Εκμεταλλευόμενος τον ελεύθερο χρόνο και την σύνδεση στο ίντερνετ που επανήλθαν μετά από περίπου μιάμιση ημέρα θέλω να πω δυο λόγια για την Ευρωπαϊκή μας πρεμιέρα. Πριν όμως παρουσιάσω τα όσα μου έμειναν από την προχθεσινή μας επικράτηση κόντρα στην Κάχα Λαμποράλ, θέλω να πάω σε κάτι ντεμί-αγωνιστικό. Ο Ολυμπιακός έχοντας μια ομάδα χωρίς τις βεντέτες και τα βαριά ονόματα αναδείχθηκε Πρωταθλητής Ευρώπης και Ελλάδος το 2012. Θέλω να πιστεύω ότι το όποιο άγχος προκύψει αναφορικά με την υπεράσπιση των κεκτημένων θα είναι ΜΟΝΟ δημιουργικό και θα κάνει την ομάδα να δουλέψει ακόμα πιο σκληρά προκειμένου να παραμείνει στην κορυφή. Ειδικά τώρα που τα παιδιά αυτά είδαν μέχρι που μπορούν να φθάσουν.

Από την άλλη, είναι εξίσου φυσικό κι επόμενο οι τίτλοι να μας προσθέσουν αυτοπεποίθηση. Δεν πρέπει όμως επ’ουδενί αυτό να λειτουργήσει σε βάρος του πάθους και του φιλότιμου που έδειξε η ομάδα πέρσι και σε μεγάλο βαθμό απετέλεσε το κλειδί της επιτυχίας. Δεν αρκεί η «κεκτημένη ταχύτητα» για να διατηρηθείς πρώτος! Πόλλώ δε μάλλον σε μια συγκυρία που όλοι σε περιμένουν, που παύεις να αποτελείς την έκπληξη …και θέλουν να σε κερδίσουν οι πάντες. Κοινώς χρειάζεται ισορροπία, ούτε πρόσθετο άγχος αλλά ούτε και μυαλά πάνω από το κεφάλι. Τα λέω αυτά γιατί σηκώνει κουβέντα το τι συνέπειες φέρνουν πρωτοσέλιδα και τίτλοι τύπου «ΜΕ ΑΕΡΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ ΕΥΡΩΠΗΣ» ή «ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΛΛΑ ΜΙΛΗΣΕ Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ ΕΥΡΩΠΗΣ». Θυμίζουν δε έντονα τα γλειψίματα και τις αβάντες των προηγούμενων ετών στην βαζέλα. Μόνο που στην περίπτωση μας ελέγχεται το πόσο καλοπροαίρετα είναι όλα αυτά. Συν τοις άλλοις, εμείς δεν έχουμε ούτε δόντι …ούτε στραγάλι, οπότε -ξαναλέω- δεν μας παίρνει ούτε να χαλαρώνουμε ούτε να πιεζόμαστε πέραν του δέοντος. 

Ο περσινός Ολυμπιακός επιθετικά εμφάνιζε μια εικόνα πολύ κοντινή στο μπάσκετ που εγώ θέλω να βλέπω. Η ομάδα έβγαζε γρήγορες επιθέσεις, χωρίς να κουράζει στην κυκλοφορία της μπάλας και με τις καταχρήσεις στο κράτημά της να περιορίζονται στο ελάχιστο. Πάνω από όλα όμως η περσινή ομάδα ΕΤΡΕΞΕ ΜΑΓΚΕΣ ΜΟΥ Ε-ΤΡΕ-ΞΕ. Συνεπώς έπαιξε το μπάσκετ που αρέσει και στον Ίβκοβιτς! Απ’την στιγμή που ξεκίνησε να ρολάρει και να αφομοιώνει την φιλοσοφία του Ντούντα, ο Ολυμπιακός πήγαινε τα παιχνίδια σε υψηλό αριθμό επιθέσεων (συνέπεια του γρήγορου ρυθμού) σκάζοντας τους περισσοτέρους εκ των αντιπάλων του. Ό,τι είδαμε πέρσι ήταν παρεμφερές αυτού που ο Ίβκοβιτς ήθελε να περάσει και το ‘97 στον Ολυμπιακό! Όμως λίγο το ότι εκείνη η ομάδα είχε συνηθίσει σε άλλα πράγματα, λίγο το’να λίγο τ’άλλο σκύψε κάτω να στο βάλω …δεν περπάτησε το σύστημα. Έτσι, αυτοί που κατέληγαν να σκάνε ήταν οι δικοί μας, όπως οι βάζελοι στην περσινή σειρά των τελικών. Ο τωρινός Ολυμπιακός όμως ταίριαζε ταμάμ στο «όραμα του Σόφου» κάτι που φάνηκε άλλωστε κι εκ του αποτελέσματος. 

Ο λόγος που τα αναφέρω όλα αυτά είναι γιατι, παρά τον παρελθοντικό χρόνο ... δείχνουν να ΙΣΧΥΟΥΝ ΣΧΕΔΟΝ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ. Αυτό είδαμε στο Σ.Ε.Φ. Πάνω στις δρασκελιές και την πετυχημένη συνταγή της περσινής ομάδος φαίνεται να κινείται και ο Μπαρτζώκας ...και μεταξύ μας καλά κάνει. Για αυτό τον πήραμε. Αν πρέπει να παρατηρήσω ένα-δυο πράγματα που διαφέρουμε σε σχέση με πέρσι στην επίθεση, το ένα σίγουρα είναι η έντονη κινητικότητα των παικτών, ώστε και διάδρομοι να ανοίγουν και να προκύπτουν επιλογές στον παίκτη που έχει την μπάλα. Το δεύτερο είναι πως ο Μπαρτζώκας θέλει την μπάλα να αλλάζει περισσότερο στο μισό γήπεδο σε σχέση με τον Ίβκοβιτς ...για αυτό και δημιουργεί τις προϋποθέσεις με παίκτες που κινούνται περισσότερο. Τα παραπάνω νέα στοιχεία πιθανώς να εξηγούν τόσο την κούραση που βγήκε όσο και τα νεκρά διαστήματα με τα λάθη που είχαμε στην επίθεση σε κάποια σημεία του παιχνιδιού. 

Οι αναμενόμενα πολλές «κατεβασιές» λοιπόν, καθώς και οι πολλοί πόντοι, με τους οποίους φορτώσαμε το καλάθι της Κάχα στην πρεμιέρα δεν πρέπει να μας προκαλούν έκπληξη και για έναν επιπλέον λόγο: ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΙΒΑΝΟΒΙΤΣ. Ο Μαυροβούνιος ως γνωστόν είναι καθηγητής στην άμυνα – τραίνα περνάνε! Μιλάμε χαλαρά για προπονητική απάτη ολκής που ξεπερνά μέχρι και τον δικό μας τον Σερβοέλληνα στην μπάλα. Συζητούσαμε με τον Σάββα για το διάστημα στο οποίο του’βγαινε και μας έκοβε τα πικ-εν-ρολ οπότε και τσιμπιθήκαμε και σκεφτήκαμε μην είναι ...ντοπαρισμένος ...μην έχει πάρει κάλσιουμ και τα τοιαύτα. Στο τέλος όμως, πειστήκαμε ότι επρόκειτο περί σειράς τυχαίων γεγονότων ...μιας και εμφανίστηκε ο παλιός καλός Ντούσκο. Δεν ξέρω αν το’χει τ’όνομα, αλλά ο άνθρωπος στον πάγκο κοιμάται ΚΟΙ-ΜΑ-ΤΑΙ!  

Θέλοντας κάποιος να προτρέξει και να φαντασθεί την περσινή ομάδα, που μάλιστα έχει διατηρήσει τον κορμό της, σε πιο δεμένη και βελτιωμένη εκδοχή ...σίγουρα βλέπει ένα σύνολο που σκοράρει μεν, αλλά καταλήγει να μην δέχεται πολλούς πόντους ...ακόμα κι από φύσει επιθετικές ομάδες. Είδικα όταν η ασφυκτική άμυνα απετέλεσε το περσινό σήμα κατατεθέν μας. Κάτι τέτοιο όμως δεν φάνηκε προχθές στο ΣΕΦ. Η ομάδα έδειξε να μην έχει καθαρό μυαλό στην άμυνα, κάτι που φάνηκε έντονα στα επαναλαμβανόμενα miss match ...που λειτούργησαν σαν βούτυρο στο ψωμί των Βάσκων. Ήταν αμέτρητες οι φορές εκείνες που ψηλός δικός τους βρέθηκε με δικό μας κοντό να προσπαθεί να τον σταματήσει. Και μάλιστα σε κρίσιμα σημεία του αγώνα ...σε σημεία που προσπαθούσαμε να γυρίσουμε το ματς. 

Μην έχοντας δει άλλες ομάδες - ούτε καν την βαζέλα - σε εγχώρια ή Ευρωπαϊκά παιχνίδια, θα μιλήσω πάλι υποθετικά και σε παρελθοντικό χρόνο. Εκτιμώ ότι ομάδες με ψηλούς σαν της περσινής TΣΣΚΑ ή της Μπάρτσα του ’10 και τού ‘11 θα μας χαρίζονταν πολύ λιγότερο από την προχθεσινή Κάχα  φορτώνοντάς μας με περισσότερους πόντους κοντά στο ζωγραφιστό. Το ίδιο ισχύει και για την περιφερειακή άμυνα η οποία προχθές έδειξε να έχει χαλαρώσει αισθητά σε σχέση με πέρσι. Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι στο σύνολο του αγώνα η Κάχα είχε όσο χώρο και χρόνο ήθελε προκειμένου να αναπτυχθεί επιθετικά, να ανανεώσει επιθέσεις και να πάει μέχρι και σε αρκετές επιθέσεις υπομονής.

Οι Βάσκοι είχαν την ευχέρεια να κυνηγήσουν το παιχνίδι μέχρι τέλους και σε κανένα σημείο δεν εμφανίσθηκαν ιδιαιτέρως κουρασμένοι. Έλειψε τόσο το «πνίξιμο» και η άσκοπη κυκλοφορία όσο και οι αγχωμένες επιθέσεις στις οποίες είχαμε συνηθίσει να εξαναγκάζουμε τους αντιπάλους πέρσι. Και είναι φυσιολογικό να τα αναμένουμε αμφότερα απέναντι σε μια ομάδα η οποία αφενός επιτίθεται χωρίς σχέδιο (Ιβάνοβιτς), αφετέρου είναι τουλάχιστον ένα κλικ πιο αργή από εμάς. Τέλος κάτι ακόμα που με προβλημάτισε είναι πως τουλάχιστον μέχρι τα μισά του δευτέρου δεκαλέπτου εμφανισθήκαμε σχετικά νωθροί στο κατέβασμα ριμπάουντ, που -κρίνοντας από την frontline τους- θα μπορούσαμε να έχουμε κυριαρχήσει κατά κράτος. 

Κλειδί για την προχθεσινή μας επικράτηση απετέλεσε το περιφερειακό μας σουτ, ιδίως το καλό ποσοστό που εμφανίσαμε στα τρίποντα ...και μας έδωσε 12επιπλέον πόντους σε σχέση με τους αντίστοιχους της Κάχα. Αν πρέπει να εξετάσω ονομάστικα παίκτες που μας έδωσαν την νίκη τότε θα πρέπει σίγουρα να μιλήσω για τον Σπανούλη. Δεν θέλω να σταθώ στην έφεσή του σκοράρισμα, ούτε στα τρίποντα, ούτε στους 16 του πόντους μιας και αυτό ήταν κάτι που περιμέναμε από τον Σπανούλη. Στις 6 ασσίστ θέλω να μείνω, προίκα των περσινών αλλαγών που έχει κάνει στο παιχνίδι του προκειμένου να γίνει και δημιουργικά χρήσιμος για την ομάδα. Ένας παίκτης που απλώς φόρτωνε με πόντους τα αντίπαλα καλάθια, εξελίχθηκε στον φυσικό μας ηγέτη με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Έφθασε αυτός ο Σπανούλης να δίνει την μπάλα σχεδόν περισσότερο από όσο την κρατάει. Τελικά ήταν ΣΟΦΗ(το πιάσαμε το υπονοούμενο) η απόφαση να πιστέψουμε τον Σπανούλη και να χτίσουμε την ομάδα γύρω από αυτόν το καλοκαίρι του 11 ...οπότε και διαπιστώσαμε πως το γλυκό της συνύπαρξης με τον Μίλος δεν δένει.  

Αν θέλουμε να αναφερθούμε σε παίκτες που σημείωσαν βελτίωση θα ήταν εξαιρετικά άδικο να μην μιλήσουμε για τον Πρίντεζη που εξελίσσεται σε ένα από τα πιο ολοκληρωμένα τεσσάρια της Ευρώπης. Το γεγονός ότι ανανέωσε αποτελεί τόσο ΝΙΚΗ δική μας όσο και προσωπική επιτυχία των Αγγελόπουλων. Κι αν ο Σπανούλης δεν ήταν τίποτα περισσότερο από έναν χαρισματικό σκόρερ μέχρι πρόπερσι ...ο Πρίντεζης τόσα χρόνια ήταν απλώς αθλητικός ...και γαύρος. Το παλληκάρι έχει παύσει καιρό τώρα να θυμίζει παίκτη με λογική small forward που με το ύψος του σε κάνει να θες να εκμεταλλευθείς την έκρηξη και το νεύρο του στο 4. Ο Γιωργάρας έχει σίγουρα βελτιώσει τις κινήσεις του με την ρακέτα να αποτελεί εξίσου φυσικό του χώρο ...και πλέον χαίρεσαι να τον βλέπεις να γλιστράει στο καλάθι τσεκάροντας τον αντίπαλο με πλάτη. Αν στην εξίσωση προσθέσουμε και τον συνδιασμό ταχύτητος και δύναμης ...τότε θα γίνει ακόμα πιο εύκολο να καταλάβουμε γιατί απέναντι σε παίκτες σαν τον Γέρο-Νοτσιόνι ή απέναντι στα λοιπά  τριαροτεσσάρια της σειράς θα κάνει πάρτυ. Εξίσου αξιοσημείωτο και το 75% που είχε στα τρίποντα με 3/4 παρακαλώ. Αν συνεχίσει να μας δίνει τέτοιες λύσεις από μακρινή απόσταση τότε σίγουρα θα μας είναι ΥΠΕΡΠΟΛΙΤΙΜΟΣ. 

Μιλώντας για περιφερειακό σουτ, δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στην προσθήκη του Περπέρογλου ...την σημαντικότητα της οποίας καταλάβαμε όλοι προχθές που παρεμπιπτόντως έπαιζε και τραυματίας! Τούμπανο είμαστε φέτος στο 3! Επιτέλους έχουμε παίκτη που σκοράρει από το τρίποντο και δη στα κρίσιμα. Αυτό που δυο χρόνια δηλαδή ζητούσαμε από τον Κέσελ(που σημειωτέον έπιανε και θέση ξένου) και δεν το βλέπαμε. Βρέθηκε ο παίκτης στον οποίο θα πηγαίνει η μπάλα προκειμένου να εκμεταλλευθούμε παραγωγικά τα διπλά μαρκαρίσματα στον Σπανούλη! Ακόμα κι αν ο Παπανικολάου μας κουνήσει μαντήλι το καλοκαίρι, με τον Στράτο κι έναν ακόμα φέρελπι -γιατί όχι και Έλληνα- θα’μαστε κομπλέ και του χρόνου. Κορμί 2,04 με ποικιλία στο σκοράρισμα, καλό jumpshot, ξέρει να υποδέχεται την μπάλα στο τρίποντο προκειμένου να εκτελέσει, κατεβάζει και ριμπάουντ, είναι και αξιοπρεπής στην άμυνα! Ave Λότσο λοιπόν! Τι άλλο θέλουμε... 

Για το τέλος θέλω να κάνω μερικές ακόμα παρατηρήσεις, όχι αυστηρά αγωνιστικού χαρακτήρα. Πρώτον, είναι μεγάλο ρεζιλίκι για τους ιθύνοντες στην Ελλάδα να ξεκινάει η Ευρωλίγκα για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά με τον Πρωταθλητή Ευρώπης και άλλη μια ομάδα final4 να μην έχουν παίξει επίσημο παιχνίδι. Αν το ελληνικό πρωτάθλημα είχε ξεκινήσει 15 με 20 μέρες νωρίτερα πιθανώς πολλές από της αδυναμίες που παρατηρήθηκαν στο παιχνίδι μας να μην εμφανίζονταν. Έτσι θέλουν τα ...λεβεντόπαιδα να προστατεύσουν το μόνο εξαγώγιμο προϊόν αυτής της χώρας που -κατα γενική ομολογία- σκίζει;

Το δεύτερο που παρατήρησα είναι η μη χρησιμοποίηση του Γκετσεβίτσιους. Θεωρητικά η ύπαρξη των Σπανούλη και Λο ...σε συνδιασμό με ένα δυάρι-σουτέρ θα μπορούσε να σε καταστήσει άκρως επικίνδυνο από την περιφέρεια. Θα περιμένω με μεγάλο ενδιαφέρον να δω τον χρόνο συμμετοχής που θα πάρει στην διάρκεια της σεζόν, καθώς και την εικόνα που θα παρουσιάσει ο Λιθουανός σε βάθος χρόνου. Τρίτον, ΑΝ - λέω αν - ήμουν αναγκασμένος να επισημάνω μια έλλειψη στην φετινή ομάδα αυτή θα ήταν η παρουσία ενός «εγκεφαλικού ψηλού» ο οποίος πέραν του ξύλου και της αποτελεσματικής άμυνας θα μπορούσε με την μια να βάζει την μπάλα στο καλάθι. Αν μάλιστα είχε το μυαλό να κινεί σωστά και γρήγορα την μπάλα από μέσα προς τα έξω παρακολουθώντας τις κινήσεις των συμπαικτών του ...τότε θα’μασταν άρχοντες! Θέση ξένου ελέυθερη πάντως υπήρχε και εξακολουθεί να υπάρχει...

Τέταρτον(αν δεν το πω θα σκάσω) ...αν εμάς μας έδωσαν την νίκη τα τρίποντα, τότε οι Βάσκοι έμειναν μέσα στο παιχνίδι από τα φάουλ ...9 βολές παραπάνω από εμάς εκτέλεσαν! Διαπίστωσα δε, κατόπιν παρατηρήσεως του Σάββα, πως μέχρι το 8^ο λεπτό της τέταρτης περιόδου έπαιζαν με 0 φάουλ κάνοντας τις βολές για εμάς άπιαστο όνειρο! Αρχίσαμε από τώρα κουφαλίτσες έτσι; Όσον αφορά τον κόσμο, αυτός ήταν υποδειγματικός. Με τα χειροκροτήματα, τις επιδοκιμασίες, την στήριξη και το γενικότερο σπρώξιμο στην ομάδα έγραψε το 1-0 ...το οποίο εικάζω πως θα’ναι μόνον η αρχή ενός νέου διευρυμένου αγιουχάριστου σερί!