REWIND
Γράφτηκε απο Guest Red στις 09:41 | 28-11-2018
Γράφει ο Nissios από άλλο μπλογκ, σε δουλειά να βρισκόμαστε.
Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι εκδηλώνουν οικολογικές ευαισθησίες˙ ολοένα και μεγεθύνεται η, κυρίως διαδικτυακή, αντιρατσιστική αρθρογραφία˙ ολοένα και φουντώνει το αντιφασιστικό κίνημα˙ όλο και συχνότερα εκφράζεται μια όλο και πιο ενεργητική αλληλεγγύη προς τους σεξουαλικά αποκλίνοντες, τους κοινωνικά περιθωριοποιημένους, τους κάθε λογής «διαφορετικούς», καθώς επίσης και προς όλους τους καταπιεζόμενους λαούς του πλανήτη, πλην, βεβαίως, των Κυπρίων, γιατί το προς εκείνους ενδιαφέρον προσιδιάζει μόνο στους επάρατους εθνικιστές. Εάν υπήρχε το παραμικρό ψήγμα ουσίας σε όλα αυτά, τότε θα είχαμε λόγους να αισιοδοξούμε ότι ο κόσμος τείνει να γίνει όμορφος και ηθικός και αγγελικά πλασμένος, όπως τον φαντάστηκε ο ποιητής. Αλλά ο κόσμος ολοένα και αποσυντίθεται και, εάν κανείς βρει καθόλου φάβα μες στον λάκκο, ούτε του παπά να μην το πει.
Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι εκδηλώνουν οικολογικές ευαισθησίες˙ ολοένα και μεγεθύνεται η, κυρίως διαδικτυακή, αντιρατσιστική αρθρογραφία˙ ολοένα και φουντώνει το αντιφασιστικό κίνημα˙ όλο και συχνότερα εκφράζεται μια όλο και πιο ενεργητική αλληλεγγύη προς τους σεξουαλικά αποκλίνοντες, τους κοινωνικά περιθωριοποιημένους, τους κάθε λογής «διαφορετικούς», καθώς επίσης και προς όλους τους καταπιεζόμενους λαούς του πλανήτη, πλην, βεβαίως, των Κυπρίων, γιατί το προς εκείνους ενδιαφέρον προσιδιάζει μόνο στους επάρατους εθνικιστές. Εάν υπήρχε το παραμικρό ψήγμα ουσίας σε όλα αυτά, τότε θα είχαμε λόγους να αισιοδοξούμε ότι ο κόσμος τείνει να γίνει όμορφος και ηθικός και αγγελικά πλασμένος, όπως τον φαντάστηκε ο ποιητής. Αλλά ο κόσμος ολοένα και αποσυντίθεται και, εάν κανείς βρει καθόλου φάβα μες στον λάκκο, ούτε του παπά να μην το πει.
Οι ευαισθησίες, οπωσδήποτε αξιέπαινες καθεαυτές, γίνονται πρώτα καχυποψία, κατόπιν εχθρότητα και αποστροφή και, τελικά, βία προς όλους όσοι δεν τις διαθέτουν στον ίδιο βαθμό με τους αυτόκλητους διαλαλητές τους. Ο αντι-ρατσισμός και ο αντι-φασισμός και μια σειρά από άλλα αντί- δέονται υπέρ υγείας των δεύτερων συνθετικών τους, ώστε να έχουν κάτι να (καμώνονται ότι) πολεμούν, και έτσι να νοηματοδοτείται και η δική τους ύπαρξη. Η γλοιωδέστερη κυβέρνηση που γνώρισε η υφήλιος κάνει ό,τι μπορεί για να προχωρήσει η σήψη, προκειμένου να διαλάμψει η ίδια ως φωτεινός αντίπους. Την ίδια ώρα, ορδές μουστερήδων επιτίθενται ως ακρίδες στα ράφια των καταστημάτων, καθώς η black Friday τούς φαίνεται λιγότερο black απ’ όλες τις υπόλοιπες ημέρες. Και λαλάκης πλουτίζει το δημοσιογραφικό του βιογραφικό με ακόμη έναν θρίαμβο, καταγγέλλοντας για ρατσισμό οπαδικές εκπομπές. (Σοβαρά τώρα, εκείνα τα αβρά που του έγραψε τότε ο τράκης απέδειξαν μεταξύ άλλων ότι ο τράκης ξέρει γραφή - δεν του το ’χα). Τέλος, κάποιος από τα πνευματικά θεριά που παρακολουθούν το sdna διατυπώνει το παναντιολυμπιακό αίτημα να μην τιμωρηθεί ο Γαύρος μόνο με πρόστιμο για κάτι καραστημένα επεισόδια, αλλά να γυρίσει ο χρόνος πίσω και να ακυρωθούν όλα τα ερυθρόλευκα ημαρτημένα. Που πάει να πει (παραληρώ, δεν πειράζει εάν δεν καταλαβαίνετε όλοι):
Να ξηλωθούν οι τίτλοι της τελευταίας εικοσαετίας τουλάχιστον˙ να φύγει όλη η αμμωνία από τα κεφάλια της original original, της παλιάς δηλονότι, να ακολουθήσει πορεία αντίστροφη της ελεύθερης πτώσης, να ξαναπάει από τη σκεπαστή ίσα πάνω και να επιστρέψει στους φυσικούς της εκτοξευτήρες˙ τα φωτόνια της Λεωφόρου να ξεμυτίσουν από τις καβάντζες της Ιπποκράτους, να ξανακάνουν δέκα γύρους το «κάστρο» τους, αυτή τη φορά αντίθετα με τους δείκτες του ρολογιού, ή να ξαναπηδήξουν τα τουρνικέ της 13, από μέσα προς τα έξω τώρα. Επιπλέον, οι μοβόροι νοποτζήδες να βγουν από τον Παγασητικό ολόστεγνοι, κάνοντας «μουλμπ» (το μπλουμ ανάποδα, δηλαδή)˙ ο Στρούντζας να μη βάλει σύμπασα την αθηναϊκή κουτσαβακοσύνη να βλαστημάει την ομάδα της, για να αποφύγει το πατινάζ˙ ο Σωτηράκης ο Νίκας να μπορεί να πηγαίνει στο Rock Club στην Κηφισιά χωρίς να φοβάται τα κακά συναπαντήματα, να απαλλαγεί από τα υπαρξιακά του συμπλέγματα και να μη λέει μαλακίτσες στον Τουρκοβασίλη. Ακόμη καλύτερα: να μην ιδρυθεί ποτέ ο Ολυμπιακός, ή και να μην επινοηθεί το ποδόσφαιρο. Ακόμη πιο καλυτερότατα: να επανεμφανιστούν τα προϊστορικά τέρατα, να μη λειώσουν οι πάγοι ή και να αφήσει ο Δημιουργός τις πλαστελίνες κάτω και να βρει άλλους τρόπους να περνάει την ώρα του.
Ρε τί λέτε, ρε χαϊβάνιααα;!
Σοβαρεύομαι (ή, τουλάχιστον, προσπαθώ): Ο λαός, κύριοι, που στις στρεβλωμένες σας συνειδήσεις έχει αναχθεί σε συνώνυμο της σοφίας και της αγιοσύνης, μάθετε ότι πολύ απέχει από το να είναι χορεία αγγέλων. Μέσα στου λαού τις τάξεις περισσεύουν η αδιακρισία, η χοντροκοπιά, η κουτοπονηριά, η αγένεια, και ακριβώς εκεί –και μάλιστα, μ ό ν ο εκεί– και με αυτές τις μαγαρισιές ανακατεμένο βρίσκεται το χρυσάφι, ορατό αποκλειστικά στους έχοντες μάτια ασκημένα. Ο κάθε παπατζής που επιποθεί να διατρανώσει την ηθική απόστασή του από τον λαό, να χαμηλώσει τους άλλους για να φανεί ψηλότερος ο ίδιος, να διεκδικήσει για τον εαυτό του τη δόξα εκείνου που αντιλαμβάνεται όσα οι γύρω του δεν μπορούν ή ευαισθητοποιείται με όσα αφήνουν τους άλλους ασυγκίνητους, ας μη μιλά εν ονόματι του λαού και ας μη γυρεύει την ψήφο του.
«Το επ’ εμοί», που έλεγε και ο κυρ Αλέξανδρος, έχω προ πολλού ασφαλίσει και τον τόπο μου και τους ανθρώπους του σε μέρος απροσπέλαστο και για τα φασισταριά, και για τους διεθνιστούληδες, και για τις μετανεωτερικές πίπες, και για τους κυβερνητικούς εταίρους, και για κάθε λογής εταίρες. Ό,τι μένει απ’ έξω, χάρισμά σας. Μπουρδέλα.
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Σχόλια
Το "αντί", όπου μπαίνει ως πρώτο συνθετικό, υποδηλώνει μίσος απέναντι σε κάτι. Θες ο ρατσισμός, θες ο φασισμός, θες ο... Ολυμπιακός. Όταν κάποιος φτάνει σε σημείο να διαλέγει ένα στρατόπεδο μόνο και μόνο για να πολεμήσει το απέναντι στρατόπεδο, αυτό που μισεί, τότε -αυτόματα- υποβαθμίζει το στρατόπεδο που βρίσκεται ο ίδιος. Διότι, εκεί θα έπρεπε να βρίσκεται από αγάπη. Στην ουσία, λειτουργεί παρασιτικά στο στρατόπεδο που, υποτίθεται, υπηρετεί. Δεν συντάσσεται ιδεολογικά ή συναισθηματικά κάπου, παρά αντιτάσσεται με όλο του το είναι απέναντι σε κάτι άλλο. Αυτό, εξ ορισμού, είναι καταδικασμένο να αποτύχει.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με τις ομάδες. Όλοι είναι αντιολυμπιακοί ή Ολυμπιακοί. Οι αντιολυμπιακοί έχουν πολλά προσωπεία, άλλοι είναι βάζελοι, άλλοι χανούμια κ.ο.κ. Δεν αγαπάνε τόσο τις ομάδες τους, όσο αγαπάνε να μισούν τον Ολυμπιακό. Από αυτό τρέφονται. Λειτουργούν παρασιτικά στις ομάδες τους, γι' αυτό και, κατά βάση, αποτυγχάνουν σχεδόν παντού. Αντίθετα, οι Ολυμπιακοί αγαπάνε την ομάδα τους, δεν έγιναν Ολυμπιακοί επειδή μισούν τον βάζελο, ας πούμε. Όλο αυτό πηγάζει από αγάπη, από λατρεία στον Ολυμπιακό. Απόρροια της αγάπης είναι να βλέπεις τον μέσο Ολυμπιακό να υπερασπίζεται ακόμα και τον Έρβιν Λέμενς. Να προσπαθεί να λύνει τα θέματά του εσωτερικά. Από την άλλη, ο μέσος βάζελος θα φάει τον Μπορέλι, θα ξεκατινιαστεί δημόσια. Τελική απόρροια όλων των παραπάνω είναι ότι ο Ολυμπιακός θα παίρνει τα πρωταθλήματα και όλοι οι άλλοι θα γλείφουν την ψωλή μας. Γιατί έτσι όλοι περνάνε καλά, να είστε σίγουροι...
ΨΗΦΙΖΩ με τα δυο μου χέρια εκείνες τις τελευταίες γραμμές ειδικά, απ΄το "Το επ΄εμοί" μέχρι το "Μπουρδέλα". Εμ, τί;