Ο ΠΡΩΤΟΣ ΤΕΛΙΚΟΣ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΤΟΥ 1992
Γράφτηκε απο Anonymous στις 10:05 | 20-05-2013
20 Μαίου 1992 και ο Θρύλος ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη για να αντιμετωπίσει στην Τούμπα τον ΠΑΟΚ, στον πρώτο τελικό Κυπέλλου της διοργάνωσης της σεζόν 1991-92. Τότε οι τελικοί ήταν διπλά ματς, ένα στην έδρα του ενός αντιπάλου και μετά ο επαναληπτικός στην έδρα του άλλου. Το αξιοσημείωτο ήταν πως ο Ολυμπιακός λίγες μέρες αργότερα έπρεπε να αντιμετωπίσει εκ νέου τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, αυτήν τη φορά για το πρωτάθλημα, σε μια καθοριστική αναμέτρηση για τον τίτλο 3 στροφές πριν το φινάλε, που θα παρουσιάσουμε σε προσεχή ανάρτηση. Έτσι, οι συνωμοσιολόγοι της εποχής βρήκαν αφορμή να ξεσαλώσουν, πατώντας στο ότι ο Ολυμπιακός είχε να κερδίσει μέσα στην Τούμπα τον ΠΑΟΚ από το 1969. ''Θα τα μοιράσουν, θα δεις. Θα πάρει ο ΠΑΟΚ το Κύπελλο και ο γαύρος θα σπάσει την παράδοση. Ευκαιρία να κονομήσουμε, σίγουρη πονταρισιά''. Ακόμη περιμένουν να κονομήσουν οι ''γνώστες''...
Στα αγωνιστικά, ο Θρύλος με τον Μπλαχίν στον πάγκο, παρουσιάζεται αρκετά διαφορετικός από άλλες χρονιές μέσα στην έδρα του ΠΑΟΚ και χτυπάει στα ίσια τη νίκη, δίχως να περιμένει παθητικά να έρθει το μοιραίο. Θα χάσουμε αρκετές ευκαιρίες και στις καθυστερήσεις του παιχνιδιού, θα ακυρωθεί ένα γκολ του Λιτόφτσενκο για λόγους που ακόμη αναζητούνται. Ήταν ευκαιρία να σπάσει η παράδοση εμφατικά, σε τελικό Κυπέλλου, αλλά δεν μας άφησαν. Αφού θέλατε αλλιώς παοκάκια, εμείς μαζί σας. Την γυρίσαμε την φτιάξη και σας μοντάραμε στο Πρωτάθλημα. Τελικό σκορ 1-1 και ο Θρύλος παίρνει ξεκάθαρο προβάδισμα για την κατάκτηση του τροπαίου, ενώ την επομένη του αγώνα τα εισιτήρια του επαναληπτικού τελικού εξαφανίζονται εν ριπή οφθαλμού. ΤΟΤΕ ΔΙΨΟΥΣΑΜΕ ΕΣΤΩ ΓΙΑ ΕΝΑ ''ΚΥΠΕΛΛΑΚΙ'', ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΚΑΠΟΙΟΙ ΣΗΜΕΡΑ ΥΠΟΤΙΜΗΤΙΚΑ...
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΑ ΝΕΑ 21-5-1992
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΑ ΝΕΑ 22-5-1992
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟ ΦΩΣ 21-5-1992
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Σχόλια
Tι θυμισες ρε μαγκα!Ξημερωματα μετα απο τρελλο ξενυχτι στο μεταλλαδικο CANYON στη πετρουπολη παρεακι με το junior,το συγχωρεμενο το κωστα το κοτοπουλο,τον αλλο το συγχωρεμενο το πανο το περιστεριωτη,το μητσο το νταη,το γιαννη το κορακα και...αλλους κατεβηκαμε PORTE LEONE για τα πουλμαν.Περι της 2500 κοσμο στο κοτετσι τους και να εχουν αφηνιασει,κια να βριζουν και να απειλουν τον ΒΟΥ απο τα μικροφωνα.Πουτσα ατελειωτη με διαιτιτικη σφαγη και σκορ για1-3,τουλαχιστον.Η καλυτερη και ποιο σκληροπυρηνικη θυρα 7 ever.Tα χαιρετισματα μου.Γιαννησ,λιοσιοτης.
Τι φοβερές στιγμές ζήσαμε στα δυο παιχνίδια στη τούμπα. Στο τελικό ανεβήκαμε με τρένο στη μπουγατσούπολη γιατί δεν ήρθαν όλα τα λεωφορεία που είχαμε κλείσει αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να μην είμασταν όλοι εκεί.Μπήκαμε ως συνήθως στο 40 φεύγα λεπτό αλλά τα καλά τα είδαμε (γκολάρα του Γιώτη και γενικώς ξεπουπούλιασμα της δικέφαλης κότας του βορρά στο δεύτερο ημίχρονο ).Επιστροφή μετά το ματς με λεοφωρεία . Καπάκι την Κυριακή 2 λεωφορεία απο ΑΘΗΝΑ-ΠΕΙΡΑΙΑ και σκάμε μέσα στην ΤΌΥΜΠΑ 20 ΛΕΠΤΑ ΠΡΙΝ αρχίσει το παιχνιδι . Ε εκείνη την ημέρα σπάσαμε την κολοπαράδοση με τις γκολάρες του Σαββιδη και Βαϊτση . Ο χαμός του χαμού στην επιστροφή . Δεν έφταναν αυτά για τα καρντάσια τους περιποιηθήκαμε και στην ρεβάνς του κυπέλλου στον ΝΑΟ με 2-0 και σηκώσαμε την κούπα στον πειραιώτικο ουρανό τραγουδώντας για τον ΘΡΥΛΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ. Αυτές οι λίγες γραμμές αφιερωμένες σε όλους τους γνήσιους γάβρους που γράφουν εδώ μέσα και τιμούν με τα λόγια και τις πράξεις τους ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Γεια σου Βασίλη...
Στις 24/5/1992 τον καθαρίσαμε τον ΠΑΟΚ μέσα στην Τούμπα (και έκτοτε πάει κορδέλλα το πράμα). Το καλύτερο δώρο για τα πρώτα γενέθλια του γιού μου!
Άρα θα έχουμε και αφιέρωση στο κομμάτι που θα ανέβει την Παρασκευή, πρώτα ο Θεός...
Το αναμένω με αγωνία. Ήταν, σύγγαυρε Σάββα, μία από τις μεγαλύτερες χαρές της ζωής μου. Δεν σου κρύβω ότι μετά από 22 χρόνια συνεχών ανεπιτυχών αποτελεσμάτων είχα "κωλώσει". Φοβόμουν ότι θα φύγω από τον μάταιο τούτο κόσμο χωρίς να ξαναδώ νίκη του Θρύλου στην Τούμπα.
Είχες δει και τη νίκη του 1969 στην Τούμπα, με τον Μπόμπεκ στον πάγκο μας, έτσι Γιώργαρε?
Δεν την είχα δει, την είχα... ακούσει στο ραδιόφωνο! Έντεκα χρονών τότε.
Θυμάμαι ότι παρακολουθώ ανελλιπώς τον Θρύλο από το καλοκαίρι του 1963, από εκείνο το 3-5 επί του ΠΑΟ για το Κύπελλο Ελλάδος μέσα στη Λεωφόρο. Την ημέρα εκείνη έγινα επισήμως ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, πέντε χρονών. Παλαιότερους αγώνες του Θρύλου δεν θυμάμαι. (Το έριξα στο... διάβασμα όμως και έμαθα την ιστορία μας. Γίνεται να είσαι συνειδητός ολυμπιακός και να αγνοείς την ιστορία της ομάδας σου;)
Είμαι παιδί της πελοποννησιακής επαρχίας, και όποτε ανεβαίναμε οικογενειακώς στην Αθήνα στις αδελφές της μητέρας μου (στη Νέα Φιλαδέλφεια... υποστηρίκτριες του Βάζελου οικογενειακώς), κατεβαίναμε απαραιτήτως στον Πειραιά να επισκεφθούμε κάτι μακρινούς συγγενείς και φίλους του πατέρα μου, όλους ερυθρόλευκους, και να πάμε να δούμε και τον Θρύλο. Δεν ήσαν καθόλου εύκολες οι μετακινήσεις τότε. Έχω προλάβει πάντως να δω τον Ολυμπιακό του Μπούκοβι σε τρεις αγώνες, με σημαντικότερον αυτόν που νικήσαμε με 3-0 τον Απόλλωνα, όταν κατακτήσαμε το πρώτο από τα δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα! Αλλά είδα και τον Μπούκοβι, όταν ξαναγύρισε στην Ελλάδα, μια Κυριακή που χάσαμε με 1-0 από τον Απόλλωνα μες στο Καραϊσκάκη με γκολ του Νίκου Συμιγδαλά.
(Έχω ρίξει πολύ κλάμα για τον Ολυμπιακό, Σάββα!... Δεν μπορώ να διανοηθώ τον εαυτό μου χωρίς αυτή την ομάδα. Μου αρέσει πολύ το ποδόσφαιρο. Αλλά χωρίς τον Ολυμπιακό μπορεί και να μη με ενδιέφερε!)
Συμπληρωματικό στο παραπάνω:
Συστηματικά και σχεδόν ανελλιπώς τον Θρύλο μπόρεσα να τον βλέπω από τα 18 μου και έπειτα, αφότου εγκαταστάθηκα ως φοιτητής στην Αθήνα. Μέχρι τότε άκουγα ραδιόφωνο, έβλεπα τηλεόραση, και 3-4 φορές τον χρόνο πήγαινα στο Καραϊσκάκη. Επομένως, έχω χάσει... "τεύχη" και "συνέχειες". Γι' αυτό και στον γιό μου Δημήτρη, που είναι γαύρος κυριολεκτικώς από την ώρα που γεννήθηκε, έδωσα τη δυνατότητα να βλέπει τον θρύλο σε πολλά σπορ στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, όποτε ήθελε. Γνωρίζω πόσο καλό του κάνει στην εν γένει δόμηση της προσωπικότητάς του. Γι' αυτό και παρά τα οικονομικά ζόρια, ας μη φάμε και δυό μέρες για τον Θρύλο (δεν είναι υπερβολή). Δεν χάθηκε ο κόσμος.
Μη με παρεξηγήσει κανείς που τα γράφω έτσι, αλλά, αν δεν τα μοιραστώ με ολυμπιακούς, με ποιούς να τα πω;!
Ποιος να σε παρεξηγήσει ρε Γιώργαρε... Αυτά είναι τα ωραία. Έχεις δει το ΘΡΥΛΙΚΟ ματς του 1966 με τον Απόλλωνα από μέσα ρε θηρίο? Πω πω πω, τι έχουν δει τα ματάκια σου. Ο παππούς μου εμένανε -ιδρυτικό στέλεχος του ΠΣΦΟΟΠ στο Πασαλιμάνι από το 1957-, για το μόνο ματς που μου έχει πει πως έκλαψε, ήταν αυτό, όταν σηκώσαμε και τυπικά το πρωτάθλημα κόντρα στο βαλιτσοφόρο. Θα βάλουμε και φωτογραφίες που του έχω τσιμπήσει, με το Γουλανδρή με την κλασική κόκκινη γραβάτα να κλαίει σαν μωρό παιδί αγκαλιά με τον Σιδέρη. Όχι από εφημερίδες, που τις έχουμε ήδη. Δικές μας φωτογραφίες. Μία από τις μεγαλύτερες στιγμές στην ιστορία μας. Είσαι τυχερός και ευλογημένος που τα έζησες. Κι όταν έχεις τέτοια Ολυμπιακά βιώματα, πώς να μην διαπαιδαγωγήσεις έτσι Ολυμπιακά και το Μήτσο? Τυχερός κι αυτός...
πόσο καλή ομάδα είχε φτιάξει ο Μπλαχίν ρε φίλε...δεν ξέρω αν φταίει η ωραιοποίηση του παρελθόντος αλλάγια μένα είναι μέσα στις 3 καλύτερες ομάδες του Ολυμπιακού μας που έχω ζήσει...α ρε αλήτες ρίνγκο, θαλή και δε συμμαζεύεται...
υγ. ΘΡΥΛΕ ΘΕΕ ΜΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΕ ΜΟΥ
Στα ντέρμπυ ναι, ίσως να ήταν και η πιο ''αντρική'' ομάδα της ιστορίας μας. Στα άλλα ματς όμως, στα ''μικρά'', εκεί που πραγματικά κρίνονταν οι τίτλοι, βγάζαμε καρκίνο.