Ιανουάριος του 1989 και στα πλαίσια της 15ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος της σεζόν 1988-89, ο Ολυμπιακός, τυπικά γηπεδούχος, αντιμετωπίζει στην Πάτρα τη Λάρισα. Ήμασταν τιμωρημένοι μετά τα επεισόδια στο ΟΑΚΑ, στο ματς Κυπέλλου με τον ΟΦΗ, όπου στο άκυρο μια ολόκληρη διμοιρία μπάτσων άρχισε να κοπανάει ΕΝΑΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑΝ οπαδό, με αποτέλεσμα να γνωρίσουν τις χαρές του έρωτα από την πίσω πόρτα, δίχως να το θέλουμε, αυτοί και οι συνάδελφοί τους. Η προκλητική στάση των ΜΑΤατζήδων, που δεν μας άφηναν να κάψουμε με την ησυχία μας το Στάδιο, για να ξεσπάσουμε για τον αποκλεισμό από το παράρτημα, είχε εξοργίσει εκείνη τη μέρα όλους τους οπαδούς της ομάδας μας και τα επεισόδια θεωρήθηκαν ''πρωτοφανή'', ενώ ήταν αναμενόμενο πως οι μπάτσοι θα ψαχτούν για ανταπόδοση με την πρώτη ευκαιρία. Ως γνωστόν, με τα ούμπαλα παρτίδες δεν ανοίγεις, αλλά είναι και ακόμη πιο γνωστό ότι οι γαύροι δέρνουν. Και δέρνουν άσχημα. Στο 40' του αγώνα μας με τη Λάρισα λοιπόν, αποφασίζουν ξαφνικά τα ΜΑΤ να μπούνε στην εξέδρα όπου βρίσκονταν μόνο οπαδοί του Ολυμπιακού. Τι θέλανε εκεί πέρα, ''ο Θεός και η ψυχή τους'', όπως θα λέγανε τίποτε νοικοκυραίοι και ''φιλήσυχοι-αγανακτισμένοι πολίτες''. Οι υπόλοιποι πολίτες ξέρουμε πολύ καλά τι θέλανε. Φαγουρίζονταν άσχημα και αποφασίσαμε να τους ξύσουμε. Κατά τα άλλα, ήταν το τελευταίο παιχνίδι του πρώτου γύρου και θέλαμε τη νίκη για να βγούμε πρωταθλητές χειμώνα. Με δύο γκολ του ΝΙΚΟΛΑ ΤΣΙΑΝΤΑΚΗ κι ένα του ΜΗΝΑ ΧΑΤΖΙΔΑΡΟΥ, κερδίσαμε 3-1. Για τα τυριά είχε ισοφαρίσει προσωρινά με μια γκολάρα ο ΒΑΣΙΛΟΜΠΙΛΑΡΟΣ ΚΑΡΑΠΙΑΛΗΣ, που όσο κι αν μας στενοχωρεί τελευταία με κάτι περίεργες δηλώσεις που κάνει, δεν είναι ποτέ δυνατόν να τον βγάλουμε από την καρδιά μας και να αγνοήσουμε το παρελθόν του. Στα υπόλοιπα, γύρω τριγύρω από αυτό το ματς, κλασικά ο Κοσκωτάς Αμερική, ο Σαλιαρέλης φυλακή κι εμείς οι Ολυμπιακοί...τη δουλειά μας. Αναπάντητο φυσικά έμεινε για μία ακόμη φορά το προαιώνιο ερώτημα της κερκίδας για το ''πόσο πάει το βαρέλι'', αλλά και ένα συμπληρωματικό, ''πόσο πάει το τυρί''.
 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ντέταρι-Φούνες στην επίθεση, ο Καραπιάλης να παίζει στη Λάρισα, οι μπάτσοι και όλο το παρακράτος του Βαρδινογιάννη να μας κυνηγάνε κι εμείς να κρατάμε τον Θρύλο μονάχοι μας, ενώ στην περιγραφή των αγώνων να είναι ο τιτάνας της αθλητικής δημοσιογραφίας, ο Χάρης ο Αλευρόπουλος. Γαμημένα νιάτα...