει εδώ, η ζωή ως γνωστό συνεχίζεται. Αυτές τις μέρες συζητείται (ευφημισμός είναι το «συζητείται», στην πραγματικότητα όλα είναι προ-αποφασισμένα από την πλειοψηφούσα συγκυβέρνηση) το νέο νομοσχέδιο για τα V.L.T., για τα θέματα που αναφέρθηκαν ανωτέρω. Έχουν μεγάλο ενδιαφέρον αρκετές τοποθετήσεις, διαφόρων, για να γίνει κατανοητό τι παίζεται, όσο και πολλές σιωπές με νόημα (ιδίως σιωπές μίντια, που ενδεχόμενη απώλεια της διαφήμισης του Ο.Π.Α.Π. θα σημάνει το τέλος της επιχειρηματικής τους υπόστασης). Εδώ θα είμαστε, πρώτα ο Θεός δηλαδή, να επανέλθουμε αν χρειαστεί και μπορούμε (ακόμη και το MATRIX είχε τρεις ταινίες ως γνωστό).
NOTA BENE: Σωκράτη, Πρόεδρε της καρδιάς μας, έκανες τεράστια μαλακία που δεν ενδιαφέρθηκες/ασχολήθηκες σοβαρά με την πώληση του Ο.Π.Α.Π. Και τα λεφτά σου θα είχες ήδη (ούτε καν 3 χρόνια μετά) πάρει πίσω, και θα έλυνες και θα έδενες σε επίπεδο χρηματοδότησης/cash flow, διαφήμισης και (κυρίως) επαφής με Τύπο και πολιτικούς και πολιτειακούς παράγοντες. Για τα αθλητικά δεν το συζητάμε, όσο καλό έκανες στον Ολυμπιακό που έδωσες τις μετοχές σου στον Βαγγέλη, τόσο κακό έκανες που άφησες το θέμα Ο.Π.Α.Π. στην τύχη του και θέριεψε το τέρας (άσε που σου την έφερε και με το ιπποδρομιακό στοίχημα). Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα, δηλαδή. Και να πεις ότι δεν σου τα έλεγαν τότε κάποιοι; Σου τα έλεγαν, ρε Προεδράρα, σου τα έλεγαν….. Τέλος πάντων, καλά να είμαστε, κάτι μπορεί να γίνει ακόμη, πάμε γερά όμως, θέλει όχι μόνο τόλμη αλλά και σύγκρουση το πράγμα.
TRIVIA
Άνευ περαιτέρω σχολίων: ΟΛΗ η ιστορία (Ο.Π.Α.Π.) από την δημοκρατική και πάντα αντικειμενική (όχι σαν τα media του Μαρινάκη δηλαδή) Εφημερίδα των Συντακτών.
Τότε: Στα "χαρακώματα" για τον Σταυρίδη - ΣΥΡΙΖΑ: «Εκτροφείο διαφθοράς το Τ.Α.Ι.ΠΕ.Δ.», με αφορμή το ταξίδι του Σταυρίδη, Προέδρου του Τ.Α.Ι.ΠΕ.Δ., με το ιδιωτικό τζετ του εκ των αγοραστών (κατά το δημοσίευμα) του Ο.Π.Α.Π. Μελισσανίδη αμέσως μετά την οριστικοποίηση της πώλησης. Τώρα?
ΜΟΝΟΠΩΛΙΟ Μελισσανίδη στον τζόγο, έλεγε όχι ο Μαρινάκης, αλλά η Συριζαϊκή ΑΥΓΗ.
Απογειώνεται, λέει, ο Ο.Π.Α.Π. με τις νέες ρυθμίσεις για τα V.L.T.. Άντε ρε, αλήθεια?
Προσπάθειες, λέει το τότε δημοσίευμα, του νέου ιδιοκτήτη του Ο.Π.Α.Π. να ακυρώσει συμβάσεις με την intralot και το ελληνικό δημόσιο, με απειλές Μελισσανίδη προς τον Διευθύνοντα Σύμβουλο του Ο.Π.Α.Π. Λουρόπουλο, σύμφωνα με ρεπορτάζ των FINANCIAL TIMES. «Εάν τολμήσεις να υπογράψεις (τη συμφωνία με την Intralot και τα λαχεία), θα σου κόψω το κεφάλι», φέρεται να είπε ο Μελισσανίδης στον Λουρόπουλο, όπως καταγγέλει με e-mail του ο τελευταίος. Σιγά μην είναι αλήθεια…
Έρευνα, λένε οι FINANCIAL TIMES (όχι ο Μαρινάκης), για τις μεθόδους ιδιωτικοποίησης του Ο.Π.Α.Π.: «ο αντιεισαγγελέας Πρωτοδικών Ιωάννης Σέβης έχει διατάξει τη διεξαγωγή έρευνας για τον τρόπο επίτευξης της συμφωνίας μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης και Emma Delta. Η έρευνα επικεντρώνεται στην διαφάνεια της συγκεκριμένης μεταβίβασης από το Τ.Α.Ι.ΠΕ.Δ στην Emma Delta και σε πιθανή σύγκρουση συμφερόντων στη συμφωνία, σύμφωνα με πηγές που έχουν γνώση της έρευνας. Το δημοσίευμα αναφέρει ότι υπήρχαν ασυνήθιστες διαδικασίες πριν τον περασμένο Απρίλιο σε νομοθετικό επίπεδο, λίγο πριν η Emma Delta και το Third Point εκδηλώσουν το ενδιαφέρον τους για τον Ο.Π.Α.Π.». Ξέρει κανένας τι απέγινε? Η έρευνα, όχι ο αντιεισαγγελέας (αλλά τώρα που το λέμε, να το δούμε κι αυτό…).
Τι έγινε τελικά με το ιπποδρομιακό στοίχημα?
Με τις πλάτες, λέει το δημοσίευμα, του Τσίπρα ο Ο.Π.Α.Π. εξοντώνει τους πράκτορες. Πρόκειται για συκοφαντίες, λέμε εμείς..…
Το ενημερωτικό δελτίο της εταιρείας Αegean Marine Petroleum Inc, που υποβλήθηκε για την είσοδό της στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης το 2006, εξιστορεί με λεπτομέρειες όλες τις ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ (γιατί που να ξέρουμε εμείς, μπορεί να υπήρξαν μέχρι σήμερα και άλλες, έντεκα χρόνια είναι αυτά) δικαστικές περιπέτειες του Δ. Μελισσανίδη. Σε ρεπορτάζ πάλι των FINANCIAL TIMES διαβάζουμε την απορία τους: «πώς είναι δυνατόν η ιδιωτικοποίηση του Ο.Π.Α.Π. από το Τ.Α.Ι.ΠΕ.Δ. να έγινε χωρίς έλεγχο του μητρώου των διαγωνιζομένων, και ιδίως του τελικού νικητή»?
Ξανά για το ταξίδι του Προέδρου του Τ.Α.Ι.ΠΕ.Δ. με το τζετ του Μελισσανίδη αμέσως μετά την πώληση του Ο.Π.Α.Π.. Κρίμα που πέθανε ο άνθρωπος, θα μπορούσε να πει πολλά, ΑΝ ΤΟΝ ΡΩΤΑΓΕ ΟΠΩΣ ΕΠΡΕΠΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΒΕΒΑΙΑ, για το τι πραγματικά συνέβη με τον Ο.Π.Α.Π. (το ίδιο άλλωστε και ο Μαυρίκος για τους εκβιασμούς επιχειρηματιών, κ.α., αλλά εντάξει, δυστυχώς ασθένειες υπάρχουν, ατυχήματα συμβαίνουν, κ.λπ., προσοχή στο αυτοκίνητο είπαμε, καλή συντήρηση πάνω από όλα και τεχνικό έλεγχο συχνά, μην έχουμε πάλι καμιά αυτανάφλεξη).
Ξανά: «ο Δημήτρης Μελισσανίδης αυτοαποκαλύπτεται». Οι ελληνικές αρχές δεν έχουν ακόμη προφανώς ανακαλύψει την Αμερική (και τα στοιχεία που μπορούν να αντληθούν από εκεί).
Απειλές, λέει το άρθρο, Μελισσανίδη στον δημοσιογράφο Χαραλαμπόπουλο του Unfollow. Δυσκολευόμαστε φυσικά να το πιστέψουμε.
Απειλές Μελισσανίδη σε βάρος του καταγγέλλει και ο βουλευτής Νίκος Νικολόπουλος και κάνει ερώτηση στην Βουλή για το θέμα του λαθρεμπορίου καυσίμων. Επίσης δεν τα πιστεύουμε αυτά, ασφαλώς θα πρόκειται (πάλι) για ψεύδη γαύρων.
Αποπομπή Α. Στεργιώτη από την Επιτροπή Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων. Πανηγυρίζει ο Ο.Π.Α.Π και επιχαίρει και για το νέο πρόεδρο.
Άνοιξαν τα πρώτα καταστήματα του Ο.Π.Α.Π. με κουλοχέρηδες. Είναι δυνατό?! Χωρίς Κανονισμό Λειτουργίας, δηλαδή αρρύθμιστα?! Αποκλείεται.
Ένα δισεκατομμύριο ευρώ (μόλις) διεκδικεί ο Ο.Π.Α.Π. από το Ελληνικό Δημόσιο.
Στο μικροσκόπιο του Ο.Π.Α.Π. λέει το άρθρο οι παράνομες στοιχηματικές εταιρείες στην Ελλάδα (πρώτη-πρώτη η stoiximan). Θα σας ταράξει (στη νομιμότητα) ο Ο.Π.Α.Π., Μπόμπολα-Μάρη το νου σας, Οντόνι έρχεται και η σειρά σου, δώστε γρήγορα «χορηγίες», ρωτήστε τον κυρ-Αλέκο και τον Πάνο να σας πουν που, πως, κ.λπ.…..
Απολύει και εκβιάζει εργαζόμενους ο Ο.Π.Α.Π, business as usual, λέει ρεπορτάζ του Παναγιώτη Θεοδωρόπουλου του unfollow. Το νου σας παιδιά, το αφεντικό ξέρει που μένετε.
Καθ’ υπόδειξη του Ο.Π.Α.Π. το νομοσχέδιο για τα φρουτάκια λέει το ρεπορτάζ, όπως και στην Κύπρο, αλλά εκεί αποσύρθηκε (ίσως γιατί κάποιος ΔΕΝ ξέρει που μένουν βουλευτές και υπουργοί, είναι βλέπετε ξένη χώρα), σιγά τώρα που ξέρουν οι Κύπριοι τι είναι συμφέρον για την χώρα.
Όλα αυτά είναι κρεμασμένα στο internet και βρίσκονται μάλιστα κι άλλα, πολλά, με ψαξιματάκι 1-2 ωρίτσες, αλλά είπαμε, άτιμο πράγμα το internet, γεμάτο ψέματα (μόνο το sdna λέει αλήθειες ως γνωστό). Παρατίθενται πιο πάνω αναρτήσεις από διάφορες/διαφορετικές πηγές (κάποιες εκ των οποίων ψιλο-έγκριτες, όπως οι FINANCIAL TIMES και κάποιες ΑΠΟΛΥΤΑ έγκριτες φυσικά, όπως η ΑΥΓΗ και η Εφημερίδα των Συντακτών, σωστά?), για λόγους αξιοπιστίας. Το αναρτημένο στο internet «πλήρες» υλικό και αναφορές απαιτεί καμιά διετία για να διαβαστεί, χρόνο που δυστυχώς δεν έχουμε, άσε που, είπαμε, είμαστε οπαδοί και όχι αιπηστοίμωναις ή επαγγελματίες δημοσιογράφοι (αν ήταν έτσι, θα μας είχε προσλάβει σίγουρα η PARALOT) για να αξιολογήσουμε και κατά πόσο αληθεύει, κ.λπ., ή (κυρίως) για να το παρακολουθήσουμε στις όποιες εξελίξεις όσον αφορά τις διάφορες εκκρεμότητες/υποθέσεις και να ενημερώσουμε αυτούς που διαβάζουν εδώ (5-6 άτομα δηλαδή, μην νομίζετε, συγγενείς μας όλοι). Δεν ξέρουμε τι είναι ο Δ. Μελισσανίδης, ξέρουμε πάντως τι ΔΕΝ είναι, αφού ο ίδιος τα έχει πει: ΔΕΝ είναι ιδιοκτήτης της Aegean, ΔΕΝ έχει σχέση με τον Ο.Π.Α.Π. και ΔΕΝ είναι τίποτε άλλο από οπαδός της Α.Ε.Κ. (όπως εμείς δηλαδή του Ολυμπιακού, φαίνεται τελικά ότι έχουμε και κοινά, για φαντάσου ε, οπαδοί, χωρίς δουλειές/λεφτά κ.λπ.). Τι, όχι;
Π Ρ Ο Σ Ο Χ Η: ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ-ΟΚΤΩΒΡΙΟ 2017 ΚΑΙ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΕΣ ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΕΡΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ.
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Σχόλια
Σύγγαυροι να θυμίσουμε στους νεότερους την
Νάντια Κομμανέτσι!
Ποια ήταν? Τι έπαθε? από ποιους?
Μπορεί ποτέ ο λαός να καταλάβει?
Ελπίζω να μην είμαι εκτός Θέματος!
Το διάβασα όλο το κείμενο, υπομονετικά και σε δύο δόσεις. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Στη χώρα, δεν θα ήταν υπερβολικό να πω ότι έχουμε από καιρό κυβέρνηση Emma Delta/Ο.Π.Α.Π, με πρωθυπουργό τον...μικρομέτοχο, ενώ όσοι φαίνονται πως την κυβερνούν, είναι στην ουσία τσιράκια του(ς). Κράτος εν "κράτει". Κάνω λάθος; Βόηθησέ με, Πάνο. Κι΄ένα ερώτημα ( ανάμεσα σε πολλά που μου δημουργήθηκαν ). Είναι ή όχι αναστρέψιμη αυτή η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ κατάσταση;
ΥΓ. Κατάλαβα πολλά από τούτη την ανάρτηση. Γηράσκω αεί κλπ.
Ότι ΚΑΛΥΤΕΡΟ έχω διαβάσει εδώ μέσα...
ΞΕΒΡΑΚΩΜΑ ολκής, με ΓΕΓΟΝΟΤΑ.