Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΓΗΠΕΔΟΥ ΣΤΟΥ ΡΕΝΤΗ ΜΕ ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ



Κλείνουμε την αναφορά μας στο θέμα του γηπέδου στου Ρέντη με την περίληψη όσων έχουμε δει σε προηγούμενες αναρτήσεις αναλυτικά.
 
α) Ο Ολυμπιακός έπαιζε στο Ποδηλατοδρόμιο-Στάδιο Καραισκάκη, που δεν ήταν δικό του -ούτε σήμερα είναι- και έχανε πάρα πολλά λεφτά από τις εισπράξεις των αγώνων. 8 χρυσές λίρες κέρδιζε το Δημόσιο από το κάθε εντός έδρας ματς του Θρύλου. Έτσι, με ενέργειες της διοίκησης Ανδριανόπουλου, αποκτήθηκε ένας χώρος στου Ρέντη, με τις υπογραφές των συμβολαίων για την αγορά των οικοπέδων να γίνονται το 1962 και τα εγκαίνια για το ποδοσφαιρικό γήπεδο που θα κτιζόταν εκεί το 1965, πολύ πριν τη χούντα δηλαδή. Τις δαπάνες επωμίστηκε ο Σύλλογος και αρκετοί δωρητές του, με πρώτο και καλύτερο το ΓΟΥΛΑΝΔΡΗ, που εξ αιτίας των πολλών χρημάτων που έδωσε στις αρχές της δεκαετίας του '60 στον Ολυμπιακό, βοήθησε στην αποπληρωμή των δανείων και ανακηρύχτηκε μέγας ευεργέτης του Ολυμπιακού το 1964.
 
β) Ενώ η διοίκηση Ανδριανόπουλου έκανε σχέδια για να αναθέσει σε μιαν ελβετική εταιρεία την ανέγερση γηπέδου, δεσμεύοντας ένα τμήμα των μελλοντικών εσόδων από τις εισπράξεις των εισιτηρίων των εντός έδρας αγώνων του Ολυμπιακού, αυτά δεν περπάτησαν και κάπου εκεί ήρθε η χούντα. Ο Ασλανίδης, ο τότε ΓΓΑ, έταξε τη δημιουργία αθλητικού κέντρου με πολλά γήπεδα πέραν του ποδοσφαιρικού. Για τον σκοπό αυτό συνεστήθη Επιτροπή Γηπέδου, που διαχειριζόταν χρήματα και μεριμνούσε για τα έργα. Τα ταμεία της ήταν ανεξάρτητα από αυτά του Ολυμπιακού. Υπεγράφησαν συμβόλαια, αγοράστηκαν κάποια συμπληρωματικά οικόπεδα δίπλα από αυτά που ανήκαν ήδη στον Ολυμπιακό, το έργο ανέλαβε ανάδοχος εταιρεία και έγιναν μελέτες. Το σχέδιο ήταν να κτιστεί το αθλητικό κέντρο με κρατικά λεφτά και μετά η ΓΓΑ να αποπληρώνεται σιγά σιγά, με χρήματα από τις εισπράξεις των αγώνων της ομάδας μας. Ό,τι θα έκανε η ελβετική εταιρεία δηλαδή ανέλαβε να το κάνει το τότε ελληνικό Δημόσιο. Βγήκε ένα δάνειο εικοσαετούς διάρκειας ύψους 30 εκ. δραχμών, με επιτόκιο 6,5% στο όνομα του Ολυμπιακού, αλλά με την υποχρέωση της ΓΓΑ να πληρώνει στο Ταμείο Παρακαταθηκών τα τοκοχρεολύσια.
 
γ) Ο Ασλανίδης έταξε δάνειο 120 εκ. δραχμών, το οποίο δεν δώθηκε ποτέ στον Ολυμπιακό, παρά τις διαρροές προς τον Τύπο καθ'όλη τη διάρκεια της επταετίας. Έταξε συνεχή χρηματοδότηση του έργου με λεφτά της ΓΓΑ, αλλά τα λεφτά κόπηκαν μαχαίρι το 1972. Συνολικά η ΓΓΑ διέθεσε 69 εκ. δραχμές, 30 εκ. του δανείου που αναφέραμε πιο πάνω, 20 εκ. δραχμές το 1970 και 19 εκ. δραχμές περίπου τη διετία 1971-72. Τα λεφτά αυτά δεν πήγαιναν στα ταμεία της ομάδας, αλλά στα ταμεία της Επιτροπής. Εξαίρεση το καλοκαίρι του 1969, όπου η διορισμένη από τη χούντα διοίκηση Μπουζάκη βούτηξε 10 εκ. δραχμές που προορίζονταν για τα έργα και τα δαπάνησε σε μεταγραφές. Αυτήν την υπόθεση την ήξερε ο Ασλανίδης και την αποκάλυψε δημόσια έναν χρόνο αργότερα. Τα 10 αυτά εκατομμύρια κάθε άλλο παρά χαρίστηκαν, αφού τα επέστρεψε στα ταμεία της Επιτροπής η διοίκηση ΓΟΥΛΑΝΔΡΗ 3 χρόνια μετά. Το 1972 σταμάτησαν τα έργα στου Ρέντη από τη χούντα και συνεχίστηκαν με πασαλείμματα στη Μεταπολίτευση. Επειδή όμως άνθρωποι του Θρύλου είχαν υπογράψει στο δάνειο και στα συμβόλαια για την αποπεράτωση του γηπέδου, από το 1973 κιόλας άρχισαν να έρχονται αντιμέτωποι με κατασχέσεις και αγωγές, δίχως να ευθύνονται, αφού τις πληρωμές έπρεπε να τις κάνει το κράτος και η ΓΓΑ. Η χούντα πέρασε κερκίδες και χόρτο στον αγορασμένο από τον Ολυμπιακό χώρο του Ρέντη και τίποτε άλλο. Γήπεδο φυσικά ποτέ δεν κτίστηκε, παρά το ότι και ο ΓΟΥΛΑΝΔΡΗΣ βρήκε μιαν ελβετική εταιρεία που θα το αναλάμβανε, μπας και γλυτώσει από τους ''Επαναστάτες''. Εννοείται πως δεν τον άφησαν οι χουντικοί να προχωρήσει.
 
δ) Με το που έπεσε η χούντα, ο Ολυμπιακός βρέθηκε με ένα δυσβάσταχτο χρέος για το γήπεδο στις πλάτες του. Η Εταιρεία Θεμελιώσεως, που θα έκτιζε το γήπεδο, κυνηγούσε τον Ολυμπιακό, οι δόσεις του δανείου των 30 εκ. δραχμών έτρεχαν και ο Σύλλογος δεν είχε λεφτά να ανταποκριθεί, ιδαίτερα από την στιγμή που αποχώρησε από την προεδρία ο ΓΟΥΛΑΝΔΡΗΣ λόγω σοβαρού προβλήματος υγείας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δεσμευτούν οι κρατικές επιχορηγήσεις προς τον Θρύλο για πάρα πολλά χρόνια και αντ'αυτών να δίνονται ψίχουλα, ενώ οι κατασχέσεις, οι προσημειώσεις τραπεζών και οι αγωγές εναντίον μελών της διοίκησης έσκαγαν η μία μετά την άλλη. Ο Ερασιτέχνης Ολυμπιακός συντηρούνταν με τις εισπράξεις των αγώνων των τμημάτων του, από τον κόσμο του δηλαδή κατά κύριο λόγο. Αυτά τα χρήματα που έδωσε λοιπόν για το γήπεδο η χουντο-ΓΓΑ και τα όποια έργα έγιναν με αυτά, τα πλήρωσε ο ίδιος ο Ολυμπιακός στο πολλαπλάσιο και ''του βγήκαν από τη μύτη'', αφού στερήθηκε για πάρα πολλά χρόνια όσα εδικαιούτο. Το δάνειο έπαψε να βαραίνει τον Θρύλο το 1989 με ενέργειες της Μελίνας Μερκούρη, κάτι απολύτως δίκαιο, αφού ο παραλογισμός του να πληρώνουμε για έργα που άλλοι αποφάσισαν να κάνουν και τελικά δεν έκαναν ποτέ, δεν γινόταν να τραβήξει για πάντα.
 
ε) Η χούντα πέρασε κερκίδες -όχι σε όλη την περίμετρο του αγωνιστικού ποδοσφαιρικού χώρου- και χόρτο, η κυβέρνηση της ΝΔ πέρασε τον στίβο γύρω γύρω και κάποια έργα έκανε και η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ μέχρι τη δεκαετία του '90 στου Ρέντη. Έργα που θα μπορούσαν εύκολα να γίνουν με χρήματα του Συλλόγου, αν έπαιρνε τις επιχορηγήσεις που έπρεπε να πάρει. Ούτε γήπεδο ποδοσφαίρου φυσικά είδαμε ποτέ, ούτε κάποιο άλλο γήπεδο που να κτίστηκε με κρατικά λεφτά. Αντίθετα, το 2003 με 5 εκ. ευρώ που έβαλε από την τσέπη του, ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΟΚΚΑΛΗΣ έκτισε ένα υπερσύγχρονο προπονητικό κέντρο, που χρησιμοποιεί και σήμερα η ομάδα του ποδοσφαίρου μας, με την ΠΑΕ να πληρώνει ενοίκιο 300.000 ευρώ ετησίως στον Ερασιτέχνη.
 
Εδώ τελειώσαμε. Το θέμα έχει εξαντληθεί και τις 5 αναρτήσεις γύρω από αυτό μπορείτε να τις βρίσκετε στο αντίστοιχο tag. Έτσι, όταν κάποιος σας πει ''πόσα λεφτά πήρατε από τη χούντα για του Ρέντη ρε γαύροι?'', η παραπομπή στις απαντήσεις θα είναι πλέον εύκολη, π.χ. για τα 120 εκ. δραχμές που ποτέ δεν δώθηκαν. Το ότι θα φτάναμε σε σημείο ''εκεί που μας χρωστούσαν να μας πάρουν και το βόδι'', είναι άλλο ένα σημείο των ποδοσφαιρικών καιρών, με κάποιους οργανωμένους οπαδούς του ΠΑΟ και ορισμένους ιντερνετικούς φαντομάδες να προσπαθούν να ξαναγράψουν την αθλητική ιστορία του τόπου μας καταπώς τους συμφέρει, χολωμένοι από τις απανωτές αγωνιστικές φάπες που τους έχουν μικρύνει αφάνταστα. Την ώρα που πάρα πολλοί δημοσιογράφοι στο παρελθόν αφιέρωναν σελίδες ολόκληρες για τον εμπαιγμό εις βάρους του Θρύλου στο θέμα γηπέδου, για το μεγάλο άστεγο Ολυμπιακό, για την κοροιδία των χουντικών προς το Σύλλογό μας, για την ανάγκη να αποκτήσει γήπεδο η μεγαλύτερη ομάδα της Ελλάδας, με ορισμένα από αυτά τα άρθρα να φιλοξενούνται στην Ηχώ και σε ''αντικειμενικά'' ΜΜΕ, για κάποιους θα βγούμε και ''ευνοημένοι'', ενώ δεν είδαμε γήπεδο ποτέ. Η αλήθεια είναι μία και δεν αλλάζει, όσο κι αν πονάει.
 
Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΟΜΑΔΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΟΥΤΕ ΕΧΕΙ, ΟΥΤΕ ΕΙΧΕ ΠΟΤΕ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΓΗΠΕΔΟ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΟΜΑΔΙΚΟ ΣΠΟΡ. ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ''ΟΙ ΑΒΑΝΤΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΓΑΥΡΟ''...