ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΠΑΟ 3-0 20 ΙΟΥΛΙΟΥ 1958
Γράφτηκε απο Anonymous στις 09:58 | 20-07-2014
Κυριακή 20 Ιουλίου 1958, ώρα 5 το απόγευμα, Στάδιο Καραϊσκάκη. Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός συγκρούονται σε νοκ άουτ αγώνα, στα πλαίσια των ημιτελικών του Κυπέλλου Ελλάδος της σεζόν 1957-58. Ο Ολυμπιακός έχει ήδη κατακτήσει το πρωτάθλημα, πέμπτο σερί για την θρυλική ΟΜΑΔΑΡΑ ΤΟΥ '50, ενώ ο ΠΑΟ ψάχνει την παρηγοριά της κατάκτησης του Κυπέλλου, μπας και δει κάναν τίτλο. Στις 4 προηγούμενες αναμετρήσεις του Θρύλου με τον ΠΑΟ για το θεσμό του Κυπέλλου τα προηγούμενα χρόνια, υπήρχε πελατειακή σχέση με 4 νίκες μας. Τα βαζέλια όμως εκείνη την περίοδο είχαν βγάλει γλώσσα, αφού σε 4 παιχνίδια (2 για το Πρωτάθλημα και 2 φιλικά, για τα Κύπελλα Χριστουγέννων-Πάσχα) ήταν αήττητοι απέναντί μας (δεξί κλικ-άνοιγμα σε νέα καρτέλα πάνω στις φωτογραφίες, για να διαβαστούν πιο άνετα).
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ 20-7-1958
Η ομαδάρα του Τίμπορ, ενός προπονητή που όπως έχουμε δει πολεμήθηκε εκ των έσω όσο ελάχιστοι στην ιστορία του ποδοσφαιρικού μας τμήματος (παρά το ότι έκανε φοβερή δουλειά), δίνει μία γερή σφαλιάρα στον ΠΑΟ. Νίκη με σκορ 3-0, με γκολ του Ψύχου (παίκτης που ανεδείχθη από τον Τίμπορ), του Υφαντή και του Κοτρίδη.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ 21-7-1958
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ 21-7-1958
Το ματς στιγματίστηκε από το ξύλο που παίξανε οι αρχηγοί των δύο ομάδων, Ρωσσίδης και Παπαντωνίου, οι οποίο αποβλήθηκαν από τον Πορτογάλο διαιτητή της αναμέτρησης. Μεγάλοι πρωταγωνιστές του Θρύλου οι Θανάσης Κίνλεϊ ''Σούλης'', Ηλίας Υφαντής και Σάββας Θεοδωρίδης, στον δρόμο για το τέταρτο νταμπλ της ΟΜΑΔΑΡΑΣ ΤΟΥ '50. Ήταν μία από τις σημαντικότερες παραστάσεις του Ολυμπιακού του Τίμπορ, ο οποίος γνώρισε την αποθέωση από τους χιλιάδες γαύρους, λίγες μέρες πριν απολυθεί χωρίς κανέναν ουσιαστικό λόγο από τη διοίκηση ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ.
Η θρυλική ενδεκάδα του θριάμβου.
ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ
ΡΩΣΣΙΔΗΣ
ΣΟΥΛΗΣ
ΣΤΕΦΑΝΑΚΟΣ
ΤΣΑΝΤΑΚΗΣ
ΚΟΤΡΙΔΗΣ
ΓΚΑΒΕΖΟΣ
ΥΦΑΝΤΗΣ
ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟΥ
ΜΠΕΜΠΗΣ
ΨΥΧΟΣ
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Σχόλια
Επειδή τα πράγματα πρέπει να τα μαθαίνουμε σωστά, να κάνουμε μια επισήμανση:
Κύριο όνομα: Tibor
Επώνυμο: Kemény
Οι Ούγγροι έχουν τη συνήθεια -αντίθετα από άλλους λαούς- να προτάσσουν το επώνυμο του κυρίου ονόματος. Γι' αυτό γράφουν:
Kemény Tibor
Bukovi Márton
Detari Lajos
Γιώργο είναι σίγουρο αυτό που λες; Όλες οι εφημερίδες της εποχής τον ανέφεραν ως Τίμπορ, λες και αυτό ήταν το επώνυμό του.
O Γιωργος ειναι σωστος. Τα παιδια μου σπουδασαν εκει.
Τιβέριος (Tibor) Σκληρός (Kemény)! Έτσι θα λεγόταν στα ελληνικά! Και το κύριο όνομα και το επώνυμο είναι πολύ συνηθισμένα στα ουγγρικά.
Ρε πουστη μου περναν τα χρονια.Μεγαλωνεις,αλλαζεις, αλλαζουν ιδεολογιες ,γκομενες, μουσικες, κοσμοθεωριες, αντιληψεις περι ηθικης και βλεπεις οτι η μοναδικη σταθερα ειναι ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ.Απο τη μερα που ειδα στον Αντεννα (!) τον Κριστενσεν, τον Γιουτσκοβιακ (που δε καλαβαινα χ ρ ι σ τ ο απο μπαλα τοτε πιτσιρικας γαρ).Απο τη μερα που πηγα πρωτη φορα να δω το ΘΡΥΛΟ (αργα-καθοτι λαρισαιος) στο 3-0 με την αεκ την περιοδο 99-00 το δεος που ενιωσα οταν ειδα στα μπαλκονια να κυματιζουν σημαιες του ΘΡΥΛΟΥ δε περιγραφεται.Οπως δε περιγραφεται το δεος που ενιωσα οταν πηγα πρωτη φορα στο ΝΑΟ μας.Οπως δε περιγραφεται το δεος που ενιωσα οταν εβαλε το καλαθι ο πριντεζης στην Κωνσταντινουπολη και ο ουρανος του κεντου της Θεσσαλονικης σχιστηκε στα δυο απτα ουρλιαχτα που ακουστηκαν(κι αποτι εμαθα μετα ολη θεσσαλονικη σκιαχτηκε).Καθε μερα πριν τη δουλεια - πριν τη σχολη με το πρωινο μου καφεδακι τσεκαρω παντα το σαιτ σας.Σας θεωρω αδερφακια με το σαιτ του Αδερφου Πεσετερο.Απλα αν και ιντερνετακιας απο εποχες IRC δεν εχω μαθει να βαζω τις σκεψεις μου σε ταξη και δε σχολιαζω ποτε αλλα νιωθω σα μαλακας να βλεπω κουβεντες Αδερφων και ενω θελω να ρωτησω να μαθω να ξεζουμισω πραματα δε λεω τπτ.
ΥΓ.1 Και μετα ερχεται ο Κος Αποστολος Γκαγκανης και σου λεει ναι ημουνα εκει το 58 μπλαμπλαμπλα.Τι να πεις.Αληθεια κυριε Αποστολε, το νιωθατε τοτε οτι εκεινη την ωρα γραφοταν ιστορια μπροστα στα ματια σας?Και πως νιωθατε αραγε?
ΥΓ.2 Η Καθημερινη του Αλαφουζου πλεον αρχισε να βγαζει κομιξ της ντισνει.Τυγχανει να ειμαι λατρης και συλλεκτης των κομιξ με ιδιαιτερη αγαπη σε αυτα της ντισνει.νιωθω ενοχος που δινω λεφτα στον αλαφουζο.
ΥΓ.3 Σαββα γιατι Ο Ζιοβαννι δε σ αρεσει?Ο ζιοβαννι μαζι μαζι με στολτιδη,Μιλκοβιτς(στο βολλευ) Καραπιαλη,Γεωργατο με εχουν κανει να δακρυσω απο συγκινηση.
ΥΓ.4 Θα ηθελα μια στηλη η ενα tag εστω με τιτλο "αληθινοι γαυροι" ετσι για να γουσταρουμε.(με αφορμη το παραπανω ΥΓ
Καλώς ήλθες φίλε. Πώς την φαντάζεσαι την στήλη ''αληθινοί γαύροι''; Ρίξε ιδέες και το συζητάμε. Ο Τζιοβάνι προσέφερε αναμφίβολα στον Ολυμπιακό. Στα κρίσιμα όμως, στα εκτός έδρας ματς του Τσου Λου, στα ντέρμπυ με το βάζελο και στην Τούμπα, ήταν αόρατος. Εγώ το μεγάλο μας όπλο, τον παίκτη που κονομάει από τον Θρύλο, στα δύσκολα τον θέλω μπροστάρη. Από εκεί και πέρα, για να είμαι και ειλικρινής, έχω μεγάλη απέχθεια προς ο,τιδήποτε Βραζιλιάνικο και δη παλαιάς κοπής, τύπου τακουνάκια, ποδιές, ντρίμπλες και λοιπές αερογαμίες. Αν αυτό συνοδεύεται από αποτέλεσμα, από ουσία στο χορτάρι (γκολ-ασίστ-προσφορά στα κρίσιμα), μπροστά στο καλό του Ολυμπιακού θα κάνω πάσο και δεν θα γκρινιάξω. Αυτό έκανα π.χ. με το Ριβάλντο, ο οποίος αγωνιστικά και όχι εξωγηπεδικά (ως χαρακτήρας γαμιέται), είναι μέγας. Το ''κάνω μια ποδιά στον Κουλακιώτη της Καλλιθέας και στο Χασιώτη του ΠΑΟΚ για να ακουστεί το ωωω από την κερκίδα, αλλά στο Τσου Λου πατάω τον κώλο μου, πουλάω δεκάδες φορές την μπάλα έξω από την περιοχή μας και στο κέντρο, κρεμάω δεκάδες αντεπιθέσεις μας προσπαθώντας μάταια να κρεμάσω από τη σέντρα τον αντίπαλο τερματοφύλακα και παιδεύω την μπάλα, δίχως να την δίνω με τη μία'', εγώ το σιχάθηκα 6 χρόνια. Ξέρω βέβαια ότι οι περισσότεροι γαύροι τον λατρεύουν, αλλά εδώ διαφωνούμε, τι να γίνει...
Τον θυμαμαι αυτον τον αγωνα. Ημουνα παιδι στη Δευτερα Γυμνασιου. Στο παλιο - παλιο Καραϊσκακη, τοτε Φαληρικο Σταδιο. Ορθιος, πισω απ΄το τερμα του Παναθηναϊκου, κρατωντας σφιχτα τα καγκελα, στην πλευρα του ηλεκτρικου σιδηροδρομου. Αγωνια για το ντερμπι, απιστευτος ενθουσιασμος του κοσμου, ΄΄βρασιμο΄΄ στον αγωνιστικο χωρο και στις κερκιδες. Την πρωτη φαση που περιγραφει ο Βουρβουλης στην ΄΄ΗΧΩ΄΄, ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ, την θυμαμαι...Ισως γιατί ηταν στις αρχες του αγωνα. Ισως. Το φαουλ απ΄τα δεξια του Γκαβετζου ( ή Γκαβεζου, ή Γκαβετσου οπως τον λεγαμε εμεις οι γαυροι...), η αναταραχη κι ο φοβος που΄βλεπα ( ημουνα κοντα βλεπετε...) στα προσωπα των παιχτων του Βαζελου, τα λογια του Κωστα του Λινοξυλακη, δευτερολεπτα πριν απ΄το χτυπημα, στον Βουτσαρα - το΄χω ξαναγραψει - ΄΄...Ψυχραιμια Μιχαλη, ψυχραιμια...΄΄ κι εμεις να ουρλιαζουμε με την καρδια απ΄το παθος και την ενταση στους 130 σφυγμους το λεπτο...Τί στιγμες Ολυμπιακαρα μου...Ενας Παναθηναϊκος με πολυ καλους παιχτες τοτε, οπως τον Λινοξυλακη που ανεφερα, τον Νεμπιδη, τον Πανακη, τον Παπαντωνιου βεβαια...Η Ολυμπιακαρα ομως αλλο πραμα... Α Θ Α Ν Α Τ Ε Θ Ρ Υ Λ Ε !...
Ρε φιλε και το αισθανομαι το τελευταιο, λιγοι γαυροι με συγκινουν οσο εσυ.
Oχι φιλε Ραπιντ, δεν το΄νιωθα τοτε. Τωρα το νιωθω, που μεγαλωσα ( στα χρονια, γιατι η ψυχη ειναι ιδια με τοτε...). Τρεχω σαν το αλογο συνεχως στη ζωη μου, κοιταζοντας μπροστα...Τωρα τελευταια μονο εχω αρχισει και, λιγο λαχανιασμενος, βλεπω ολο και συχνοτερα πισω μου...Το σαϊτ αυτο, με τις αναρτησεις ΚΑΙ τα σχολια του, μ΄εχει κανει να κατεβαινω καθε τοσο στα υπογεια του κεφαλιου μου, ν΄ανοιγω ενα σκονισμενο μπαουλο με γαυροθυμισες, να τις βγαζω απο΄κει σηκωνοντας τες ψηλα και να τις καταθετω με ολο το ψυχικο ρευστο που τις συνοδευει σε τουτη την ΑΚΡΙΒΗ γωνια...Θα το΄πω: Πρεπει να την προσεχουμε, για να την εχουμε...
Σοβαρά μιλάς ρε Απόστολε; Σε αυτό το ματς ειπώθηκε αυτή η ατάκα του Λινοξυλάκη στο Βουτσαρά, την οποία είχες ξαναγράψει εδώ μέσα; Πω ρε φίλε, τι έχεις ζήσει ρε γίγαντα...
Ειναι κατι πραγματα ρε Σαββα στη ζωη, καποιες λεπτομερειες, κατι μορφασμοι, μια κινηση, ενα γελιο, μια κουβεντα, το βαδισμα καποιου, το πώς επινε το κρασι του, το πώς περπατουσε μια υπαρξη, το πως φαινοταν η πισω λακουβα του γονατου της ( ιγνυακή αύλακα τη λενε καποιοι, ακου...ονομα για τετοια ομορφια, να φριττεις δηλαδη )...Χιλια δυο μικρα, που σου καρφωνονται στο μυαλο και στην ψυχη, αγνωστο για ποιο λογο, ενω ξεχνας αλλα, πολυ πιο σημαντικα...Το ξερουμε ολοι απ΄την πειρα μας αυτο...Πώς επιλεγει αυτο το μυστηριο που λεγεται εγκεφαλος ν΄αξιολογησει και να ταξινομησει τις θυμησες, τί να σου΄πω; Μονο εκεινος ξερει...Ετυχε και την ακουσα αυτη την κουβεντα του ΄΄Λίνου΄΄ στο Μιχαλη τον Βουτσαρα, γιατι ημουνα κοντα, και τσουπ! Μου΄μεινε...Μπορει επειδη εκεινη τη στιγμη δονηθηκα, ενιωσα ΠΟΛΥ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ, μιας και δειχνανε οτι μας φοβοντουσαν...Ειναι παντως γενικα παρατηρημενο οτι οταν ενα γεγονος συνοδευεται απο συναισθηματικη φορτιση - που σου γινεται αντιληπτη ή ΚΑΙ ΟΧΙ - καταγραφεται εντονοτερα μεσα σου...