Δεν σχολίασα εξαρχής γιατί η συζήτηση είναι καθαρά πολιτική και δεν αφορά τον Ολυμπιακό, οπότε δεν αφορά και τους περισσότερους που μπαίνουν να διαβάσουν. Παρ' όλα αυτά, θεωρώ θεμιτό να αναπτύσσονται και τέτοιες συζητήσεις ακόμα κι εδώ μέσα, αφού η πολιτική εισχωρεί παντού και αφορά τα πάντα και όλους, σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας.

1) Οι χαρακτηρισμοί των πολιτικών θέσεων είναι πιο πολλοί και πιο σύνθετοι. Πρώτα απ' όλα, υπάρχουν πολλοί αυτοπροσδιορισμοί, οι οποίοι τις περισσότερες φορές δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Για παράδειγμα, ο σοσιαλισμός είναι το πολιτικό κατώφλι του κομουνισμού. Υπάρχει κάποιος, ο οποίος πιστεύει ότι το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑ.ΣΟ.Κ.) υπηρέτησε αυτόν τον ρόλο ή, έστω, τον επεδίωξε και απλώς απέτυχε; Ούτε τον επεδίωξε ούτε τον υπηρέτησε. Παράλληλα, δεν υπάρχει μόνο η αριστερά, η δεξιά και το κέντρο. Υπάρχουν πολλές άλλες "θέσεις". Ο ΣΥΡΙΖΑ, συγκεκριμένα, αποτελείται από ένα τσούρμο στελεχών, προερχόμενα από πάμπολλες διαφορετικές πολιτικές θέσεις. Έχει ακροαριστερούς, έχει παλιούς κομουνιστές, έχει αριστερούς οπορτουνιστές, έχει κεντρώους, έχει "σοσιαλιστές" πασόκους κ.α. Παρένθεση για να πω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ΓΑΜΙΕΤΑΙ. Συνεχίζω. Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερό κόμμα. Πάμε να δούμε, όμως, τι αριστερό έχει και τι είναι στην πραγματικότητα η αριστερά.

2) Κατά τη γνώμη μου, υπάρχουν δύο ΜΟΝΟ ειδών οικονομικές πολιτικές: ο καπιταλισμός και ο κομουνισμός. Από την άλλη, υπάρχουν πολλών ειδών κοινωνικές πολιτικές: αριστερά, δεξιά, συντηρητισμός, φασισμός κ.α. Στο καπιταλιστικό πλαίσιο περικλείονται πολλές κοινωνικές πολιτικές. Στο κομουνιστικό πλαίσιο περικλείεται μόνο μία κοινωνική πολιτική. Προσωπείο του καπιταλισμού είναι ο συντηρητικός χώρος, προσωπείο του καπιταλισμού είναι και ο φασισμός. Προσωπείο του καπιταλισμού είναι και η αριστερά, όπως είναι διαμορφωμένη στη μέση συνείδηση. Θα μου πεις, πώς ορίζονται όλα αυτά; Η πολιτική δεν είναι τόσο ασαφής έννοια, όπως νομίζουν πολλοί. Η πολιτική έχει όρους και κανόνες. Για παράδειγμα, δεν μπορεί να λογίζεσαι ως κομουνιστικό καθεστώς και να μην προσβλέπεις σε κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής. Αν δεν υπάρχει αυτό στο πρόγραμμα, τότε ο προσδιορισμός "κομουνιστικό καθεστώς" είναι ατυχής και μάλλον οφείλεται σε διακαή πόθο των εν λόγω κυβερνούντων να "νιώσουν" κάτι από τον κομουνισμό. Κάτι σαν τους παοκτσήδες, δηλαδή, οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονται ως γαύροι του βορρά και λένε ότι ο λαός του ΠΑΟΚ είναι ίδιος με αυτόν του Ολυμπιακού. Κάτι σαν τον ΣΥΡΙΖΑ, ας πούμε, που του σηκώνεται η τρίχα από την έκσταση όταν θυμάται το ΕΑΜ, αλλά με την πολιτική του μόνο φόρο τιμής δεν αποτίει.

3) Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοαποκαλείται αριστερό κόμμα επειδή, σε αντίθεση με τη δεξιά, έχει διαφορετικές κοινωνικές αντιλήψεις σε επί μέρους ζητήματα, όπως το εκκλησιαστικό (μια χαρά τα βρίσκουν, πάντως...), όπως στο ζήτημα των διεμφυλικών, όπως στο προσφυγικό κ.α. Εμφανίζεται ο αριστερός πιο ευαισθητοποιημένος, κοντολογίς. Αυτή είναι η μόνη διαφορά ανάμεσα σε έναν αριστερό και σε έναν δεξιό. Κατά τ' άλλα, ο αριστερός και ο δεξιός ακολουθούν την ίδια οικονομική πολιτική και ως προς αυτό, φαντάζομαι, κανείς δεν έχει αντίρρηση. Θεωρώ, λοιπόν, ατυχή τον παραλληλισμό της ελληνικής αριστερής έκφανσης του ΣΥΡΙΖΑ με άλλα καθεστώτα, όπως της Κούβας. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να συγκριθεί μόνο με καπιταλιστικά καθεστώτα.

ΓΑΜΙΕΤΑΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ.