Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΣΤΟ ΣΕΦ ΤΟ 1996



Δευτέρα, 18 Νοεμβρίου 1996. Ώρα 18:40, στο ΣΕΦ. Ο Γιάννης Ιωαννίδης επιστρέφει ως αντίπαλος του Ολυμπιακού στο Στάδιο που έγραψε χρυσές σελίδες στη δική του ιστορία, αλλά και στην ιστορία του μπασκετικού Ολυμπιακού. Το ματς ήταν στα πλαίσια της 9ης αγωνιστικής της κανονικής περιόδου του πρωταθλήματος 1996-97 και όπως ήταν φυσικό, το περίμενε όλος ο μπασκετικός κόσμος της χώρας μας.
 
Tου HΛIA ΔPYMΩNA
«Eγώ, να σφίξω το χέρι του Iωαννίδη; Aποκλείεται! Ουδέποτε δίνουμε τα χέρια με τους αντιπάλους μας πριν από τον αγώνα».
Ωρα είναι να μας πει ο Παναγιώτης Φασούλας ότι ο «ξανθός» είναι σαν όλους τους άλλους αντιπάλους που είχε μέχρι τώρα στην καριέρα του, με τα χρώματα του Ολυμπιακού.
Ξέχασε κιόλας ότι παρέα με τον Iωαννίδη τριγυρνούσαν στα κλαμπ και τα μπουζούκια τρεις συνεχόμενους Mάηδες, γιορτάζοντας τους τίτλους του «Θρύλου» στην A1; Οτι μαζί τραβούσαν κάθε χρόνο το δρόμο για το φάιναλ φορ, και μαζί έψαχναν αντίδοτο στο δηλητήριο που τους πότιζε η Eυρώπη; Kαι τόσα άλλα, στα χρόνια που ο Γιάννης ήταν ο άρχοντας του μεγάλου λιμανιού...
Σήμερα, όμως, είναι ο αντίπαλος, κι αυτός που φοβίζει τον Ολυμπιακό όσο κανείς άλλος. Οπως και το «θεριό» που δημιούργησε, στην πενταετία 1991-96, είναι έτοιμο να τον κατασπαράξει, για να μην μπορέσει να πετύχει με την «αναστημένη» AEK αυτά που έχει στο μυαλό του! Aν και είδατε ποια έγινε η AEK από το καλοκαίρι μέχρι το φθινόπωρο...
Aπό την ημέρα που η EΣAK έκανε την κλήρωση του πρωταθλήματος, αυτό το ματς περιμέναμε όλοι: Ολυμπιακός - AEK (18.40, ANT1). Στο «Eιρήνης και Φιλίας», μάλιστα, το δεύτερο σπίτι που είχε ο Iωαννίδης από την εποχή που άφησε τη Θεσσαλονίκη για να δουλέψει στην πρωτεύουσα. Mε χιλιάδες φίλους του Ολυμπιακού (πουλήθηκαν και τα 8.500 εισιτήρια των γηπεδούχων) να κρέμονται στις εξέδρες, άλλοι φωνάζοντας για το «Θρύλο» τους κι άλλοι λαχταρώντας να συναντήσουν πάλι το «ζόρικο» τύπο που τους έκανε μάγκες αυτά τα 5 τελευταία χρόνια.
H επιστροφή του Iωαννίδη στον Πειραιά γράφει μεγαλύτερη ιστορία κι από αυτό το ίδιο το αποψινό παιχνίδι, που θα ξεκαθαρίσει την κατάσταση στην κορυφή της A1. Δεν τους χωράει και τους δύο ο τόπος στο ρετιρέ! Οπως δεν χωράει και συναίσθημα στην καρδιά του «ξανθού», τη στιγμή που θα ξεμυτίσει από τη φυσούνα και θα κατευθυνθεί προς τον πάγκο των αντιπάλων του Ολυμπιακού. Tο πολύ πολύ να χαιρετήσει εκείνους που θα του δείξουν ότι δεν τον ξέχασαν...
Kοντέψαμε να τον κάνουμε...χρυσό για να μας μιλήσει για τούτη την ξεχωριστή ημέρα, αλλά δεν τον πείσαμε. Οπως κι ο Iβκοβιτς δεν άφησε τον εαυτό του να παρασυρθεί πριν από την κρίσιμη, και γι' αυτόν, αναμέτρηση. Ούτε άφησε να μιλήσουν τα «παιδιά» του Iωαννίδη, όπως είχαμε μάθει να αποκαλούμε τον Σιγάλα, τον Tάρλατς, τον Tόμιτς, τον Παπανικολάου, τον Mπακατσιά...
Ο τελευταίος είναι ο μόνος που θα λείψει από τη μάχη της 9ης αγωνιστικής (θα τον αναπληρώσει ο Γαλακτερός). Ολοι οι άλλοι «καλοί» του Ολυμπιακού χώρεσαν στη δεκάδα που ετοίμασε ο «Nτούντα», ενώ και ο Iωαννίδης βεβαιώθηκε για την ετοιμότητα των δικών του άσων στην AEK. Kυρίως για τους Aλεξάντερ, Eντουαρντς, Kακιούζη, Παπαχρόνη και Λάρσεν, αφού με τους ψηλούς θα προσπαθήσει να λαβώσει τον Ολυμπιακό και να φτάσει σε 18-1 νίκες το σερί που έχει κόντρα στην παλιά του ομάδα ως προπονητής (μία φορά έχασε από τον Ολυμπιακό, το 1982-83, ως προπονητής του Aρη).
Στις κόντρες του με τον Iβκοβιτς, ο Iωαννίδης είναι ισόπαλος 8-8. Οπως και στους άτυπους τίτλους: αυτός είναι ο πολυνίκης στην ιστορία της A  Eθνικής, με 353 νίκες σε 400 αγώνες, κι ο Σέρβος ο καλύτερος ξένος προπονητής που έχει δουλέψει στην Eλλάδα, με 147 νίκες σε 204 αγώνες.
Nα ξέραμε και ποιος είναι ο πιο κατάλληλος για το τιμόνι του Ολυμπιακού, ε; 
 
Ας δούμε λοιπόν το τι έγινε στο ματς, που έληξε με σκορ 69-60 υπέρ του Ολυμπιακού.
 
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΑ ΝΕΑ 19-11-1996
 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 
Έτσι υποδεχτήκαμε εμείς τον κύριο Ιωαννίδη, σε αντίθεση με κάποιους άλλους, αγαπημένους του, τον Ιανουάριο του 1992.
 

 
Βέβαια, δεν ήταν μόνο αυτοί αγαπημένοι του, αφού όπως έχουμε δει, την εποχή που έπαιζε μπάσκετ στον Άρη, δήλωνε Ολυμπιακός στο ποδόσφαιρο ο κύριος Ιωαννίδης. Το σίγουρο είναι πως σήμερα δεν είναι δικός μας αγαπημένος. Και γι'αυτό ευθύνεται ο ίδιος, αφού όπως σωστά μας είχαν συμβουλεύσει τα αγαπημένα του σκουλήκια Αρειανά, όταν τον είχαμε κορώνα στο κεφάλι μας, ''το τι εστί Ιωαννίδης θα το καταλάβετε όταν φύγει από εσάς, όχι όταν είναι στην ομάδα σας''. Το καταλάβαμε και τον επόμενο χρόνο, το 1997, αλλά ειδικότερα από τότε που μπήκε στην πολιτική και συμπεριφέρεται σαν κάνα ρετάλι αντιολυμπιακό. Το βαρέλι της κατρακύλας δεν έχει πάτο για τον άλλοτε ''Γιάνναρο'', νυν κύριο Ιωαννίδη. Και η κατρακύλα αυτή ξεκίνησε από το συγκεκριμένο παιχνίδι, το Νοέμβριο του 1996...

Σχόλια

Εικόνα red apple

Ωραία καλά και άγια αυτά περί προσωπικότητας και χαρακτήρα του Ιωαννίδη, αλλά για να δούμε καλύτερα και το πώς μας έπαιξαν οι Πιτσίλκες στο Αλεξάνδρειο,,, Ο Γιαννάκης τα είπε όλα και με πολύ ευγενικό τρόπο... Μια ζωή τα ίδια και τα ίδια

Εικόνα Νίκος Γόδας

Ο Πιτσίλκας, που απ' όσο γνωρίζω είναι γαύρος... Φαντάσου πως μας σφυρίζουν οι αλλόθρησκοι , αν έχουμε τέτοιους γαύρους.

Εικόνα savvas gridlock

Όπως λέει και ο Γιαννάκης, όποιος κι αν πήγαινε διαιτητής σε εκείνο το ματς, μέσα σε αυτό το μπουρδελογήπεδο, δίχως γαύρους μέσα και με τα σκουλήκια να αλωνίζουν στην κερκίδα, έτσι θα σφύριζε. ''Μακεδονία ξακουστή'' τραγουδούσανε τα Αρειανά και λύγισε μέχρι και ο ξανθός, ο Μακεδονομάχος της φάπας. Σκέψου ο Πιτσίλκας...

Εικόνα Νίκος Γόδας

Σωστός ο Σάββας.

Εικόνα V0R4D0R

Τελικά εκείνη η ιστορία ότι τα είχε βρει ο ξανθός με τον βάζελο, αλλά συνάντησε την άκαμπτη αντίσταση του... Μπλούη Διακάκη, έχει καμιά δόση αλήθειας, ή τα λένε μεταξύ τους τα βαζέλια για να περνάει η ώρα? Ο ξανθός πάντως είναι η ζωντανή απόδειξη ότι δεν πρέπει να αποθεώνουμε κανέναν, αν δεν κλείσει την καριέρα του και δεν αποδειχθεί οριστικά ότι άξιζε. Τί να πρωτοθυμηθεί κανείς: από Ριβάλντο, Δημητράκη Παπανικολάου, Γκαλέτι, μέχρι Σφακιανάκηδες και Κόντηδες. Αναρίθμητοι είναι. Αφήνω τους επαγγελματίες του είδους Σαργκάνηδες, Αποστολάκηδες κλπ.

Εικόνα savvas gridlock

Για να'μαστε σωστοί, ο Ιωαννίδης είχε ξεκινήσει συζητήσεις με τους Γιαννακόπουλους και οι οργανωμένοι βάζελοι αντιδρούσαν. Μπήκανε μπροστά κάποιοι συνδεσμίτες τους να πείσουν τους υπόλοιπους και τότε έκανε πίσω ο Ιωαννίδης, γειώνοντάς τους. Εκεί πρέπει να σκάλωσε, αφού είπε δημοσίως ''με είχανε αφίσα στο δωμάτιό τους αρκετά παιδιά στο Πασαλιμάνι, δεν μπορούσα να τους προδώσω''. Στα υπόλοιπα, φυσικά έχεις δίκιο. Ο μεγαλύτερος ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ πάντως από όλους όσους ανέφερες, είναι ο ''Φον'' Δημητράκης. 10 μέρες πριν υπογράψει στο βάζελο το 2002 έβγαινε στο TV MAGIC, όπως λεγόταν τότε και έλεγε ''μόνο στον Ολυμπιακό πάω, πουθενά αλλού''. Είχε δώσει και συνέντευξη στο ΦΩΣ, λίγο πριν το Δεκαπενταύγουστο του 2002.

http://assets.in.gr/dGenesis/assets/Content60/Issue/2002/08/12/32_h.jpg

Tην κυρία Ριβάλντο, ας πούμε, ΟΚ κι εγώ την έκραξα, αλλά κάπου λες εντάξει, δεν μας ήξερε κι από παλιά. Παραδόπιστο σκουπίδι είναι, με ένα κατοστάρικο λέει ό,τι τονε βάλεις να πει. Τη Δημητρούλα όμως, που την κάναμε και άνθρωπο? Κανενός παίκτη το όνομα δεν πρέπει να φωνάζουμε στο γήπεδο. Μόνο ''Ολυμπιακός''. Το λέω για να το ακούσω κι εγώ, έτσι? Μην νομίζεις ότι το παίζω ιστορία. Όταν βλέπω τον Αριέλ στο Καραισκάκη ή τον Σπανούλαρο στο ΣΕΦ, λυγίζω. Κακώς...

Εικόνα V0R4D0R

Τον έχουν και στο προπονητικό τημ της εθνικής τον Φον Τράκη. Να μη χαθεί το ήθος και η ποιότητά του και δεν τα κληροδοτήσει και στους διεθνείς.