Ρε συ Σάββα, θυμάμαι μερικές μέρες αργότερα όταν ακούστηκε οτι έπεσε ο Παπαδόπουλος, βγήκαμε στην Πατησίων... Λαός και λαουτζίκος, με λουλούδια έραιναν τα τάνκς που κυκλοφορούσαν στο δρόμο, χαρές πανηγύρι... Είπαμε, τέρμα οι περιπέτειες... Ύστερα, μάθαμε πως στην καρέκλα κάθησε ο Ιωαννίδης και εμείς πέσαμε από την καρέκλα μας. Μετά πραξικόπημα Κύπρο, εισβολή Τούρκων, χαμός...Στο Κατάκωλο ήρθαν στρατιωτικοί, μας είπαν πως όλοι από 16-17 ετών, στην Τρίπολη για εκπαίδευση... Με το σκατό στην κάλτσα ήμασταν όλο το καλοκαίρι... Ο daddy ήταν δυό μήνες επίστρατος στην Βόρεια Ελλάδα. Την σκαπούλαρε επειδής ήταν ξένος ανταποκριτής και τον αφήκαν να επιστρέψει. Ούτε σφαίρες για τα όπλα δεν υπήρχαν. Λέγανε πως τις είχε πουλήσει ο εθνο-ολετήρας σε αραβικές χώρες. Πίσω στον Νοέμβρη... Φοβερές στιγμές να ακούς το κροτάλισμα των πολυβόλων όλη νύχτα 16 προς 17 Νοέμβρη. Το πρωί ετοιμαστήκαμε να πάμε στο Όγδοο, στην Κολιάτσου. Κατεβήκαμε στην Πατησίων. Περνούσαν πολιτικά αμάξια και πέταγαν στα φανάρια δακρυγόνα για να διαλύσουν τους λιγοστούς διαβάτες. Άρματα μεταφοράς προσωπικού πέρασαν με τα χίλια απο μπρος μας και πολυβολούσαν στον αέρα. 16χρονα παιδιά πέσαμε χάμω στο πεζοδρόμιο... Στο Γυμνάσιο οι καθηγητές μας ήσαν κάτασπροι σαν το σεντόνι της Πειραϊκής-Πατραϊκής -θεός σχωρέστη. Συσκέφτηκαν για καμιά ώρα και μας αφήκαν να γυρίσουμε σπίτια μας. "Με προσοχή παιδιά", μας συμβούλεψαν. Ο πατέρας μου κατέβηκε απο ξημερώματα στο Πολυτεχνείο για ρεπορτάζ και έως ότου επιστρέψει, αργά το απόγευμα, η μάνα μου είχε κλάσει potatoes... Τρομερές στιγμές να τις ζεις. Πώς να ξεχάσεις;