Στη δεκαετια του ΄50 ειχα κατα σειρα προπονητες τον Μοναστηριωτη τον Αλεκο, διεθνη τερματοφυλακαρα του πολο και ο ανθρωπος που μου΄κανε δελτιο στον Θρυλο το 1957, τον τεως πρωταθλητη κολυμβησης Ντικ Μπρουσαλη και μετα ηλθε ο Μιλο Λουσιτς. Γιουγκοσλαβος, εργατικος, μεθοδικος, φιλικος, σεβαστος, χαμογελαστος. Εκανε μεγαλο εργο στον Ολυμπιακο. Ο Μακης ο Χαριτος ( γυιος του ΜΕΓΙΣΤΟΥ καραγκιοζοπαιχτη Χαριδημου ), ηταν πολιστας πριν γινει προπονητης. Χρυση καρδια, κλασικος χιουμοριστας, παντα με το γελιο και το καλοπροαιρετο πειραγμα. Εφορους ειχα τον Κουρελιδη και προς το τελος τον Θεοδωρακακη. Στην ομαδα τοτε πολο του Ολυμπιακου, εκτος του Μοναστηριωτη και του Χαριτου, επαιζαν και οι Γερακαρακης, Τελιωνης, οι Μπιστηδες κυριως ο Νικος αλλα και ο Κωστας, ο Μουτσατσος αργοτερα ( ενα θηριο πρωταθλητης πριν στο προσθιο ) και μετα οι Βασιλοπουλος, Μαθιουδακης κ.α. Κυριαρχος τοτε, ηταν ο Εθνικος. Κερδιζαμε ομως και΄μεις που και που, ενω πολυ καλη ομαδα ειχε κι ο Ν.Ο.Πατρων, αλλα κι ο Ν.Ο.Βολου, το Παλιο Φαληρο ( Ν.Ο.Π.Φ.) κ.α. Ο Εθνικος παντως ηταν πιο εμπειρος και πιο ισχυρος, με παιχτες οπως ο Ανδρεας Γαρυφαλλος ( μορφη ), ο Χατζηκυριακακης ο Παναγιωτης, ο Καλφαμανωλης κ.α. Οι αγωνες γινοντουσαν στο Κολυμβητηριο διπλα στον Εθνικο Γ.Σ., ηταν πολυ σκληροι, η ατμοσφαιρα πολυ φανατισμενη με πολυ και συχνο ξυλο στις κερκιδες, ειδικα με τους Πατρινους αλλα και τα Εθνικακια. Θυμαμαι ενα αγριο κλωτσομπουνιδι με τον Ν.Ο.Πατρων ( ημουνα μαζι με τον πατερα μου στην πισινα ), αλλο πραμα...Ατμοσφαιρα εφιαλτικη. Οχι αψιμαχιες και τριχες...

Ηταν κατι χρονια, θα΄λεγα πρωτογονα, συγκριτικα με σημερα. Χρονια οπου ο Κασιδοκωστας γκομενιζε αγριως κανοντας ΄΄σωμα΄΄ στην πισινα, ο Καισαρης ( ο...γνωστος ) ερχοταν και περπατουσε διπλα στο νερο με υφος...Καισαρα, οι αδελφοι Ζησιμοι του Ν.Ο.Π.Φ., ο Αλεκος κι ο Σταυρος, κοσμουσαν κυριολεκτικα με την παρουσια τους τον χωρο, οπως κι ο Ντινος ο Μουρτζης, ο Καβατζας ( δικοι μας ), οι Μαγκριωτηδες ( λιγο σνομπ, ως βαζελοι...), η Αθηνουλα μας η Νικολαϊδου, η Πουπα η Ρουμπεν του Π.Φαληρου επισης, ο Παυλακης ο πρωταθλητης του προσθιου ο δικος μας...

Η επιβραβευση μας μετα την προπονηση, ενα σαντουϊτς...Με φλουδα μορταδελας και τυριου σε νορμαλ συνθηκες, ενω αν πετυχαινες καλη επιδοση στη χρονομετρηση κι εδειχνες φοντα για καλη μελλοντικη πορεια, γινοταν μεγαλυτερο, με φετα, ντοματα και μουσταρδα...

Ο αδελφος του Μακη, ο Νικος ο Χαριτος, ειχε για καιρο και δουλευε ενα γνωστοτατο παραλιακο μπαρακι στην Πειραϊκη, το Porto Leone...Εχει μεγαλη ιστορια η ταπεινοτητα μου εκει...Δεν ξερω, αν υπαρχει και σημερα. Εχω...δεκαετιες να περασω απο΄κεινη την γειτονια... Ηταν στεκι παντως, συνυφασμενο με τα νιατα μου...Θυμαμαι ενα ωραιο και πολυ...αποτελεσματικο κοκτεηλ που΄φτιαχνε ο Νικος. Με πορτοκαλαδα, τζιν, Ροσσο αντικο, ενα μαρασκινο και παγακια. Στο πρωτο, δεν...καταλαβαιναν τιποτα. Στα μεσα του δευτερου ομως, αρχιζανε να γελανε ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ...Οταν μου το΄χε πρωτοφτιαξει, θυμαμαι τον ειχα ρωτησει πώς το λενε το ποτο. Και μου΄χε΄πει ΄΄Μακαρι να΄ξερα΄΄. Ε, του΄μεινε! Απο τοτε το λεγαμε ετσι...

Το πινω ακομα τα καλοκαιρια και τωρα...