ΟΛΟΙ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ
Γράφτηκε απο Anonymous στις 09:04 | 07-02-2014
Δίχως πολλά λόγια, βάζουμε το παρακάτω.
Όποιος νιώθει και μπορεί, ας έρθει. Τζάμπα είναι...
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Σχόλια
ολοι στο ναο αποψε ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ...και μη την ψαχνεις
Εμένα αυτές οι εκδηλώσεις μου αρέσουν στο επίπεδο που προσφέρουν στους ζώντες συγγενείς των θυμάτων μια παρηγοριά, ένα συναισθηματικό στήριγμα. Να πω την αλήθεια μου, αλήθεια ΜΟΥ, η έκφραση "αδέρφια μας" ή "νεκροί μας" με ξενίζει λίγο. 21 παιδιά, ανάμεσά τους και 2 αεκτζήδες, που πήγανε να ψυχαγωγηθούν και σκοτωθήκανε πάνω στην ανεμελιά τους. Αυτή η ιστορία με συγκινεί ανεξαρτήτως χρώματος
Τη θυμαμαι καλα εκεινη την ημερα...Ημουνα στη θυρα 10 κι εβλεπα το θριαμβο... Εφυγα απ΄την ιδια θυρα 2 - 3 λεπτα πριν απο τη ληξη, ξερετε τωρα, για να προλαβω να την κοπανησω πριν ξεσπασει το λεφουσι στην εξοδο και να την << κανω >> γρηγορα για το διαμερισμα που εμενα, διπλα στο ζαχαροπλαστειακι του πατερα Κουδα, στο Πασαλιμανι. Σε 10 λεπτα ημουνα σπιτι...
Δεν θυμαμαι καλα ποσος χρονος ειχε περασει απο΄κεινη την ωρα, κανα μισαωρο ισως (;), οταν ακουσα απ΄εξω στην παραλιακη, στη Μουτσοπουλου, τις στριγγλιες του νοσοκομειακου... Συνηθισμενος σ΄αυτο τον ηχο, δεν εδωσα σημασια. Ομως οι στριγγλιες επαναλαμβανονταν...Και μια και δυο και τρεις φορες.... Πολλαπλασιαζονταν... Δυναμωνανε...Βγηκα εξω στο μπαλκονι και κοιταξα προς την πλατεια Αλεξανδρας. Ειδα τα νοσοκομειακα που τρεχαν ουρλιαζοντας για το Τζανειο, ανακατεμενα με Ι.Χ. που κορναρανε κι αυτα δαιμονιωδως για να περασουν τα ασθενοφορα. Τι να περασουν και πως να περασουν, δηλαδη...Κουβεντα να γινεται...
Καταλαβα οτι κατι μεγαλο θαχε συμβει. Ισως καποιο σοβαρο τροχαιο. Το μυαλο μου ουτε κατα διανοιαν δεν πηγαινε στο Καραισκακη! Ανοιξαμε αμεσως την τηλεοραση και τοτε... τοτε ξεραθηκαμε απ΄τα νεα... Η εκπληξη, η παγωμαρα, τα ερωτηματικα, πως ακριβως, ποσοι, ποσοι; Ακουσα πως ζητουσαν γιατρους για το Τζανειο. Κατεβηκα στο δρομο, εβαλα μπρος τ΄αμαξι και κατευθυνθηκα προς τα΄κει, μεσα στο μποτιλιαρισμα...
Οταν εφθασα στο Τζανειο, ο κοσμος πλημμυρα απ΄εξω...Συζητουσανε φοβισμενοι, σκυθρωποι, απεγνωσμενα προσωπα, γεματα ερωτηματα... Και καθε λιγο και λιγακι κι΄αλλο κι΄αλλο ασθενοφορο... Σταματημο δεν ειχαν τα πουστικα....ΧΑΟΣ... Η προσεγγιση στην πυλη του νοσοκομειου, ηταν αδυνατη.... Συναντησα εναν καλο συναδελφο, μακαριτης τωρα, πουχε ηδη προλαβει να μπει μεσα στις χειρουργικες κλινικες και ειχε βγει εξω. Δεν χρειαζονται γιατρους, μουπε. Εχουν πολλους... Μιλησαμε λιγο για την κατασταση. Μεγαλο κακο... και τα πραματα συγκεχυμενα και ρευστα ακομη... Γυρισα σιγα - σιγα σπιτι.. Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΙΧΕ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ. ΤΗΝ ΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ, ΤΗ ΜΑΘΑΜΕ ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΜΕΡΕΣ...
ΖΕΙΤΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ! ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ....
Πω ρε Αποστολε, μου σηκωθηκε η τριχα και το πετσι μαζι..
Ξερεις, αλλο να τα διαβαζεις σε στυλ απροσωπο, και αλλο να στα λεει καποιος που ενοιωσε τη φρικη. Παρολο που δεν σε ξερω, ειμαστε στην ιδια παρεα εδω και καιρο.
Τι να πω.. Ας ςιναι καλα οι ψυχες των παιδιων.