Προψές γιορτάσαμε το 41ο πρωτάθλημα της ιστορίας μας, έπειτα από τον αγώνα με τον Απόλλωνα όπου κερδίσαμε με 1-0. Ο αγώνας δεν ήταν για να πούμε πολλά. Αυτό που μας μένει, δυστυχώς, είναι ο σοβαρός τραυματισμός του Πέρεζ. Είναι πραγματικά κρίμα σε μια τόσο επιβαρυμένη αγωνιστικά χρονιά να μετράμε τους μυϊκούς τραυματισμούς στα δάχτυλα του ενός χεριού και να χάνουμε παίκτες με τέτοιους τρόπους.
Μπορεί να κινούμαστε στους ρυθμούς της αυριανής φιέστας, αφήσαμε όμως λίγο πίσω το αγαπημένο μας θέμα που είναι η κόκκινη παράγκα της SuperLeague και της ΕΠΟ. Την προηγούμενη βδομάδα είχαμε αρκετά ωραία όπως το τρίτο γκολ οφσαϊντ του ζέλα, για παν ενδεχόμενο μην γίνει καμιά στραβή:
Χάνει ο γαύρος; Όλα καλά, η Σούπερ Λίγδα γίνεται Super League. Αυτό είναι το μοναδικό κριτήριο τελικά. Όλη τη χρονιά φέτος βλέπουμε φαλτσοσφυρίγματα ευνοϊκά για τους απέναντι αλλά το σκούξιμο, σκούξιμο.
Απεδώ, μεταξύ άλλων, λέω ν΄ασχοληθώ με την περίφημη ρήση «τα κάστρα γκρεμίζονται εκ των έσω» όπου κάστρα ο Θρύλος μας και όπου έσω εμείς, ο κόσμος, ο κεντρικός πυρήνας και αιμοδότης συνάμα του μεγαλύτερου αθλητικού οργανισμού της χώρας. Δεν μπορώ να σκεφτώ να ξεκινήσω με άλλο τρόπο από μια μικρή αναδρομή, μέχρι σήμερα, για να γίνω κατανοητός.
