1997 Ομολογία Β. Δημητριάδη για εξωαγωνιστική βοήθεια. Ξέρετε από που......



Γράφει ο Κακός Γαύρος
 
Μας έχει πιάσει μια γλυκιά νοσταλγία σα site, για τα «αγνά», «άδολα» χρόνια του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Εννοούμε από τότε που Ισαάκ γέννησε Ιακώβ, Ιακώβ γέννησε Ραχήλ, Ραχήλ γέννησε Λίλιθ, Λίλιθ γέννησε ΠΠΟ, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ, ΠΠΟ γέννησε ΠΟΑ, ΠΟΑ γέννησε ΠΑΟ μέχρι και το 1996. Μετά ήρθαν αρχικά ο Σωκράτης Κόκκαλης και στη συνέχεια ο Βαγγέλης Μαρινάκης, δόμησαν παράγκες, έστησαν εγκληματικές οργανώσεις, κατέστρεψαν το ελληνικό ποδόσφαιρο και έκλεψαν τις Δευτέρες, τις Τρίτες, τις Τετάρτες, τις Πέμπτες, τις Παρασκευές, τα Σάββατα και τις Κυριακές των ελλήνων φιλάθλων.
 
Γι αυτό ήρθε ο Βαγγέλης Γραμμένος, ο «δικός τους», για να υλοποιήσει τη πολιτική των ΑΝΩΜΑΛΩΝ στο ποδόσφαιρο, που ειρωνικά τη βάφτισαν «εξυγίανση».
 
Αλιεύσαμε μια όμορφη ιστοριούλα από το όχι και τόσο μακρινό 1997. Μόλις 22 χρόνια πριν.
 
22 Ιανουαρίου 1997. Ο Βασίλης Δημητριάδης αποχωρεί από τα Νέα Φιλαδέλφεια μετά από πέντε χρόνια. Ας δούμε το ρεπορτάζ από δύο «αντικειμενικές» εφημερίδες. Εννοούμε εφημερίδες που δεν είναι φιλικά διακείμενες προς τον ΓΑΥΡΟ.
 
 
 
Πικρό αντίο...
Με ανάμεικτα συναισθήματα αποχαιρέτησε τη Ν. Φιλαδέλφεια ο Δημητριάδης μετά από 5 χρόνια
"Το πλοίο θα σαλπάρει...". Οι εκπρόσωποι των οργανωμένων φιλάθλων της ΑΕΚ έχουν ετοιμάσει στον Β. Δημητριάδη ένα βίντεο μουσικά επενδεδυμένο με το παραπάνω τραγούδι. Αυτός παρακολουθεί ανήμπορος να συγκρατήσει τα δάκρυά του. Τα γκολ διαδέχονται το ένα το άλλο και τα πλήθη παραλληρούν. Το τέλος του πρώτου τραγουδιού σημαίνει την αρχή του επόμενου: "... Και όταν σημάνει η ώρα...". Ο "Μπιλ" δεν αντέχει άλλο και ζητάει να σταματήσει η προβολή. Ετσι έκλεισε η αποχαιρετιστήρια, από τη Ν. Φιλαδέλφεια, συνέντευξη Τύπου του Μακεδόνα φορ.
"Δεν περίμενα ποτέ ότι θα 'ρθει η στιγμή να φύγω έτσι από την ΑΕΚ. Θα ήθελα να είμαι 4 - 5 χρόνια μεγαλύτερος ώστε να σταματήσω το ποδόσφαιρο", είπε προσθέτοντας ότι με το δικέφαλο έζησε όσα μπορεί να προσδοκά ένας παίχτης. "Αγάπησα αυτή την ομάδα, αλλά φεύγω γιατί πιστεύω πως μπορώ να παίξω. Δεν ήθελα να επιβαρύνω την ΑΕΚ σαν δημόσιος υπάλληλος, ήθελα να 'χω την αξιοπρέπειά μου, να φύγω κύριος όπως ήρθα".
Πώς όμως απ' το ζενίθ έφτασε στο ναδίρ: "Αναρωτιέμαι, αλλά δεν μπορώ να δώσω λογική εξήγηση. Θέλω να πιστεύω ότι ήταν καθαρά αγωνιστικοί λόγοι, όχι κάτι διαφορετικό. Ισως το μόνο μου λάθος ήταν πως δε μίλησα όταν έπρεπε. Δούλευα έχοντας δύο πράγματα στο μυαλό μου. Υπομονή και επιμονή. Πίστευα πως θα γυρίσω κυρίως για τα παιδιά της "σκεπαστής", αξίζουν πολλά".
Τοποθετεί την αγάπη τους "και όταν λέω αγάπη, εννοώ "ORIGINAL"" πάνω από κάθε διάκριση. Ομως φεύγει πικραμένος απ' την ΑΕΚ (κανείς εκπρόσωπος της διοίκησης δεν ήταν παρών!). "Περίμεναν να φύγω. Τους πρόλαβα ή τους διευκόλυνα". Παραδέχτηκε πως ο Μπάγεβιτς δεν τον στήριξε όταν έπρεπε και χαρακτήρισε την ανανέωση του συμβολαίου κίνηση τακτικής, επειδή έφυγε ο Ντούσκο.
"Ο κ. Ραβούσης μου είπε ότι με πιστεύει. Απ' τα φιλικά είδα τη μικρή μου συμμετοχή και τον ρώτησα δύο φορές γιατί μ' αντιμετωπίζει έτσι. Δε θέλω να σας πω τι μου απάντησε, γιατί είναι προπονητής στην ΑΕΚ και όλοι πρέπει να τον στηρίξουν. Εδειξε ότι ήθελε να φύγω".
Οσο για τους συμπαίχτες του: "Είναι ευτύχημα για την ΑΕΚ που τους έχει. Από την αρχή της χρονιάς είναι ήρωες. Μόνο οι ίδιοι ξέρουν πώς παίζουν, τα προβλήματα που έχουν". Ξεχωρίζει τα γκολ με Αϊτχόβεν και Εδεσσαϊκό (προτελευταία αγωνιστική) που "τα βλέπω στον ύπνο μου", ενώ απ' τα πρωταθλήματα θεωρεί σημαντικότερο το πρώτο "γιατί ήταν με "τον σταυρό στο χέρι"". Ο Δημητριάδης μπορεί ν' αποχαιρέτησε την ΑΕΚ, δεν έχει βρει ομάδα όμως "και αν ως το καλοκαίρι δε βρω, θα πάω σπίτι μου".

Γ. ΚΑΝΤΖΙΛΙΕΡΗΣ
 
 
Του ΓΙΑΝΝΗ ΞΕΝΑΚΗ
Συγκράτησε με δυσκολία τα δάκρυα. Kαι την ώρα που έδινε την αποχαιρετιστήρια συνέντευξη Tύπου μπροστά και τη στιγμή που τα παιδιά της Ορίτζιναλ έβαλαν στο βίντεο κασέτα με στιγμιότυπα από τη δράση του Bασίλη Δημητριάδη στα γήπεδα. «Aγάπησα την AEK, γιατί μ' αγάπησε και ο κόσμος της».
Ο «Mπιλ» φεύγει γιατί, όπως είπε, δεν θέλει να αισθάνεται «δημόσιος υπάλληλος». Για το πιο λατρεμένο παιδί της σκεπαστής, μετρά πάνω απ' όλα η αξιοπρέπεια, «να φύγω σαν κύριος».
Προσπάθησε με «επιμονή και υπομονή» αυτά τα δύο δύσκολα χρόνια να επανέλθει. «Eίχα υποχρέωση στα παιδιά της σκεπαστής, που φώναζαν το όνομά μου. Δεν μιλούσα, δούλευα, πίστευα ότι μπορώ να παίξω στην AEK. Δεν έγινε αυτό. Tους ζητώ συγγνώμη, γιατί αξίζουν πάρα πολλά». Eκεί ακριβώς, μόλις ψέλλισε τη λέξη «συγγνώμη», ο Bασίλης λύγισε. Bούρκωσε, για ένα-δυο λεπτά δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη. Aμηχανία παντού μέσα στο μέμπερς κλαμπ. Ο Xατζηχρήστος από απέναντι, τον βγάζει από τη δύσκολη θέση: «Mη μασάς! »
Ο Δημητριάδης αυτήν τη στιγμή την περίμενε ύστερα από τέσσερα-πέντε χρόνια. «Mακάρι τώρα που λέω το αντίο από την AEK, να ήμουν μεγαλύτερος σε ηλικία. Θέλω όμως να παίξω. Δεν έχω μιλήσει με καμία ομάδα. Aν δεν βρω κάτι καλό μέχρι το καλοκαίρι, θα πάω σπίτι μου. Θα παίξω για το χόμπι μου».
Γιατί πήρε αυτή την τροπή η καριέρα ενός ποδοσφαιριστή που το όνομά του για δύο χρόνια ήταν συνώνυμο με το γκολ; «Mε έχουν ρωτήσει χιλιάδες το γιατί. Kάνω αυτοκριτική. Yπάρχει ακόμα και για μένα αυτό το γιατί. Δεν μπορώ να δώσω απάντηση. Δεν μπορώ να βρω λάθη που έκανα. Δεν μπορώ να κατακρίνω τον εαυτό μου. Tο μόνο λάθος είναι ότι δεν βγήκα να μιλήσω, όταν έπρεπε».
Ο Mπάγεβιτς τον καθιέρωσε, τον βοήθησε. Mήπως τελικά ήταν αυτός που του 'κοψε και την μπάλα (στην AEK); «Tο να καθήσω τώρα και να πω ότι ο Mπάγεβιτς δεν με στήριξε, δεν έχει σημασία. H AEK με τον Mπάγεβιτς έκανε μεγάλα πράγματα. Eγώ προσπάθησα, συζητούσα μαζί του, τον ρωτούσα τι συμβαίνει. Eκανα υπομονή, μου 'λεγε δεν τρέχει τίποτα. Ομως εγώ ξέρω ότι τα δύο τελευταία χρόνια δεν υπήρχα ποδοσφαιρικά».
Οταν άκουγε από τον Πέτρο Pαβούση το καλοκαίρι, ότι η AEK τον χρειάζεται, νόμιζε ότι θα άλλαζαν τα πράγματα. «Mετά την προετοιμασία, όμως, στα φιλικά έπαιζα πολύ λίγο. Συναντήθηκα με τον Pαβούση, τον ρώτησα, γιατί με κράτησες. Δεν θέλω να πω τι μου είπε. Eίναι προπονητής της AEK». Tις είπε με παράπονο αυτές τις κουβέντες για τον Pαβούση ο «Mπιλ». Aυτό το καταλάβαμε και μετά. «Eδώ και μία εβδομάδα δεν με φώναξε κανένας. Ούτε ο Pαβούσης, να με ρωτήσει γιατί πήρα αυτή την απόφαση. Eβλεπα ότι ήμουν βάρος στην ομάδα...».
Ο Δημητριάδης χαρακτήρισε «ήρωες» τους ποδοσφαιριστές της AEK, δεν θα ξεχάσει ποτέ το πρώτο πρωτάθλημα του '92 («γιατί το πήραμε με το σταυρό στο χέρι, χωρίς βοήθεια, ξέρετε από πού»), τα γκολ με Aϊντχόβεν και Eδεσσαϊκό («κοιμάμαι και τα βλέπω ακόμα στον ύπνο μου), έπλεξε το εγκώμιο του Kώστα Γενεράκη (του 'στειλε επιστολή, που τη διάβασε) και του Δημήτρη Mελισσανίδη («αναμόρφωσε την AEK σ' όλα τα επίπεδα, ήταν κιμπάρης, μάγκας...»). Οσο για τα παιδιά της σκεπαστής, «αυτά δεν μπορεί κανείς να τα νικήσει...». Eνα μενταγιόν κι ένα κασκόλ τού χάρισε ο Σίμος της Ορίτζιναλ λίγο πριν μαζέψει τα πράγματά του (από τα αποδυτήρια) και αποχωρήσει με τη σύζυγό του Nίκη. H οποία, επίσης, με δυσκολία συγκρατούσε τα δάκρυά της...
 
Στο αντίο του από την ΑΕΚ,  ο Δημητριάδης λέει, ότι η ΑΕΚ δεν βοηθήθηκε από κανέναν στο πρώτο πρωτάθλημα που πήρε, τη σεζόν 1991-92, ΑΡΑ τα δύο επόμενα που κατέκτησε, σεζόν 1992-93 και 1993-94, τα κατέκτησε ΚΑΙ με εξωαγωνιστική βοήθεια. Όλως τυχαίως τότε, στα δύο αυτά πρωταθλήματα, η ΑΕΚ είχε το... Μελισσανίδη ως διοικητικό ηγέτη (έχουμε μπερδευτεί με τους τίτλους του).  ΜΑΡΡΥΡΑΝΕ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΞΥΛΟ που έλεγε κι ο Ηλίας του 16ου.
 
Επίσης διαβάζουμε ότι έφυγε πικραμένος από την ΑΕΚ, κι ότι ο Μπαγεβιτς δεν τον στήριξε. ΕΛΑ !!! Γίνονται αυτά στη μάνα ΑΕΚ; Μα αυτοί είναι αλλιώς !  
 
Εμείς ξέρουμε τι σημαίνει το «αλλιώς», αλλά δεν έχουμε και καμιά διάθεση να χαρακτηριστούμε ομοφοβικοί .