Τις προάλλες, καταθέτοντας την άποψή μου για την Ευρωπαϊκή πρεμιέρα του Ολυμπιακού είχα ξεκινήσει κάπως έτσι: 

12/10/2012 
"Πριν όμως παρουσιάσω τα όσα μου έμειναν από την προχθεσινή μας επικράτηση κόντρα στην Κάχα Λαμποράλ, θέλω να πάω σε κάτι ντεμί-αγωνιστικό. Ο Ολυμπιακός έχοντας μια ομάδα χωρίς τις βεντέτες και τα βαριά ονόματα αναδείχθηκε Πρωταθλητής Ευρώπης και Ελλάδος το 2012. Θέλω να πιστεύω ότι το όποιο άγχος προκύψει αναφορικά με την υπεράσπιση των κεκτημένων θα είναι ΜΟΝΟ δημιουργικό και θα κάνει την ομάδα να δουλέψει ακόμα πιο σκληρά προκειμένου να παραμείνει στην κορυφή. Ειδικά τώρα που τα παιδιά αυτά είδαν μέχρι που μπορούν να φθάσουν."

"Από την άλλη, είναι εξίσου φυσικό κι επόμενο οι τίτλοι να μας προσθέσουν αυτοπεποίθηση. Δεν πρέπει όμως επ’ουδενί αυτό να λειτουργήσει σε βάρος του πάθους και του φιλότιμου που έδειξε η ομάδα πέρσι και σε μεγάλο βαθμό απετέλεσε το κλειδί της επιτυχίας. Δεν αρκεί η «κεκτημένη ταχύτητα» για να διατηρηθείς πρώτος! Πόλλώ δε μάλλον σε μια συγκυρία που όλοι σε περιμένουν, που παύεις να αποτελείς την έκπληξη …και θέλουν να σε κερδίσουν οι πάντες. Κοινώς χρειάζεται ισορροπία, ούτε πρόσθετο άγχος αλλά ούτε και μυαλά πάνω από το κεφάλι." 

"Τα λέω αυτά γιατί σηκώνει κουβέντα το τι συνέπειες φέρνουν πρωτοσέλιδα και τίτλοι τύπου «ΜΕ ΑΕΡΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ ΕΥΡΩΠΗΣ» ή «ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΛΛΑ ΜΙΛΗΣΕ Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ ΕΥΡΩΠΗΣ». Θυμίζουν δε έντονα τα γλειψίματα και τις αβάντες των προηγούμενων ετών στην βαζέλα. Μόνο που στην περίπτωση μας ελέγχεται το πόσο καλοπροαίρετα είναι όλα αυτά." 
http://www.redsagainsthemachine.gr/articles/121013/kratame-tin-niki-elpizoyme-se-kalyteri-synexeia

Ο κόσμος που έχει μάτια και βλέπει έχοντας κάνει μια γύρα στο διαδίκτυο, έχοντας τσεκάρει άρθρα και σημερινά πρωτοσέλιδα και έχοντας παρατηρήσει το ...κοντράστ, είμαι σίγουρος πως ΤΩΡΑ καταλαβαίνει τι εννοούσα.  

Δεν θα πω εγώ αν η Εφές είναι καλή ομάδα. Αυτό που πρέπει να σημειωθεί ωστόσο είναι πως εχθές δεν είδαμε κανένα μεγαθήριο στο παρκέ απέναντι στον Πρωταθλητή Ευρώπης. Ούτε μια ομάδα που είναι εξόφθαλμα καλύτερη σε σχέση με την αντίστοιχη περσινη. Η Εφές μας κέρδισε επειδή της το επιτρέψαμε εμείς ... και με όση διαφορά της επιτρέψαμε εμεις. Αυτή είναι η αλήθεια! Αυτό άλλωστε αποδείχθηκε και στην αρχή του δευτέρου ημιχρόνου, με την διαφορά να πέφτει για πλάκα σε μονοψήφιο νούμερο όταν συγκεντρωθήκαμε κι αποφασίσαμε να ανεβάσουμε στροφές. Ευχάριστη έκπληξη με  ολίγο από ειρωνία η παρουσία του Τζαμόν Λούκας Γκόρντον. Ενός «Ευρωπαίου/Αμερικανού» που μας πρωτοσύστησε ο Μπαρτζώκας στο Μαρούσι ...με σαφή πλέον βελτίωση σε σχέση με την εικόνα του στον Ολυμπιακό ειδικά τον πρώτο καιρό.  

Είχαμε συνηθίσει την ομάδα να πηγαίνει σε υψηλό αριθμό επιθέσεων το παιχνίδι και να παίρνει πόντους από το γρήγορο transition. Για να φθάσεις να έχεις την μπάλα όμως θα πρέπει ή να παίξεις καλή άμυνα ή να πάρεις το ριμπάουντ κάτι που εχθές δεν είδαμε. Αμφότερα τα στοιχεία είχαν επισημανθεί την προηγούμενη εβδομάδα παρά την επικράτησή μας. Δυστυχώς κάθε άλλο παρά βελτίωση παρουσιάσαμε και στα δυο... Ενδεικτικό της χαλαρής περιφερειακής μας άμυνας είναι ότι στο πρώτο δεκάλεπτο χτίστηκε διαφορά ΜΟΝΟ από αφύλακτα σουτ. Και να χω την άλλη να μου λέει «ε δεν γίνεται να συνεχίσουν να τα βάζουν όλα». Λες και θα ...ντραπούν όσο δεν τους πιέζεις. Οι Τούρκοι δεν εξεδήλωναν επιθέσεις που έβγαιναν ως αποτέλεσμα κάποιας τακτικής, ούτε καν σκριν δεν είχανε ...ΑΠΛΑ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΜΑΡΚΑΡΑΜΕ! Όταν παίζεις έτσι απέναντι σε μια ομάδα που αν έχει κάτι, αυτό είναι επιλογές στο μακρινό σουτ τι περιμένεις να προκύψει; 

Ο πιο μαχητικός αλλά και φιλότιμος και παραγωγικός παίκτης μας εχθές ήταν σίγουρα ο Χάινς. Παράλληλα όμως είδαμε και πολλές από τις αδυναμίες του ...τις οποίες -κακά τα ψέματα- γνωρίζαμε. Με αυτό το ύψος μπορεί να γίνει δύσκολο το μαρκάρισμα ψηλών που γνωρίζουν την θέση και έχουν κάποιες στοιχειώδεις κινήσεις στο ρεπερτόριό τους. Τον πήρανε χαμπάρι οι της Εφές και έδιναν την μπάλα μέσα όπως έπρεπε, στην απόσταση που έπρεπε, παίζοντάς τον βόλλευ στην ουσία. 

Να θυμίσω τι είχα γράψει αναφερόμενος στους ψηλούς τις προάλλες; 
"ΑΝ - λέω αν - ήμουν αναγκασμένος να επισημάνω μια έλλειψη στην φετινή ομάδα αυτή θα ήταν η παρουσία ενός «εγκεφαλικού ψηλού» ο οποίος πέραν του ξύλου και της αποτελεσματικής άμυνας θα μπορούσε με την μια να βάζει την μπάλα στο καλάθι. Αν μάλιστα είχε το μυαλό να κινεί σωστά και γρήγορα την μπάλα από μέσα προς τα έξω παρακολουθώντας τις κινήσεις των συμπαικτών του ...τότε θα’μασταν άρχοντες! Θέση ξένου ελέυθερη πάντως υπήρχε και εξακολουθεί να υπάρχει..." 
http://www.redsagainsthemachine.gr/articles/121013/kratame-tin-niki-elpizoyme-se-kalyteri-synexeia  

Αυτό που παρατηρείται είναι πως αν ο Ντόρσευ είναι σε κακή μέρα(ακόμα κι αμυντικά) όπως εχθές ...δεν υπάρχει άλλος. Ίσως δε να πρέπει να αποδεχθούμε πως το μόνο που μπορούμε να πάρουμε από τον Μαυροειδή είναι ξύλο και κάποια πιο ποιοτικά λεπτά από τα αντίστοιχα που μας έδιναν ο Λάζος κι ο Γλυνιαδάκης τα προηγούμενα χρόνια. Η ρακέτα μας αμυντικά ήταν για μια ακόμα Ευρωπαϊκή βραδιά ξέφραγο αμπέλι και τα miss match κοντά στο καλάθι δεν έλειψαν. Αυτό που έλειψε ωστόσο ήταν το σουτ από μακρινή αλλά και μέση απόσταση των ψηλών μας, κάτι που αισθανόμουν πως αυτή η ομάδα το είχε «κερδίσει».  

Ο Σπανούλης μπορεί να κινήθηκε σε διψήφιο αριθμό πόντων, αλλά δημιουργικά πολύ απείχε από αυτό που έχουμε συνηθίσει. Θα μου πείτε βέβαια πως έχοντας την μπάλα ο αρχηγός του Ολυμπιακού δεν ήξερε που να την δώσει. Όπερ σημαίνει ...και η αυξημένη κίνηση στο μισό γήπεδο πήγε περίπατο. Κλεισμένος και μακριά από τον καλό του εαυτό φάνηκε και ο Πρίντεζης με μόνο θετικό την ενέργεια που ανα διαστήματα έδινε στην άμυνα από το τρίτο δεκάλεπτο και μετά. Το ερωτηματικό αναφορικά με τον Γκετσεβίτσιους εξακολουθεί να υφίσταται μιας και τον είδαμε ελάχιστα σε έναν αγώνα που ο Ολυμπιακός χρειαζόταν απεγνωσμένα λύσεις επιθετικά. 

Κακά τα ψέματα όλοι οι παίκτες μας κινήθηκαν σε ρηχά νερά. Οι περισσότεροι δε έδειξαν να μην έχουν ταξιδέψει καν στην Κωνσταντινούπολη ...κι αυτό είναι ίσως το μόνο που θα μπορούσε να ενοχλήσει τον κόσμο. Είναι άλλο πράγμα να χάνει ο Πρωταθλητής Ευρώπης κι άλλο να γίνεται ...σκεύος ηδονής. Ειδικά απέναντι σε μια Eφές που πέραν της καλής εμφάνισης κάποιων μονάδων(λέγε με Βούγιασιτς ή Φάρμαρ ή Τουντσερί) ως σύνολο έδειξε λίγα πράγματα. Το ίδιο και σε επίπεδο τακτικής και κοουτσαρίσματος. Κι όμως αυτή η ομάδα μας έπαιζε σε όποιο τέμπο γούσταρε και εμείς δεν αντιδράσαμε ποτέ, με εξαίρεση τα τρία πρώτα λεπτά του δευτέρου ημιχρόνου. 

Θέλω όμως να σταθώ και στην εικόνα μας προς το τέλος. Ας πούμε ότι το παιχνίδι έφθασε σε μια διαφορά που πλέον δεν σε ενδιέφερε να κερδίσεις. Δεν σε ενδιέφερε ούτε να την μειώσεις προκειμένου να ευνοηθείς σε τυχόν ισοβαθμία; Αν δεν ήξερα περί ποιας ομάδος πρόκειται θα έλεγα πως μαζί με τον αγώνα εγκαταλείψαμε και την διεκδίκηση της πρωτιάς στον όμιλο. Με αυτούς δεν κοντραριζόμαστε για την πρώτη θέση; Ποιος ο λόγος να αδικούμε έτσι τους εαυτούς μας;  

Συμπέρασμα: Πρέπει να βρούμε τον καλό αμυντικό μας εαυτό, πρέπει να μαρκάρουμε όπως ξέρουμε! Κι αυτό δεν προκύπτει τόσο από την διαφορά που χάσαμε ...όσο από τον τρόπο που την μειώσαμε όταν παύσαμε να μαρκάρουμε με τα μάτια. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως η ομάδα πέρσι τέτοιον καιρό με πολύ χειρότερο υλικό τέτοιες εμφανίσεις δεν τις έκανε. Ωστόσο η στήριξη από την πλευρά μας, σε προπονητή παίκτες και διοίκηση είναι ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ και ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗ ...ακόμα κι αν χάσουμε και την Δευτέρα. Ίσως να είναι καλό που η «εμπλοκή» αυτή μας έλαχε τώρα και όχι την Δευτέρα. Το σίγουρο είναι πως ΤΩΡΑ οι παίκτες πρέπει να δείξουν τα αντανακλαστικά τους και το μέταλλο του νικητή που διαθέτουν. Και ο Μπαρτζώκας όμως έρχεται αντιμέτωπος με την πρώτη του πρόκληση: να αποφορτίσει την ομάδα και παράλληλα να την ετοιμάσει κυρίως ψυχολογικά για το ντέρμπυ ύστερα από μια βαριά ήττα. Ίδωμεν...