Μετά την αναμενόμενη φάπα στον εξασφύριχτρο στο ΣΕΦ προχτές, για άλλη μια φορά, βιώσαμε το πόσα άπατο είναι το βαρέλι που προσπαθεί να χωρέσει εδώ και αιώνες όλη τη μπόχα-βρώμα του λαπατοφόρου σωματείου.

Το ΠΙΟ ΒΡΩΜΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ στην ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού, ειδικά το τμήμα που καταστρατήγησε κάθε έννοια δικαίου, ισονομίας, ηθικής και σεβασμού στο ίδιο το άθλημα, έχει παράπονα απ’ τη διαιτησία.

Οι τύποι που πανηγυρίζανε με τα σφυριχτρένια, που ανακάλυψαν τα νον-κωλ, τα…πλεονεκτήματα στο μπάσκετ, που ανάλογα με τις διαθέσεις τους αυξομείωναν τις γραμμές του γηπέδου, που εισήγαγαν στο άθλημα το κωλοσκριν-μπατιστ και τόσες άλλες αμέτρητες καινοτομίες, οι τόσες και τόσες φορές τζάμπα –και ελέω αυτών που τώρα αναθεματίζουν- μάγκες, έχουν παράπονα απ τη διαιτησία.

Σα να βγει η Τζούλια, και να εγκαλέσει για ανηθικότητα μια γιαγιά απ το Αφγανιστάν επειδή η μπουργκα της δεν καλύπτει και το πρόσωπο.

Σα να βγει ο Τζιμπριλ και να πει ότι δε φοράει φούστες.

Σα να βγεί ο Τσακας και να πει οτι σιχαίνεται τα διπλά πιτόγυρα.

Σα να βγει ο Τζωννυ και να πει ότι το twitter είναι εργαλείο του διαβόλου.

Σα να βγει ένας κορμοράνος και να πει σε μια δεκαοχτούρα ότι αυτή είναι η αιτία που δεν πραγματώθηκε το Panathinaikos Arena.

Σα να βγει ο Μπομπ ο Σφουγγαράκης και να πει ότι δεν είναι βάζελος.

Η ξετσιπωσιά των λαπατοφόρων, δεν έχει όριο.
Αλλά, ξέρετε κάτι, ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν έχετε δίκιο που φωνάζετε.

Μέχρι να φτάσει η στιγμή να σας σφάζουμε στο γόνατο, εγώ θα γλεντάω λιγότερο με τις κυκλοστριφογυριστές φάπες οι οποίες θα πέφτουν κατά ριπάς από δω και πέρα.

Αν και γι αυτό, για τις σφαγές στο γόνατο που θα γουσταρα, δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος. Γιατί βλέπετε, το Θρύλο τον καθοδηγούν (και φαίνεται θα το κάνουν για πολλά χρόνια) ακόμα, ίσως οι δύο πιο τίμιοι και ανιδιοτελείς παράγοντες που εμφανίστηκαν στον ελληνικό αθλητισμό.

Και μέσα σε όλα, είχαμε και τον Mr. «χίλιες και μία ακατάληπτες γκριμάτσες», τον μύθο τον Αρτζι, να μιλάει για διαφορετικά κριτήρια.

ΜΠΟΧΟΥ ΡΕΕΕ…ΜΠΟΧΟΥ!