Μόλις ένας αγώνας χωρίζει διοίκηση, προπονητή και παίκτες από την απόλυτη δικαίωση. Το αν εμείς οι υπόλοιποι το πιστεύαμε, αν το περιμέναμε έχει λίγη σημασία εδώ που φθάσαμε. Γιατί αυτό που θα μας μείνει στο τέλος είναι η υπερηφάνεια και η χαρά για αυτήν την ομάδα που για τρίτη συνεχόμενη χρονιά θα κληθεί να υπερασπισθεί το τρόπαιο που και πέρσι και πρόπερσι κατέκτησε. Με άλλα λόγια και μόνο με την παρουσία μας στο final four του Μιλάνου θα έχουμε γράψει ιστορία. Το τι θα γίνει εκεί είν’αλλουνού παπά ευαγγέλιο...

Κάνοντας αναφορά σε τρόπους αντιμετώπισης αυτού του μπαράζ κακών εμφανίσεων και γενικώς της κρίσης που μας προέκυψε στο μπασκετικό τμήμα, κάποιος δικός μας τόλμησε να γράψει μεταξύ άλλων τα παρακάτω...