Φίλε, Μελενίκου με Αρμενοπούλου γωνία είχε γαυρομάγαζο ο Μάκης, βέρος Θεσσαλονικιός. Πασίγνωστος γαύρος σε όλη την αθλητική Θεσσ/ίκη. Μεγάλος σε ηλικία (περίπου 65 χρονών), καυστικός, αυθεντικός, αθυρόστομος, κιμπάρης. Ένας γαύρος μάγκας με τα όλα του. Όσοι γαύροι έχουν πάει Θεσσ/ίκη πρέπει να τον ξέρουν. Εκεί μέσα σύχναζαν κι' άλλοι παλιοί γαύροι που έγραψαν ιστορία παλαιότερα και έχουν κάνει και φυλακή για τον Θρύλο μας (ένας από αυτούς πήγε επειδή συνελήφθη στο ξακουστό τρένο που πήγε στις Σέρρες). Τέλος πάντων. Ο Μάκης έκλεισε ξαφνικά το μαγαζί πέρυσι. Πήγα να δω αγώνα εκεί μια μέρα και μου κόπηκαν τα πόδια όταν είδα την ταμπέλα ΠΩΛΕΙΤΑΙ. Εκεί πέρασα τα φοιτητικά μου χρόνια με τον Θρύλο. Εκεί πανηγύρισα το final-4 του 2012, την εξάρα στο Αεκάκι, το διπλό στη Μασσαλία και πόσα άλλα. Εκεί έσπασα το μαγαζί μαζί με τον Μάκη(!!!) στον τρίτο τελικό του μπάσκετ το 2010. Το μαγαζί, λίγο καιρό μετά, πέρασε σέ έναν Αλβανό θαμώνα, τον Λορέντζο. Καλό παιδί. Παοκτσής, αλλά προσπάθησε να διατηρήσει τη γαυρίλα του μαγαζιού. Δυστυχώς, δεν τα κατάφερε. Η γαυροπαρέα έσπασε και τράβηξε ο καθένας το δρόμο του. Ο Μάκης ήταν η έμπνευση του μαγαζιού.

Στο μαγαζί πήγα συστημένος από τον σύγγαυρο και ξάδερφο, Στέλιο, παλαιότερο φοιτητή στη Θεσσ/ίκη. Έμαθα ότι το 1997, όταν κατακτήσαμε την ευρωλίγκα, το μαγαζί είχε στο ταβάνι ερυθρόλευκα μπαλόνια σε δίχτυ, τα οποία τα άφησε ο Μάκης να πέσουν όταν πήραμε την κούπα. Παράλληλα, το πάτωμα ήταν πλημμυρισμένο με 10 πόντους σαμπάνια. Τρέλα!

Στο final-4 του 2012 είχαμε βγει έξω από το μαγαζί, εκστασιασμένοι και φωνάζαμε συνθήματα. Πολλοί, μεταξύ αυτών και η αφεντιά μου, είχαμε βγαλμένες μπλούζες και τις ανεμίζαμε στον αέρα. Φυσικά, δεν ήμαστε οι μόνοι, αφού από παντού ακούγονταν κραυγές!!! Για όσους δεν ξέρουν από Θεσσαλονίκη, το μαγαζί ήταν καρακέντρο. Πάνω από την Καμάρα.

Ο Μάκης έγινε αντικείμενο επιθέσεων δύο φορές, απ' όσο ξέρω. Η μία ήταν σχετικά πρόσφατα. Μία μέρα που έλειπα εγώ, έσκασαν μύτη καμιά 40ριά πιτσιρικάδες και έκαναν κάτι ζημιές. Ο Μάκης βγήκε έξω μόνος του, δε μάσησε. Αλλά δεν σταμάτησε εκεί. Την επόμενη μέρα πήγε μαζί με το γιο του, τον Αλέκο, σ' έναν σύνδεσμο του Π.Α.Ο.Κ. (δε θυμάμαι ποιον) και ανέβηκε πάνω μόνος του! Ο γιος του περίμενε από κάτω έντρομος και με το κινητό ανά χείρας για παν ενδεχόμενο. Ο Μάκης πήγε και τους τα έψαλλε κανονικά!

Και ένα τελευταίο χιουμοριστικό περιστατικό. Στο μαγαζί του Μάκη σύχναζαν και κάποιοι αλλόθρησκοι φυσικά. Ένας ήταν πολύ μαλάκας. Εξαιρετικά μαλάκας. Δεν ήταν κακός, μαλάκας ήταν. Ερχόταν και όλη μέρα μπρίζωνε τον Μάκη. Μια μέρα ο Μάκης έβγαλε ένα χαρτί και έγραψε ότι ο τάδε είναι μαλάκας και το γύρισε σε όλο το μαγαζί για να το υπογράψουν! Το υπέγραψαν όλοι ανεξαιρέτως! ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ. Όταν λέω ανεξαιρέτως... το υπέγραψε και ο τάδε! Τόσο μαλάκας ήταν!!! Φυσικά, αυτό το γεγονότο έγινε σημαία για τον Μάκη κάθε φορά που τον μπρίζωνε ο τάδε και του το πετούσε στη μάπα με πολλά γέλια.

Καλή του ώρα του Μάκη και τον ευχαριστώ για τα ωραία χρόνια.

Ναί, ρε Σάββα! Έτσι είναι... Όταν το σκέφτομαι, μου έρχεται να κάνω φόνο...