Ο Νίκος Γουλανδρής μέχρι τα εφτά του χρόνια ήταν καρδινάλιος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Από τα εφτά έως τα εννέα του ασχολήθηκε με την ποίηση των προβηγκιανών τροβαδούρων του Μεσαίωνα και ταυτόχρονα μάθαινε τζούντο. Από τα εννιά ώς τα δεκατρία κυνηγούσε πέστροφες μια βδομάδα στον Αμαζόνιο και μια βδομάδα (εναλλάξ) στον Αμουντάρια. Επειδή σε τίποτε από αυτά δεν βρήκε κάτι το πραγματικά ενδιαφέρον, αποφάσισε το 1926 να γίνει απλός οπαδός του Ολυμπιακού Συνδέσμου Φιλάθλων Πειραιώς που είχε ιδρυθεί ένα χρόνο νωρίτερα. και βρήκε νόημα η ζωή του. Γκαραντί όλα αυτά - ψαγμένα (τί διάολο "επιστήμονες" είμαστε)!