ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΑΓΡΙΟΥΣ, PART 3: "Το φεγγάρι της Καλογρέζας"
Γράφτηκε απο Anonymous στις 13:01 | 28-06-2014
Τον Ανδρέα τον «Ποιητή» δεν τον γνώριζα προσωπικώς. Ξέρω, όμως, ότι το μικρό του όνομα ήταν Ανδρέας και το παρατσούκλι του «Ποιητής». Νομίζω φτάνουν αυτά.
Τώρα που το ξανασκέφτομαι, όχι δεν φτάνουν, ας πούμε λίγα ακόμη. Ο τύπος ήταν ένα παράξενο παλικαράκι, αλλά το γεγονός ότι ήταν παράξενος δεν ήταν και τόσο παράξενο, καθώς τα περισσότερα παλικαράκια της 7 ήταν παράξενα. Ήταν αυτοκόλλητος του Βασίλη του « Γκοτζίλα » απ’ τα Μανιάτικα και ένιωθε γι’ αυτόν περίπου όπως νιώθει ένας πιτσιρής για τον μεγαλύτερο αδερφό του. Κάθονταν πάντα δίπλα δίπλα «στα σκαλοπάτια και στα τσιμέντα» κι όλοι ήξεραν ότι όποιος τολμούσε να πειράξει τον Ποιητή θα είχε να κάνει μετά με τον Γκοτζίλα ˙ και ο Γκοτζίλα, ξέρετε, ήταν και βαρύ κορμί...
Ο «Ποιητής» είχε αποκτήσει το συγκεκριμένο παρατσούκλι μετά από μια εξαιρετικής λογοτεχνικής ποιότητας στιχουργική σύνθεση την οποία είχε σκαρφιστεί κάποτε και η οποία, όταν είχε πρωτοκυκλοφορήσει, είχε γίνει τεράστιο hit -νούμερο 1 σε όλον τον κόσμο- και είχε σπάσει τα ταμεία. Η σύνθεση είχε ως εξής:
-ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ;
-ΟΟΟΟΟΧΙ.
-ΞΑΝΑΡΩΤΑΩ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ;
-ΟΟΟΟΟΧΙ.
-ΟΟΟΟΟΧΙ.
-ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΡΕ ΨΟΦΙΟΙ; ΔΕΝ ΦΑΓΑΤΕ ΠΡΩΙΝΟ;
ΡΕ Ε Ι Μ Α Σ Τ Ε Κ Α Λ Α;
-ΟΟΟΟΟΧΙ.
-ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑΑΑ
ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΜΥΑΛΟ
ΕΙΜΑΣΤ’ ΑΡΡΩΣΤΟΙ ΜΕ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ.
Οι νεότεροι, που θα αναγνώρισαν την κλασική πια σύνθεση του Ανδρέα του Ποιητή, ας μάθουν ότι τα υπόλοιπα στιχάκια προσετέθησαν αργότερα ˙ και όχι απ’ τον Ανδρέα. (Οι έχοντες έρωτα προς τα αθάνατα δημοτικά μας τραγούδια θα ξέρουν ότι κάπως έτσι συνετέθησαν κι αυτά ˙ δηλαδή με υστερογενείς προσθαφαιρέσεις πάνω σε μια αρχική μαγιά. Η πληροφορία παντελώς άσχετη, αλλά μου’ ρθε να την πω και την είπα, μη βαράτε, επανέρχομαι).
Το σωτήριον έτος 1994 η Barcelona αντιμετωπίζει τη Milan στον τελικό της κορυφαίας, όπως τη χαρακτηρίζουν, διασυλλογικής ποδοσφαιρικής διοργάνωσης του πλανήτη, που τότε είχε προσφάτως μετονομαστεί από «Κύπελλο Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης» σε «Champions League». Το παιχνίδι διεξήχθη στο Ο.Α.Κ.Α. και ήταν μονόπλευρο. Για την ιστορία, να πούμε ότι η μεν Barcelona είχε την «εξέδρα» -μια πανέμορφη εξέδρα με εντυπωσιακά πανιά και τεράστιες σημαίες-, η δε Milan είχε την «ομάδα». Το τελικό 4-0 υπέρ των Μιλανέζων ήταν άδικο...για τους Μιλανέζους. Ένας έγχρωμος πιτσιρής, ονόματι Marcel Desailly, σου έδινε την εντύπωση ότι μπορούσε να βρίσκεται ταυτόχρονα σε περισσότερα του ενός σημεία του γηπέδου ˙ απ’ την άμυνα στο κέντρο, απ’ το κέντρο στην επίθεση κι ύστερα πάλι πίσω ˙ ο τύπος ήταν παντού...
Δεν θυμάμαι ακριβείς αριθμούς και δεν είμαι καθόλου καλός στο να υπολογίζω τα πλήθη με το μάτι. Είναι όμως αλήθεια ότι πολλοί Ολυμπιακοί, άπαντες εξέχοντα μέλη της τότε θύρας 7, είχαν βρει εισιτήρια στο πέταλο των Rossoneri και είχαν συναπαρτίσει μια πυκνή ερυθρόλευκη ανθρωπολωρίδα ανάμεσά τους. Ήταν σχεδόν όλοι τους εκεί: Ούφο, Ακροβάτης, Υποβρύχιος, Άγγελος «Manchester», Κανέλλης, Γκοτζίλα, Ποιητής...
Ο τελευταίος είχε γράψει τότε ένα τεραστίων διαστάσεων στιχούργημα, το είχε φωτοτυπήσει και το είχε διανείμει στην ομήγυρη. Μη μου ζητήσετε να το θυμηθώ ολόκληρο. Δεν υπάρχει ανθρώπινος εγκέφαλος που θα μπορούσε να συγκρατήσει τέτοιο πράγμα. Ξέρω ότι απ’ τους αποσπασματικούς στίχους που μπορώ να ανακαλέσω δεν βγαίνει και τόσο νόημα. Πάντως, αν κάποιος μπορέσει να μεταφερθεί στα συμφραζόμενα της εποχής (μπασκετικά final four, mundial Αμερικής κ.τ.λ.) όλο και κάτι θα καταλάβει.
{...}
Και τον Νικόλα πάγκο
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
Ρε φέτος τους αντίπαλους
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
Θα βάλουμε στον πάγο
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
{...}
Με τον Ρασίντ τον Γιεγκινί
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
Θα τους γα...με το μ...ί
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
Και με τον Ίβιτς τον Ιλία
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
Και τα παιδιά απ’ την Αυστραλία
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
{...}
Για τον Χατζίδη τον Μηνά
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
Κουβέντα δεν θα πούμε
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
Τον είδαμε στο mundial
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
Κι όλοι τον αγαπούμε
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
{...}
Όσο για τον Αλεξανδρή
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
Οι εχθροί τον έχουν φοβηθεί
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
Με έναν τέτοιο παιχταρά
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
Πετάμε όλοι από χαρά
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
{...}
Τον πρόεδρό τους το τσαμπούκι
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
Τον σπεσιαλίστα στο τσιμπ...κι
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
{...}
Εκτός κι αν πάρει την ΕΚΑΒ
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
Και την αστυνομία
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
Και ’ρθουν και μας τα κλάσουνε
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
Μέσα στην Ισπανία
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
{...}
Και για το τέλος πούσ...δες
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
Ακούστε κάτι ακόμα
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
Που εμείς θα το φωνάζουμε
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
Και μέσα από το χώμα:
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ...
(μετά σχιζοφρενούς χορογραφίας)
Ρε φέτος τους αντίπαλους
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
Θα βάλουμε στον πάγο
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
{...}
Με τον Ρασίντ τον Γιεγκινί
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
Θα τους γα...με το μ...ί
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
Και με τον Ίβιτς τον Ιλία
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
Και τα παιδιά απ’ την Αυστραλία
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
{...}
Για τον Χατζίδη τον Μηνά
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
Κουβέντα δεν θα πούμε
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
Τον είδαμε στο mundial
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
Κι όλοι τον αγαπούμε
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
{...}
Όσο για τον Αλεξανδρή
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
Οι εχθροί τον έχουν φοβηθεί
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
Με έναν τέτοιο παιχταρά
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
Πετάμε όλοι από χαρά
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
{...}
Τον πρόεδρό τους το τσαμπούκι
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
Τον σπεσιαλίστα στο τσιμπ...κι
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
{...}
Εκτός κι αν πάρει την ΕΚΑΒ
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
Και την αστυνομία
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
Και ’ρθουν και μας τα κλάσουνε
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
Μέσα στην Ισπανία
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
{...}
Και για το τέλος πούσ...δες
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
Ακούστε κάτι ακόμα
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
Που εμείς θα το φωνάζουμε
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
Και μέσα από το χώμα:
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ...
(μετά σχιζοφρενούς χορογραφίας)
Όπως θα καταλάβατε, φίλοι κι αδερφοί, το έπος του Αντρίκου του Ποιητή δεν τελείωνε λέμε... Ανέφερε έναν προς έναν όλους τους τότε ποδοσφαιριστές της ομάδας μας, ενώ δεν παρέλειπε να πει δυο λόγια και για τα διοικητικά στελέχη, τους νομικούς συμβούλους, τους φροντιστές, τους γυμναστές, το ιατρικό team, τις καθαρίστριες των αποδυτηρίων κτλ.
Τα παιδιά απ’ το Μιλάνο περίμεναν να τελειώσει πια αυτό το αναθεματισμένο το τραγούδι, μήπως έλεγαν κι αυτοί κανένα δικό τους. Αλλά μπααα... Η ομάδα τους «έσπερνε» στον αγωνιστικό χώρο, που λέει κι ένας φίλος μου, ο Σάββας, αλλά τη μάχη της εξέδρας την είχαν χάσει κατά κράτος. Και την είχαν χάσει για δύο κυρίως λόγους: πρώτον, γιατί οι αντίπαλοί τους, οι Καταλανοί, ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΓΑΥΡΟΥΣ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΙΔΑ ΤΟΥΣ ˙
δεύτερον, γιατί ο Ανδρέας ο Ποιητής, ο κολλητός του Βασίλη του Γκοτζίλα, ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΠΟΛΥΛΟΓΑΣ ΑΠΟ ΜΕΝΑ.
Ένας άμοιρος Μιλανέζος, σαρανταπεντάρης, κοντόχοντρος, καράφλας, με κάτι αλλοπρόσαλλα σχηματισμένες φαβορίτες και μια ντουντούκα στα χέρια, δεν άντεξε και φώναξε στα παιδιά με τα ερυθρόλευκα κασκόλ κάτι τέτοιο:
«MΑAAΜΜΑ ΜΙΑ, FINITE, VOGLIAMO DIRE QUALCOSA DA SOLI ».
O Βασίλης ο Γκοτζίλα, μέγας φιλίστωρ, με πολυσέλιδο curriculum vitae, με σπουδές στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του εξωτερικού, με πλήθος δημοσιεύσεων σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά, τακτικός καθηγητής του Πανεπιστημίου Μανιάτικων και διευθυντής του Κέντρου Ιστορικών Ερευνών Νικαίας, με πλούσιο ερευνητικό-συγγραφικό έργο κυρίως στα σχετικά με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, κατάλαβε, φυσικά, ε π α κ ρ ι β ώ ς τα λόγια του Ιταλού και του απάντησε στο καπάκι:
« Τ’ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΣ ΡΕ ΤΖΙΤΖΙΦΙΟΓΚΟΟΟΟΟ;
Γ-Α-Μ-Ι-Ω-Ν-Τ-Α-Σ ΣΑΣ ΠΗΓΑΙΝΑΝΕ ΟΙ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΠΙΝΔΟ!
ΠΟΥ ΜΟΥ ΘΕΛΑΤΕ ΚΑΙ ΠΕΣΙΜΑΤΑ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ, ΚΑΡΙΟΛΟΠΟΥΣΤΟΦΛΩΡΟΙ.
ΑΑΑΑΑΝΤΕ, ΤΑΝΕΣΠΟΥ, ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ ΟΛΗ ΚΑΙ ΓΑΜΩ ΤΗ ΣΚΑΛΑ ΤΟΥ ΜΙΛΑΝΟΥ ΚΑΙ ΓΑΜΩ ΚΑΙ Τ’ ΑΛΛΑ ΤΑ ΚΑΡΑΠΟΥΣΤΑΡΙΑ ΣΑΣ ΕΚΕΙ ΠΕΡΑ, ΤΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΤΕΣ ΜΟΔΑΣ, ΠΟΥ ΚΩΛΟΤΡΥΠΙΔΙΑΖΕΣΤΕ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΜΑΣ ΗΡΘΕΣ ΕΔΩ ΝΑ ΜΑΣ ΒΓΑΛΕΙΣ ΚΑΙ ΓΛΩΣΣΑ, &%@ x*^~? »
ΠΟΥ ΜΟΥ ΘΕΛΑΤΕ ΚΑΙ ΠΕΣΙΜΑΤΑ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ, ΚΑΡΙΟΛΟΠΟΥΣΤΟΦΛΩΡΟΙ.
ΑΑΑΑΑΝΤΕ, ΤΑΝΕΣΠΟΥ, ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ ΟΛΗ ΚΑΙ ΓΑΜΩ ΤΗ ΣΚΑΛΑ ΤΟΥ ΜΙΛΑΝΟΥ ΚΑΙ ΓΑΜΩ ΚΑΙ Τ’ ΑΛΛΑ ΤΑ ΚΑΡΑΠΟΥΣΤΑΡΙΑ ΣΑΣ ΕΚΕΙ ΠΕΡΑ, ΤΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΤΕΣ ΜΟΔΑΣ, ΠΟΥ ΚΩΛΟΤΡΥΠΙΔΙΑΖΕΣΤΕ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΜΑΣ ΗΡΘΕΣ ΕΔΩ ΝΑ ΜΑΣ ΒΓΑΛΕΙΣ ΚΑΙ ΓΛΩΣΣΑ, &%@ x*^~? »
και πολλά άλλα τέτοια βαθυστόχαστα και φιλοσοφημένα...
Λίγη ώρα μετά τα πνεύματα είχαν ηρεμήσει, αλλά ο Ανδρέας ο Ποιητής είχε χολωθεί με τους Ιταλούς που του ’χανε συγχίσει τον φίλο. Κάποια στιγμή απέσυρε το βλέμμα του απ’ τις επελάσεις του Desailly, τα γκολ που έπεφταν βροχή και γενικώς τα όσα συνέβαιναν στον αγωνιστικό χώρο, και το έστρεψε προς τον ουρανό της Καλογρέζας. Έμεινε για κάμποσα λεπτά σιωπηλός, σαν κάτι να σκεφτόταν, και κατόπιν ανασηκώθηκε απ’ τη θέση του και ανέκραξε με στεντόρεια φωνή το ακόλουθο:
ΦΕΡΤΕ ΜΙΑ ΤΟΥΡΤΑ
ΓΑΜΩ ΤΟΝ ΚΟΣΤΑΚΟΥΡΤΑ,
ΦΕΡΤΕ ΚΙ ΕΝΑ ΤΡΑΠΕΖΙ
ΓΑΜΩ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΠΑΡΕΖΙ.
ΦΕΡΤΕ ΚΙ ΕΝΑ ΤΡΑΠΕΖΙ
ΓΑΜΩ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΠΑΡΕΖΙ.
Δεν θυμάμαι ποιος ήταν αυτός που τον ρώτησε: « Καλά, ρε απίστευτε, πώς το κατέβασες αυτό πάλι; » Θυμάμαι, όμως, τον Ανδρέα τον Ποιητή να απαντά αμέσως:
«Είδα το φεγγάρι της Καλογρέζας και τρελάθηκα».
(Εδώ δεν καταγράφουμε μόνο, υιοθετούμε κιόλας).
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Σχόλια
το σύνθημα ήταν μπασκετικό και ξεκιναγε "στον τελικό των play of,λέμε στους βούλγαρους fuck of.το ποδοσφαιρικό ήταν μετά το μουντιάλ και ηταν το έξης...ΘΕΛΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΑΕΙ
Κ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΘΛΗΜΑ
Ο ΘΡΥΛΟΣ ΝΑ ΓΑΜΑΕΙ
ΜΕ ΝΕΟΥΣ ΠΑΙΚΤΕΣ Κ ΠΑΛΙΟΥΣ
Κ ΤΟΝ ΝΙΚΟΛΑ ΠΑΓΚΟ
ΡΕ ΦΕΤΟΣ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥΣ
ΘΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΠΑΓΟ
ΜΕ ΤΟΝ ΡΑΣΙΝΤ ΤΟΝ ΓΙΕΚΙΝΙ
ΘΑ ΣΑΣ ΓΑΜΑΜΕ ΤΟ ΜΟΥΝΙ
Κ ΜΕ ΤΟΝ ΙΒΙΤΣ ΤΟΝ ΗΛΙΑ
Κ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ
ΜΠΑΛΕΣ ΤΑ ΔΙΧΤΙΑ ΘΑ ΓΕΜΙΖΟΥΝ
ΟΛΑ ΤΑ ΜΑΤΣ ΘΑ ΚΑΘΑΡΙΖΟΥΝ
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΤΡΗ
ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΝ ΕΧΟΥΝ ΦΟΒΗΘΕΙ
ΜΕ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΠΑΙΚΤΑΡΑ
ΠΕΤΑΜΕ ΟΛΟΙ ΑΠΟ ΧΑΡΑ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΑΤΖΙΔΗ ΤΟΝ ΜΗΝΑ
ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΟΥΜΕ
ΤΟΝ ΕΙΔΑΜΕ ΣΤΟ ΜΟΥΝΤΙΑΛ
Κ ΟΛΟΙ ΤΟΝ ΑΓΑΠΟΥΜΕ
Κ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΒΑΖΕΛΟΙ
ΑΛΟΥΣΤΕ ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΑ
ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΤΟ ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ
Κ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΜΑ
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕΟΛΕ
συγνώμη για τα κεφαλαία,αλλά έτσι το είχα αποθηκευμένο..
και πριν από αυτά υπήρχαν και με την ίδια μελωδία που λέγανε για το final 4 στο τελ αβίβ κ την σαραγόσα..κάπου τα έχω γραμμένα όλα αυτά τα συνθήματα κ θα προσπαθήσω να τα βάλω κ αυτά κάποια στιγμή...
Μόνο μιά λέξη: Υ Π Ε Ρ Ο ΧΟ !
https://www.facebook.com/pages/Olympiakos-1925/645974728784060?ref_type=...
κι ομως τα παοκια εχουν βγαλει συνθηματα για καλογρεζα....
ΑΛΛΑ Η ΚΑΛΟΓΡΕΖΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΙΩΝΙΑ
ΕΝΩ ΤΟ ΟΑΚΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΜΑΡΟΥΣΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΛΟΓΡΕΖΑ ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ ΟΠΩΣ ΚΑΚΩΣ/ΚΑΛΩΣ ΜΑΘΑΜΕ ΟΛΟΙ
Μα τη μπαναγια, διαβαζω ολες αυτες τις ιστοριες και με συλλαμβανω να κοιταζω την οθονη με ανοιχτο το στομα σαν το πιτσιρικι. Ποσο θα ηθελα να ημουν εκει εστω για 5 χρονια μονο.. Εμεις της επαρχιας απλα ακουγαμε αυτα τα ονοματα που ηταν σα μυθος για εμας, αλλα μεχρι εκει.
ΠΟΙΗΤΗΣ..αλλη μία τεράστια κόκκινη μορφή ..Τελευταία τον πρόλαβα στην μπουτίκ του Ολυμπιακού να " εργάζεται " σαν security ..αλλά καταλαβαίνετε , μόνο αυτό δεν εκανε ..ολη μέρα στο μπίρι μπίρι με τις πωλήτριες και τις θηλυκές πελάτισσες που εμπαιναν μέσα να ψωνίσουν ..Τον πρωτογνώρισα στην παλιά 7 , όταν και μέσα σε δευτερόλεπτα σκάρωσε ενα τετράστιχο ( στην κυριολεξία !!! ) Ο ΛΟΓΟΣ ?? ηθελε να εμψυχώσει τον ΨΗΛΟ ( αλλος παραμύθι ΟΛΥΜΠΙΑΚΑΡΑΣ αυτός !!! ) και ..στα καπάκια τον ακούμε να τραγουδάει , μαζί με την " χορωδία του " ..ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΕ ΦΟΝΙΑ , ΓΑΜΑ ΤΑ ΜΟΥΝΙΑ .ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΝΕ ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΗ ΨΩΛΗ..χαχα
Οταν δε ειχαμε αντίπαλο τον Δημόπουλο για πρώτη φορά -τον παραμύθι φονιά - ο poet ξαναχτύπησε..ΝΙΚΟ , ΝΙΚΟ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ Ο ΦΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ Ο ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ Ο ΠΑΛΙΟΠΟΥΣΤΑΡΑΣ (η ΒΟΥΛΓΑΡΟΣ αν προτιμάτε ) ..αναφερόμενος στον θρυλικό μουστάκια , τον πραγματικό ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ που ποτέ δεν πρόδωσε την κοκκινη φανέλλα και δεν φορεσε πρασινοκίτρινα . Ορμητήριο του ποιητή ένα καφενείο , μάλλον στα Μανιάτικα και οσοι είναι απο εκεί ισως να μας πουν περισσότερες λεπτομέρειες και αξέχαστα τα γυαλιά ηλίου - trademark που φορούσε
Ωραίες ιστορίες ρε παιδιά, μπράβο.
Kαι γαμιέται για μια τούρτα...