Έγραφα κάτι άλλο και συγκεκριμένα για την αυστηροποίηση των ποινών από την ΕΠΟ στις οπαδικές βιαιότητες, μετά από πρόταση του υφυπουργού αθλητισμού, αλλά μόλις είδα σε άλλες ιστοσελίδες το αφιέρωμα της ΠΑΕ στον ΜΕΓΑΛΟ Ανδρέα Μουράτη, τα παράτησα αυτά στη στιγμή κι έπιασα αμέσως τούτο το θέμα γεμάτος συγκίνηση κι ευγνωμοσύνη συνάμα, γιατί έχω ευλογηθεί να΄μαι από τους τυχερούς εκείνους που τον ΕΖΗΣΑΝ...

Είναι γνωστό σε όλους ότι ο Σλούκας αποτελεί πλέον παρελθόν για τον Ολυμπιακό. Από την άλλη, σκοπός αυτής της ανάρτησης δεν είναι να χαρακτηρίσει, να κατηγορήσει ή να επαινέσει ο,τιδήποτε γύρω από τούτη την αποχώρηση.

Παρακολουθώντας χρόνια πολλά το ποδόσφαιρο, έχω να πω ότι οι εποχές άλλαξαν πια οριστικά... Από΄κει που κάποτε βλέπαμε μπάλα στα γήπεδα καθισμένοι δίπλα-δίπλα με τους ΄΄άλλους΄΄ ( χωρίς φυσικά να τους κάνουμε και πολύ κέφι, αλλά τους ανεχόμασταν ), σήμερα έχουμε καταλήξει ν΄ασχολούμαστε κατά τα 9/10 σχεδόν του οπαδικού μας χρόνου με το τί θα πουν και τί θα γράψουν οι ΄΄απέναντι΄΄ εναντίον της ομάδας μας στα πάσης φύσεως ΜΜΕ, προκειμένου να τους απαντήσουμε, για να μας απαντήσουν έμμεσα ή άμεσα στη συνέχεια κι αυτοί κ.ο.κ... ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ, ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ, ΔΗΛΑΔΗ...

Φάρος υπάρχει κύριε Κοντονή μας κι έχει όνομα. Λέγεται ΚΑΕ Ολυμπιακός με σημερινούς προέδρους τους αδελφούς Αγγελόπουλους... Αυτά για την κεντρική φωτογραφία, χωρίς άλλα σχόλια.