''ΕΚ ΠΕΙΡΑΙΩΣ'', ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Γράφτηκε απο Anonymous στις 01:56 | 11-03-2013
Κατ'αρχήν να ξεκαθαρίσουμε πως εμείς εδώ δεν είμαστε αδερφές να διαβάζουμε βιβλία. Μόνο αθλητικές εφημερίδες διαβάζουμε. Αν όμως -πολύ σπάνια- κάνουμε κάποια εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα και ανοίξουμε κάνα βιβλίο, τι θέμα περιμένουμε να βρούμε? Για τον ΘΡΥΛΟ μας, πρώτα και κύρια και μετά για την πόλη μας, τον Πειραιά. Έτσι έπεσε στα χέρια μας και το τελευταίο βιβλίο του Χαριτόπουλου, το ''Εκ Πειραιώς''.
Ουσιαστικά παρακολουθούμε την περιήγηση του ήρωα στις γειτονιές του Πειραιά τις δεκαετίες του '50 και του '60. Ήρωας είναι ο συγγραφέας μέχρι να ενηλικιωθεί. Μέσα από την περιγραφή διαφόρων σκηνικών, ανακατεύει προσωπικά βιώματα και ιστορικά στοιχεία, που προφανώς συγκέντρωσε μετά από έρευνα που έχει κάνει σε πηγές. Ο αναγνώστης θα μάθει για τα Μανιάτικα, με το γκέτο της ΑΙΤΩΛΙΚΟΥ δεξιά της Καπταγέρμα (''Καπετάν Γέρμα'' και καλά για τους μορφωμένους), για την ΑΓΙΑ-ΣΟΦΙΑ με τους ρεμπέτες και τα δεκάδες καφενεία της, αλλά και τη Λεύκα, που ήταν η αιτία να αποκαλούν οι ξένοι τον Πειραιά ''ελληνικό Μάντσεστερ''. Θα δει το ''μαύρο'' Αη-Διονύση, τα Λεμονάδικα και την Πλατεία Καραισκάκη με τους μικροπωλητές και το Κεντρικό Λιμάνι, με τις κλίκες -κυρίως τις μανιάτικες- να κάνουν κουμάντο στα πάντα και για τα πάντα. Θα διαβάσει για τα Ταμπούρια, με τα σφαιριστήρια και τα πάρα πολλά μέρη για τζόγο, όπου οι μπάτσοι που πηγαίνανε να κουνηθούνε ''καλοπερνάγανε'', για την Κοκκινιά, μετέπειτα Νίκαια, που την στήσανε πρόσφυγες και την μετέτρεψαν σε ''καθεδρικό ναό των μπουζουκιών'', αλλά και για την παραγκούπολη της Δραπετσώνας με τους τεκέδες, όπου ''δεν φυτρώνει τίποτε''. Θα πάρει μιαν εικόνα για το ΠΕΡΑΜΑ, το ''Χονγκ Κονγκ'' του Πειραιά με τα απαγορευμένα μέρη για τους φλώρους, για το Κουτσικάρι aka Κορυδαλλάρα με το αναμορφωτήριο και το Λιμάνι, με τους ρεμπέτες που αράζανε ανάμεικτοι με ναυτικούς, οι οποίοι περίμεναν ''το βαπόρι να σφυρίξει'' για να καταλάβουν ποιο είναι, τι ρόλο βαράει και αν θα αντέξει στα ζόρια. Φυσικά, θα δει και την Τρούμπα, όπου Πειραιώτισσες ΔΕΝ δούλευαν, αλλά τα Πειραιωτάκια έκοβαν χαρτζιλίκι από τα Αμερικανάκια -εκεί βγήκε η φράση- και τις μανάδες άλλων, από άλλα μέρη (τα'χουμε αναλύσει αυτά κι εδώ), μέχρι να την κλείσει ο Σκυλίτσης επί χούντας. Θα δει τα παλιά Καμίνια και την Πειραική, κέντρα της μαγκιάς ''από αρχαιοτάτων χρόνων'', που λέμε, πριν βγει στον ''άλλον Πειραιά'', αυτόν που συνήθως ξέρουν οι περισσότεροι που δεν είναι από τα μέρη μας, με το καλογυαλισμένο Μικρολίμανο, την Καστέλλα και το Πασαλιμάνι.
Ένα βιβλίο για τον Πειραιά, δεν είναι δυνατόν να μην έχει αναφορές στον Θρύλο. Εξ άλλου, ο Χαριτόπουλος το ξεκαθαρίζει. Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΓΚΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΝΤΑΗΛΙΚΙ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ. Τα ποδοβολητά των γαύρων που τελείωναν στο ρυθμικό ''Ο-λυ-μπι-α-κός'' και έκοβαν τα πόδια των αντιπάλων, αλλά και οι ιστορίες για το πώς έμπαινε ο κόσμος μέσα στην παλιά Μάντρα, τον τάφο όλων των ''εχθρών'' του Θρύλου, είναι ενδεικτικά της αρρώστιας και του δεσίματος των Πειραιωτών με το καμάρι της πόλης μας, την ΟΛΥΜΠΙΑΚΑΡΑ μας. Μέσα από το βιβλίο θα αναδυθεί αυτή η μυρωδιά του παλιού Καραισκάκη, με τα φαγητά και τους μεζέδες απ'όξω, την οχλοβοή μέσα, τους παικταράδες που ήταν απλοί άνθρωποι και όχι πριμαντόνες, ανακατεμένοι με τον κόσμο που πήγαινε γήπεδο -το γαλατάδικο του Υφαντή στην ΑΓΙΑ-ΣΟΦΙΑ είναι μια χαρακτηριστική αναφορά-, αλλά και το ξενέρωμα του λαού του Θρύλου πολλές φορές, όπως τότε που μπήκε ο στίβος γιατί οι λακέδες δεν γούσταραν τους γαύρους πάνω από το κεφάλι τους να τους κόβουν την ανάσα.
Οι ιστορίες που αναπαράγονται στο βιβλίο είναι τυπικές της πόλης μας. Εγώ που είμαι μια γενιά μετά το συγγραφέα, έπιασα τον εαυτό μου πολλές φορές να κουνάει τη γκεφάλα του επιδοκιμαστικά, σαν να ήξερα ή να'χα ακούσει κάπου, κάπως το ίδιο σκηνικό καθώς μεγάλωνα. Αναφορές στην αλητεία, στο μπαρμπούτι, στις γκόμενες που ο σωστός Πειραιώτης ποτέ δεν κοκορεύεται για το πώς τις μοντάρισε σαν κάνα κουτσαβάκι της δεκάρας, αλλά και στις δεκάδες δουλειές και στα μεροκάματα που έβρισκε κανείς στον Πειραιά προ 50 και 60 ετών, όπου η πόλη μας ήταν το σύμβολο της εργατιάς για όλη την Ελλάδα. Ένας Πειραιώτης, θα διαβάσει πράγματα που έζησε και ζει από παιδί στις γειτονιές που μεγάλωσε, ενώ θα μάθει και κάποια πράγματα για τον τόπο του που σίγουρα δεν ήξερε. Οι υπόλοιποι, αυτοί που δεν είναι από τον Πειραιά και πιθανότατα αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία όσων θα διαβάσουν το βιβλίο, το μόνο που σίγουρα θα κερδίσουν είναι το να καταλάβουν για ποιο λόγο όλοι εμείς είμαστε τόσο τοπικιστές. Πού ξέρεις βέβαια, ίσως από τις ιστορίες πάρουν και καμιά τζούρα για το τι εννοεί ο συγγραφέας όταν γράφει πως ''στο Λιμάνι γίνεσαι κοσμοπολίτης, αφού όσα μαθαίνεις εσύ στη μέσα πόλη ίσως να μην φτάσουν ποτέ''. Περιστατικά και καταστάσεις από τον τόπο που έβγαινε, βγαίνει και θα συνεχίσει να βγαίνει για μια ζωή στη χώρα μας η καλώς εννοούμενη μαγκιά. Και τον μάγκα άθρωπα, σύμφωνα με το βιβλίο, μην τονε φοβάσαι ποτέ.
Για περαιτέρω απορίες, όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να παρευρεθεί σήμερα στις 7 το απόγευμα στην ιστορική Λέσχη του Θρύλου μας στη Μαρίνα Ζέας -όχι Πασαλιμάνι ρε κορόιδα-, όπου ο Ερασιτέχνης Ολυμπιακός και οι ΘΡΗΣΚΕΥΟΜΕΝΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ οργανώνουν μια βραδιά παρουσίασης του βιβλίου και συζήτησης γύρω από αυτό με τον ίδιο το συγγραφέα, αλλά όχι μόνον αυτά.
Κλείνουμε με ένα βίντεο χαρακτηριστικό της μουσικής που βγήκε στον τόπο μας, από τον ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΣΤΡΑΤΟ, που μνημονεύεται στις σελίδες του ''Εκ Πειραιώς''.
ΕΛΑ ΜΩΡΗ ΡΟΥΦΙΑΝΑ ΠΑΛΑΜΗΔΙΟΥ
ΓΑΜΑ ΤΟΥΣ ΤΗ ΜΑΝΑ ΧΑΡΙΤΟ-ΠΟΥΛΕ
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Σχόλια
Τυχαινει να εχω διαβασει 4 βιβλια του.
Αυτο ειναι ισως το καλυτερο,και πρεπει να το εχει καθε Πειραιωτης.
Τυχαινει επισης να εχω γνωρισει τον συγγραφεα πολλα πολλα χρονια πριν.
Ωραιος ανθρωπος και μεγας μεγαλογαυρος.
Επισης Σαββα μαγκας ειναι και αυτος που δερνει με το μυαλο.
Σαν τον Χαριτοπουλο δηλαδη.
Καλημέρες μάγκες...θα ξεκινήσω γκρινιάζοντας λίγο με την εισαγωγή σου φίλε Σάββα, τον όρο αδερφή δεν τον σχολιάζω καν,δεν κρίνω ή δεν ξεχωρίζω ανθρώπους με βάση το σεξουαλικό τους προσανατολισμό αλλά μόνο με τη συμπεριφορά και τις πράξεις τους...και οκ με βάση τη θέση σου για τα βιβλία, δεν είμαι απλώς αδερφή αλλά αδερφική θεότητα χαχαχαχα...και τώρα απλώς να υποβάλω τα σέβη μου στο Γίγαντα Χαριτόπουλο...ο άνθρωπος είναι Γαύρος με όλη τη σημασία της λέξης και είναι τιμή μου κάθε βιβλίο του που διαβάζω...
υγ. ΘΡΥΛΕ ΘΕΕ ΜΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΕ ΜΟΥ
Πλάκα έκανα ρε...
Το έπιασα ρε φίλε, γι'αυτό και το "παραπονιάρικο" σχόλιο χαχαχα...πάντως πέρα από κάθε πλάκα, ο Χαριτόπουλος από τους λίγους Έλληνες συγγραφείς που τιμάει τη βιβλιοθήκη μου και καλά είναι τα νέα παιδιά να τον "ψάξουν"...καλώς ή κακώς, ο τόπος που μεγαλώνουμε και ζούμε κουβαλάει μια ιστορία. Ο Ολυμπιακός μας γεννήθηκε σε ένα συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο, σε μια συγκεκριμένη περιοχή, με συγκεκριμένη νοοτροπία...αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ ό,τι κι αν γίνει...και όσοι δε μεγαλώσαμε,ζήσαμε στον Πειραιά μας αλλά είμαστε φορείς της κουλτούρας του και κυρίως όσοι γεννιούνται και ζουν στο Λιμάνι...Γαύρος είναι ο φορέας της πειραιώτικης κουλτούρας και οφείλουμε αυτόν το θησαυρό μας να τον φυλάμε σαν πεινασμένα λιοντάρια το φαγητό τους...
υγ. ΘΡΥΛΕ ΘΕΕ ΜΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΕ ΜΟΥ
Τεράστιος Χαριτόπουλος...Βιβλιάρες και αυτό και "η νύχτα που έφυγε ο μπούκοβι" (που είναι πολύ μικρότερο και διαβάζεται μονορούφι) για να παίρνουμε και έμεις καμιά τζούρα από την εποχή και τον τόπο που γέννησε τον Θρύλο μας...
Κι αυτό μονορούφι κατεβαίνει. Ούτε καταλαβαίνεις πότε πέρασε η ώρα.