Αυτές τις μέρες, ξεκίνησε η νέα χρονιά για το ποδοσφαιρικό Θρύλο κι εγώ σαν "πρεζάκι" άρχισα να παίρνω τις πρώτες "δόσεις γαυρίλας" ενόψει της νέας σεζόν 2012-13. Ξέρετε..
Δύο είναι οι τάσεις που υπάρχουν (απ' ότι ακούω και διαβάζω) ανάμεσα στους οπαδούς του Ολυμπιακού για τον εκτελούμενο μεταγραφικό σχεδιασμό της ομάδας.
Και εμείς ως γνωστόν δεν είμαστε ούτε χορηγοί ούτε μεγαλοεπιχειρηματίες να μπορούμε να χορηγούμε ενέσεις οικονομικής ανάσας στον μεγαλύτερο αθλητικό οργανισμό της χώρας.Παρόλα αυτά ΕΜΕΙΣ είμαστε ο Ερασιτέχνης Ολυμπιακός.
Με λένε Μπάμπη Σερδάρη και είμαι Ολυμπιακός.
Είμαι 43 χρονών ασχολούμαι με την ομάδα από 8 χρονών και την ακολουθώ-παρακολουθώ απο τα 15 μου.
Εχω κάνει για τον Ολυμπιακό πράγματα για τα οποία δεν είμαι περήφανος και αρκετά για τα οποία είμαι.
Βασικό μου γνώρισμα ( εκτός απο την κοιλιά) ειναι η κατανόηση.
Κατανοώ οχι για να δικαιολογώ αλλα για να εξήγω.Και προσπαθώ ΠΑΝΤΑ να κατανοώ πριν μιλήσω.
Τελικά, είναι τελείως διαφορετικό πράγμα να θέλεις να συμβεί κάτι από το να συμβαίνει στ’ αλήθεια. Έτσι κι εγώ, περίμενα πως και πως να κάνει ξεκίνημα τούτη η γωνιά για το Θρύλο μας και όλα όσα τον αφορούν, είχα μεγάλη αγωνία για να γράψω τις πρώτες αράδες για αυτό το «κάτι» (δυστυχώς δεν υπάρχει λέξη να περιγράψει το συναίσθημα) που μου ομορφαίνει την ζωή, αλλά όταν ξεκινάς να γράψεις είναι τόσα που θες να πεις, που ένα «σφίξιμο» σε πιάνει και δεν μπορείς, όχι να γράψεις αλλά να σκεφτείς...
