Πραγματοποιώντας την καλύτερη φετινή Ευρωπαϊκή του εμφάνιση ο Ολυμπιακός γλέντησε την Εφές όπως ακριβώς ήθελε ο κόσμος του. Όπως ακριβώς ήθελα κι εγώ που το ζητούσα μετ’επιτάσεως. Θα ξεκινήσουμε και πάλι με τα καλά λοιπόν ...μιας κι αξίζει ένα μεγάλο μπράβο σε προπονητή και παίκτες. Όχι τόσο για την νίκη όσο για τον τρόπο που έδειξαν ότι μπορούν να διαχεισθούν μια κρίση και να βγουν από αυτήν. Μακάρι το καράβι μας να συνεχίσει να πιστοποιεί το ...μέγεθός του και στην συνέχεια της σεζόν που αναπόφευκτα οι φουρτούνες θα μεγαλώσουν και τυχόν στραβές ίσως να κοστίζουν περισσότερο. Και πάλι συγχαρητήρια σε όλους λοιπόν!   

Για την συνέχεια θα ήθελα να αναφερθώ στα κλειδιά της προχθεσινής μας νίκης. Έχοντας σχετικά πρόσφατα όμως τα κομμάτια για τις νίκες κόντρα σε Κάχα κι Αρμάνι ...θα ήθελα να τοποθετηθώ χωρίς να πω ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ. Να σας πάω λιγάκι πίσω θέλω, παρουσιάζοντας ορισμένα μικρά δείγματα έτσι για να ξεχωρίζουν αυτοί που όντως κάνουν γόνιμη κριτική ...με τους άλλους που εναλλάσσονται στον ρόλο του σαλιάρη, του γκρινιάρη και του ΤΑ’ΛΕΓΑκια. Πάρτε να’χετε λοιπόν και δείτε τι γραφόταν και πότε...

12/10/2012 ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ – ΚΑΧΑ ΛΑΜΠΟΡΑΛ 
«Ο περσινός Ολυμπιακός επιθετικά εμφάνιζε μια εικόνα πολύ κοντινή στο μπάσκετ που εγώ θέλω να βλέπω. Η ομάδα έβγαζε γρήγορες επιθέσεις, χωρίς να κουράζει στην κυκλοφορία της μπάλας και με τις καταχρήσεις στο κράτημά της να περιορίζονται στο ελάχιστο. Πάνω από όλα όμως η περσινή ομάδα ΕΤΡΕΞΕ ΜΑΓΚΕΣ ΜΟΥ Ε-ΤΡΕ-ΞΕ. Συνεπώς έπαιξε το μπάσκετ που αρέσει και στον Ίβκοβιτς! Απ’την στιγμή που ξεκίνησε να ρολάρει και να αφομοιώνει την φιλοσοφία του Ντούντα, ο Ολυμπιακός πήγαινε τα παιχνίδια σε υψηλό αριθμό επιθέσεων (συνέπεια του γρήγορου ρυθμού) σκάζοντας τους περισσοτέρους εκ των αντιπάλων του. Ό,τι είδαμε πέρσι ήταν παρεμφερές αυτού που ο Ίβκοβιτς ήθελε να περάσει και το ‘97 στον Ολυμπιακό! Όμως λίγο το ότι εκείνη η ομάδα είχε συνηθίσει σε άλλα πράγματα, λίγο το’να λίγο τ’άλλο σκύψε κάτω να στο βάλω …δεν περπάτησε το σύστημα. Έτσι, αυτοί που κατέληγαν να σκάνε ήταν οι δικοί μας, όπως οι βάζελοι στην περσινή σειρά των τελικών. Ο τωρινός Ολυμπιακός όμως ταίριαζε ταμάμ στο «όραμα του Σόφου» κάτι που φάνηκε άλλωστε κι εκ του αποτελέσματος. Ο λόγος που τα αναφέρω όλα αυτά είναι γιατι, παρά τον παρελθοντικό χρόνο ... δείχνουν να ΙΣΧΥΟΥΝ ΣΧΕΔΟΝ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ. Αυτό είδαμε στο Σ.Ε.Φ. Πάνω στις δρασκελιές και την πετυχημένη συνταγή της περσινής ομάδος φαίνεται να κινείται και ο Μπαρτζώκας ...και μεταξύ μας καλά κάνει. Για αυτό τον πήραμε. Αν πρέπει να παρατηρήσω ένα-δυο πράγματα που διαφέρουμε σε σχέση με πέρσι στην επίθεση, το ένα σίγουρα είναι η έντονη κινητικότητα των παικτών, ώστε και διάδρομοι να ανοίγουν και να προκύπτουν επιλογές στον παίκτη που έχει την μπάλα. Το δεύτερο είναι πως ο Μπαρτζώκας θέλει την μπάλα να αλλάζει περισσότερο στο μισό γήπεδο σε σχέση με τον Ίβκοβιτς ...για αυτό και δημιουργεί τις προϋποθέσεις με παίκτες που κινούνται περισσότερο. Τα παραπάνω νέα στοιχεία πιθανώς να εξηγούν τόσο την κούραση που βγήκε όσο και τα νεκρά διαστήματα με τα λάθη που είχαμε στην επίθεση σε κάποια σημεία του παιχνιδιού»
http://www.redsagainsthemachine.gr/articles/121013/kratame-tin-niki-elpizoyme-se-kalyteri-synexeia

20/10/2012 ΕΦΕΣ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 
«Είχαμε συνηθίσει την ομάδα να πηγαίνει σε υψηλό αριθμό επιθέσεων το παιχνίδι και να παίρνει πόντους από το γρήγορο transition. Για να φθάσεις να έχεις την μπάλα όμως θα πρέπει ή να παίξεις καλή άμυνα ή να πάρεις το ριμπάουντ κάτι που εχθές δεν είδαμε. Αμφότερα τα στοιχεία είχαν επισημανθεί την προηγούμενη εβδομάδα παρά την επικράτησή μας. Δυστυχώς κάθε άλλο παρά βελτίωση παρουσιάσαμε και στα δυο... Ενδεικτικό της χαλαρής περιφερειακής μας άμυνας είναι ότι στο πρώτο δεκάλεπτο χτίστηκε διαφορά ΜΟΝΟ από αφύλακτα σουτ. Και να χω την άλλη να μου λέει «ε δεν γίνεται να συνεχίσουν να τα βάζουν όλα». Λες και θα ...ντραπούν όσο δεν τους πιέζεις. Οι Τούρκοι δεν εξεδήλωναν επιθέσεις που έβγαιναν ως αποτέλεσμα κάποιας τακτικής, ούτε καν σκριν δεν είχανε ...ΑΠΛΑ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΜΑΡΚΑΡΑΜΕ! Όταν παίζεις έτσι απέναντι σε μια ομάδα που αν έχει κάτι, αυτό είναι επιλογές στο μακρινό σουτ τι περιμένεις να προκύψει;» 
http://www.redsagainsthemachine.gr/articles/121020/xaste-alla-palepste 

03/11/2012  ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΤΣΕΝΤΕΒΙΤΑ 
«Αυτό που επέλεξαν οι Αγγελόπουλοι ήταν να εμπιστευθούν έναν νέο Έλληνα προπονητή. Κανένα πρόβλημα ...εδώ είμαστε εμείς να βάλουμε πλάτη και να στηρίξουμε. Την ίδια στιγμή φρόντισαν να διατηρήσουν σχεδόν ατόφιο το περσινό ρόστερ. Τι συμπέρασμα προκύπτει, τι μήνυμα περνιέται βάσει των δυο παραπάνω στοιχείων; Πως το σχέδιο για την ομάδα που έμεινε ίδια είναι να δουλέψει πάνω στην λογική που πέρσι τις έφερε τους τίτλους. Αυτό παύει σταδιακά να συμβαίνει κι εδώ είναι που παρατηρείται ένα κενό λογικής! Αυτό πρέπει να το διορθώσουμε χθές!  Δεν μπορεί ολόκληρος Ίβκοβιτς των Ευρωπαϊκών και του Παγκοσμίου να υποχώρησε στην λογική που θέλει δοκιμασμένες και πετυχημένες συνταγές να μην αλλάζουν! Δεν μπορεί ο Ντούντα που έμαθε σε όλους μπάσκετ να δέχθηκε να υιοθετήσει τις μεθόδους ενός άλλου προπονητή και ο Μπαρτζώκας να αμφιταλαντεύεται. Πολλώ δε μάλλον όταν η συνταγή στην οποία καλείται να μείνει πιστός ο Μπαρτζώκας, μας έστειλε στην κορυφή όχι μόνο της Ελλάδος(Ιωαννίδης) ...αλλά και της Ευρώπης!! Όταν ένα σύνολο έχει βιώσει την απόλυτη επιτυχία παίζοντας σε ένα συγκεκριμένο στυλ, δεν δικαιολογείσαι όταν ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΟΛΟ εσύ ζητάς κάτι άλλο.»
http://www.redsagainsthemachine.gr/articles/121103/megalosame-apodeikste 

Αν συνεχίσω με το πόσο μου άρεσε η ομάδα εχθές και με το πόσο καλοί είναι οι Σπανούλης, Χάινς, Παπανικολάου κλπ, μάλλον θα κάνω μια τρύπα στο νερό μιας και αυτά μπορείτε να τα δείτε κι αλλού. Ακριβώς επειδή εχθές φύγαμε από το Σ.Ε.Φ γεμάτοι, ακριβώς επειδή η ομάδα έδειξε πως μπορεί  να μεγαλώσει κι άλλο ...εμείς θα προσπαθήσουμε να επισημάνουμε την λεπτομέρεια, την λεπτοδουλειά! Θα αντιμετωπίσουμε το χθεσινό παιχνίδι σαν μην υπήρχε αύριο εαν δεν κερδίσαμε με 26+. ; Ώστε μέσα από τα λάθη να αναδειχθούν περιθώρια βελτίωσής μας και να δούμε τι θα «γυαλίσουμε» από΄δω και εμπρός. Πάμε λοιπόν να επιχειρήσουμε μια ...μόχλευση των ανεκμετάλλευτων δυνατοτήτων της ομάδος με στόχο να βρούμε τα 5-6 ποντάκια που μας έλειψαν.   

Ο τρόπος με τον οποίο ξεκινήσαμε τον αγώνα θύμιζε παλιές κακές μέρες. Παρότι ήταν έκδηλη η διάθεση των δυο ομάδων να πάνε σε ανοικτό παιχνίδι, παρότι στην άμυνα της Εφές υπήρξαν κενά ...εμείς στις αρχές δεν τα αξιοποιήσαμε όσο θα έπρεπε. Δοκιμάσαμε πολλά μακρινά σουτ τα οποία δεν μας έβγαιναν. Εκεί όμως δεν δείξαμε την απαιτούμενη ψυχραιμία ώστε να κυκλοφορήσουμε την μπάλα και να πάμε σε καλές διεισδύσεις(θα το εξηγήσω) απέναντι σε παίκτες που δεν τους λες και αμυντικά φόβητρα. Εφόσον επιμένεις να απειλείς με μακρινό σουτ ...θα το κάνεις με τον σουτέρ που έχεις και θα παίξεις επίθεση έχοντας σχεδιάσει να του βγάλεις σουτ. Δεν γίνεται ένας σουτέρ σαν τον Σλούκα να φθάνει σε κάκιστα σουτ ελλείψει (και) τακτικής... 

Ξανά μανά αρχίσαμε με χαλαρή περιφερειακή άμυνα - pressing νεροζούμι  ...και η χοντρή πατάτα έγινε πάλι με τους ανοικτούς διαδρόμους που αφήναμε κοντά στην ρακέτα με τον ψηλό(Πάουελ) να μην βγαίνει γρήγορα να κλείσει. Δώσαμε αρκετά χαζά φάουλ και επιπλέον δώσαμε την ευκαιρία στην Εφές να ανανεώσει τσάμπα επιθέσεις  με τα επιθετικά ριμπάουντ που κατέβαζε. Όπως προείπα, αμυντικά στην ρακέτα ο Τζος ήταν μαύρη τρύπα. Δεν ήταν μόνο θέμα δύναμης η προσόντων. Ο άνθρωπος ξεχνιόταν με αποτέλεσμα να εκτίθεται κατ’επανάληψιν τόσο με αντίπαλο τον Ερντέν όσο και με τον Μπάρατς. Το κατάλαβαν αυτό οι Τούρκοι κι αφού δεν ήταν στην καλύτερή τους μέρα οι «χεράδες» Φαρμαρ και Βούγιασιτς έβαζαν την μπάλα μέσα. Από εκεί τα πήραν τα δίποντα οι Τούρκοι ...αν περίμεναν από απόσταση θα προσέφεραν σκορ γυναικείου μπάσκετ. Αυτό το πρόβλημα λύθηκε με την είσοδο του Χάινς. Μάλιστα ο εκάστοτε προσωπικός του αντίπαλος έκανε το σφάλμα να τον ακολουθεί και έξω από το ζωγραφιστό. Ο  Κάιλ λοιπόν άρχισε να κάνει την ζημιά σκοράροντας ...εκμετάλλευόμενος την ταχύτητά του και το χαμηλό κέντρο βάρους του κινούμενος προς τα μέσα. Παράλληλα η ρακέτα γινόταν περισσότερο προσπελάσιμη ώστε να παίρνουμε εύκολα καλάθια από όλους τους παίκτες ...είτε με τα drive που λέγαμε, είτε κινούμενοι χωρίς την μπάλα με πρόσωπο στο ζωγραφιστό. 

Η επόμενη παρατήρηση αφορά τον Άντιτς ο οποίος μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα αμυντικά ήταν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ. Είναι ανεξήγητο να δυσκολεύεσαι να παρακολουθήσεις το ανέβασμα του Σαβάνοβιτς στο τρίποντο και ο κοκκινομούρης Σέρβος να φθάνει να σουτάρει ανενόχλητος. Και το λέω αυτό γιατί ούτε ...Κλέιζα είναι ο Σαβάνοβιτς ούτε πρόκειται και για κανέναν πολυδιάστατο παίκτη. Ο Ντούσκο είναι χρήσιμος σουτάροντας από μακρινή απόσταση όμως ΔΕΝ ΣΕ ΑΠΕΙΛΕΙ ΚΑΠΩΣ ΑΛΛΙΩΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΦΟΒΑΣΑΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ. Ε αυτό θα κλείσεις και οφείλεις να το κάνεις καλά - τέρμα τελείωσε.  

Βλέποντας τον Χάινς να του κάνει την ζωή δύσκολη ο Μαχμούτι επέλεξε να του κλείσει και τα φώτα προς το καλάθι και να τον δυσκολέψει ενώ υποδεχόταν την μπάλα. Το αντίδοτο σε αυτό είναι να παίρνεις καλάθια από τους φόργουορντ σου που θα είναι ελεύθεροι. Κοινώς, πρέπει να αρχίσει να παίρνει ξανά μπρος ο Πέρο από το τρίποντο ...και γιατί όχι να μην αξιοποιηθεί και ως τεσσάρι ο Πάουελ αφού από μέση απόσταση το έχει το σουτάκι. Σίγουρα δεν βλέπεις αποτελέσματα με το να βάζεις το τριάρι να συμπεριφέρεται ως  τεσσάρι ...αλλά για αυτό θα μιλήσουμε στην συνέχεια εκτενέστερα. Κάποια στιγμή πέρασε στο παιχνίδι ο Μαυροειδής ...και πολύ καλώς μιας και οι ψηλοί της Εφές είναι από εκείνους που ο γιατρός συνήθιζε να φθείρει. Λίγα πράγματα είδαμε όμως κι αυτό δεν είναι ό,τι πιο ευχάριστο αφού θα τον χρειασθούμε για το διάστημα που ο Πάουελ προσαρμόζεται.  

Η Εφές επιθετικά δεν ήταν σε καθόλου καλή μέρα. Είχαν μολίς 22% στα τρίποντα έχοντάς μας συνηθίσει σε πολύ καλύτερα ποσοστά. Τουντσερί Βούγιασιτς Φάρμαρ ΒΑΛΑΝΕ 14 ΠΟΝΤΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΑΖΙ. Τι σημαίνει αυτό; Ότι αν ήμασταν λίγο πιο συγκεντρωμένοι στην άμυνα και ψυχραιμότεροι στην επίθεση θα την υπερκαλύπταμε την διαφορά των 26. Είναι άλλο πράγμα να διαβάζεις το παιχνίδι μιας ομάδος από πρίν και να κάνεις τα σχέδιά σου ...κι άλλο να το παρακολουθείς σωστά στην εξέλιξή του κατά την διάρκεια του αγώνα. Στο δεύτερο σκέλος την ψιλοχάσαμε την μπάλα τσάμπα και βερεσέ. Αφήνω απ’έξω τα καλάθια που δεχθήκαμε από τους ψηλούς ...ΕΧΘΕΣ Ο ΓΚΟΡΝΤΟΝ(που τον ξέρουμε) σου έβαλε 15 πόντους. Είναι σαν να έχεις αντίπαλο τον Ολυμπιακό, να τον έχεις διαβάσει έχοντας αποφασίσει ποιους θα περιορίσεις και πώς  ...και τελικά να βλέπεις τον Μάντζαρη να κινείται σε υψηλό διψήφιο νούμερο στο σκοράρισμα. Ε δεν θα κάνει μπαμ; Δεν θα φας τα λυσσακά σου; Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα έλλειψης συγκέντρωσης είδαμε στο τρίτο δεκάλεπτο όταν η διαφορά των 14 πόντων(με δυναμική να ανέβει κι άλλο) έγινε δυο καλάθια δρόμος με σερί 9-0 της Εφές. Εκμεταλλευόμενοι το νεκρό μας διάστημα οι Τούρκοι ανέβασαν έστω προσωρινα ψυχολογία, σε ένα σημείο που τους είχαμε στα σχοινιά και απλά δεν καταφέραμε να τους πατήσουμε στον λαιμό. Αν εκεί συνεχίζαμε και τους σπάγαμε τον τσαπουκά η διαφορά θα’ταν στο τσεπάκι μας.  

Και μιας και αναφέραμε την διαφορά, θέλω να πάμε στην παρουσία του Πάουελ στο μεγαλύτερο μέρος του τετάρτου δεκαλέπτου. Ήταν φανερά χαμένος ο Αμερικανός αλλά δεν τον ψέγω, νέος στην ομάδα είναι έχει όλα τα ελφρυντικά. Εφόσον όμως πάμε για τον θρίαμβο και το σπάσιμο της διαφοράς στο σημείο αυτό ο κόουτς(όχι ο δικός μας ο ΑΒΒΑ) έπρεπε να τον περάσει έξω. Δεν έπρεπε να μείνει και να κάνει επαναλαμβανόμενα λάθη και κακές επιλογές φρενάρνοντάς μας και επιτρέποντας στην Εφές να ροκανίζει την διαφορά. Πάμε και σε κάτι άλλο σχετικό με τον Πάουελ ο οποίος θα έχει λόξυγγα. Ας αφήσουμε προς το παρόν τα της άμυνας κι ας πάμε στο επιθετικό κομμάτι. Θα είναι ευχής έργον αν όσο βρίσκεται στον Ολυμπιακό ο Τζος βελτιώσει τις κινήσεις του στο καλάθι. Το σημαντικό όμως είναι άλλο ...ΝΑ ΑΝΤΙΓΡΑΨΕΙ ΤΟΝ ΧΑΪΝΣ. Να κλέψει τον τρόπο με τον οποίο ο τελευταίος βγάζει έξυπνα τους αντιπάλους του έξω από το ζωγραφιστό και εκμεταλλευόμενος το νεύρο και την σπιρτάδα του τους εκθέτει ξαναμπαίνοντας στο καλάθι. Αν συνηθίσει και ο Πάουελ να το κάνει αυτό, τότε θα εκτοξευθεί επιθετικα ...αφού φοβούμενοι το σουτ από μέση απόσταση οι αντίπαλοι ψηλοί θα έχουν 1002 παραπάνω λόγους να τον ακολουθήσουν έξω από το καλάθι σε σχέση με τον Κάιλ. Μπορεί ο Τζος να μην είναι γρήγορος όπως ο Χάινς ...μην μου πείτε όμως πως θα’ναι δύσκολο να παίξει όπως σας λέω παίκτες τύπου Ερντέν, ή ακόμα κι απέναντι στον Άρμστρονγκ, τον Σκορδίλη και τον Σόφο.

Μια ακόμα παρατήρηση, ίσως η τελευταία αφορά, την επιλογή Μπαρτζώκα να μετατρέπει το τριάρι σε τεσσάρι και τούμπαλιν. Αυτό που μάλιστα παρατηρήσαμε αρκετές φορές εχθές δεν ήταν καμιά αλλάγή ή κινησή στο μισό γήπεδο ...αλλά με το που παίρναμε θέσεις βλέπαμε τον «πάουερ» ακροβολισμένο στο τρίποντο και τον «σμολ» πλάτη και κοντά στην ρακέτα. Εάν έχεις τον Πρίντεζη λοιπόν που το το μεγάλο του ατού είναι τα ποσταρίσματα και τα τελειώματά του χαμηλά ... ε προφανώς τον σκοτώνεις! Το ίδιο ισχύει και για τον Περπέρογλου ο οποίος ναι μεν τα καταφέρνει αρκετά καλά κι έτσι ...καταλήγεις να χάνεις όμως το τρίποντό του σε φάσεις που σπας τα καλάθια και είναι κρίμα. Εχθές λοιπόν όσο πήγαινε κοντά στον Περπέρογλου ο Γκόρντον μια χαρά μας έκατσε και εκμεταλλευόμασταν τα miss match. Όταν όμως τον πήρανε χαμπάρι, αυτό δεν ξανάγινε kαι στον Περπέρογλου πήγαινε αμέσως ψηλός ...είδικα όταν στο 4 είχες παίκτη που δεν απειλούσε από τα 6.75. Την συνέχεια αυτής της λογικής την βλέπαμε όποτε ο Πρίντεζης πήγαινε να δώσει σκριν ...και μετά αντί να ρολάρει προς τα μέσα κινούνταν προς το τρίποντο. Pick n’ pop όμως συνήθως δουλεύουμε όταν αυτός που δίνει το σκριν είναι καλός σουτέρ ...να’γινόταν δηλαδή αυτό με τον Πέρο στα καλά του να πω «μάλιστα»!. Δοκιμάζει, θα μου πείτε και «νωρίς είναι ακόμα» ...και δεν θα διαφωνήσω. Άλλωστε ό,τι νέο προστίθεται στο ρεπετρόριο μιας ομάδος συνήθως για κακό δεν είναι μιας και μπορεί πράγματι να χρειασθεί. Όπως είπα και πριν όμως, με δεδομένη την πολύ καλή απόδοση που πιάσαμε σκεπτόμασταν τι θα λέγαμε στην προσπάθειά μας να επισημάνουμε  ένα-δυο ψεγάδια.  

Συμπερασματικά, ο κακός Ολυμπιακός βγάζει έλλειψη συγκέντρωσης και ενέργειας με κακές περιστροφές στην άμυνα και πολλά miss-match. O καλός Ολυμπιακός παίρνει τα πάνω του ισορροπώντας τα ριμπάουντ και αξιοποιώντας το επιθετικό του τρανζίσιον στο οποίο έχει έφεση, εκθέτοντας την άμυνα του αντιπάλου στο ανοικτό γήπεδο. Όσο η ομάδα τρέχει και ακολουθεί την περσινή πετυχημένη συνταγή μην την φοβάσθε. Ελπίζω δε ότι όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο θα τρέχουμε. Αυτή θεωρήσαμε εξ αρχής πως πρέπει να είναι η σωστή συνταγή για  τον Μπαρτζώκα! Αυτά είδαμε στο πρώτο παιχνίδι κόντρα στην Κάχα και πήραμε θάρρος ...και αντιστοίχως εκφράσαμε τις ενστάσεις μας κόντρα σε Εφές, Ζαλγκίρις και Τσεντεβίτα που δεν τα είδαμε! 40 μέρες μετά την Ευρωπαϊκή μας πρεμιέρα ο Μπαρτζώκας δείχνει να’χει καταλάβει τι γίνεται, να  εγκαταλείπει το «προπονητής είμαι κι όχι διαχειριστής» και να πλησιάζει ολοένα και περισσότερο στην λογική που μας ανέδειξε πρώτους σε Ευρώπη και Ελλάδα! Επισημαίνοντας στον Σάββα τους τομείς που χρήζουν βελτίωσης μετά το ματς, δέχθηκα κι εγώ μια επισήμανση, σχετικά με την άμυνα ζώνης με προσαρμογές που όλοι πλέον έχουν μάθει και μας μπλοκάρουν. Ειδικά όταν ο αντίπαλος ψηλός ανεβαίνει για να μας κόψει το πικ και δεν έχουμε τον Παπανικολάου να κόψει διαγώνια από την πλαϊνή γραμμή και να δώσει επιλογή πάσας στον γκαρντ που κουβαλάει μπάλα. Η λύση σε αυτό είναι η παρουσία σουτέρ που απειλεί ...είτε αυτός λέγεται Γκετσεβίτσιους είτε κάπως αλλιώς. Αυτό πρέπει να προσεχθεί και να δουλευθεί. Η τελευταία μου άκρως ενθαρρυντική επισήμανση αφορά τις πολλές λύσεις που πήραμε από την θέση 3. Ξαναπήραμε μυρωδιά από τον Περπέρογλου στο γήπεδο μετά απο 2-3 Ευρωπαϊκά βράδια που ήταν άφαντος και μάλιστα έσπασε ο κανόνας που ήθελε τον Στρατή να κινείται σε ρηχά νερά όποτε ο Παπ πιάνει καλή απόδοση. 

Κλείνοντας να πω ότι κάθε νέος προπονητής προκειμένου να αποβάλει το άγχος και να κερδίσει σε αυτοπεποίθηση ,σύν όλοις τοις άλλοις, χρειάζεται και τύχη. Όπως φάνηκε ο Μπαρτζώκας διαθέτει όση τύχη ακριβώς χρειάζεται. Έτσι μπορεί να εξηγηθεί η κλήρωσή του σε έναν όμιλο που παρήλασαν ίσως τα τρία μεγαλύτερα προπονητικά σούργελα της Ευρώπης – Σκαριόλο, Ιβάνοβιτς, Μαρχμούτι. Ο τελευταίος μάλιστα πέρσι έκανε στην πρώην ομάδα του την Γαλατάσαραϊ το καλύτερο δώρο ...επιλέγοντας να φύγει κατόπιν αρνήσεως των διοικούντων στο αίτημά του να γίνει το απόλυτο αφεντικό του τμήματος κάτι σαν τον Τερίμ στην μπάλα δηλαδή. Και μετά θα σου σκάσει ο πρόεδρας ο χανούμ μπουρέκ και θα σου πει ότι στόχος είναι η κατάκτηση της Ευρωλίγκας ...ρε δεν πάτε να πλέξετε κανα πουλοβεράκι για τον χειμώνα!

DRAZA