Ακόμη και μετά από τόσα χρόνια, ανάρτηση του Σάββα αξίζει σχολιασμό. Καταλαβαίνουν τώρα οι νεόκοποι αδικημένοι των παραγκών, ότι επί δεκαετίες γινόταν της τανασπού, με ωμές και απροκάλυπτες παρεμβάσεις; Ότι ουρλιάζουν σήμερα (εκτός από το να καλύψουν τη γύμνια τους), επειδή καλόμαθαν να είναι το χαϊδεμένο παιδί των εξουσιών και μάλιστα απολυταρχικών; Επειδή δεν έχουν μάθει να λειτουργούν χωρίς να έχουν δικές τους την ΕΠΟ, τη ΓΓΑ, το Υπουργείο Αθλητικών, τον τύπο και τη δικαιοσύνη; Και τότε τουλάχιστον είχαν αμάδα, τώρα πώς θα επιβιώσουν; Ποιος ΟΠΑΠ και ποιο υπουργείο αθλητικών, ποιος παττακός θα βγάλει εν ψυχρώ κονδύλια του κράτους να τους δώσει; Όλα αυτά και τη "νύχτα που έφυγε ο Μπούκοβι", εμείς τα ξέρουμε από τους πατεράδες, τους θείους, τα μεγάλα ξαδέρφια. Νοιώθαμε τόσα χρόνια την πίκρα που ένοιωθαν οι εξορισμένοι στα ξερονήσια λόγω φρονημάτων, που, αργότερα, οι αστοί δεν μπορούσαν να καταλάβουν από πού προήλθε τόσο μίσος. Μα από την αδικία! Κι όχι γιατί ο τάδε διαιτητής δεν έδωσε πρόπερσι μια κόκκινη κάρτα. Καταλάβατε τη διαφορά; Και σ όλη αυτή την ιστορία, το άλλο λαϊκό, εργατικό, αριστερό σωματείο, αυτό με σήμα το κίτρινο κοτόπουλο, εκτός του ότι ευνοήθηκε κι αυτό σκανδαλωδώς από τις χούντες και τους ασλανίδηδες, δεν βρήκε ποτέ να πει μια κουβέντα για όλο αυτό το σάπιο σύστημα. Ούτε και επί "δημοκρατίας" αργότερα, όταν ο ποα έπαιζε πρωτάθλημα με συνιδιόκτητες ομάδες, καθαρή δηλαδή περίπτωση αλλοίωσης, δεν ξεσήκωσε τον κόσμο. Κότα όπωε το σήμα του και μάλιστα με τα πόδια ανοιχτά.