Εντάξει, επειδής δε γκζέρετε από μπαλόνι εσείς οι βάζελοι θα σ' το πω απλά: Τώρα στο τσάμπιονς λιγκ παίζουν οι μεγάλοι και οι μικροί πάνε για νάνι. Το πολύ να τους αφήσουν να χαζεύουν τους μεγάλους, αλλά όχι και τη μπαράταση, πάει μετά πολύ αργά. Τώρα για να ανέβεις στη βαθμολογία πρέπει να ματώσεις, όχι να σου έχει ματώσει η πατούρα στην κλήρωση. Τι παρατηρούμε στο τσάμπιονς λιγκ και μάλιστα τα τελευταία χρόνια; Όσο εξελίσσεται ο θεσμός, τόσο μένουν στην απέξω οι πιο μικροί. Σπάνιο και δύσκολο να εμφανιστεί ομάδα με μικρή παράδοση στη φάση των 8, σχεδόν απίθανο πια στην τετράδα. Αλλιώς και με ονόματα. Τελικό κυπέλλου πρωταθλητριών έχουν πάει οι: Ρενς (δις), Άιντραχτ Φρανκφούρτης, Σέλτικ (δις, τη μία το σήκωσε), Φέγενορντ (το σήκωσε), Γκλάντμπαχ, Σεντ Ετιέν, Λιντς, Παρτιζάν, Μπριζ, Μάλμε, Αμβούργο, Στεάουα Βουκουρεστίου (δις, τη μία το σήκωσε), Νότιγχαμ Φόρεστ (δις, το σήκωσε και τις δύο), Άστον Βίλα (το σήκωσε κιόλας). Η τεράστια Έβερτον που λες δεν έκανε τίποτε, ενώ ο Ερυθρός Αστέρας το σήκωσε το 1991 (παραξίαν θα πω εγώ, αλλά δε σ' ενδιαφέρει αυτό τώρα). Πιστεύεις ότι οι παραπάνω ομάδες έχουν μεγαλύτερη αίγλη από μένα; Δηλαδής η Μάλμε θα μου πει "εγώ έχω πάει τελικό εσύ τίποτα" κι αυτό την κάνει πιο αξιόλογη στην Ευρώπη από μένα; Ή η Ρενς; Η Ρενς δηλαδή είναι πιο αξιόλογη από τη ζέλα γιατί πήγε δύο τελικούς; Τ' αρχίδια μας κουνιόντουσαν χαρμόσυνα. Από τότε που ξεκίνησε το τσάμπιονς λιγκ τα πράγματα σοβάρεψαν και τώρα που πήρε την τελική του μορφή έζβησαν τα φώτα για τους νάνους. Έζβησαν τα φώτα, καληνύχτα πρωταθλητή παντοτινέ σ' όλα τα σπορ. Καλά έκανε και αποσύρθηκε ο βάζελος γιατί τελευταία όσο έπαιξε τον γλέντησε ο κάθε πικραμένος. Είδαν χαρά στα σκέλια τους όλοι οι Εσφαλιαρωμένοι της Ευρώπης. Τριάρα η ταρίφα. Τι λέει το λοιπόν η κατάταξη των μεγάλων; Η κατάταξη των μεγάλων λέει ότι εγώ είμαι στην 26η θέση κι εσύ στην 75η. Του χρόνου πας να κατέβεις από την κατοστάδα, αλλά αφού παρακολουθείς το σάιτ θα το μάθεις κι αυτό. Τώρα, το ποιος τρώει παραμύθα και ποιος ρουφάει τζούρες από το παρελθόν για να νομίσει ότι είναι ακόμα ζωντανός και όχι ζόμπι, ας κάτσουμε να το δούμε.
Όσο εγώ έχω δικαίωμα να ονειρεύομαι, άλλο τόσο εσύ έχεις δικαίωμα να βλέπεις εφιάλτες. Εγώ έχω γήπεδο για άλλα 40 χρόνια κι εσύ παίζεις στο κοτέτσι που ανήκει στο Δήμο Αθηναίων. Εγώ έχω προπονητικό κέντρο να τρίβεις τα μάτια σου κι εσύ προπονείσαι στην αλάνα της γειτονιάς σου. Παίζω μπάλα που γουστάρω να βλέπω, μαζεύω κάθε χρόνο κατά μ.ο. 13.500 βαθμούς ουέφα, κερδάω μέσα έξω πρωταθλητές χωρών ανώτερων ποδοσφαιρικά από την Ελλάδα, όπως την πρωταθλήτρια Γαλλίας πέρσι σε μια μέτρια χρονιά μου, κινούμαι με μπάτζετ 60 μυρίων ετησίως και σ' έχω και στη φάπα την ατέλειωτη και σε πρωταθλήματα και σε μεταξύ μας παιχνίδια. Έχω ομάδα που χρόνο με το χρόνο ανεβάζει την προστιθέμενη αξία της, κινούμαι με χάρη στο μεταγραφικό παζάρι, παίζοντας με ποσά που είναι πάνω από το μπάτζετ το δικό σου. Καταλαβαίνεις λοιπόν ότι ούτε καν μου περνάει από το μυαλό να κάνω σύγκριση μαζί σου, απλά σ' τα λέω όπως θα τα έλεγα σε έναν μπουγάτσα ή καμιά Κούλα που θα μού 'λεγε ότι είναι καλύτερος στην Ευρώπη από μένα.
Μη λες ψέμματα ότι προσπαθούμε να αποδείξουμε τη σχέση σας με τη Χούντα. Αυτή έχει αποδειχτεί εδώ και καιρό. Αυτό που πάμε να καθορίσουμε τώρα είναι το μέγεθος της εύνοιας που έχουν επιδείξει όλα τα καθεστώτα προς τη ΔΕΚΟ Γκίζη- Αμπελοκήπων. Γιατί πορείες με τα λεφτά του κράτους γίνονται- παλιότερα βέβαια. Όταν όμως στερεύουν τα λεφτά του κράτους, τότε στερεύει και η βρύση για τις διάφορες ΔΕΚΟ.
Αυτή είναι η βασική μας διαφορά και κυρίως ο λαός μας. Ο ερυθρόλευκος λαός δεν ξεχνάει την ομάδα ποτέ. Ούτε όταν δεν παίζει καλά ούτε όταν μας συνηθίζει σε νίκες στην Ευρώπη ώστε να γίνονται κάπως αδιάφορα κάποια ματς πρωταθλήματος ή Κυπέλλου.
Τέλος, βλέποντας ότι σχολιάζεις σ' αυτό το άρθρο, φαντάζομαι ότι πρέπει να έζησες μεγάλο όνειρο. Σε ζηλεύω φίλε, πρέπει να ήταν μαγική βραδιά. Δεν είναι και λίγο πράγμα να βλέπεις το Λιτμάνεν να σε κουμπώνει έχοντας αποκλείσει τη μυθική Λέγκια Βαρσοβίας τη μοναδική φορά που απέκλεισες κάποια ομάδα σε νοκ άουτ φάση του τσου λου. Εγώ φέτος βρέθηκα κοντά στο να σε πιάσω και σ' αυτό, του χρόνου ποιος ξέρει; Το σίγουρο είναι ότι εσύ θα προσπαθείς να παίξεις στο ελληνικό πρωτάθλημα, ενώ εγώ πάω πάλι στους ομίλους του τσου λου. Κι άμα ούτε αυτό σου φαίνεται για διαφορά τι να πω; Μπορείς να επιστρέψεις στη μεταφυσική που σου δίνει θαλπωρή όταν Μάρτη μήνα βλέπεις το γαύρο να παίζει στα ίσα με τη πολυπρωταθλήτρια Αγγλίας