Μόνο τυχαία δεν ήταν η καθυστέρησή μου από Παρασκευή σε Τρίτη, τώρα που η ομάδα ολοκλήρωσε τις υποχρεώσεις της κόντρα στους «σκληρούς» του ομίλου. Ήθελα να περάσουν οι μέρες να το δω σφαιρικά το πράμα, να μην περιορισθώ στα αγωνιστικά και να ανεβάσω ό,τι πραγματικά που έμεινε από το παιχνίδι κι όχι μόνο. Άσε που δεν πρόκειται να μιλήσω μόνο για ...τα του ομίλου. Ειδικά τώρα που το "ποδοσφαιρικό αντίπαλο δέος" μας αφήνει μια σχετική λάσκα σκοπεύω να αφηνιάσω. Από ότι φάνηκε δυο εβδομάδες ήταν αρκετές προκειμένου αυτή η ομάδα να μας κάνει να ξεχάσουμε την κακή  της παρένθεση. Μετά τον αγώνα κόντρα στην Εφές μπήκα στην λογική του ψειρίσματος ...της μαϊμούς(μην πάει αλλού το μυαλό σας). Από την στιγμή που κάναμε ένα τόσο καλό παιχνίδι, είπα να δω ως αποτυχία(εντός πολλών εισαγωγικών) το 26+ που δεν ήλθε, προκειμένου να αντλήσω παρατηρήσεις και να ασχοληθώ με τους τομείς που έχρηζαν βελτίωσης. Και θα ήμουν ψεύτης αν έλεγα πως αυτή η λογική  την προηγούμενη εβδομάδα δεν ξένισε αρκετούς σύγγαυρους. «Αν δεν γνωρίζαμε πρώτα το αποτέλεσμα του αγώνα και τον μετά σκοπό σου θα λέγαμε πως σχολιάζεις μετά από ήττα ή κακή εμφάνιση» έλεγαν. Έλα όμως που μερικές μέρες αργότερα, μετά την Λιθουανία τουλάχιστον στο δικό μου περιβάλλον, έφθασε να κυριαρχεί αυτή ακριβώς η λογική. Ικανοποιήση για την πολύ καλή εμφάνιση και την νίκη. Χαμόγελο για τον τρόπο που ξεπεράσαμε την κρίση και βγήκαμε από την στενωπό. Παράλληλα όμως υπήρξε παράπονο και μια (καλώς εννοούμενη) ξενέρα για την διαφορά που δεν κερδίσαμε. Υπήρξαν κουβέντες και σενάρια για το πως θα μπορούσαμε τελικά να φθάσουμε στο +19. Κι αυτό σίγουρα δεν είναι γκρίνια, αλλά το μεγαλύτερο δείγμα αναγνώρισης της ποιότητος και των δυνατοτήτων της ομάδος. Αν στην φετινή ομάδα λοιπόν αξίζει ένα ΜΠΡΑΒΟ ...αυτό είναι επειδή με την παρουσία της ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΖΗΤΑΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ.  

Ένα ακόμα που ξένισε τα υπόλοιπα παιδιά του σάιτ ήταν ότι πριν τον αγώνα σε συζήτησή μας είπα μεταξύ άλλων «δεν έχει και μεγάλο ενδιαφέρον το παιχνίδι στην Λιθουανία, οπότε θα επεκταθώ και σε άλλα ζητήματα». Η έκβαση του αγώνα καθώς και η περίοδος φόρμας που όπως φαίνεται διανύουμε μου κάνει εύκολη την δουλειά της τεκμηρίωσης. Περιττό να αναφέρω πως όταν ανακοινώθηκαν οι όμιλοι, η Ζαλγκίρις δεν φόβισε ΚΑΝΕΝΑΝ οπαδό του Πρωταθλητή Ευρώπης. Το ίδιο συνέβη και πριν τον αγώνα στο Σ.Ε.Φ. Ακόμα και μετά το παιχνίδι με το ατυχές αποτέλεσμα όμως, οι περισσότεροι τα είχαμε βάλει με τον κακό μας εαυτό και σε καμια περίπτωση δεν μιλούσαμε για την ...υπερομάδα των Λιθουανών. Δεν θέλω στην παρούσα φάση να εξετάσω την φετινή απόδοση της Ζαλγκίρις, αυτά θα τα πούμε «στα του αγώνα». Άλλη είναι η ερώτηση που θέλω να κάνω προς το παρόν: Όταν ακούτε τον γνώριμό μας γυρολόγο Τζάμπερ, μαζί με τον Πόποβιτς που κι αυτός ρέπει στην γυρολογία και κινήθηκε σε μονοψήφια νούμερα, να κάνουν όμαδα και να’χουν παρέα τους τον παππούλη Καουκένας, κάποιον Φουτ και τους πελάτες αδερφούς Λαβρινοβιτς ...εσείς σκιάζεστε; Γιατί εγώ αυτό που βλέπω είναι μια ομάδα (ως επί το πλείστον)30αρηδων που το ταβάνι τους λίγο-πολύ το έχουμε δει ...ας μην είναι χαμηλό. Θα έχει σίγουρα ενδιαφέρον να δούμε την Ζαλγκίρις στον δεύτερο γύρο που και πιο απαιτητικός θα’ναι και μεγαλύτερη ανηφόρα σε σχέση με άλλες χρονιές θα’χει και πιο διαβασμένοι αντίπαλοι θα βρεθούν απέναντί της.  

Αυτό δεν σημαίνει ούτε πως οι Λιθουανοί φέτος είναι λίγοι, ούτε πως υποτιμούμε την πορεία τους! Σημαίνει απλώς ότι ο σοβαρός Ολυμπιακός, όπως τον είδαμε εντός-εκτός με την Κάχα και στο ΣΕΦ με την Εφές δεν έχει λόγο να μασάει από τέτοιες ομάδες. Πριν την έναρξη του αγώνα ίσως η ανάγκη μας να πληρώσουμε με το ίδιο νόμισμα την Ζαλγκίρις στην έδρα της να έκανε το ματς ξεχωριστό. Μετά τον αγώνα αυτό που τελικώς έδωσε ενδιαφέρον στην αναμέτρηση δεν είναι η νίκη που κατ’εμέ θα ερχόταν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Αλλά ότι τελικώς νικήσαμε με τον σωστό τρόπο! Πάμε να τα δούμε αναλυτικότερα... 

H μόνιμη παρατήρησή μου περί νωθρού και χωρίς συγκέντρωση ξεκινήματος φάνηκε να ξέφτισε το βράδυ της Παρασκευής. Πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας, άκρως δικαιολογημένη και επιτυχημένη η λογική μας να «τρέξουμε» το ματς επιταχύνοντας τον ρυθμό από την αρχή. Η ίδια λύσσα και διάθεση φάνηκε και στην άμυνα με το «καλησπέρα σας». Σαν να το πιάσαμε από’κει που το αφήσαμε στο ΣΕΦ όπου και περιορίσαμε στους 53 πόντους την Εφές. Σαν να «ξεπατήθηκε» το κουμπί του pause από την προηγούμενη εβδομάδα και να συνεχίσαμε ακάθεκτοι προκειμένου να ...χαλάσουμε το βράδυ άλλης μιας ομάδος επιθετικά ...κι ας είναι η πιο παραγωγική της διοργάνωσης. Η ενέργεια που βγάζαμε στην άμυνα  φάνηκε τόσο στις προσαρμογές μας στο επιθετικό τρανζίσιον της Ζαλγκίρις ...όσο και στο μισό γήπεδο αντιμετωπίζοντας τα πικ-εν-ρολ των Λιθουανών. Με τον Πάουελ να’ναι αυτός που αρκετές φορές έκοβε την όρεξη του αντιπάλου που ρόλαρε προς το καλάθι. Παράλληλα ελέγξαμε τα ριμπάουντ μην αφήνοντας την Ζαλγκίρις να ανανεώνει επιθέσεις. Στο πρώτο μισό του δεκαλέπτου εκεί που άλλες φορές δίναμε αφειδώς λάθη ...είδαμε τους Λιθουανούς να’ναι εκείνοι που αναγκάζονται σε συνεχόμενα λάθη. Άξια πρόσοχης η διάθεση του Παπανικολάου να πάρει κρίσιμα σουτ κάθε φορά που οι Λιθουανοί ψαλίδιζαν την διαφορά καθώς και το «χέρι» του από την γραμμή των 6,75. 

Ο νέος της παρέας Πάουελ τα πήγε πολύ καλά τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση όσο το παιχνίδι κινούνταν σε γρήγορο τέμπο. Τι είχαμε γράψει τις προάλλες για τον Πάουελ; Άμα δεν θυμάσθε, να σας το ξαναφιξάρω...  

24/11/2012 ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΦΕΣ
«Πάμε και σε κάτι άλλο σχετικό με τον Πάουελ ο οποίος θα έχει λόξυγγα. Ας αφήσουμε προς το παρόν τα της άμυνας κι ας πάμε στο επιθετικό κομμάτι. Θα είναι ευχής έργον αν όσο βρίσκεται στον Ολυμπιακό ο Τζος βελτιώσει τις κινήσεις του στο καλάθι. Το σημαντικό όμως είναι άλλο ...ΝΑ ΑΝΤΙΓΡΑΨΕΙ ΤΟΝ ΧΑΪΝΣ. Να κλέψει τον τρόπο με τον οποίο ο τελευταίος βγάζει έξυπνα τους αντιπάλους του έξω από το ζωγραφιστό και εκμεταλλευόμενος το νεύρο και την σπιρτάδα του τους εκθέτει ξαναμπαίνοντας στο καλάθι. Αν συνηθίσει και ο Πάουελ να το κάνει αυτό, τότε θα εκτοξευθεί επιθετικα ...αφού φοβούμενοι το σουτ από μέση απόσταση οι αντίπαλοι ψηλοί θα έχουν 1002 παραπάνω λόγους να τον ακολουθήσουν έξω από το καλάθι σε σχέση με τον Κάιλ. Μπορεί ο Τζος να μην είναι γρήγορος όπως ο Χάινς ...μην μου πείτε όμως πως θα’ναι δύσκολο να παίξει όπως σας λέω παίκτες τύπου Ερντέν, ή ακόμα κι απέναντι στον Άρμστρονγκ, τον Σκορδίλη και τον Σόφο.»
http://www.redsagainsthemachine.gr/articles/121124/de-mpa-na-itan-pyrkay...

Άκρως μαγκιόρικο το να επιδιώκει να βρίσκεται μακριά από το ζωγραφιστό σε κάθε ευκαιρια ο Αμερικανός. Τραβώντας έτσι παίκτη επάνω του και «αποφορτίζοντας» την ρακέτα με αποτέλεσμα να ανοίγουν χώροι για drive. Eπιπλέον ο Πάουελ δεν είχε το παραμικρό πρόβλημα να κάνει την ζημιά του κάθε φορά που επέλεγε να σουτάρει από μέση απόσταση, εκμεταλλευόμενος τις αδυναμίες των ψηλών της Ζαλγκίρις που ήσαν αργοκαρούτες. Μόνη (σοβαρή)παραφωνία η αμυντική του παρουσία στις πιο ...στατικές καταστάσεις εντός του ζωγραφιστού. Είτε θα άφηνε τον αντίπαλο ψηλό να τον παίξει πλάτη κερδίζοντάς τον κατά κράτος, είτε θα πάλευε να του βγεί μπροστά σε λάθος χρόνο απλώνοντας πόδια και χέρια σαν το παλιάλογο, δίνοντας έτσι άσκοπα φάουλ.  Δυο έδωσε πριν καλά-καλά ολοκληρωθεί το δεκάλεπτο. Ένα ακόμα που μου έμεινε είναι η ζημιά που μας έκανε ο Καουκένας με το που αποφασίσαμε να αμυνθούμε σε ζώνη. Αφενός γιατί αργήσαμε να το «γυρίσουμε» και η διαφορά μειωνόταν χωρίς λόγο και αιτία. Αφετέρου γιατί αυτό ακριβώς περιμένω να κάνουμε κι εμείς με τον Γκετσεβίτσιους όποτε μας δίνεται δυνατότητα. Σε κάθε περίπτωση όμως το κακό ήταν λίγο μιας και για περίπου 8λεπτά ο Ολυμπιακός έπαιξε «καθολικό μπάσκετ» και το μόνο που έκανε η Ζαλγκίρις ήταν να κυνηγάει και να μας πλησιάζει. Τι να το κάνεις όμως, μιας και σε τέτοιες καταστάσεις ο κυνηγών συνήθως καταλήγει και αλαφιασμένος και παρτουζωθείς! 

Αυτό που σίγουρα θυμάμαι από το δεύτερο δεκάλεπτο είναι οι καλές περίστροφές αλλά και τα απανωτά double team προκειμένου να γλυτώσουμε από τα split out της  Ζαλγκίρις. Την πρώτη ευχάριστη έκπληξη την είχαμε με την είσοδο του Γκετσεβίτσιους στο παρκέ. Πολύ σωστή επιλογή από πλευράς Μπαρτζώκα ...περισσότερο για ψυχολογικούς παρά για αμιγώς αγωνιστικούς λόγους. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να ανεβάσεις έναν τέτοιο παίκτη από το να τον ρίξεις σε μια έδρα που την ξέρει καλά, σε ένα κοινό με το οποίο έχουν συστηθεί επανειλημμένως, πολλαπλασιάζοντάς του το κίνητρο για διάκριση επί 20. Εκμεταλλεύεσαι σαν να λέμε και το know how αλλά και την ανάγκη, που σίγουρα έχει να αποδείξει πράγματα. Μπορεί στο διάστημα που αγωνίσθηκε ο Λιθουανός η περιφερειακή άμυνα να ψιλοχαλάρωσε, ωστόσο με τα τρίποντα του συνετέλεσε στο να πάρουμε ξανά μπρος δίνοντας τέλος σε ένα κακό μομέντουμ επιθετικής δυστοκίας. Προσωπικά θεωρω πως ο Γκετσεβίτσιους έχει θέση στον Ολυμπιακό και αυτό που κατάλαβα είναι πως ο Μπαρτζώκας και μπορεί και ξέρει πως να τον χρησιμοποιήσει ...αρκεί να θέλει. Από την στιγμή που όπως λέγεται ο παίκτης θα παραμείνει στον Ολυμπιακό και μετά το νέο έτος η πρόκληση είναι διπλή. Aφορά όχι μόνο την αξιοποίηση αλλά και την περαιτέρω βελτίωσή του κυρίως στην άμυνα ώστε ο Λιθουανός να’ναι υποφερτός ακόμα κι όταν δεν σουτάρει εύστοχα.  

Περπέρογλου, Άντιτς και Χάινς συνυπήρχαν σε μεγάλο μέρος του δευτέρου δεκαλέπτου. Μπορεί ο πρώτος να μας έδωσε από την αρχή καλάθια με πλάτη, κίνηση που αποτελεί και το φετίχ του Μπαρτζώκα ...με τους άλλους δυο όμως είχαμε σε αρκετά σημεία του ματς θέμα. Στις φάσεις εκείνες που, αφού κινούταν προς το τρίποντο, ο Άντιτς γινόταν αποδέκτης της μπάλας και σούταρε, η ρακέτα έχανε σε ύψος και δημιουργούνταν πρόβλημα με τα επιθετικά ριμπάουντ. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μην μπορούμε να ανανεώσουμε επιθέσεις με την ίδια συχνότητα. Αντιθέτως ικανοποιητική ήταν η συνεισφορά του Μαυροειδή ο οποίος και ριμπάουντ κατέβασε και αποδείχθηκε ιδανικός στο να κάνει την ζωή δύσκολη σε ψηλούς τύπου Λαβρίνοβιτς με το ξυλίκι του. Σεμινάριο έξυπνης άμυνας είχαμε από τον Κάιλ που σκεπτόμενος τα ...κυβικά του προσωπικού του αντιπάλου τον φρόντιζε να βρίσκεται μπροστά του κάθε φορά που οι κοντοί της Ζαλγκίρις πήγαιναν να τον ταϊσουν. Ο Πάουελ να τα βλέπει αυτά! 

Όσο φθάναμε προς το τέλος του ημιχρόνου τόσο χάναμε το πάνω χέρι στα ριμπάουντ. Γεγονός που εξηγείται μιας και απο νωρίς αναγκασθήκαμε να «κάνουμε συντήρηση» στο rotation των ψηλών ελέω φαουλ. Λιγό τα συνεχόμενα λάθη και η αστοχία, λίγο η έλλειψη συγκέντρωσης στην περιφερειακή άμυνα που άφηνε τον Καουκένας μονάχο του ...τσουπ να σου το σερί 7-0 και η μείωση της διαφοράς από τους 11 στους 4. Για να πω την αλήθεια ήθελα να αντιδρούσαμε πριν την λήξη του ημιχρόνου, αλλά οκ το να σε κινηγάει η καλύτερη επίθεση του θεσμού στην έδρα της και να μην σε προλαβαίνει ...μάλλον ενίσχυε την δική μας αξία. 

Με το τέλος του πρώτου ημιχρόνου μπορώ να πω ότι κράτησα δυο πράγματα. Το πρώτο αφορούσε το «δέσιμο» μεταξύ Λο και Γκετσεβίτσιους στο δίδυμο των γκαρντ. Πολύ καλό drive ο ένας, δύναμη στο μακρινό σουτ ο άλλος. Οι δημιουργικές αρετές και η αντίληψη του Λο σε κάνουν να πιστεύεις πως ο Λιθουανός θα πάρει την μπάλα εκεί που πρέπει όπως πρέπει με το που θα βρεθει ο απαιτούμενος χώρος για να το μπουμπουνήσει. Μόνο όταν πας να αθροίσεις τις ...ανασταλτικές τους αρετές και την προσήλωσή τους στην άμυνα τρως μια σχετική ξενέρα. Και κακά τα ψέματα, το μεγαλύτερο(αν όχι όλο) μερίδιο εύθύνης το’χει ο Γκετσεβίτσιους. Είπαμε όμως, στο χέρι του είναι να το βελτιώσει κι αυτό. Το δεύτερο αφορούσε έναν συνειρμό που έκανα βλέποντας την πορεία του σκορ. Θυμήθηκα τον περσινό αγώνα κόντρα στην CSKA στο Σ.Ε.Φ για τους ομίλους του top16. Oι Ρώσοι έδιναν την εντύπωση ότι είχαν τον τρόπο να αυξήσουν την διαφορά όποτε γουστάρανε. Την ίδια ώρα εμείς, προσπαθώντας να επωφεληθούμε και της έδρας μας παλεύαμε να την ψαλιδίσουμε, πότε στους -5 πότε στους -4. Κι όποτε το καταφέρναμε ήμασταν «σκασμένοι» με αποτέλεσμα να δεχόμαστε το σερί των Ρώσων και να έχουμε εν νέου διεύρυνση. Φθάσαμε σε ένα σημείο που λέγαμε «ακόμα και στο -5 και στο -4 να βρίσκεσαι κόντρα σε τέτοια ομάδα δεν μπορείς να ελπίζεις, δεν το λες διαφορά που καλύπτεται». Το βράδυ της Παρασκευής λοιπόν αυτό που είδα ήταν πως ο Ολυμπιακός είχε και με την βούλα γίνει ...«αυτή η ομάδα». Μάλιστα αισθάνομαι πως τα ίδια θα σκέπτονταν και για εμάς οι Λιθουανοί στην ανάπαυλα  «και τι να το κάνουμε που μειώνουμε;». 

Με το πέρας των πρώτων επιθέσεων της επανάληψης έκανα μια διαπίστωση. Δε μπα να λένε πως η Ζαλγκίρις έχει την καλύτερη επίθεση της Εuroleague; Εγώ αυτό που διέκρινα είναι πως έχει και μια ρακέτα του ψώλου. Δυσκίνητα μουλάρια, μονοδιάστατοι και σαπιοκοιλιάδες όλοι τους. Να παρακαλάς τον ύψιστο να δώσει στον Χάινς 5-6 –όχι περισσότερους- επιπλέον πόντους προκειμένου να καταστούν και με τον νόμο ανύπαρκτοι. Το μεγάλο πάρτυ στην επίθεση όμως γίνηκε με την είσοδο του Πάουελ, όταν κανένας από αυτούς δεν μπορούσε να τον ακολουθήσει ψηλά, επιτρέποντάς του έτσι να ξανακάνει την δουλειά του από μέση απόσταση. Για κάποιον λόγο όμως πάρτυ γινόταν και στην δική μας την άμυνα, που ναι μεν είχαμε πολύ δυνατά hedge out, καπάκι είχαμε όμως και κενά στην ρακέτα τα οποία δεν καλύπτονταν σωστά ...με αποτέλεσμα να δεχόμαστε τσάμπα πόντους από το ζωγραφιστό. Παρήγορο ήταν το γεγονός ότι ο Σπανούλης έφθειρε την περιφέρειά τους φορτώνοντας με φάουλ τόσο τον Καουκένας όσο και τον Πόποβιτς. Ένα στιγμιότυπο που συγκράτησα όμως ήταν με τον Πρίντεζη να (ξανα)σουτάρει άστοχα αυτή την φορά σε ελεύθερο τρίποντο, που προέκυψε από double team στον «κοντό» μας που΄χε την μπάλα. Εκεί είναι που θες τον Περπέρογλου Μπαρτζώκα! Για να σου δίνει λύσεις στο μακρινό σουτ όποτε οι υπόλοιποι φοργουορντ σου είναι άστοχοι ...ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΒΑΖΕΙΣ ΝΑ ΠΟΣΤΑΡΕΙ. Ευτυχώς κάποια στιγμή ξεκλέιδωσε ο Παπανικολάου, που εξελίσσεται σε μεγάλο αρχιδαρά στα κρίσιμα. Αντίθετα με εμάς η Ζαλγκίρις έδειξε ψυχραιμία στην κυκλοφορία της μπάλας. Ξύπνησε και ο Πόποβιτς από μακριά, είχαμε και την τεχνική ποινή στον Άντιτς, σε συνδιασμό με το δικό μας νεκρό διάστημα στην επίθεση έσκασε το σερί 7-0 της Ζαλγκίρις που έφερε για πρώτη φορά μπροστά στο σκορ τους Λιθουανούς μετά από 30 λεπτά αγώνα. Κακά τα ψέματα, κάποια στιγμή θα σοβάρευαν και αυτοί στην άμυνα και πακέτο με τα ριμπάουντ που σταματήσαμε να ελέγχουμε η ζημιά θα γινόταν. Στην έδρα τους έπαιζαν, ισχυρό κίνητρο είχαν(θεωρητικά ισχυρότερο ημών) για την καλύτερη επίθεση και μια από τις καλύτερες άμυνες στο θεσμού  επρόκειτο ...δεν τα βάφεις και μαύρα. Το θέμα είναι να μπορείς να αντιδράς...  

Με το που ξεκίνησε το τέταρτο δεκάλεπτο είχα την αίσθηση πως η ομάδα μπήκε με πολύ μεγαλύτερη λύσσα, ακόμα και σε σχέση με το πρώτο. Ο Λο έκοβε, ο Πέρο ο Στρατής(όσο ευστοχεί ο Παπ ας παίζει και με πλάτη) ο Κωστάκης έραβαν με αποτέλεσμα νωρίς-νωρίς να προκύψει ένα επί μέρους σερί 8-2.  Πέραν των οργανωτικών καθηκόντων του όμως ο Λο και κρίσιμα καλάθια πήρε και σημαντικές άμυνες έβγαλε, δηλώνοντας «παρών» και θυμίζοντάς μας πως ίσως να έχουμε περισσότερες λύσεις από όσες νομίζουμε στα κρίσιμα. Η έλλειψη συγκέντρωσης στην άμυνα ευτυχώς έλαβε τέλος, ο Χάινς έκανε την δουλειά του και σταματήσαμε να βλέπουμε εξόφθαλμα miss match τύπου "Περπέρογλου πάνω στον Ξ.Λαβρίνοβιτς". Στο δεύτερο μισό του δεκαλέπτου και όσο βαδίζαμε προς το τέλος ο Ολυμπιακός πήρε καλάθια από όλους! Από τον Παπ, από τον Κάιλ ...τρίποντα από Σπανούλη και Μάντζαρη! Από την ώρα που η Ζαλγκίρις έδωσε το πέμπτο ομαδικό της έπρεπε να πάμε σε διεισδύσεις , προκειμένου να χτίσουμε με άνεση μια διαφορά. Έτσι είτε τα εύκολα drive θα παίρναμε, είτε τον δρόμο για τις βολές και αυτό ακριβώς κάναμε ...μέχρι που η διαφορά ξεπέρασε το διψήφιο και πλέον άρχισε να μας απασχολεί το 19+. Βρεθήκαμε στο +16 και αυτό που χρειαζόμασταν ήταν καθαρές άμυνες και ένα εύστοχο τρίποντο. Εκεί κάποιοι πιθανώς να ζητούσαν από τον προπονητή να ρίξει μέσα σουτέρ(λέγε με Γκετσεβίτσιους) προκειμένου να έλθει το τρίποντο! Με δεδομένες όμως τις αμυντικές αδυναμίες του τελευταίου, την καθαρή άμυνα θα την είχαμε; Άντε και φθάναμε στο +19 ...θα το κρατούσαμε στο διάστημα που Λιθουανός θα ήταν στο παρκέ ή θα σε χτυπούσαν ακριβώς εκεί οι συμπατριώτες του; Προφανώς την απάντηση ...δεν θα την μάθουμε ποτέ!  

Ο ρυθμός, ειδικά προς το τέλος πήγε εκεί ακριβώς τον θέλουμε  ...και παρότι θεωρώ πως δεν βρισκόμαστε στο τοπ της φόρμας μας, η απάντηση στο αν ανταποκριθήκαμε είναι περιττή. Το κρίσιμα τεστ τόσο για την ομάδα όσο και για τον προπονητή θα έλθουν στην συνέχεια, στην επόμενη φάση ομίλων που οι απαιτήσεις θα’ναι ακόμα μεγαλύτερες. Προς το παρόν πρέπει να αναγνωρίσουμε στον Μπαρτζώκα ότι κατάφερε να μας βγάλει όχι μόνο αλώβητους αλλά και πιο δυνατούς από την ... «κρίση του φθινοπώρου» στηριζόμενος σε αυτά που η ομάδα είχε μαθεί να αποδίδει εξαιρετικά από πέρσι. Ας μην επαναπαυόμαστε όμως γιατί η ανηφόρα ...είναι μπροστά μας.  

Αν βάσει της τωρινής μας εικόνας μας επιτρέπεται να κάνουμε κάπου σχέδια, για να δικαιολογήσουμε και τον τίτλο είναι σίγουρα στο Πρωτάθλημα Ελλάδος. Περιοριζόμενος στα αμιγώς αγωνιστικά, αν πρέπει να επισημάνω έναν τομέα στον οποίο υστερούσαμε σε σχέση με τον βάζελο όταν βγαίναμε δεύτεροι και καταϊδρωμένοι, πρέπει αναπόφευκτα να μιλήσω για την εικόνα των παικτών μας στα κρίσιμα! Φέτος αυτό δείχνει να έχει έλθει τούμπα ..και βρισκόμαστε ακόμα στον Δεκέμβριο. Ξεκινήσαμε με μια ομάδα χτισμένη γύρω από τον Σπανούλη και σιγά-σιγά ξεχώρισε από αυτό το σύνολο κι ο Χάινς. Μετά το παιχνίδι της Παρασκευής έσκασε κι ένας ακόμα παίκτης που δείχνει πως γουστάρει τα δύσκολα και πως έχει τα απαιτούμενα άντερα όταν η μπάλα καίει ...και λέγεται Κώστας Παπανικολάου. Μόνο τα τρίποντα που πήρε να δει κανείς, καταλαβαίνει πως τα συγκεκριμένα καλάθια δεν είναι μόνο "προϊόντα ευστοχίας" ...αλλά κρύου αίματος και σωστής ψυχολογίας. Χρόνος για να δούμε στο πρόσωπο  του Λο μια ακόμα αξιόπιστη λύση στην περιφέρεια ...ασφαλώς και υπάρχει! Όσο περνούν οι μέρες και οι μήνες τόσο περισσότερο η περσινή άγνοια κινδύνου θα μετατρέπεται σε ειδικό βάρος και αξιοπιστία για την ομάδα. Έχουμε δηλαδή τρεις παίκτες σίγουρους για τα κρίσιμα(αν αυτά προκύψουν) την ώρα που ο Παναθηναϊκός έχει τον εξής έναν ...και αυτόν σε παρατεταμένη ύφεση! Εξ’ου και ο τίτλος! Γιατί στους φετινούς τελικούς έχουμε όλα τα φόντα να κερδίσουμε αυτό που μας αξίζει 3-0 ΜΕ SWEEP ΚΑΙ ΣΠΑΣΙΜΟ ΤΗΣ ΕΔΡΑΣ ΤΟΥΣ ...ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ! Και μην νομίζετε πως μιλάμε για κάτι μακρινό βαζελάκια, νεράκι κυλάει ο χρόνος! Σαν χθες μου φαίνεται που’χαμε καλοκαιράκι και λιαζόμανε στα νησσσά και τοποθετούμουν επί των μεταγραφών σας...
http://www.redsagainsthemachine.gr/articles/120725/metagrafes-oysias και πείτε μου εσείς ρε ζελέδες, με όση μπέσα σας έχει απομείνει ΓΙΝΗΚΑΝΕ ΟΠΩΣ ΣΑΣ ΤΑ’ΠΑ; 

Κλείνοντας θέλω να σταθώ σε κάτι το οποίο διάβασα στην ιστοσελίδα eurohoops.net και συγκεκριμένα στο μπλογκ του Νίκου Βαρλά προ δεκαημέρου και ομολογώ μου φάνηκε κάπως. Σας το παραθέτω αυτούσιο! Τώρα μάλιστα που περάσαμε κι από μια μπασκετική έδρα με ατμόσφαιρα νομίζω πως είναι άκρως επίκαιρο... 

Περί κόσμου…
"Μπράβο σε όσους βρέθηκαν στο ΣΕΦ. Για ένα και κύριο λόγο. Για την ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ τους στο αρχικό 0-4. Και το έντονο χειροκρότημα. Εκεί τελείωσε το παιχνίδι! Έγραψα πως έχει 8 χιλιάδες κόσμο. Ψέματα έγραψα… Δεν θέλω να διαχωρίζω τον κόσμο και τους ολυμπιακούς από τους ολυμπιακούς. Άλλωστε, για μένα δεν υπάρχει «ολυμπιακόμετρο».Θέλω να είμαι σωστός δημοσιογράφος. Παράλληλα γεννήθηκα (ευχαριστώ μπαμπάκα) και θα πεθάνω Ολυμπιακός. Όχι Ολυμπιακάρας. Έχει διαφορά… Υπάρχει κάποιος λόγος που έχει τόσο λίγο κόσμο η πλευρά των συνδέσμων; Δεν αξίζει αυτή η ομάδα μαζική στήριξη και παλμό όπως αυτόν που έχει το Καραϊσκάκης στο πέταλο; Είναι ακριβό το εισιτήριο; Τι αμαρτίες πληρώνουν αυτά τα παιδιά και δεν έχουν δικαίωμα να ζήσουν την ατμόσφαιρα που αξίζουν; Μια χαρά είναι κι έτσι τα πράγματα στο ΣΕΦ. Σκεφτείτε, όμως, αυτούς τους 5+ χιλιάδες και ένα πέταλο με 2-3 χιλιάδες ακόμα να «βράζει»! Θα ήταν η καλύτερη έδρα στην Ευρώπη ρε γαμώτο!"  http://www.eurohoops.net/el/2012/11/one-on-one-el/13593 

ΕΡΏΤΗΣΗ: Εγώ και τόσοι άλλοι που συνηθίζουμε να τραβιόμαστε στο γήπεδο οργανωμένα αλλά σε παιχνίδια σαν τα χθεσινό βγάλαμε τα εισιτηριάκια μας από τα εκδοτήρια και δεν βγάλαμε συνδεσμιακό διαρκείας στο μπάσκετ τι αμαρτίες πληρώνουμε; Οι συνδεσμίτες από επαρχεία (από Γρεβενά από Αργολίδα, από Φθιώτιδα και αλλού) που τραβήχτηκαν (και)στο συγκεκριμένο παιχνίδι τι αμαρτίες πληρώνουν; Θα συμφωνήσω και εγώ ότι δεν πρέπει να «κατηγοριοποιούμε» τους οπαδούς. Θες να συζητήσουμε για την μειωμένη προσέλευση στο ΣΕΦ; Να το κάνουμε! Θες να πούμε πως ο κόσμος, συμπεριλαμβανομένων και των οργανωμένοων, δεν πηγαίνει όπως θα έπρεπε; Να το πούμε!  Άλλα όχι να λέμε πως επειδή είναι άδειο το πέταλο δεν πατάνε οι οργανωμένοι.  Όχι να λέμε πως το ΣΕΦ αδειάζει μόνο από την απουσία των συνδεσμιτών. Τα πανιά δηλαδή σε κάθε παιχνίδι πως προκύπτουν; Η φωνή ...έστω κι αυτή η «περιορισμένη»;  Η απάντηση στην ερώτησή σου είναι απλή : Ο ΛΟΓΟΣ  ΠΟΥ ΟΙ  ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΙ ΔΕΝ ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΤΟ ΠΕΤΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΙ ΟΙ «ΑΝΟΡΓΑΝΩΤΟΙ» ΔΙΑΤΗΡΟΥΝ ΑΡΚΕΤΑ ΑΔΕΙΕΣ ΤΙΣ ΕΥΘΕΙΕΣ. Αν πηγαίναμε στο πέταλο τότε η εικόνα από πάνω, από κάτω κι απέναντι από’κει που κάθεσαι(που πρόβαλλεται και τηλεοπτικά) θα’ταν πολύ πιο άδεια! Επαναλαμβάνω αυτό δεν αποτελεί σε καμιά περίπτωση δικαιολογία για την εικόνα του ΣΕΦ, δεν γίνεται όμως ΠΑΝΤΟΤΕ το μάρμαρο να το πληρώνουν οι οργανωμένοι.   

Τι εννοώ με αυτό: Δεν μπορεί είτε βρίσκομαι Ελλάδα είτε όχι να πληρώνω διαρκείας στο ποδόσφαιρο(και φέτος που έλεγα ότι δεν θα βγάλω), διαρκείας στον ερασιτέχνη ...και όποτε δεν βγάζω διαρκείας και στο μπάσκετ να καταλήγω να μπαίνω μέσα από τα εισιτήρια που κόβω ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΑΚΟΥΩ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΑΠΑΚΙ. Κι είμαστε πολλοί αυτοί που ξηγιόμαστε έτσι. Όταν τιμωρήθηκε η έδρα στο πρώτο μισό του 10-11 μετά τις ομορφιές του τρίτου και τέταρτου τελικού έφταιγαν οι οργανωμένοι. Όταν οι Αγγελόπουλοι αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το καλοκαίρι του ’11 έφταιγαν πάλι οι οργανωμένοι που δήθεν τους αμφιβητούσαν . Τώρα που η ομάδα επέστρεψε στην κορυφή για τα άδεια καθίσματα του ΣΕΦ φταίνε ξανά μανά οι οργανωμένοι.  Όταν ορισμένα ΠΑΤΣΑΒΟΥΡΙΑ γιουχάρουν στην μπάλα παρακαλώντας να ισοφαρισθούμε...  http://www.redsagainsthemachine.gr/articles/121009/gia-poso-thaloyzomaste-ayta-poy-korodeyame-re  μερίδα του τύπου αλλά και του αγνού κόσμου( χα χα χα) τους δικαιολογεί και τους επικροτεί επειδή λέει έχουνε κρίση και δεν είναι επιδοτούμενοι στρατοί σαν εκείνους στα πέταλα απ'τους συνδέσμους που χαλάνε την πιάτσα και ρίχνουν το επίπεδο. Αναρωτιέμαι μήπως οι οργανωμένοι φταίνε και για το Μεσανατολικό! Το να αναπαράγουμε τώρα που'μαστε στα high μας τα επιχειρήματα των παιδιών με τα διαρκείας στην φυσούνας βοηθάει σε τίποτα; Και ναι καλό θα είναι να δούμε και τις τιμές των εισιτηρίων.

Από την άλλη δεν είδα κανέναν δημοσιογράφο να διερωτάται «ΠΟΣΟΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΠΑΙΤΗΤΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΕ ΤΟ ΘΕΑΜΑ ΣΤΗΝ ΜΠΑΛΑ ΚΑΙ ΓΙΟΥΧΑΡΑΝΕ ΠΑΝΕ ΣΤΟ ΣΕΦ ΤΩΡΑ ΠΟΥ Η ΟΜΑΔΑ ΓΑΜΕΙ ΚΑΙ ΔΕΡΝΕΙ; ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΤΟΥΣ ΦΤΑΙΕΙ Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΛΘΕ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΑΝ;»  Το Σ.Ε.Φ πρέπει να γεμίσει ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ  ΜΑΣ και τα περί συνδέσμων και ...χιαστών είναι μόνο για εσωτερική κατανάλωση! Μην μελετάμε λοιπόν τόσο πολύ την εικόνα του Σ.Ε.Φ χωρίς τους συνδέσμους, γιατί δεν πρέπει σε καμια των περιπτώσεων να την ζήσουμε τώρα που το τμήμα διανύει την καλύτερή του φάση μετά από χρόνια. Δεν νομίζω να ξέχασθηκε τόσο γρήγορα η σεζόν 2004-05 και ορισμένα από τα παιχνίδια της Euroleague τότε. Δεν πιστεύω να ξεχάσθηκε η εικόνα του Σ.Ε.Φ στον αγώνα κόντρα στην Κλινάμιο με τις 6.500 χιλ. κόσμου .....μέχρι τις 21:35 οπότε και σηκωθήκαμε να φύγουμε για να δούμε το ποδόσφαιρο κόντρα στην Μονακό. Θυμάσαι πόσοι μείνατε μέσα τότε; Καλώς ή κακώς ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΙ Σ.Ε.Φ ΧΩΡΙΣ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ...και καταλαβαίνεις ότι πολύ απέχει από αυτό που είδες στον αγώνα με την Εφές! 

ΠΡΕΠΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ ΚΑΙ ΣΤΟ Σ.Ε.Φ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΕΙΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥ ΡΕΝΤΗ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΟΣΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΓΙΝΕΤΑΙ, ΑΣΧΕΤΩΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΙΟΥ ΠΟΥ ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ, ΑΣΧΕΤΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΝΔΡΟΜΗΣ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΣΕ ΕΝΑΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟ 

Να σημειώσω πως δεν είναι η πρώτη φορά που μέσα από το μπλογκ μου γίνεται ονομαστική αναφορά σε δημοσιογράφο ...συγκεκριμένα είναι η δεύτερη(καλό ε;).  Ωστόσο για να είμαι δίκαιος οφείλω να πω ότι κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Το μόνο που μπορεί να επισημανθεί επί των όσων είδατε παραπάνω, είναι μια ατυχής διατύπωση στην καλύτερη περίπτωση ή μια στρεβλή αντίληψη/παρεξήγηση της κατάστασης στην χειρότερη. Τίποτα από τα παραπάνω δεν θέλω να εκληφθεί ως μομφή, μιας και ούτε δόλο χρεώνω ούτε και κανενός είδους εσκεμμένη ενέργεια. Άλλο να προκύψει μια απλή αστοχία και άλλο να λες κάτι θέλοντας να κάνεις κακό και κοιτώντας κοντόφθαλμα το δικό σου κέρδος. Να’μαστε ξηγημένοι μάγκες! Μάλιστα για να το πάω και παραπέρα, όσο κι αν διαφωνεί κανείς με τους όρους του παιχνιδιού στο συγκεκριμένο συνάφι, δεν γίνεται να μην παρατηρηθούν κάποιες ποιοτικές διαφορές από επαγγελματία σε επαγγελματία. Γύρω στα περσινά Χριστούγεννα επί παραδείγματι, είχα διαβάσει με διαφορά φάσεως απ’ τον συγκεκριμένο δημοσιογράφο για την συμφωνία Ολυμπιακού – Τζώρτζ Χιλ. Συμφωνία που έσπευσε να επιβεβαιώσει ΚΑΙ Ο ΙΒΚΟΒΙΤΣ παρότι μεταγραφή δεν έγινε. Respect! Θυμάμαι απ'την άλλη και το καλοκαίρι του 2010 ώρες πριν το κλείσιμο των μεταγραφών, όταν διακεκριμένος πορνοσυντάκτης με κ@%&#σπυρα έγραψε «ΣΤΟΓΙΑΚΟΒΙΤΣ Ή ΝΟΤΣΙΟΝΙ Ή ΣΑΒΑΝΟΒΙΤΣ Ή ΣΚΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟ 4». Στη μπούτσα μου λουλούδια και γύρω-γύρω μέλισσες σα να λέμε! Η συνέχεια γνωστή ...ΓΕΛΟΥΣΑΝ ΩΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΣΙΜΕΝΤΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΤΟΥ ’11! Ακόμα κι ο «παππούς» είχε κάνει δεύτερο συκώτι απ’τα γέλια. Δεν μπαίνουν όλοι συνεπώς στο ίδιο τσουβάλι ούτε ασφαλώς η "παρέμβασή" μου έχει τέτοιο σκοπό.

DRAZA