AΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ: Ο ΠΕΙΡΑΙΩΤΗΣ ΚΟΛΟΣΣΟΣ



Τι να πεις και πώς να αρχίσεις για τον ΑΡΙΣΤΕΙΔΑΡΟ... Ψάχνοντας τα στοιχεία, νιώθεις πως είσαι σε παραμύθι, βγαλμένο από τις πιο χρυσές σελίδες του σωματείου-ΘΡΥΛΟΥ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ. Προσπαθώντας να ανιχνεύσουμε την όποια ιστορική αλήθεια και με απεριόριστο σεβασμό στην μνήμη του ΤΙΤΑΝΑ αυτού ποδοσφαιριστή, θα επιχειρήσουμε ένα μίνι αφιέρωμα, εν όψει της συμπλήρωσης 43 ετών από τον θάνατό του. ''Μίνι'' αφιέρωμα, όχι επειδή δεν θέλουμε να λέμε πολλά, αλλά επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να καταλήξουμε να γίνουμε κι εμείς κι εσείς μπουρδέλο μέσα μας, αναλογιζόμενοι το τι άνθρωποι φορέσανε την ΘΡΥΛΙΚΗ ΦΑΝΕΛΑ.

Γεννήθηκε το 1939 στο Ρέντη. Πάμφτωχη οικογένεια, με παράδοση όμως στο ποδόσφαιρο, αφού πλην του ΑΡΙΣΤΕΙΔΑΡΟΥ, υπήρχαν άλλα δύο αδέρφια που ακολούθησαν τον ίδιο δρόμο. Ο Κώστας, συμπαίκτης του στον Θρύλο και με ένα σύντομο πέρασμα από τον Παναθηναικό, όπου φυσικά και δεν έμεινε πολύ -Πειραιώτης, πώς ήταν δυνατό να αντέξει?- και ο Γιώργος, που έπαιξε για λίγο μπάλα στον Απόλλωνα. Ξεκίνησε την καριέρα του στην Α.Ε. Ρέντη και πριν καλά καλά κλείσει τα 16 του χρόνια, πήρε μεταγραφή για το μεγάλο σωματείο του Πειραιά, το καμάρι της πόλης μας, τον Θρύλο. Στην αρχή χρησιμοποιούνταν στην εφηβική ομάδα, αλλά η ασύγκριτη για τα δεδομένα της εποχής τεχνική του και η ταχύτητά του, οδήγησαν τους τεχνικούς του στο να τον προωθήσουν σε ηλικία μόλις 18 ετών στην ανδρική ομάδα. Συμμετείχε σε αποστολές χωρίς να παίζει για λίγο καιρό, μέχρι που το 1959 έκανε το ντεμπούτο του με τη φανέλα του Θρύλου και έκτοτε μονιμοποιήθηκε στην πρώτη ενδεκάδα. Ήταν ο ''έξω αριστερά'' του ΣΙΔΕΡΗ, ο παίκτης που μπορούσε να περάσει 5 και 6 αντιπάλους, αλλά υστερούσε στο τελείωμα των φάσεων, με αποτέλεσμα να έχει τη φήμη του ''χασογκόλη''. Τι αγνοούσαν όμως όλοι αυτοί που τον αποκαλούσαν έτσι?
 
Ο ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ ΕΙΧΕ ΚΑΡΚΙΝΟ ΑΠΟ ΤΟ 1953
 
Από τα 14 του χρόνια, έπασχε από την ανίατη αυτή ασθένεια, η οποία του δημιουργούσε κρίσεις και τον έκανε να μην μπορεί να σταθεί στα πόδια του καλά καλά. Παρ'όλα αυτά, όχι μόνο δεν το έβαζε κάτω, αλλά με το πείσμα και τη θέλησή του να διακριθεί, έφτασε σε σημείο να γίνει βασικός επιθετικός στον Θρύλο. Η συνεισφορά του ήταν πολύτιμη σε κάθε σεζόν. Πετύχαινε συνεχώς καθοριστικά γκολ, γκολ που έδιναν νίκες και βαθμούς.
 
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ 11-2-1962
 
 
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ''ΤΑ ΝΕΑ'' 17-6-1963 στο αλησμόνητο 3-5 επί του Παναθηναικού για το Κύπελλο
 
 
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ 10-2-1964
 
 
 
 
 
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ 23-3-1965
 
 
 
 
Βεβαίως, καθοριστική υπήρξε η συμβολή του στην κατάκτηση του πρωταθλήματος του 1966, αυτού του ιστορικού για όλο τον κόσμο του Θρύλου τίτλου, ο οποίος τίτλος οδήγησε τους γαύρους σε ανεπανάληπτες εκδηλώσεις πανηγυρισμών σε όλη την Ελλάδα. Τα τέρματα του ΑΡΙΣΤΕΙΔΑΡΟΥ, βοήθησαν την ομάδα να κερδίσει βαθμούς σε πολύ σημαντικά σημεία της σεζόν, υπό την καθοδήγηση φυσικά του ασύγκριτου ΜΠΟΥΚΟΒΙ.
 
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ 20-12-1965
 
 
 
 
 
 
 
 
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ 28-3-1966
 
 
 
 
 
Ως επιστέγασμα της καταπληκτικής του χρονιάς, ήρθαν τα δύο γκολ στο τελευταίο παιχνίδι της σεζόν με τον Απόλλωνα στο Καραισκάκη, με το οποίο σφραγίστηκαν και τυπικά η κατάκτηση του πρώτου πρωταθλήματος του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ στα χρόνια της Α' Εθνικής, η κατάλυση του παρακράτους του βαλιτσοφόρου παράγοντα-Μαντζεβελάκη και η έναρξη μιας νέας εποχής για την ομάδα, με αρχηγό στον πάγκο τον ανυπέρβλητο ΜΠΟΥΚΟΒΙ. Ειρωνεία? Τα δύο αυτά γκολ του ΑΡΙΣΤΕΙΔΑΡΟΥ θα ήταν και τα τελευταία του με τη φανέλα του Θρύλου σε επίσημο παιχνίδι...
 
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ 19-6-1966
 
 
 
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ 19-6-1966
 
 
 
 
όπου στην τελευταία φωτό τον βλέπουμε στην αγκαλιά του ΤΙΤΑΝΑ ΓΟΥΛΑΝΔΡΗ, στους πανηγυρισμούς μετά το τέλος του παιχνιδιού. Την ίδια μέρα, ο ΤΙΤΑΝΑΣ ΓΟΥΛΑΝΔΡΗΣ διοργάνωσε γιορτή στη λέσχη του Συλλόγου, με τον ΑΡΙΣΤΕΙΔΑΡΟ να δίνει το βροντερό παρόν του.
 
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ 20-6-1966
 
 
 
 
Η επόμενη χρονιά, 1966-67, θα βρει τον ΑΡΙΣΤΕΙΔΑΡΟ σε κακή κατάσταση, με εμφανέστατη πτώση στην απόδοσή του. Ο κόσμος που δεν ξέρει τι συμβαίνει, γκρινιάζει στις κερκίδες, αρκετοί συμπαίκτες του αντιδρούν μέχρι και με άκομψο τρόπο μπροστά στις εκδηλώσεις αυτές του κοινού του Ολυμπιακού, ενώ ο ίδιος ο παίκτης πια αρχίζει να εκδηλώνει πολλαπλάσιες κρίσεις. Προς το τέλος της χρονιάς, εισάγεται στην Πολυκλινική Αθηνών για εξετάσεις. Από εδώ και πέρα, αρχίζουμε να μετράμε αντίστροφα.
 
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ 10-5-1967
 
 
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ 26-5-1967
 
 
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ 7-6-1967
 
 
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ 27-6-1967
 

 
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ 23-7-1967
 
 
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ 12-10-1968
 
 
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ 13-10-1968
 
 
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ 15-10-1968
 
 
 
 
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ 18-10-1968
 
 
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ 25-10-1968
 
 
 
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ 4-12-1968
 
 
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ 9-1-1969
 
 
 
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ 18-1-1969
 
 
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ 1-2-1969
 
 
 
 
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ 20-2-1969
 
 
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ 19-3-1969
 
 
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ''ΤΑ ΝΕΑ'' 22-4-1969
 
 
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ 27-4-1969
 
 

 
Παρά την ευαισθητοποίηση όμως και το ενδιαφέρον συμπαικτών του, διοικήσεων αρκετών ομάδων, του κόσμου, καλλιτεχνών και ονομαστών ιθυνόντων της χούντας, που ήταν τότε η ''πολιτειακή'' αρχή, όπως και επιστημόνων, ήρθε η ώρα του μοιραίου. Μετά από πάλη 16 ετών με τον καρκίνο, ο ΑΡΙΣΤΕΙΔΑΡΟΣ λύγισε. Ξημερώματα Τρίτης 12 προς Τετάρτη 13 Αυγούστου, άφησε την τελευταία του πνοή ο ΤΙΤΑΝΑΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ.
 
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ 13-8-1969
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Φυσικά, ένας άνθρωπος που κατόρθωνε επί 16 συναπτά έτη να νικά όχι μόνο τους αντιπάλους του στα γήπεδα, αλλά και τον καρκίνο, δεν είναι δυνατόν να πέθανε. Είναι εδώ μαζί μας, στη θύμηση όλων μας. Απλώς κάνει τα κόλπα του ως έξω αριστερά στον Παράδεισο, περιμένοντάς μας να πάμε να τον καμαρώσουμε κι εκεί με την ερυθρόλευκη και ριγωτή στο στήθος.
 
ΑΡΙΣΤΕΙΔΑΡΕ ΨΥΧΑΡΑ ΟΛΥΜΠΙΑΚΑΡΑ
 
Υ.Γ. Οι διοικήσεις του Ολυμπιακού όλα αυτά τα χρόνια έχουν ξεχάσει τον ΑΡΙΣΤΕΙΔΑΡΟ. Το να τιμήσεις την μνήμη του ποδοσφαιριστή αυτού, δεν είναι κάτι τυπικό. Είναι ένα δωρεάν μάθημα ιστορίας σε δεκάδες καλομαθημένους νεόγαυρους, με νοοτροπία  ''κόβω το γήπεδο αν δεν πάρουμε στόπερ καλό και τελικά έρθει ο Κοντρέρας''. Άλλοι μάτωναν τη φανέλα και έπαιζαν με καρκίνο και άλλοι παίζουν με να μην πω τι στον καναπέ τους, ενώ είναι άφαντοι από γήπεδα και γενικότερες εκδηλώσεις του Θρύλου, αλλά κατά τα άλλα δηλώνουν ''αγνοί Ολυμπιακοί, που θέλουμε το καλό της ομάδας και δεν είμαστε πρόβατα''. Επίσης, η τωρινή διοίκηση του Ολυμπιακού, που έχει αποδείξει πως σέβεται τη ΔΙΚΑΙΗ κρίση του κόσμου της ομάδας, νομίζουμε πως πέραν μιας εκδήλωσης στην μνήμη αυτού του ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΟΥ ΑΘΛΗΤΗ, θα ευαισθητοποιηθεί και θα συμπαρασταθεί, έστω και μετά από τόσα χρόνια, στα εν ζωή μέλη της οικογένειάς του. Είναι κρίμα να μένουν με παράπονο...

Σχόλια

Εικόνα ΑΒΒΑ ΚΟΟΥΤΣ

Συγχαρητήρια
Είμαι 42 χρονών και ο πατέρας που είναι απίστευτα άρρωστος με τον θρύλο (κολλημένος και με παρωπίδες) μου λέει αυτές τις ιστορίες απ'οταν ήμουνα παιδάκι...
Τον επιβεβαιώνεις πλήρως!
Συγχαρητήρια κ πάλι

Εικόνα savvas gridlock

E πες του πατέρα σου να γράψει ρε κόουτς. Τέτοιους θέμε εδώ. Μονοκόμματους, παρωπιδοφόρους, ''υπαλλήλους''. Όξω οι νεόγαυροι ''που δεν έχουν τσίμπλα στα μάτια''.