ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΒΑΛΤΕ ΜΕΣΑ ΤΟΝ ΚΑΦΦΕ...
Γράφτηκε απο Anonymous στις 13:04 | 13-12-2012
...να βάλουμε τη ζάχαρη να φτιάξουμε φραπέ. 13 Δεκεμβρίου 1992 και ο Θρύλος που αρχίζει να στέκεται στα πόδια του αντιμετωπίζει το καφενείο του Παναθηναικού. Κυριολεκτικά καφενείο. Από τη μία η παρουσία του παίκτη Γιώργου Καφφέ στον ποδοσφαιρικό Παναθηναικό, από την άλλη η ύπαρξη χορηγού NESCAFE στο ΤΑΚ Παναθηναικός τότε, βάλτε και τον προπονητή τους τον Παβλίσεβιτς, τι άλλο έμενε για να τους πεις δηλαδή ''Καφέ OLE''? Τους είχαμε ρίξει μια φάπα λίγους μήνες πριν στο Κύπελλο -εκεί που κάτι λέγανε για κάτι ούλα ενός Κουκούλα, δεν ξέρω, δεν καταλάβαινα και πολλά-, έχουνε βγει μπροστά οι Νταιφάς-Κόκκαλης και πληρώνουν τις δόσεις των χρεών του Κοσκωτά -που τόλμησε να αγοράσει κάτι συγγενείς των βάζελων, αμάρτημα θανάσιμο-, πριν ρυθμιστούν μια κι έξω το καλοκαίρι του 1993, έχουμε αποκλείσει τη Μονακό, ο κόσμος μας έχει αρχίσει να ανασαίνει και να βλέπει φως στην άκρη του τούνελ, υπάρχει ευφορία και αδημονία στις τάξεις των οπαδών μας για νέες επιτυχίες παντού, τι μένει? Να σπάσουμε την παράδοση στα εντός έδρας με το βάζελο, μπας και κυνηγήσουμε την ΑΕΚ, που κερδάει με βουτιές του Μανωλά όποταν τα βρίσκει σκούρα. Να το γκερδάς εκτός το βάζελο και να ζορίζεσαι στο Μπειραιά, ήταν από τα άγραφα. Όλη την εβδομάδα ο Μπλαχίν έχει στην απ'έξω τον Προτάσοφ στις προπονήσεις, αλλά τελευταία στιγμή τονε πετάει μέσα και με κεφαλιά-ψαράκι γαυράκι μπροστά στην 7, καρφώνει το Μπααθηναικό, για να επιβεβαιωθεί το σκαρωθέν στα σκαλάκια του ΟΑΚΑ για το Γιόχαν Κρόιφ του '71, που βρήκε μιμητή ΣΤΟ '91. Ένα και να καίει, σε ματς που ήταν για 5 και 6. Μέχρι και ο Όσιμ, που ήταν και είναι πολύ σοβαρός άνθρωπος, παραδέχτηκε μετά πως ''καλύτερα που χάσαμε''. Αν έβλεπε ότι το μπαίρνει να πει και τίποτις παραπάνω, θα αμολούσε το ''πάλι καλά που γλυτώσαμε μόνο με ένα''. Τη νίκη την κουτσοπανηγύρισε μέχρι και ο κυρ-Θόδωρας, που το ευαίσθητο σημείο του ήταν ο βάζελος μια ζωή και όποτε τονε κέρδαγε, τρελαινόταν και ξεχνούσε και τις εμμονές του και τα όλα του. Για μια δυο μέρες βέβαια, αφού μετά που συνέχισε ο Μπλαχίν να μην βγαίνει στο τηλέφωνο, ξαναρχίσαμε το πριόνισμα. Άρτι αφιχθείς τότε και στο ΦΩΣ εκ ''Φιλάθλου'' ο Νικολακόπουλος, με πολλή όρεξη για τέτοιου είδους αποστολές, καταλαβαίνετε τι γινότανε. Ο καπετάνιος -ουστ- τσαντίζεται από την σβουρηχτή σφαλιάρα και την επόμενη μέρα χαλάει τη σίγουρη μεταγραφή του Γεωργιάδη του Χαραλάμπους από την Δράμα στην ΑΕΚ. Μια χαρά βέβαια την έβγαλε, αφού είχε βάλει τις φυλλάδες να γράφουν για Τουρσουνίδη από τη ΔΕΚΟ του Βορρά. Ο Τουρσουνίδης όμως είχε άλλον πρόεδρο από πίσω και για να τον έπαιρνε ο ''καπετάνιος'', έπρεπε να τα στάξει χοντρά. Ο Τουρσουνίδης εν μια νυκτί έγινε ΓΧ, οι εγγυήσεις της Δράμας προς την ΑΕΚ ξεχάστηκαν και όλο το λούκι το έφαγε ο Τσιτσέας. Πανικόβλητος έτρεχε ο γνωστός τυρέμπορας από το παράρτημα της Δράμας να πείσει το Γ.Χ. να υπογράψει στην ομάδα του αφεντικού του, λίγες μέρες πριν τελειώσουν οι μεταγραφές. Στην ιστορία μείνανε οι δηλώσεις του 20άχρονου τότε παίκτου, που ούτε λίγο ούτε πολύ δήλωσε ''εγώ τι να πω ρε παιδιά, όπου με στείλανε πήγα'', όπως και του τυροβαρελά, που είπε ότι και με λιγότερα θα τον έδωνε στο βάζελο, που του έδωκε στο τζαμπέ τον Καλπάκη. Είπαμε, ''μόνο γαύροι μιλάνε για βαρδινογιαννισμό μετά από αυτά που έκανε ο Κόκκαλης''. Αν εμφορείσαι από την ''κρυστάλλινη παναθηναική ηθική'', θα συγκρίνεις ό,τι θες για να καταλήξεις εκεί που θες. Ας μην λέμε πολλά. Ας μιλήσουν οι ειδικοί.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΑ ΝΕΑ 14-12-1992
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΑ ΝΕΑ 15-12-1992
Πώς τονε φάγαμε πάντως τον Μπλαχίν για να πάμε στον κορνεδάνθρωπο τον αγαπητικό του ΦΩΤΟΣ, ακόμη να το συλλάβω, 20 χρόνια γεμάτα γεμάτα ύστερο...
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Σχόλια
Παιδια μπορει να μου εξηγησει κανεις γιατι διωξαμε τον Ολεγκ Μπλαχιν; Ειμασταν <μεσα> στο κυπελλο οπου και πηγαμε τελικο τοτε, σπασαμε την παραδοση στην τουμπα το περασμενο ετος και θα το καναμε και στο κυπελλο αλλα μας ακυρωσε κανονικο γκολ στο 90', κερδισαμε και παο και αεκ στο Καραϊσκακη το 1992-93 (μετα και 2-3 στο οακα τον βαζελο), βαθμολογικα ειμασταν κοντα στην πρωτη αεκ, και στην Ευρωπη γραψαμε ιστορια βγαζωντας εξω Τσερνομορετς ενω χασαμε εντος, εξω νικησαμε 0-3 εμφατικα και τη Μονακο του Βεγκερ παλι με διπλο εξω. Ηταν η πρωτη μας προκριση στους 8 οποιασδηποτε Ευρωπαϊκης διοργανωσης. Αρα μια χαρα πηγαιναμε τηρουμενων των αναλογιων τοτε. Και ηταν η πρωτη μας νικη εντος εδρας με το βαζελο στα πετρινα στο πρωταθλημα και η μοναδικη συναμα, μαζι με το 2-1 στο κυπελλο το 89-90 σε 12 αγωνες. Δε θα ξεχασω ενα πρωτοσελιδο του Φωτος μετα το 0-0 με Μονακο στο ναο που κατηγορουσε τον Μπλαχιν, αν θυμαμαι καλα εγραφε, <στους 8 της Ευρωπης παρα τα λαθη Μπλαχιν> κατι τετοιο.
Το πρωτοσέλιδο του ΦΩΤΟΣ που ψάχνεις είναι αυτό. Δυστυχώς. Για το ΦΩΣ δυστυχώς, όχι για εμάς.
http://www.redsagainsthemachine.gr/sites/default/files/article_images/20...
Από εκεί και πέρα, ο Μπλαχίν ήταν ένας μέτριος προπονητής, προς το κακό. Στα εντός έδρας παιχνίδια της, η ομάδα κέρδιζε εύκολα τους περισσότερους αντιπάλους της. Στα εκτός έδρας παιχνίδια της, έκανες τον σταυρό σου. 2 γεμάτες χρονιές έκατσε σε εμάς και δεν πήρε πρωτάθλημα. Το 1990-91, στα άδυτα του σαλιαρελισμού, ο Μπλαχίν έκανε λάθη, αλλά η ομάδα που έφτιαξε πάλευε κόντρα σε όλους κι αν δεν μας στήνανε με το δακρυγόνο στα Φιλαδέλφεια και την μπούκα με τον Αθηναϊκό, όπου ακολούθησε τιμωρία-εξόντωση, θα είχαμε πάρει την κούπα. Την επόμενη χρονιά, κυνηγήσαμε μέχρι τέλους το πρωτάθλημα, παρά τα πουστριλίκια του Ανάργυρου μέχρι να ξεκουμπιστεί το Γενάρη του 1992, με τους παίκτες μας απλήρωτους και τα χρέη να μας πνίγουν. Από το καλοκαίρι του 1992 και μετά, ο Μπλαχίν είχε καλές συνθήκες για να δουλέψει όπως ήθελε. Παρουσίασε λοιπόν μία ομάδα που πέτυχε τη μεγαλύτερη διάκριση της ως τότε ευρωπαϊκής ιστορίας της, αλλά στο πρωτάθλημα υπήρχε πρόβλημα. Ο Νταϊφάς που ήταν πρόεδρός μας την περίοδο 1992-93, δεν φημιζόταν για την υπομονή του με τους προπονητές. Έτσι, μετά από μία απαράδεκτη ισοπαλία με τον Εδεσσαϊκό στο Καραϊσκάκη τον Ιανουάριο του 1993 κι ενώ ο Ολυμπιακός είχε μείνει τρίτος, 3 πόντους πίσω από την πρώτη ΑΕΚ, ο Νταϊφάς απέλυσε τον Μπλαχίν. Από τη Θύρα 7 μετά το τέλος του ματς ακουγόταν το ''Θρύλε γαμήσου μια ζωή μαζί σου'',
http://www.redsagainsthemachine.gr/articles/130125/san-simera-thryle-gam...
Και αυτος ο κορνεδανθρωπος ποιος ειναι;
''Κορνεδάνθρωπος'' είναι ο προπονητής Αντώνης Γεωργιάδης, που έφαγε τους περιβόητους κορνέδες, όπως λένε και ξαναλένε οι δημοσιογράφοι των άλλων ομάδων ειρωνικά, ''έρχονται κορνέδες στου Ρέντη'', έπειτα από κάποιο αποτέλεσμα που πιστεύουν ότι θα στραβώσει π.χ. στην Ευρώπη για τον Θρύλο. Μετά την απόλυση Μπλαχίν το Γενάρη του 1993, πήραμε προπονητή τον Αντώνη Γεωργιάδη. Η Θύρα 7 δεν τον άφησε να μείνει στον Ολυμπιακό περισσότερες από 4 μέρες. Του πέταξε κορνέδες στου Ρέντη, έπεσαν και κάποιες μπούφλες και ο Γεωργιάδης αναγκάστηκε να ξεκουμπιστεί.
http://i.imgur.com/9qrRZsj.png
Ο λόγος τώρα που έφαγε τους κορνέδες ο Γεωργιάδης, είναι το ότι ήταν προπονητής στον Ολυμπιακό στον περιβόητο τελικό Κυπέλλου του 1986 στο ΟΑΚΑ, που χάσαμε 4-0 από το βάζελο. Είναι μία από τις χειρότερες και πιο ντροπιαστικές στιγμές της ιστορίας μας, όχι φυσικά για την ήττα, αλλά για το πώς ήρθε αυτή η ήττα. Τις λεπτομέρειες θα τις πούμε κάποια στιγμή στο μέλλον, στην σχετική ανάρτηση που θα κάνουμε, η οποία όμως θα αργήσει να γίνει. Ο Αντώνης Γεωργιάδης είναι ο αγαπημένος προπονητής του ΦΩΤΟΣ. Πολύ συχνά μιλούσε στο ΦΩΣ για τεχνικά θέματα. Ο Νταϊφάς είχε πολύ καλές σχέσεις με το ΦΩΣ και η πρόσληψη Γεωργιάδη στη θέση Μπλαχίν, τον οποίο Μπλαχίν πολεμούσε ανοιχτά το ΦΩΣ, ερμηνεύτηκε από μέλη της Θύρας 7 ως μία ακόμη προσπάθεια από το ΦΩΣ να ελέγξει τα πράγματα του Ολυμπιακού.
Καταρχας σε ευχαριστω παρα πολυ φιλτατε Σαββα για τις αναλυτικες απαντησεις σου σε εμενα τον γαυρο που γεννηθηκα σε αλλο κρατος την Κυπρο (δε λεω εθνος, λεω κρατος) το 1996 και αυτα δεν τα εζησα ουτε καν ως νηπιο. Δοξαζω την τυχη μου που απο την 1η Ιουλιου 1996 που γεννηθηκα εχω δει 16 πρωταθληματα (7 σερι, 5 σερι, 4 σερι), 7 κυπελλα, 1 Σουπερ Καπ σε 18 χρονια. Κυριως για αυτο το 16/18 νιωθω ευλογημενος.
Τελος παντων μη βγω εξω απο το θεμα, το περασε ο νους μου οτι ηταν για τον επομενο προπονητη μας που αναφεροσουν με το χαρακτηρισμο αυτο. Αλλα αυτος αντεξε 4 μερες, ο Αλεφας που εκανε 3 ωρες στο Φωστηρα τι να πει χαχαχα
Δεν μπορω παντως, κοιτωντας την πορεια της ομαδας μας καθε σεζον των πετρινων, δεν εχω δει καποιον καλυτερο προπονητη. Ουτε φυσικα τον Αλεφαντο γιατι ενω το 03-04 τα πηγε μια χαρα, το 94-95 μονο αυτο δεν εκανε. Μονο εχοντας δει στιγμιοτυπα απο τα ματς μας εκεινα τα χρονια και χωρις να ειμαι ο καταλληλος να πει την αποψη του για αυτο το θεμα, θεωρω οτι ο Μπλαχιν ηταν ο καλυτερος τουλαχιστον απο οσους ειχαμε τοτε, μετα Μπαγιεβιτς-Λεμονης και οι τωρινοι Βαλβερδε-Ζαρντιμ-Μιτσελ. Μια και πηγα στις σημερινες εποχες, θεωρω οτι ο Μιτσελ πρεπει να στηριχθει και να παραμεινει ως το καλοκαιρι, αμα παρει πρωταθλημα και κυπελλο τοτε να ανανεωσει αλλιως... βλεπουμε! Για την ωρα Μιτσελ εχουμε, Μιτσελ θα στηριζουμε και σε οποιον αρεσει!
18 χρονών είσαι ρε θηρίο; Πω ρε πούστη, παππούς νιώθω τώρα. Στα καλύτερα είσαι, η καλύτερη ηλικία και η καλύτερη περίοδος στην ιστορία του Ολυμπιακού σε όλα τα σπορ, την οποία ζεις από κοντά. Ευλογημένος.
Στα πέτρινα χρόνια, από τον Ιούνιο του 1987 μέχρι το Μάιο του 1996, προπονητές μας ήταν οι
Αλκέτας Παναγούλιας
Παύλος Γρηγοριάδης
Τάις Λίμπρεχτς
Γιάτσεκ Γκμοχ
Γιάννης Γούναρης
Μίλτος Παπαποστόλου
Ίμρε Κόμορα
Όλεγκ Μπλαχίν
Αντώνης Γεωργιάδης
Λιούμπομιρ Πέτροβιτς
Κώστας Πολυχρονίου
Νίκος Αλέφαντος
Νίκος Γιούτσος
Σταύρος Διαμαντόπουλος
Τάκης Περσίας
Για'μένα, μακράν του δεύτερου καλύτερος προπονητής από τους παραπάνω ήταν ο Γκμοχ. Δεύτερος ο Λίμπρεχτς. τρίτος ο Μπλαχίν και τέταρτος ο Αλκέτας Παναγούλιας. Οι υπόλοιποι είτε ήταν υπηρεσιακοί-''δικά μας παιδιά'', είτε ανήκουν στην σφαίρα του μύθου.
Ναι φιλτατε, 18 και τον Ιουλη θα γινω 19...
Εδω σε ενα απο τα σχολια κανω μια αφηγηση απο την παιδικη μου ηλικια σχετικα με το παιχνιδι με το Αιγαλεω το 06-07
http://redsagainsthemachine.gr/articles/131210/san-simera-10-dekembrioy#...
Στον Παναγουλια καταλογιζω την ερασιτεχνικη προετοιμασια το καλοκαιρι του 1987 με τα τουρνουα στην Αμερικη που οδηγησαν μαζι με αλλα πραγματα στην τραγικη πορεια της σεζον 87-88 με εξαιρεση το κυπελλο και το Σουπερ Καπ της προηγουμενης σεζον που πηραμε το Σεπτεμβρη τοτε.
Για τον Γκμοχ δε διαφωνω απλως με χαλαει οτι ειχε και πρασινο παρελθον, θυμαμαι ομως τα καλα του λογια το 2005 στο παιχνιδι με τη Νιουκαστλ που χασαμε 1-3 για τον κοσμο μας, σε ενα πασιγνωστο βιντεο πια, οτι μπορουσαμε με ετσι κοσμο να κερδισουμε και με 9...
Τελος παντων, για εμενα τα πετρινα χωριζονται σε 2 κατηγοριες, απο το 87-88 ως το 91-92 που ηταν οντως πετρινα απο καθε αποψη, και απο 92-93 ως 95-96 επι Κοκκαλαρα οπου τα πραγματα αρχισαν να μπαινουν σε μια σειρα και τα αποτελεσματα ηταν φυσικο να ερθουν. Τα χρεη ξοφληθηκαν, προπονητης ηρθε, ο Ντουσαν, παιχτες ηρθαν καθως βρηκαμε παλι την αξιοπιστια μας σαν συλλογος που ειχαμε χασει λοφω των οφειλων Κοσκωτα-Σαλιαρελη, ο κοσμος στηριξε τη διοικηση Κοκκαλη... ε ηταν φυσικο απο το 96-97 και μετα να αρχισει ο εφιαλτης τους.
Οσο για εμενα απο το 2005 ασχολουμαι με τον Ολυμπιακο, τα πρωτα πεντε ματς που ειδα το 04-05 ηταν τα ακολουθα
0-1 με αεκ κυπελλο, 2-1 με αεκ στην παραταση παλι κυπελλο, 3-0 με πανιωνιο και πανηγυρια στο τελος για το 0-0 στο παο-αεκ, 3-0 με αρη τελικος κυπελλου, 0-1 με ηρακλη και πρωταθλημα μεσα στη Θεσσαλονικη!
Εντομεταξυ μετα την ηττα τοτε στη Λεωφορο με 1-0 ειχα πει οτι ειπε και ο Σαββας, (ο Θεωδοριδης οχι εσυ :P), οτι δηλαδη με 5/5 θα το παρουμε εστω και με ενα βαθμο διαφορα! Οπως και εγινε! Το πιο γλυκο απο τα 33 και ετυχε να ειναι το πρωτο που ειδα απο την τηλεοραση!
Mπράβο Νίκο. Όποτε έρθεις Πειραιά, για κάποιο ματς του Ολυμπιακού σε ποδόσφαιρο ή μπάσκετ, άσε ένα μήνυμα στην επικοινωνία του site για να τα πούμε κι από κοντά, αν θες βέβαια.
Πω πω τι θυμησες τώρα.
Παιχταράδες μέσα, ομαδάρα, προπονητάρα στον πάγκο, παλιο Καραϊσκάκη να ξεχειλίζει απο κόσμο που γίνονταν ενα με την ομάδα.
Η κεφαλια του Ολέγκ απίστευτη, κανονική εκτέλεση. Δειγμα της τεράστιας κλάσης τοτε.
Για να μην ξεχνιομαστε, εκείνη την εποχή, ειχαμε σεντερ φορ τον καλύετρο ΕΥΡΩΠΑΙΟ επιθετικό, μετά τον μεγάλο Μαρκο.
Δειγμα της τεράστιας κλάσης, όχι "τοτε",αλλα ΤΟΥ.
Μπερδεύτηκα ο ποιητής.
Η αλήθεια είναι ότι δεν είχε τη μεγάλη κλάση ενός Βασίλη Δημητριάδη ή ενός Μιχάλη Ιορδανίδη, αλλά καλός ήτο και ο Όλεγκ (χρονία ανάγνωση αντικειμενικών εφημερίδων).