Ο ΗΡΩΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΟΥΡΑΤΗ ΤΟ 1950
Γράφτηκε απο Anonymous στις 11:08 | 18-10-2014
Τετάρτη, 18 Οκτωβρίου 1950. Στα πλαίσια της 2ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος Πειραιώς της σεζόν 1950-51, ο Θρύλος πηγαίνει στην Ελευσίνα για να αντιμετωπίσει τον τοπικό Πανελευσινιακό. Τελικό σκορ 0-1 και νίκη για την Ολυμπιακάρα μας, με ένα τέρμα που σημείωσε ο γίγας ΔΑΡΙΒΑΣ-''Λορέντσι''. Το παιχνίδι θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένο στην μνήμη όλων όσοι το παρακολούθησαν, για την εντυπωσιακή παρουσία του ερυθρόλευκου γίγαντα ΑΝΔΡΕΑ ΜΟΥΡΑΤΗ, ο οποίος θα αγωνιστεί στα τελευταία 30 λεπτά του ματς με ''ανοιγμένο'' κεφάλι και αίματα σε όλο το πρόσωπό του, έπειτα από μία σύγκρουση με το Δήμα του Πανελευσινιακού στον αέρα. Η περιγραφή του ματς και η κριτική της εμφάνισης του ΜΟΥΡΑΤΑΡΟΥ από τους δημοσιογράφους της ''Ηχούς'' (μεταξύ αυτών και ο νεαρός τότε ρεπόρτερ κύριος Θόδωρος Νικολαϊδης, μετέπειτα εκδότης του ''ΦΩΤΟΣ'') είναι συγκλονιστική (δεξί κλικ-άνοιγμα σε νέα καρτέλα πάνω στις φωτογραφίες, για να διαβαστούν πιο άνετα).
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ 19-10-1950
Τα λόγια του πατέρα του ΜΟΥΡΑΤΑΡΟΥ, του μπάρμπα-Μάρκου από τα Καμίνια, προκαλούν ανατριχίλα, σε μία ιστορία που μας έρχεται από τα χρόνια που κάποιοι έδιναν το αίμα τους μόνο για τη φανέλα του Θρύλου, δίχως να περιμένουν χρήματα ή άλλου είδους ανταμοιβές...
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Σχόλια
Εμείς έχουμε τον Μουράτη κι' αυτοί έχουν τον Σισέ. Αυτή είναι η διαφορά μας.
Γειά σου, σύγγαυρε Θωμά, που τους τα λές χοντρά και ωμά!
Eμείς άνδρες, αυτοί πούστηδες. Αυτό είναι το συμπέρασμα! χαχαχα! Καλημέρα Γιώργαρε!
Κάτι τέτοιοι παίχτες έχουνε χτίσει τη νοοτροπία και την ψυχοσύνθεση του Θρύλου διαχρονικά. Αυτή η αυταπάρνηση για την ομάδα εμπνέει όλους τους οπαδούς που ακούνε ή διαβάζουνε ποιος ήταν ο Μουράτης ή τους παλιούς που τον εζήσανε. Θα μου πεις, άλλες εποχές τώρα, επαγγελματισμός κλπ... Αυτά μας τρώνε, μου φαίνεται... Όμως, ο λαός του Θρύλου, εκτός από νίκες, γουστάρει νΑ βλέπει τους παίχτες να παίζουνε για τη φανέλλα, να τα δίνουν όλα, κι ας μην κερδίζουμε πάντα. Αυτός είναι ο Ολυμπιακός.
ΑΘΑΝΑΤΕ ΜΟΥΡΑΤΗ
Ο κοσμος του Ολυμπιακου θελει να βλεπει οτι οι παικτες δε τον κοροιδευουνε ΑΘΑΝΑΤΟΣ
και αλλοι βεβαια παικτες εχουν παιξει με σπασμενο κεφαλι χωρις να θελω να υποβαθμισω τον ηρωισμο και τη παλικαρια του Μουρατη
Έχεις δίκιο φίλε, θυμάμαι τον Κωστούλα στη Λεωφόρο στο 1-4, αν δεν κάνω λάθος, να παίζει κι εκείνος με επιδέσμους στο κεφάλι. Αυτά θέλουμε, γι' αυτό λέμε "παίξε γερά, με τσαμπουκά κι ο κόσμος σου θα τραγουδά"!
Ετσι
Και δύο θρυλικοί αρχηγοί μας παίζανε με σπασμένα κεφάλια: ο Ηλίας Ρωσσίδης και ο Κώστας Πολυχρονίου.
Και ο Αβραάμ έπαιξε με δεμένο το κεφάλι, αλλά έδωσε μία στην καρδάρα και... βάλ΄τα πάλι να τ' αρμέξουμε.
youtube καναλι : TheRATM7
Συνέντευξη Μουράτη Μπέμπη (δεκαετία ΄70)
https://www.youtube.com/watch?v=hDY8f1YjEBg&list=UUfWtQq7UZVN0z1G-zQLA6LA
Μπραβο Σαββα που ανεβασες τον αγωνα ωστε να ξερουμε με λεπτομερειες το τι εγινε στο συγκεκριμενο ματς που ο ηρωικος Μουρατης επαιζε με σπασμενο κεφαλι!
Θεράπων ιατρός του Ανδρέα Μουράτη ήταν ο αλησμόνητος Γρηγόρης Λαμπράκης! Δύο Θρύλοι...
Ο Γρ.Λαμπράκης ήταν Γυναικολόγος και μάλιστα υφηγητής της Γυναικολογίας.Υπήρξε γιά χρόνια διευθυντής στο Λευκό Σταυρό.
Μ Ο Υ Ρ Α Τ Η Σ !
Αθάνατος.
ΤΟΝ ΘΥΜΑΜΑΙ...
Η κλασικη εκφραση: Τον θυμαμαι... Ποσα αραγε απ΄ ολα αυτα τα ΄΄επωνυμα΄΄ ΑΡΔακια που μας ζαλιζουνε τα μονακριβα Σερτολεια κυτταρα μας ( ειπαμε, στο Google οι περιεργοι και οι φιλομαθεις ) καθε μερα απ΄ολα τα αθλητικα ΜΜΕ, τον εχουν αληθεια γνωρισει; ΚΑΝΕΝΑ. Αυτο, δυστυχως αλλα και ευτυχως απο καποια πλευρα, ειναι και το τιμημα των δεκαετιων που΄χουν διανυθει...
Τον ειχα συναντησει πριν απο χρονια κι ειχαμε μιλησει για καμποσο, στο Ταμειο Λιμενεργατων στον Πειραια. Απλος, χαμογελαστος, σεμνος, σχεδον ντροπαλος. Εγω στα ασπρα, αυτος - το θυμαμαι - φορουσε ενα κρεμοκιτρινο πουκαμισο και καφε ανοιχτο παντελονι. Θα μου πειτε: Καλα μας δουλευεις ρε Αποστολε, που΄χεις συγκρατησει τετοια πραματα; Ειλικρινα ομως, οχι. Τα θυμαμαι πραγματικα, γιατι οταν μιλας μ΄εναν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΘΡΥΛΟ, η εγχαραξη ενος τετοιου συμβαματος στη μνημη σου ειναι και βαθια και ανεξιτηλη. Κανονας. Ηταν μελαχροινος, με το χαρακτηριστικο του μουστακι, δεν κοιτουσε πολυ στα ματια, κοιταγε περισσοτερο κατω, ενω εγω τον περιεργαζομουνα προσεκτικα, ΄΄ρουφωντας΄΄ καθε σταγονα αυτης της συναντησης. Μιλουσα βεβαια μ΄ενα ΙΕΡΟ ΤΕΡΑΣ και προσπαθουσα να εκμεταλλευτω οσο μπορουσα την καθε στιγμη μαζι του...
Στο γηπεδο, τον θυμαμαι, αλλα σαν παλια ασπρομαυρη ταινια ΄΄χτυπημενη΄΄ απ΄το χρονο...Ημουνα μαθητης του Δημοτικου τοτε, βλεπετε... Τον ειχα΄δει 3 - 4 φορες το πολυ...Ας πουμε οτι τον θυμαμαι σαν τον Δαριβα και τον Δροσο. Τον Ρωσιδη για παραδειγμα, τον θυμαμαι καλυτερα. Τον Μπεμπαρο και τον Υφαντη, καλα...δεν το συζηταμε. Ο Αντρεας ητανε τ΄ αριστερο μπακ του Ολυμπιακου. Χαρακτηριστικο του, τα πολυ στραβα ποδια. Μαχητικος, παληκαρι, φοβερα δυνατο σουτ, επαιζε τον αντιπαλο σχεδον παντα απο κοντα, δεν τον αφηνε να παρει αναπνοη, σαν να του΄λεγε ΄΄απο΄δω μαγκα δεν περνας΄΄...Ητανε λιγο σκυφτος, οχι πολυ ταχυς, αλλα φοβερα πεισματαρης και ηρωϊκος. ΄΄Καθαριζε΄΄ τις φασεις ( να τ΄ακουνε αυτα πολλοι απ΄τους σημερινους ), χωρις δευτερη κουβεντα...
Για΄μενα και για ολους μας νομιζω, ο Μουρατης αποτελει την προσωποποιηση της ΓΑΥΡΩΣΥΝΗΣ, της ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΗΣ ΛΕΒΕΝΤΙΑΣ. Υπαρχει ενα κοκτεηλ, που τ΄ονομαζω ΄΄Τσίρι - Μπίρι΄΄. Ωραιο, δροσιστικο και...αποτελεσματικο. Το λενε και ΄΄Μακαρι να΄ξερα΄΄...Φτιαχνεται με πορτοκαλαδα, τζιν ( ή βοτκα ή ρουμι ), τ΄ανακατευεις, βαζεις ροσσο αντικο που δεν τ΄ανακατευεις αλλα τ΄αφηνεις να κυλαει μεσ΄την κιτρινιλα, κατακοκκινο, σαν τα νερα του καταρραχτη και ριχνεις παγακια κι ενα - δυο μαρασκινο μεσα με λιγο απ΄το ζουμακι τους. Αν παρεις ΜΟΥΡΑΤΗ, προσθεσεις ΜΠΕΜΠΗ, ΣΙΔΕΡΗ και ριξεις μεσα και λιγο...ΤΖΟΡΤΖΕΒΙΤΣ ας πουμε, μπορεις να φτιαξεις κατι αναλογο, ΑΛΛΑ ΑΠΕΙΡΩΣ ΠΙΟ ΜΕΘΥΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΩΔΕΣ. Πώς θα το΄λεγα; Μμμμ...LEGEND΄s POWER ισως;
Έτσι ακριβώς Απόστολε. Γαυροσύνη. Εγώ που γεννήθηκα το '82 και φυσικά δεν πρόλαβα αυτές τις μορφές, μόνο και μόνο από όσα έχω διαβάσει τους έχω στο ψηλότερο σκαλοπάτι, στην κορυφή της πυραμίδας.
Το.. αφέψημα ακούγεται ενδιαφέρον (μου θυμίζει λίγο τεκίλα "sunrise" - τεκίλα, χυμός πορτοκάλι και γρεναδίνη μη ανακατεμένη), θα το δοκιμάσω!