''ΣΩΚΡΑΤΗ ΞΥΠΝΑ ΚΑΙ ΑΚΟΥ ΤΗΝ 7...''
Γράφτηκε απο Anonymous στις 09:10 | 01-11-2014
Τρίτη, 1 Νοεμβρίου 2005. Στα πλαίσια της 4ης αγωνιστικής των ομίλων του Champions League της σεζόν 2005-06, ο Ολυμπιακός του Τροντ Σόλιντ υποδέχεται τη γαλλική Λιόν και χάνει με σκορ 1-4. Η ήττα από έναν ανώτερο αντίπαλο είναι αποδεκτή, αλλά η εικόνα διάλυσης που παρουσίασε ο Ολυμπιακός σε εκείνο το ματς, με έναν αστείο προπονητή στον πάγκο να κάνει εγκλήματα, ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών από τον κόσμο που βρέθηκε στο γήπεδο. Ήταν η τέταρτη ήττα σε τέσσερα ματς για τον Θρύλο σε εκείνη τη διοργάνωση, κάτι πρωτοφανές για μία ομάδα που συμμετείχε ανελλιπώς στους ομίλους από το 1997.
Μετά το τέταρτο γκολ της Λιόν, όλο το γήπεδο ξέσπασε σε συνθήματα εναντίον του ΣΩΚΡΑΤΗ ΚΟΚΚΑΛΗ και του τότε αντιπροέδρου της ΠΑΕ, κυρίου Λούβαρη.
Οι ειρωνείες προς το ΣΩΚΡΑΤΗ αφορούσαν την περιβόητη δήλωση που είχε κάνει το καλοκαίρι του 2005, κατά την παρουσίαση του νέου προπονητή Τροντ Σόλιντ
''Είναι σε σχετικά νεαρή ηλικία, αλλά έχει μεγάλη πείρα, ενώ και αυτός έχει τον ίδιο στόχο με μένα, ο οποίος είναι να παίξουμε στον τελικό του Champions League που θα γίνει στην Αθήνα (2007). Στο Champions League συμμετέχουν μεγάλες ομάδες, οι κορυφαίες της ηπείρου μας και είναι πολύ δύσκολο να διακριθεί κανείς. Θα προσπαθήσουμε όμως όσο μικρές και αν είναι οι πιθανότητές μας. Κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει το δικαίωμα να έχουμε όραμα".
Αυτό ερμηνεύτηκε από πολλούς ως ''ο Κόκκαλης έταξε στους γαύρους τελικό Τσου Λου του χρόνου''. O ΣΩΚΡΑΤΗΣ θα αντιδράσει κάπως άκομψα στις αποδοκιμασίες.
«Μετά το χθεσινό αποτέλεσμα στο Champions League, είναι δεδομένο ότι όλοι όσοι ανήκουμε στην ολυμπιακή οικογένεια, νιώθουμε πίκρα και απογοήτευση.
Για πρώτη φορά στην ιστορία του συλλόγου, γίνονται τέσσερις συνεχόμενες ήττες στο συγκεκριμένο θεσμό και μάλιστα δύο εντός έδρας, στην ίδια σεζόν.
Ωστόσο, είναι απαράδεκτο και άδικο, η άτυχη πορεία της ομάδας στην Ευρώπη, να ακυρώνει ή να θέτει υπό αμφισβήτηση τις μέχρι τώρα επιτυχίες.
Αυτά τα χρόνια που ηγούμαι του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ, όλες μου οι προσπάθειες, ήταν προς μία και μοναδική κατεύθυνση: Να ισχυροποιείται ο σύλλογος κάθε χρόνο και να πρωταγωνιστεί, σε όλα τα επίπεδα.
Τα οχτώ Πρωταθλήματα - εφτά μάλιστα συνεχόμενα, ρεκόρ μοναδικό στα ελληνικά χρονικά-, τα δύο κύπελλα, η επιστροφή της ομάδας στο υπερσύγχρονο στάδιο Καραϊσκάκη, οι εγκαταστάσεις στο Ρέντη και οι μεταγραφές που εξασφάλισαν την αναβάθμιση του ελληνικού Πρωταθλήματος, αφού σε αυτό αγωνίστηκαν ονόματα -μεγέθη καταξιωμένα στο Παγκόσμιο Ποδόσφαιρο, αποτελούν την απλή αναφορά μιας πραγματικότητας που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν.
Όσο λοιπόν κι αν συμμερίζομαι την πικρία που έφερε το χθεσινό αποτέλεσμα, καθιστώ σαφές πως δεν πρόκειται να δεχτώ και να ανεχτώ, ούτε υποδείξεις προς το πρόσωπό μου, -απλά θα υπενθυμίσω σε όσους ξεχνάνε εύκολα ότι και φέτος, ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, ήταν αυτός που έκανε τις ακριβότερες μεταγραφές τόσο για το τιμ των προπονητών ( Σόλιντ-συνεργάτες), όσο και για την ενίσχυση του έμψυχου υλικού της ομάδας- ούτε κατηγορίες και αισχρολογίες προς το πρόσωπο του Αντιπροέδρου της ΠΑΕ κ. Γιώργου Λούβαρη, επί 12ετία στενού συνεργάτη μου και ασφαλώς συμμέτοχου στα όσα ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ έχει όλα αυτά τα χρόνια πετύχει.
Καταδικάζω απερίφραστα τα χθεσινά απαράδεκτα συνθήματα και καλώ όλη την ολυμπιακή οικογένεια να μείνει ενωμένη και να αντιμετωπίσει με σύνεση και ψυχραιμία τη συνέχεια του αγωνιστικού προγράμματος της ομάδας.
Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, έχει αντιμετωπίσει κατά καιρούς δύσκολες στιγμές, αλλά μέσα από όλες τις δοκιμασίες, με την αμέριστη συμπαράσταση του κόσμου του, έχει βγει πιο δυνατός γιατί είναι καταδικασμένος πάντοτε να πρωταγωνιστεί.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΟΚΚΑΛΗΣ
Πρόεδρος ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΦΠ».
Ωστόσο, είναι απαράδεκτο και άδικο, η άτυχη πορεία της ομάδας στην Ευρώπη, να ακυρώνει ή να θέτει υπό αμφισβήτηση τις μέχρι τώρα επιτυχίες.
Αυτά τα χρόνια που ηγούμαι του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ, όλες μου οι προσπάθειες, ήταν προς μία και μοναδική κατεύθυνση: Να ισχυροποιείται ο σύλλογος κάθε χρόνο και να πρωταγωνιστεί, σε όλα τα επίπεδα.
Τα οχτώ Πρωταθλήματα - εφτά μάλιστα συνεχόμενα, ρεκόρ μοναδικό στα ελληνικά χρονικά-, τα δύο κύπελλα, η επιστροφή της ομάδας στο υπερσύγχρονο στάδιο Καραϊσκάκη, οι εγκαταστάσεις στο Ρέντη και οι μεταγραφές που εξασφάλισαν την αναβάθμιση του ελληνικού Πρωταθλήματος, αφού σε αυτό αγωνίστηκαν ονόματα -μεγέθη καταξιωμένα στο Παγκόσμιο Ποδόσφαιρο, αποτελούν την απλή αναφορά μιας πραγματικότητας που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν.
Όσο λοιπόν κι αν συμμερίζομαι την πικρία που έφερε το χθεσινό αποτέλεσμα, καθιστώ σαφές πως δεν πρόκειται να δεχτώ και να ανεχτώ, ούτε υποδείξεις προς το πρόσωπό μου, -απλά θα υπενθυμίσω σε όσους ξεχνάνε εύκολα ότι και φέτος, ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, ήταν αυτός που έκανε τις ακριβότερες μεταγραφές τόσο για το τιμ των προπονητών ( Σόλιντ-συνεργάτες), όσο και για την ενίσχυση του έμψυχου υλικού της ομάδας- ούτε κατηγορίες και αισχρολογίες προς το πρόσωπο του Αντιπροέδρου της ΠΑΕ κ. Γιώργου Λούβαρη, επί 12ετία στενού συνεργάτη μου και ασφαλώς συμμέτοχου στα όσα ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ έχει όλα αυτά τα χρόνια πετύχει.
Καταδικάζω απερίφραστα τα χθεσινά απαράδεκτα συνθήματα και καλώ όλη την ολυμπιακή οικογένεια να μείνει ενωμένη και να αντιμετωπίσει με σύνεση και ψυχραιμία τη συνέχεια του αγωνιστικού προγράμματος της ομάδας.
Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, έχει αντιμετωπίσει κατά καιρούς δύσκολες στιγμές, αλλά μέσα από όλες τις δοκιμασίες, με την αμέριστη συμπαράσταση του κόσμου του, έχει βγει πιο δυνατός γιατί είναι καταδικασμένος πάντοτε να πρωταγωνιστεί.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΟΚΚΑΛΗΣ
Πρόεδρος ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΦΠ».
Θα περίμενε κανείς ότι μετά τα παραπάνω, όλοι αυτοί που διακινούσαν το παραμύθι για ''οργανωμένους-υπαλλήλους του Κόκκαλη'', θα έβαζαν φρένο στις παπαρολογίες τους. Αμ δε. Το συγκρότημα της οδού Δαβάκη, SPORTDAY-SPORT FM-sport-fm.gr, βρήκε τη δικαίωση που καιρό έψαχνε. Αρχικά με το ιστορικό πρωτοσέλιδο της SPORTDAY την επομένη της ήττας από τη Λιόν
και στην πορεία με τα ''πύρινα άρθρα'' πολλών συντακτών της. Ο (κατά τα άλλα Ολυμπιακός...) κύριος Τσόχος ένιωσε απέραντη ηδονή που ''τα έλεγε από το καλοκαίρι''.
Άκουγα τους οργανωμένους της Θύρας 7 να φωνάζουν ρυθμικά το όνομα του Τροντ Σόλιντ και είχα μια απορία. Υπάρχει στην ιστορία του Ολυμπιακού προπονητής που να άκουσε ρυθμικά το όνομά του, τη στιγμή που η ομάδα έτρωγε τέσσερα γκολ στο Καραϊσκάκη;
Δεν βρήκα κάποιον πρόχειρο. Στη συνέχεια έψαξα να θυμηθώ αν στο παρελθόν έχει αποδοκιμαστεί εν χορώ ο Κόκκαλης; Και γι' αυτό δεν βρήκα κάτι πρόχειρο. Στη συνέχεια τους άκουσα να ζητούν παίκτες, αλλά να έχουν και προτιμήσεις. Το νόημα ήταν: όχι σε Μπασινά, ναι σε Ζιοβάνι. Όλα αυτά μαζί με εμένα τα άκουγε λίγα μέτρα πιο ψηλά και ο Κόκκαλης.
Σήμερα θα μπορούσα να κοκορεύομαι. Να ξεκινήσω το κομμάτι λέγοντας: «Μάγκες, όσα είπατε χθες το βράδυ στο Καραϊσκάκη τα έγραψα πριν από μία εβδομάδα». Και δεν έχει καμία σημασία να το κάνω. Και στο φινάλε σιγά την ανακάλυψη που έκανα. Και ποιος δεν τα ήξερε άλλωστε. Ο Κόκκαλης έχει να βάλει το χέρι στην τσέπη από το καλοκαίρι του 2001 και όπως έλεγε η γιαγιά μου, «με πορδές δεν βάφονται αυγά». Σε όλα αυτά δεν υπάρχει αντίρρηση και είναι βέβαιο ότι όσα ακούστηκαν χθες έχουν βάση. Όπως είναι καλό να υπάρχει κριτική, έστω και έπειτα από 10 χρόνια, προς τον Κόκκαλη, ο οποίος υποσχέθηκε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ το 2007 παίρνοντας τον Μπουλούτ, τον Λέμενς και τον Ντάνι.
Όμως σήμερα δεν είναι μέρα πανικού. Αν ο Κόκκαλης αποφασίσει εν θερμώ να πάρει παίκτες ή να μην πάρει τον Μπασινά ή να ξαναφέρει τον Ζιοβάνι ή να διώξει τον Λούβαρη ή να κρατήσει τον Σόλιντ ή να διώξει τον Σόλιντ. Οταν ο όχλος αποφασίζει, έστω και αν έχει σωστά κίνητρα και έχει δίκιο, συνήθως αποφασίζει λάθος. Θα είναι λάθος να γίνει αυτό τώρα. Οι ομάδες δεν χτίζονται μόνο με λεφτά. Ακόμη και αν βάλει περισσότερα από κάθε άλλη φορά ο Κόκκαλης, ο κίνδυνος ο Ολυμπιακός να παραμείνει κακή ομάδα είναι μεγάλος. Να βάλει λεφτά, ρε παιδιά, αλλά όχι για να πάρει τους παίκτες που θέλει αυτός να βλέπει από τη σουίτα.
Δυστυχώς το πράγμα είναι περίπλοκο. Και κάτι τελευταίο. Χθες, 1η Νοεμβρίου, έχω την αίσθηση ότι τελείωσε ο Τροντ Σόλιντ. Δεν ξέρω αν θα απολυθεί αύριο, έπειτα από ένα μήνα ή το καλοκαίρι, αλλά ο Κόκκαλης είναι αρκετά αλαζόνας για να δεχθεί να συνεργαστεί με έναν προπονητή που γνώρισε την αποθέωση τη βραδιά που ο ίδιος γιουχαΐστηκε. Νομίζω ότι ο Νορβηγός αποτελεί παρελθόν και απλώς απομένει να μάθουμε την ημέρα που θα φύγει.
Δεν βρήκα κάποιον πρόχειρο. Στη συνέχεια έψαξα να θυμηθώ αν στο παρελθόν έχει αποδοκιμαστεί εν χορώ ο Κόκκαλης; Και γι' αυτό δεν βρήκα κάτι πρόχειρο. Στη συνέχεια τους άκουσα να ζητούν παίκτες, αλλά να έχουν και προτιμήσεις. Το νόημα ήταν: όχι σε Μπασινά, ναι σε Ζιοβάνι. Όλα αυτά μαζί με εμένα τα άκουγε λίγα μέτρα πιο ψηλά και ο Κόκκαλης.
Σήμερα θα μπορούσα να κοκορεύομαι. Να ξεκινήσω το κομμάτι λέγοντας: «Μάγκες, όσα είπατε χθες το βράδυ στο Καραϊσκάκη τα έγραψα πριν από μία εβδομάδα». Και δεν έχει καμία σημασία να το κάνω. Και στο φινάλε σιγά την ανακάλυψη που έκανα. Και ποιος δεν τα ήξερε άλλωστε. Ο Κόκκαλης έχει να βάλει το χέρι στην τσέπη από το καλοκαίρι του 2001 και όπως έλεγε η γιαγιά μου, «με πορδές δεν βάφονται αυγά». Σε όλα αυτά δεν υπάρχει αντίρρηση και είναι βέβαιο ότι όσα ακούστηκαν χθες έχουν βάση. Όπως είναι καλό να υπάρχει κριτική, έστω και έπειτα από 10 χρόνια, προς τον Κόκκαλη, ο οποίος υποσχέθηκε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ το 2007 παίρνοντας τον Μπουλούτ, τον Λέμενς και τον Ντάνι.
Όμως σήμερα δεν είναι μέρα πανικού. Αν ο Κόκκαλης αποφασίσει εν θερμώ να πάρει παίκτες ή να μην πάρει τον Μπασινά ή να ξαναφέρει τον Ζιοβάνι ή να διώξει τον Λούβαρη ή να κρατήσει τον Σόλιντ ή να διώξει τον Σόλιντ. Οταν ο όχλος αποφασίζει, έστω και αν έχει σωστά κίνητρα και έχει δίκιο, συνήθως αποφασίζει λάθος. Θα είναι λάθος να γίνει αυτό τώρα. Οι ομάδες δεν χτίζονται μόνο με λεφτά. Ακόμη και αν βάλει περισσότερα από κάθε άλλη φορά ο Κόκκαλης, ο κίνδυνος ο Ολυμπιακός να παραμείνει κακή ομάδα είναι μεγάλος. Να βάλει λεφτά, ρε παιδιά, αλλά όχι για να πάρει τους παίκτες που θέλει αυτός να βλέπει από τη σουίτα.
Δυστυχώς το πράγμα είναι περίπλοκο. Και κάτι τελευταίο. Χθες, 1η Νοεμβρίου, έχω την αίσθηση ότι τελείωσε ο Τροντ Σόλιντ. Δεν ξέρω αν θα απολυθεί αύριο, έπειτα από ένα μήνα ή το καλοκαίρι, αλλά ο Κόκκαλης είναι αρκετά αλαζόνας για να δεχθεί να συνεργαστεί με έναν προπονητή που γνώρισε την αποθέωση τη βραδιά που ο ίδιος γιουχαΐστηκε. Νομίζω ότι ο Νορβηγός αποτελεί παρελθόν και απλώς απομένει να μάθουμε την ημέρα που θα φύγει.
Ο μέγας λάτρης της ανάλυσης ισολογισμών της ΠΑΕ Ολυμπιακός κύριος Τσόχος, μας ενημέρωσε πως ο ''κακός'' ΚΟΚΚΑΛΗΣ δεν έβαλε το χέρι στην τσέπη για την ΠΑΕ Ολυμπιακός από το 2005. Βέβαια εμείς οι ''υπάλληλοι'' έχουμε δει πως από το καλοκαίρι του 2001 μέχρι το Νοέμβριο του 2005, που έγινε το ματς με τη Λιόν, ο ''κακός'' ΚΟΚΚΑΛΗΣ έβαλε περίπου 24 εκ. ευρώ σε αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου της ΠΑΕ Ολυμπιακός, αλλά εμείς είμαστε ''υπάλληλοι'' και όχι ''έγκριτοι αναλυταί'' σαν τον κύριο Τσόχο, που μιλάει ''πάντοτε και μόνο με στοιχεία''. Τα ''στοιχεία'' που χρησιμοποιεί προέρχονταν και μέσα από την ΠΑΕ, αφού έμαθε πως ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ετοίμαζε πολύ σκληρότερη ανακοίνωση από αυτήν που τελικά εξέδωσε.
Γιατί ο Κόκκαλης «μαλάκωσε» την πρώτη ανακοίνωση που είχε γράψει και έδωσε άλλη στη δημοσιότητα; Ποιες ήταν οι αντιδράσεις του στη σουίτα και η επόμενη μέρα της κόντρας με την «7»;
Το προχθεσινό βράδυ ήταν το πιο δύσκολο της παρουσίας του Σωκράτη Κόκκαλη στην προεδρία του Ολυμπιακού. Για πρώτη φορά έπειτα από 12 χρόνια, στη διάρκεια των οποίων γνώριζε την καθολική αποδοχή των οπαδών (τουλάχιστον στο γήπεδο), έζησε και τις εν χορώ αποδοκιμασίες. Μάλιστα, αυτό που τον ενόχλησε περισσότερο, όπως λένε μάρτυρες των αντιδράσεών του στη σουίτα του Καραϊσκάκη, ήταν το σύνθημα «βάλε λεφτά...» και το εν χορώ βρίσιμο στον Λούβαρη.
Το βράδυ έγινε ακόμη πιο δύσκολο όταν ο Κόκκαλης... αναγκάστηκε να παραμείνει στη σουίτα για περίπου 50 λεπτά μέχρι να αποχωρήσει από το γήπεδο. Χρειάστηκε μάλιστα η διακριτική παρουσία διμοιρίας ματ προκειμένου να μπει στο αυτοκίνητό του και να αποχωρήσει. Μάλιστα, ο εκνευρισμός του ήταν τόσο μεγάλος που δεν του είχε περάσει ούτε χθες το πρωί, όταν συζητώντας με τους στενούς συνεργάτες του, αποφάσισε να βγάλει μια ανακοίνωση για τα όσα ακούστηκαν προχθές στο «Καραϊσκάκη» υπό τη μορφή συνθημάτων. Ο εκνευρισμός του έγινε ακόμη μεγαλύτερος όταν είδε και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Κατά τη γνώμη του, υπήρξε αχαριστία από μέρους των οπαδών της ομάδας και εκμετάλλευσή της από τον Τύπο. Αποφάσισε λοιπόν ο ίδιος να συντάξει μια προσωπική ανακοίνωση για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους και κυρίως για να δείξει ότι δεν ανέχεται υποδείξεις. Το πρώτο κείμενο που συνέταξε, το οποίο τελικά δεν δόθηκε ποτέ στη δημοσιότητα, ήταν πολύ πιο σκληρό απ' αυτό που τελικά ανέβηκε στο επίσημο σάιτ της ομάδας. Οι χαρακτηρισμοί τόσο για τους οπαδούς που αποδοκίμασαν όσο και για τον Τύπο ήταν πολύ πιο σκληροί. Ο πρόεδρος ζήτησε τελικά τη γνώμη δυο-τριών ανθρώπων, οι οποίοι τον συμβούλεψαν να κατεβάσει τους τόνους. Και ο Κόκκαλης «μαλάκωσε» τις εκφράσεις, αλλά όχι και την κεντρική ιδέα του κειμένου. Ποια είναι αυτή; Κινείται σε τρεις άξονες:
Α) Κόντρα με τους οργανωμένους
Με ύφος τουλάχιστον υπερβολικό, που δείχνει ότι αντιμετωπίζει τον Ολυμπιακό ως μαγαζί του, ο Κόκκαλης δεν δέχεται υποδείξεις. Όχι μόνο από τα Μ.Μ.Ε, αλλά ούτε από τους ίδιους τους οπαδούς της ομάδας. Προσέξτε όμως τη συνέχεια. Ο Κόκκαλης ζητεί από τους οπαδούς να μείνουν ενωμένοι και να στηρίξουν την ομάδα. Προφανώς, ο πρόεδρος του Ολυμπιακού ξεχνά ότι αυτοί οι οπαδοί 12 χρόνια τώρα τον θεοποίησαν (απείλησαν μέχρι και αυτούς που του άσκησαν κριτική) και κυρίως ξεχνά ότι αυτός τους κάλεσε να συνδιοικήσουν την ομάδα. Κυρίως όμως ξεχνά ότι την όποια εξουσία και δημοσιότητα έχουν σήμερα οι απόψεις τους, τους την έδωσε ο ίδιος προκειμένου να τον στηρίζουν. Αυτό που ο ίδιος τόσα χρόνια δημιούργησε, τώρα απλώς γυρνάει εις βάρος του.
Β) Κάτω τα χέρια από τον Λούβαρη
Ο Κόκκαλης στηρίζει για μια ακόμη φορά απόλυτα το δεξί του χέρι από την πρώτη μέρα που ανέλαβε την ΠΑΕ. Αν πράττει σωστά ή όχι, θα το δείξει η ιστορία. Το ζήτημα είναι ότι τα φημολογούμενα σενάρια, ότι δηλαδή ο Κόκκαλης μη έχοντας αυτή τη φορά τι άλλο να... θυσιάσει, θα θυσίαζε τον συνεργάτη του, διαψεύστηκαν πανηγυρικά.
Γ) Δυσαρέσκεια για Σόλιντ
Προκύπτει και από την ανακοίνωση, αλλά και από τα όσα έλεγε ο Κόκκαλης στη σουίτα. Η ανακοίνωση τονίζει τα πολλά χρήματα που παίρνουν ο Νορβηγός και οι συνεργάτες του και επίσης αναφέρει σε περίοπτη θέση ότι για πρώτη φορά ο Ολυμπιακός χάνει τέσσερα σερί ματς στο Τσάμπιονς Λιγκ και μάλιστα τα δύο εντός έδρας... Ο πρόεδρος, ευρισκόμενος στη σουίτα κατά τη διάρκεια του 1-4, σημείωνε ότι δεν μπορεί να μη φταίει ένας προπονητής, η ομάδα του οποίου χάνει εντός έδρας με κάτω τα χέρια, τη στιγμή που μέχρι πέρυσι είχε να λέει για το απόρθητο κάστρο της στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Τι σημαίνει τώρα αυτή η ανακοίνωση και ποια είναι η επόμενη μέρα στον Ολυμπιακό; Η ανακοίνωση σημαίνει ότι η σύγκρουση με τη «Θύρα 7» είναι πλέον γεγονός. Και δεν περιορίζεται στον αριθμό των εισιτηρίων που θα πάρει ο συγκεκριμένος σύνδεσμος οπαδών. Αλλά και οι ηγέτες της «Θύρας 7» έλεγαν χθες ότι πλέον τα πράγματα παίρνουν άλλη τροπή.
Σημαίνει επίσης ότι ο Κόκκαλης δείχνει αποφασισμένος να τραβήξει τον δρόμο του. Ουδείς λοιπόν, ακόμη και στην ΠΑΕ, δεν μπορούσε χθες να αποκλείσει το ενδεχόμενο ο Μπασινάς να αποκτηθεί μόνο και μόνο επειδή δεν τον θέλει η «Θύρα 7» ή ότι ο Σόλιντ θα φύγει έπειτα από λίγο καιρό διότι τον θέλει αντιστοίχως η «Θύρα 7». Μάλλον υπερβολικές εκτιμήσεις, αλλά ενδεικτικές του κλίματος που επικρατούσε χθες στην ΠΑΕ αναφορικά με τον τρόπο με τον οποίο θα αντιδράσει ο πρόεδρος του Ολυμπιακού.
Το προχθεσινό βράδυ ήταν το πιο δύσκολο της παρουσίας του Σωκράτη Κόκκαλη στην προεδρία του Ολυμπιακού. Για πρώτη φορά έπειτα από 12 χρόνια, στη διάρκεια των οποίων γνώριζε την καθολική αποδοχή των οπαδών (τουλάχιστον στο γήπεδο), έζησε και τις εν χορώ αποδοκιμασίες. Μάλιστα, αυτό που τον ενόχλησε περισσότερο, όπως λένε μάρτυρες των αντιδράσεών του στη σουίτα του Καραϊσκάκη, ήταν το σύνθημα «βάλε λεφτά...» και το εν χορώ βρίσιμο στον Λούβαρη.
Το βράδυ έγινε ακόμη πιο δύσκολο όταν ο Κόκκαλης... αναγκάστηκε να παραμείνει στη σουίτα για περίπου 50 λεπτά μέχρι να αποχωρήσει από το γήπεδο. Χρειάστηκε μάλιστα η διακριτική παρουσία διμοιρίας ματ προκειμένου να μπει στο αυτοκίνητό του και να αποχωρήσει. Μάλιστα, ο εκνευρισμός του ήταν τόσο μεγάλος που δεν του είχε περάσει ούτε χθες το πρωί, όταν συζητώντας με τους στενούς συνεργάτες του, αποφάσισε να βγάλει μια ανακοίνωση για τα όσα ακούστηκαν προχθές στο «Καραϊσκάκη» υπό τη μορφή συνθημάτων. Ο εκνευρισμός του έγινε ακόμη μεγαλύτερος όταν είδε και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Κατά τη γνώμη του, υπήρξε αχαριστία από μέρους των οπαδών της ομάδας και εκμετάλλευσή της από τον Τύπο. Αποφάσισε λοιπόν ο ίδιος να συντάξει μια προσωπική ανακοίνωση για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους και κυρίως για να δείξει ότι δεν ανέχεται υποδείξεις. Το πρώτο κείμενο που συνέταξε, το οποίο τελικά δεν δόθηκε ποτέ στη δημοσιότητα, ήταν πολύ πιο σκληρό απ' αυτό που τελικά ανέβηκε στο επίσημο σάιτ της ομάδας. Οι χαρακτηρισμοί τόσο για τους οπαδούς που αποδοκίμασαν όσο και για τον Τύπο ήταν πολύ πιο σκληροί. Ο πρόεδρος ζήτησε τελικά τη γνώμη δυο-τριών ανθρώπων, οι οποίοι τον συμβούλεψαν να κατεβάσει τους τόνους. Και ο Κόκκαλης «μαλάκωσε» τις εκφράσεις, αλλά όχι και την κεντρική ιδέα του κειμένου. Ποια είναι αυτή; Κινείται σε τρεις άξονες:
Α) Κόντρα με τους οργανωμένους
Με ύφος τουλάχιστον υπερβολικό, που δείχνει ότι αντιμετωπίζει τον Ολυμπιακό ως μαγαζί του, ο Κόκκαλης δεν δέχεται υποδείξεις. Όχι μόνο από τα Μ.Μ.Ε, αλλά ούτε από τους ίδιους τους οπαδούς της ομάδας. Προσέξτε όμως τη συνέχεια. Ο Κόκκαλης ζητεί από τους οπαδούς να μείνουν ενωμένοι και να στηρίξουν την ομάδα. Προφανώς, ο πρόεδρος του Ολυμπιακού ξεχνά ότι αυτοί οι οπαδοί 12 χρόνια τώρα τον θεοποίησαν (απείλησαν μέχρι και αυτούς που του άσκησαν κριτική) και κυρίως ξεχνά ότι αυτός τους κάλεσε να συνδιοικήσουν την ομάδα. Κυρίως όμως ξεχνά ότι την όποια εξουσία και δημοσιότητα έχουν σήμερα οι απόψεις τους, τους την έδωσε ο ίδιος προκειμένου να τον στηρίζουν. Αυτό που ο ίδιος τόσα χρόνια δημιούργησε, τώρα απλώς γυρνάει εις βάρος του.
Β) Κάτω τα χέρια από τον Λούβαρη
Ο Κόκκαλης στηρίζει για μια ακόμη φορά απόλυτα το δεξί του χέρι από την πρώτη μέρα που ανέλαβε την ΠΑΕ. Αν πράττει σωστά ή όχι, θα το δείξει η ιστορία. Το ζήτημα είναι ότι τα φημολογούμενα σενάρια, ότι δηλαδή ο Κόκκαλης μη έχοντας αυτή τη φορά τι άλλο να... θυσιάσει, θα θυσίαζε τον συνεργάτη του, διαψεύστηκαν πανηγυρικά.
Γ) Δυσαρέσκεια για Σόλιντ
Προκύπτει και από την ανακοίνωση, αλλά και από τα όσα έλεγε ο Κόκκαλης στη σουίτα. Η ανακοίνωση τονίζει τα πολλά χρήματα που παίρνουν ο Νορβηγός και οι συνεργάτες του και επίσης αναφέρει σε περίοπτη θέση ότι για πρώτη φορά ο Ολυμπιακός χάνει τέσσερα σερί ματς στο Τσάμπιονς Λιγκ και μάλιστα τα δύο εντός έδρας... Ο πρόεδρος, ευρισκόμενος στη σουίτα κατά τη διάρκεια του 1-4, σημείωνε ότι δεν μπορεί να μη φταίει ένας προπονητής, η ομάδα του οποίου χάνει εντός έδρας με κάτω τα χέρια, τη στιγμή που μέχρι πέρυσι είχε να λέει για το απόρθητο κάστρο της στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Τι σημαίνει τώρα αυτή η ανακοίνωση και ποια είναι η επόμενη μέρα στον Ολυμπιακό; Η ανακοίνωση σημαίνει ότι η σύγκρουση με τη «Θύρα 7» είναι πλέον γεγονός. Και δεν περιορίζεται στον αριθμό των εισιτηρίων που θα πάρει ο συγκεκριμένος σύνδεσμος οπαδών. Αλλά και οι ηγέτες της «Θύρας 7» έλεγαν χθες ότι πλέον τα πράγματα παίρνουν άλλη τροπή.
Σημαίνει επίσης ότι ο Κόκκαλης δείχνει αποφασισμένος να τραβήξει τον δρόμο του. Ουδείς λοιπόν, ακόμη και στην ΠΑΕ, δεν μπορούσε χθες να αποκλείσει το ενδεχόμενο ο Μπασινάς να αποκτηθεί μόνο και μόνο επειδή δεν τον θέλει η «Θύρα 7» ή ότι ο Σόλιντ θα φύγει έπειτα από λίγο καιρό διότι τον θέλει αντιστοίχως η «Θύρα 7». Μάλλον υπερβολικές εκτιμήσεις, αλλά ενδεικτικές του κλίματος που επικρατούσε χθες στην ΠΑΕ αναφορικά με τον τρόπο με τον οποίο θα αντιδράσει ο πρόεδρος του Ολυμπιακού.
Ο (Ολυμπιακός κι αυτός κατά τα άλλα...) Γιώργος Χελάκης, κατακεραυνώνει Κόκκαλη και ''υπαλλήλους της Θύρας 7''.
Ε, δεν φάγαμε κι επτά, όπως τότε από τη Γιουβέντους. Μπορούμε να τα αφήσουμε όλα έτσι. Λίγη γκρίνια για τις επιλογές του Σόλιντ, άλλη τόση για τους παίκτες που δεν τίμησαν τη φανέλα, λιγότερη για τον πρόεδρο (όχι παντού) και «έξω από την πόρτα».
Ο,τι δηλαδή έγινε έπειτα από εκείνη την «εφτάρα». Το αποτέλεσμα ήταν να καταλήξουμε στα χθεσινά τέσσερα. Το μόνο που μεσολάβησε ήταν η βαριά κουβέντα για τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 2007. Και η απομάκρυνση του Μπάγεβιτς που, ως γνωστόν, δεν έχει ευρωπαϊκές φιλοδοξίες...
Όλα τα άλλα έμειναν περίπου τα ίδια. Εξαιρείται ο προπονητής που παρουσιάστηκε περίπου ως θαυματοποιός και το 'κανε το θαύμα του. Εκανε με «τεσσάρα» το «τέσσερα στα τέσσερα».
Για να διαπιστωθεί το μέγεθος του προβλήματος, αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στην αμυντική τετράδα. Εκτός του Πάντου, που προτιμήθηκε από τον Μαυρογενίδη, είχαμε την ίδια ιστορία των τελευταίων χρόνων: Κωστούλας, Ανατολάκης, Γεωργάτος. Χρόνια τώρα η αχίλλειος πτέρνα του Ευρωπαίου Ολυμπιακού είναι η άμυνά του. Χρόνια τώρα όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν.
Ακόμα και τα αγαπημένα παιδιά του προέδρου, που συνωθούνται στη θύρα 7, τον περίμεναν μετά το ματς έξω από το γήπεδο για να του το πουν από κοντά. Αλλωστε, μόλις «έσκασε» το τρίτο, του τα φώναξαν από την εξέδρα: «Πρόεδρε, ξύπνα και άκου την "εφτά", ομάδα για να φτιάξουμε χρειάζονται λεφτά».
Η εύκολη δικαιολογία είναι η επανάληψη των στερεότυπων για γκίνια, ατυχία, κατάρα κ.λπ. Τόσα χρόνια ακούγονται αυτά. Καιρός να ακουστεί και κάτι άλλο. Τι να ακουστεί δηλαδή, που ακούστηκε πεντακάθαρα από την εξέδρα. Η Λιόν έχει τον πενταπλάσιο προϋπολογισμό από αυτόν του Ολυμπιακού. Σήμερα θεωρείται δικαιολογημένα μία από τις καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη. Οι «ερυθρόλευκοι» μοιάζουν περισσότερο με σάκο του μποξ.
Τα μεγάλα αστέρια της ομάδας είναι λίγο πριν από την ποδοσφαιρική αποστρατεία (Τζόρτζεβιτς, Γεωργάτος, Ριβάλντο). Ο κόουτς μπορεί να είναι καλός ή κακός, αλλά δεν είναι μάγος. Οι ευθύνες του επειδή δεν κράτησε στον πάγκο έναν κεντρικό αμυντικό και άφησε τον Κωστούλα να εκτεθεί, είναι μεγάλες. Αν του τα φορτώσουν όλα, θα έχουν δει το δέντρο χάνοντας το δάσος. Κανονική στραβωμάρα, δηλαδή. Η ανάγκη για έναν νέο Ολυμπιακό κάνει μπαμ από μακριά.
Οσο για το «ξέσπασμα» της «Θύρας 7», ο πρόεδρος που τους «σίτιζε», ας τους λουστεί τώρα...
Ο,τι δηλαδή έγινε έπειτα από εκείνη την «εφτάρα». Το αποτέλεσμα ήταν να καταλήξουμε στα χθεσινά τέσσερα. Το μόνο που μεσολάβησε ήταν η βαριά κουβέντα για τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 2007. Και η απομάκρυνση του Μπάγεβιτς που, ως γνωστόν, δεν έχει ευρωπαϊκές φιλοδοξίες...
Όλα τα άλλα έμειναν περίπου τα ίδια. Εξαιρείται ο προπονητής που παρουσιάστηκε περίπου ως θαυματοποιός και το 'κανε το θαύμα του. Εκανε με «τεσσάρα» το «τέσσερα στα τέσσερα».
Για να διαπιστωθεί το μέγεθος του προβλήματος, αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στην αμυντική τετράδα. Εκτός του Πάντου, που προτιμήθηκε από τον Μαυρογενίδη, είχαμε την ίδια ιστορία των τελευταίων χρόνων: Κωστούλας, Ανατολάκης, Γεωργάτος. Χρόνια τώρα η αχίλλειος πτέρνα του Ευρωπαίου Ολυμπιακού είναι η άμυνά του. Χρόνια τώρα όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν.
Ακόμα και τα αγαπημένα παιδιά του προέδρου, που συνωθούνται στη θύρα 7, τον περίμεναν μετά το ματς έξω από το γήπεδο για να του το πουν από κοντά. Αλλωστε, μόλις «έσκασε» το τρίτο, του τα φώναξαν από την εξέδρα: «Πρόεδρε, ξύπνα και άκου την "εφτά", ομάδα για να φτιάξουμε χρειάζονται λεφτά».
Η εύκολη δικαιολογία είναι η επανάληψη των στερεότυπων για γκίνια, ατυχία, κατάρα κ.λπ. Τόσα χρόνια ακούγονται αυτά. Καιρός να ακουστεί και κάτι άλλο. Τι να ακουστεί δηλαδή, που ακούστηκε πεντακάθαρα από την εξέδρα. Η Λιόν έχει τον πενταπλάσιο προϋπολογισμό από αυτόν του Ολυμπιακού. Σήμερα θεωρείται δικαιολογημένα μία από τις καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη. Οι «ερυθρόλευκοι» μοιάζουν περισσότερο με σάκο του μποξ.
Τα μεγάλα αστέρια της ομάδας είναι λίγο πριν από την ποδοσφαιρική αποστρατεία (Τζόρτζεβιτς, Γεωργάτος, Ριβάλντο). Ο κόουτς μπορεί να είναι καλός ή κακός, αλλά δεν είναι μάγος. Οι ευθύνες του επειδή δεν κράτησε στον πάγκο έναν κεντρικό αμυντικό και άφησε τον Κωστούλα να εκτεθεί, είναι μεγάλες. Αν του τα φορτώσουν όλα, θα έχουν δει το δέντρο χάνοντας το δάσος. Κανονική στραβωμάρα, δηλαδή. Η ανάγκη για έναν νέο Ολυμπιακό κάνει μπαμ από μακριά.
Οσο για το «ξέσπασμα» της «Θύρας 7», ο πρόεδρος που τους «σίτιζε», ας τους λουστεί τώρα...
Τα συνθήματα εναντίον του ΣΩΚΡΑΤΗ εκείνη την ημέρα τα φώναζε όλο το γήπεδο. Προφανώς ο κύριος Χελάκης δεν θεωρεί ότι ο ΚΟΚΚΑΛΗΣ ''σίτιζε'' 33.000 γαύρους, γι'αυτό το περιορίζει στους 8.000 που γέμισαν ασφυκτικά το πέταλο της ΘΥΡΑΣ 7. Όλοι αυτοί ζούσαν από το ΣΩΚΡΑΤΗ λοιπόν, κατ'αυτόν πάντοτε. Το ότι τα ίδια πράγματα ακούγονται και σήμερα από αρκετούς δημοσιογράφους-αντιολυμπιακούς οπαδούς-νεόκοπους Ολυμπιακούς, δεν είναι περίεργο. Η πηγή είναι η ίδια. Ο κύριος Καρπετόπουλος, μέγας πολέμιος του ΚΟΚΚΑΛΗ και του υποτίθεται ''υπαλλήλου του'', του κυρίου Γκαγκάτση της ΕΠΟ (τον αποκαλούσε ''κατάπτυστο''), είναι ακόμη πιο σκληρός στην κριτική του.
Η επίθεση που έγινε την Τρίτη το βράδυ στο Καραϊσκάκη στον Γιώργο Λούβαρη είναι από τις πιο άδικες που έχουν γίνει στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Υπάρχει μια τεράστια παρεξήγηση σχετικά με τον Γιώργο Λούβαρη –πιστεύω μια παρεξήγηση πολύ βολική για τον Σωκράτη Κόκκαλη. Χρόνια τώρα καλλιεργείται η εντύπωση ότι ο Λούβαρης είναι ένας μεγάλος μηχανορράφος του παρασκηνίου, ότι ουσιαστικά είναι αυτός που διοικεί τον Ολυμπιακό, ότι κάνει όλες τις μεταγραφές, ότι απολύει και προσλαμβάνει παίκτες και προπονητές, ότι έχει δικούς του δημοσιογράφους και ότι επηρεάζει τον πρόεδρο με έναν τρόπο διαβολικό. Το παραμύθι είναι ωραίο, αλλά δεν έχει δράκο.
Στην παραγοντική ιστορία του ποτέ ο Γιώργος Λούβαρης δεν εμφανίστηκε στις φιέστες που γίνονται για την κατάκτηση των πρωταθλημάτων για να εισπράξει χειροκροτήματα και «μπράβο». Ποτέ δεν έκανε δημόσιες σχέσεις με την οργανωμένη εξέδρα. Ποτέ δεν έδωσε συνεντεύξεις για να εξηγήσει πόσα έχει κάνει. Η στάση του αυτή δεν οφείλεται μόνο στο ότι ως άνθρωπος αγαπάει έτσι κι αλλιώς τη διακριτικότητα, είναι κυρίως αποτέλεσμα της βαθιάς γνώσης του ρόλου του. Ο Λούβαρης συμπεριφέρεται όπως η θέση του απαιτεί, γι' αυτό και είναι τόσα χρόνια στον Ολυμπιακό.
Αντιπάθειες
Φυσικά, το μακροχρόνιο της παρουσίας του δημιουργεί και αντιπάθειες. Τον φωνάζουν «αδίστακτο», του χρεώνουν κολλητιλίκια με συγκεκριμένους μάνατζερ, ιδιαίτερες σχέσεις με παίκτες, συμπάθειες σε στελέχη, φιλίες με δημοσιογράφους, παρεμβάσεις για να χαλάσουν μεταγραφές. Όλα αυτά –που είναι πάντοτε αστήρικτα και συκοφαντικά- κατά καιρούς κυκλοφορούν. Στα άσχημα αποκτούν (στα κουτουρού) επικαιρότητα. Στα καλά ξεχνιούνται, αφού τα καλά πιστώνονται πάντα στον πρόεδρο, τους παικταράδες, τον περήφανο λαό, καμιά φορά ακόμα και στον προπονητή, φτάνει αυτός να μην έχει κάνει το νταμπλ και τις μοναδικές καλές πορείες που έχει κάνει η ομάδα στην Ευρώπη.
Εισηγήσεις
Στον Λούβαρη μπορεί κάποιος να καταλογίσει διάφορα. Ότι για παράδειγμα είναι συγκεντρωτικός, ότι ανησυχεί όταν κάποιος πλησιάζει τον Κόκκαλη, ότι ορισμένες φορές επέλεξε λάθος συνεργάτες. Αλλά δεν προσλαμβάνει, ούτε απολύει προπονητές. Δεν ανανεώνει συμβόλαια παικτών. Δεν έχει λόγο για το αν πρέπει να στηρίζει και να χρεώνεται η ΠΑΕ τον Γκαγκάτση, δεν τον αφορά αν θα γίνει η όχι η Σούπερ Λίγκα, δεν είναι αρμοδιότητά του οι μεταγραφές. Για όλα αυτά τον τελικό λόγο τον έχει μόνο ο Σωκράτης Κόκκαλης. Ο Λούβαρης το πολύ που μπορεί να κάνει είναι μια εισήγηση. Αν οι εισηγήσεις του εισακούονταν πάντα, ο Μάντζιος και ο Παπαδόπουλος π.χ. θα έπαιζαν στον Ολυμπιακό. Το ίδιο και ο Μόρις, ο Κατσουράνης, ο Καλόν, ο Φίγκο.
Ρόλος
Ο Λούβαρης έχει σαφέστατο ρόλο. Κάνει παζάρια, φροντίζει την ευλαβική τήρηση του προϋπολογισμού και ενημερώνει τον πρόεδρο. Δεν πρέπει να παίρνει θέση για πράγματα που δεν τον αφορούν και δεν πρέπει να παίρνει αποφάσεις. Ελέγχει, μεσολαβεί, αντικαθιστά τον πρόεδρο, αλλά πάντα αναφέρει και αναφέρεται. Είναι ένας εξαιρετικός υποδιοικητής, που αν δεν υπήρχε θα είχε διαλυθεί εντελώς το στρατόπεδο.
Ο κακός
Υποτίθεται ότι ο Λούβαρης είναι ο κακός της ιστορίας, που δεν αφήνει τον καλό πρόεδρο να στελεχώσει την ΠΑΕ, να πάρει παικταράδες, να ξοδέψει τα χρήματά του. Μπούρδες. Ο Ολυμπιακός δοκίμασε τα τελευταία χρόνια περισσότερα στελέχη από οποιαδήποτε άλλη ΠΑΕ στον κόσμο. Τα ονόματα θυμίζουν τηλεφωνικό κατάλογο: Γιώργος Σιδέρης, Νίκος Γιούτσος, Πέτρος Κόκκαλης, Ελισάβετ Λύρα, Γιώργος Σαλονίκης, Γιώργος Στασινόπουλος, Χρήστος Σαλελές, Αρης Ποΐλας, Νίκος Γεωργιάδης (τον θυμόσαστε;), επιτροπή μεταγραφών Θεο–Κου-Λου, επιτροπή μεταγραφών Χατζή–Προ-Πο (είχε προηγηθεί), γερο-σοφός Σοντό (εδώ γελάμε) κ.λπ. Εχει επίσης χρησιμοποιήσει μόνο τα τελευταία τρία χρόνια γύρω στους 15 σκάουτερ (από τον Προτάσοφ και τον Κασδοβασίλη μέχρι τον Κόλλια, τον Δρακόπουλο, τον Καραπιάλη και τον Νινιάδη) και έχει κάνει στο ίδιο διάστημα πάνω από 25 μεταγραφές! Επί Προτάσοφ αποκτήθηκαν 10 παίκτες, επί Μπάγεβιτς 7 και φέτος άλλοι 9: όλοι προορίζονταν για βασικοί, όπως όλα τα στελέχη υποτίθεται ότι θα έδιναν στον Ολυμπιακό άλλη οντότητα. Αν σε αυτόν τον ορυμαγδό δεν υπήρχε –τουλάχιστον– ο Λούβαρης, νομίζω ότι όλοι αυτοί θα δυσκολεύονταν και να γνωριστούν μεταξύ τους.
Τύχη
Ο Λούβαρης ποτέ δεν απέτρεψε τον Κόκκαλη από το παραμικρό: το θέμα είναι τι θέλει και τι μπορεί να κάνει ο Κόκκαλης. Θεωρητικά θέλει το καλύτερο για τον Ολυμπιακό, στην πραγματικότητα κυβερνάει το καράβι χωρίς πυξίδα. Νομίζετε ότι ο Λούβαρης δεν πήρε στον Ολυμπιακό τον Ντραγκουτίνοβιτς π.χ.; Μακάρι να είχε τέτοια δύναμη: θα είχε γλιτώσει την ομάδα από πολλά. Σε όλα και για όλα ο τελικός λόγος ανήκει στον Σωκράτη Κόκκαλη: η τύχη του προέδρου του Ολυμπιακού είναι ότι στην πορεία των 13 χρόνων βρήκε κάποιους ανθρώπους που δούλεψαν για τον σύλλογο σοβαρά, αλλά η τύχη δεν σε σώζει πάντα. Μπορεί να βρεις έναν Λούβαρη, μια Νικολαΐδου, έναν Δουρέκα, έναν Μόραλη ή να έχεις την τύχη να εμφανιστεί ο Σάββας Θεοδωρίδης για να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα, όπως πέρυσι. Όμως η τύχη δεν σε σώζει πάντα, πόσο μάλλον όταν διαρκώς την προκαλείς.
Στο σύμπαν
Οι άνθρωποι που δουλεύουν στον Ολυμπιακό κάνουν δουλειές που απλώς δεν θέλει ή δεν προλαβαίνει να κάνει ο Κόκκαλης. Αν ο Κόκκαλης προλάβαινε να ασχοληθεί με τους συνδέσμους, δεν θα υπήρχε ο Μόραλης. Αν προλάβαινε να εποπτεύει το γραφείο Τύπου, δεν θα υπήρχε η Όλγα Νικολαΐδου: άλλωστε και τώρα (και πείτε μου ειλικρινά σε ποια άλλη ΠΑΕ γίνεται αυτό στο σύμπαν!) τον τελικό λόγο ακόμα και για τις συνεντεύξεις των παικτών τον έχει ο πρόεδρος!
Καθήκοντα
Ο Ολυμπιακός χρειάζεται έναν τεχνικό διευθυντή σαν τον Λούβαρη, ένα οργανωτή του σκάουτινγκ σαν τον Λούβαρη, ένα υπεύθυνο επικοινωνίας σαν τον Λούβαρη. Χρειάζεται δηλαδή σε συγκεκριμένες θέσεις ειδικούς με την επαγγελματική σοβαρότητα, το κύρος, την πυγμή, την αγάπη για τον σύλλογο που δείχνει ο Γιώργος Λούβαρης. Ανάμεσα στα καθήκοντα του οποίου είναι και να τον βρίζουν όσοι δεν τολμούν να πιάσουν το όνομα του Κόκκαλη στο στόμα τους γιατί έχουν λερωμένη τη φωλιά τους…
Απλώς υπέροχη
Η Λιόν παίζει 4-3-3 και ειδικά όσοι πήγατε στο Καραϊσκάκη ελπίζω να θαυμάσατε τη μεγαλοπρέπειά της. Είναι εξαιρετική ομάδα η μόνιμη πρωταθλήτρια Γαλλίας. Η άμυνά της μπορεί να είναι μερικές φορές εκτεθειμένη, μιας και στη μεσαία γραμμή η Λιόν αγωνίζεται με δύο Ριβάλντους (!) (δηλαδή τον Τιάγκο και τον Ζουνίνιο, που δεν είναι και οι καλύτεροι κόφτες του κόσμου), αλλά η ανάπτυξή της είναι πραγματικά σεναριακού επιπέδου. Ελπίζω βλέποντάς την να κλείνει και να ανοίγει να καταλάβατε ότι το παιχνίδι της είναι δουλεμένο και στις μικρές λεπτομέρειές του και δεν είναι απλώς αποτέλεσμα ταλέντου των παικτών, αλλά σκληρής ομαδικής δουλειάς. Ο τρόπος με τον οποίο εννέα παίκτες παίζουν άμυνα, τα ωραία ξεδιπλώματα στα πλάγια, οι κοφτές και κάθετες πάσες στον φορ, είτε αυτός είναι ο γιγαντόσωμος Κάριου είτε ο γρήγορος Φρεντ, η σπουδαία ανασταλτική δουλειά του Γκοβού και του Μαλουντά, που ανεβοκατεβαίνουν σαν τρένα στο πλάι, όλα αυτά ταυτόχρονα και σε μεγάλες δόσεις κάνουν την ομάδα αυτή μία από τις πιο ελκυστικές στην Ευρώπη. Όποιος αγαπάει αυτού του τύπου το ποδόσφαιρο, ο Τροντ Σόλιντ π.χ., θα πρέπει την Τρίτη να έτριβε τα μάτια του.
Η Λιόν άλλαξε το καλοκαίρι τον Πολ λε Γκουέν με τον Ζεράρ Ουγέ, αλλά δεν άλλαξε ούτε σχήμα ούτε διάταξη ούτε συνήθειες ούτε νοοτροπία ούτε στυλ παιχνιδιού. Όχι μόνο γιατί με το στυλ της και τους τρόπους της έγινε η καλύτερη ομάδα στη Γαλλία, αλλά κυρίως διότι ο πρόεδρός της και οι άνθρωποι που τη διοικούν θέλουν να παίζει αυτού του είδους το ποδόσφαιρο. Η επιλογή του Ζεράρ Ουγέ έγινε με μια καθαρή εξήγηση: θέλουμε καλύτερη διαχείριση της ομάδας, αλλά προς Θεού όχι την αλλαγή της. Το καλοκαίρι πούλησαν τον καλύτερο παίκτη τους, δηλαδή τον Εσιέν, στην Τσέλσι, πήραν στη θέση του τον Κάριου και τον Τιάγκο και συνεχίζουν από εκεί που σταμάτησαν πέρυσι, με βασικό ζητούμενο όχι απλά το αποτέλεσμα, αλλά το ωραίο και αποτελεσματικό ποδόσφαιρο.
Θυμάμαι ότι όταν έγινε η κλήρωση του Ολυμπιακού, κάπου είχα διαβάσει ότι ο Ουγέ θα καταστρέψει τη Λιόν. Στην μπακαλίστικη λογική του Έλληνα, που όλα τα φέρνει στα μέτρα του, η πιθανότητα να φτιάξει η Λιόν τον Ουγέ (όπως έφτιαξε και τον Λε Γκουέν και τον Σαντινί) δεν υπήρχε…
Αντιπάθειες
Φυσικά, το μακροχρόνιο της παρουσίας του δημιουργεί και αντιπάθειες. Τον φωνάζουν «αδίστακτο», του χρεώνουν κολλητιλίκια με συγκεκριμένους μάνατζερ, ιδιαίτερες σχέσεις με παίκτες, συμπάθειες σε στελέχη, φιλίες με δημοσιογράφους, παρεμβάσεις για να χαλάσουν μεταγραφές. Όλα αυτά –που είναι πάντοτε αστήρικτα και συκοφαντικά- κατά καιρούς κυκλοφορούν. Στα άσχημα αποκτούν (στα κουτουρού) επικαιρότητα. Στα καλά ξεχνιούνται, αφού τα καλά πιστώνονται πάντα στον πρόεδρο, τους παικταράδες, τον περήφανο λαό, καμιά φορά ακόμα και στον προπονητή, φτάνει αυτός να μην έχει κάνει το νταμπλ και τις μοναδικές καλές πορείες που έχει κάνει η ομάδα στην Ευρώπη.
Εισηγήσεις
Στον Λούβαρη μπορεί κάποιος να καταλογίσει διάφορα. Ότι για παράδειγμα είναι συγκεντρωτικός, ότι ανησυχεί όταν κάποιος πλησιάζει τον Κόκκαλη, ότι ορισμένες φορές επέλεξε λάθος συνεργάτες. Αλλά δεν προσλαμβάνει, ούτε απολύει προπονητές. Δεν ανανεώνει συμβόλαια παικτών. Δεν έχει λόγο για το αν πρέπει να στηρίζει και να χρεώνεται η ΠΑΕ τον Γκαγκάτση, δεν τον αφορά αν θα γίνει η όχι η Σούπερ Λίγκα, δεν είναι αρμοδιότητά του οι μεταγραφές. Για όλα αυτά τον τελικό λόγο τον έχει μόνο ο Σωκράτης Κόκκαλης. Ο Λούβαρης το πολύ που μπορεί να κάνει είναι μια εισήγηση. Αν οι εισηγήσεις του εισακούονταν πάντα, ο Μάντζιος και ο Παπαδόπουλος π.χ. θα έπαιζαν στον Ολυμπιακό. Το ίδιο και ο Μόρις, ο Κατσουράνης, ο Καλόν, ο Φίγκο.
Ρόλος
Ο Λούβαρης έχει σαφέστατο ρόλο. Κάνει παζάρια, φροντίζει την ευλαβική τήρηση του προϋπολογισμού και ενημερώνει τον πρόεδρο. Δεν πρέπει να παίρνει θέση για πράγματα που δεν τον αφορούν και δεν πρέπει να παίρνει αποφάσεις. Ελέγχει, μεσολαβεί, αντικαθιστά τον πρόεδρο, αλλά πάντα αναφέρει και αναφέρεται. Είναι ένας εξαιρετικός υποδιοικητής, που αν δεν υπήρχε θα είχε διαλυθεί εντελώς το στρατόπεδο.
Ο κακός
Υποτίθεται ότι ο Λούβαρης είναι ο κακός της ιστορίας, που δεν αφήνει τον καλό πρόεδρο να στελεχώσει την ΠΑΕ, να πάρει παικταράδες, να ξοδέψει τα χρήματά του. Μπούρδες. Ο Ολυμπιακός δοκίμασε τα τελευταία χρόνια περισσότερα στελέχη από οποιαδήποτε άλλη ΠΑΕ στον κόσμο. Τα ονόματα θυμίζουν τηλεφωνικό κατάλογο: Γιώργος Σιδέρης, Νίκος Γιούτσος, Πέτρος Κόκκαλης, Ελισάβετ Λύρα, Γιώργος Σαλονίκης, Γιώργος Στασινόπουλος, Χρήστος Σαλελές, Αρης Ποΐλας, Νίκος Γεωργιάδης (τον θυμόσαστε;), επιτροπή μεταγραφών Θεο–Κου-Λου, επιτροπή μεταγραφών Χατζή–Προ-Πο (είχε προηγηθεί), γερο-σοφός Σοντό (εδώ γελάμε) κ.λπ. Εχει επίσης χρησιμοποιήσει μόνο τα τελευταία τρία χρόνια γύρω στους 15 σκάουτερ (από τον Προτάσοφ και τον Κασδοβασίλη μέχρι τον Κόλλια, τον Δρακόπουλο, τον Καραπιάλη και τον Νινιάδη) και έχει κάνει στο ίδιο διάστημα πάνω από 25 μεταγραφές! Επί Προτάσοφ αποκτήθηκαν 10 παίκτες, επί Μπάγεβιτς 7 και φέτος άλλοι 9: όλοι προορίζονταν για βασικοί, όπως όλα τα στελέχη υποτίθεται ότι θα έδιναν στον Ολυμπιακό άλλη οντότητα. Αν σε αυτόν τον ορυμαγδό δεν υπήρχε –τουλάχιστον– ο Λούβαρης, νομίζω ότι όλοι αυτοί θα δυσκολεύονταν και να γνωριστούν μεταξύ τους.
Τύχη
Ο Λούβαρης ποτέ δεν απέτρεψε τον Κόκκαλη από το παραμικρό: το θέμα είναι τι θέλει και τι μπορεί να κάνει ο Κόκκαλης. Θεωρητικά θέλει το καλύτερο για τον Ολυμπιακό, στην πραγματικότητα κυβερνάει το καράβι χωρίς πυξίδα. Νομίζετε ότι ο Λούβαρης δεν πήρε στον Ολυμπιακό τον Ντραγκουτίνοβιτς π.χ.; Μακάρι να είχε τέτοια δύναμη: θα είχε γλιτώσει την ομάδα από πολλά. Σε όλα και για όλα ο τελικός λόγος ανήκει στον Σωκράτη Κόκκαλη: η τύχη του προέδρου του Ολυμπιακού είναι ότι στην πορεία των 13 χρόνων βρήκε κάποιους ανθρώπους που δούλεψαν για τον σύλλογο σοβαρά, αλλά η τύχη δεν σε σώζει πάντα. Μπορεί να βρεις έναν Λούβαρη, μια Νικολαΐδου, έναν Δουρέκα, έναν Μόραλη ή να έχεις την τύχη να εμφανιστεί ο Σάββας Θεοδωρίδης για να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα, όπως πέρυσι. Όμως η τύχη δεν σε σώζει πάντα, πόσο μάλλον όταν διαρκώς την προκαλείς.
Στο σύμπαν
Οι άνθρωποι που δουλεύουν στον Ολυμπιακό κάνουν δουλειές που απλώς δεν θέλει ή δεν προλαβαίνει να κάνει ο Κόκκαλης. Αν ο Κόκκαλης προλάβαινε να ασχοληθεί με τους συνδέσμους, δεν θα υπήρχε ο Μόραλης. Αν προλάβαινε να εποπτεύει το γραφείο Τύπου, δεν θα υπήρχε η Όλγα Νικολαΐδου: άλλωστε και τώρα (και πείτε μου ειλικρινά σε ποια άλλη ΠΑΕ γίνεται αυτό στο σύμπαν!) τον τελικό λόγο ακόμα και για τις συνεντεύξεις των παικτών τον έχει ο πρόεδρος!
Καθήκοντα
Ο Ολυμπιακός χρειάζεται έναν τεχνικό διευθυντή σαν τον Λούβαρη, ένα οργανωτή του σκάουτινγκ σαν τον Λούβαρη, ένα υπεύθυνο επικοινωνίας σαν τον Λούβαρη. Χρειάζεται δηλαδή σε συγκεκριμένες θέσεις ειδικούς με την επαγγελματική σοβαρότητα, το κύρος, την πυγμή, την αγάπη για τον σύλλογο που δείχνει ο Γιώργος Λούβαρης. Ανάμεσα στα καθήκοντα του οποίου είναι και να τον βρίζουν όσοι δεν τολμούν να πιάσουν το όνομα του Κόκκαλη στο στόμα τους γιατί έχουν λερωμένη τη φωλιά τους…
Απλώς υπέροχη
Η Λιόν παίζει 4-3-3 και ειδικά όσοι πήγατε στο Καραϊσκάκη ελπίζω να θαυμάσατε τη μεγαλοπρέπειά της. Είναι εξαιρετική ομάδα η μόνιμη πρωταθλήτρια Γαλλίας. Η άμυνά της μπορεί να είναι μερικές φορές εκτεθειμένη, μιας και στη μεσαία γραμμή η Λιόν αγωνίζεται με δύο Ριβάλντους (!) (δηλαδή τον Τιάγκο και τον Ζουνίνιο, που δεν είναι και οι καλύτεροι κόφτες του κόσμου), αλλά η ανάπτυξή της είναι πραγματικά σεναριακού επιπέδου. Ελπίζω βλέποντάς την να κλείνει και να ανοίγει να καταλάβατε ότι το παιχνίδι της είναι δουλεμένο και στις μικρές λεπτομέρειές του και δεν είναι απλώς αποτέλεσμα ταλέντου των παικτών, αλλά σκληρής ομαδικής δουλειάς. Ο τρόπος με τον οποίο εννέα παίκτες παίζουν άμυνα, τα ωραία ξεδιπλώματα στα πλάγια, οι κοφτές και κάθετες πάσες στον φορ, είτε αυτός είναι ο γιγαντόσωμος Κάριου είτε ο γρήγορος Φρεντ, η σπουδαία ανασταλτική δουλειά του Γκοβού και του Μαλουντά, που ανεβοκατεβαίνουν σαν τρένα στο πλάι, όλα αυτά ταυτόχρονα και σε μεγάλες δόσεις κάνουν την ομάδα αυτή μία από τις πιο ελκυστικές στην Ευρώπη. Όποιος αγαπάει αυτού του τύπου το ποδόσφαιρο, ο Τροντ Σόλιντ π.χ., θα πρέπει την Τρίτη να έτριβε τα μάτια του.
Η Λιόν άλλαξε το καλοκαίρι τον Πολ λε Γκουέν με τον Ζεράρ Ουγέ, αλλά δεν άλλαξε ούτε σχήμα ούτε διάταξη ούτε συνήθειες ούτε νοοτροπία ούτε στυλ παιχνιδιού. Όχι μόνο γιατί με το στυλ της και τους τρόπους της έγινε η καλύτερη ομάδα στη Γαλλία, αλλά κυρίως διότι ο πρόεδρός της και οι άνθρωποι που τη διοικούν θέλουν να παίζει αυτού του είδους το ποδόσφαιρο. Η επιλογή του Ζεράρ Ουγέ έγινε με μια καθαρή εξήγηση: θέλουμε καλύτερη διαχείριση της ομάδας, αλλά προς Θεού όχι την αλλαγή της. Το καλοκαίρι πούλησαν τον καλύτερο παίκτη τους, δηλαδή τον Εσιέν, στην Τσέλσι, πήραν στη θέση του τον Κάριου και τον Τιάγκο και συνεχίζουν από εκεί που σταμάτησαν πέρυσι, με βασικό ζητούμενο όχι απλά το αποτέλεσμα, αλλά το ωραίο και αποτελεσματικό ποδόσφαιρο.
Θυμάμαι ότι όταν έγινε η κλήρωση του Ολυμπιακού, κάπου είχα διαβάσει ότι ο Ουγέ θα καταστρέψει τη Λιόν. Στην μπακαλίστικη λογική του Έλληνα, που όλα τα φέρνει στα μέτρα του, η πιθανότητα να φτιάξει η Λιόν τον Ουγέ (όπως έφτιαξε και τον Λε Γκουέν και τον Σαντινί) δεν υπήρχε…
''Μην πειράζετε τον καημένο τον κύριο Λούβαρη'', μας έλεγε ο κύριος Καρπετόπουλος. Μας έλεγε επίσης πως δεν τολμάμε να πιάσουμε στον στόμα μας το ΣΩΚΡΑΤΗ, επειδή ''έχουμε λερωμένη τη φωλιά μας'', δηλαδή επειδή μας συντηρεί ο ΚΟΚΚΑΛΗΣ, που έγραφε και ο κύριος Χελάκης παραπάνω. Ταυτόχρονα έκανε και προτάσεις για την οργάνωση της ΠΑΕ, επειδή κατά την γνώμη του όλα πήγαιναν στραβά σε αυτό το κομμάτι. Τα συνθήματα εναντίον του ΣΩΚΡΑΤΗ από τη ΘΥΡΑ 7 δεν τα είχε ακούσει φαίνεται, όπως δεν είχε ενημερωθεί και για το ότι στα 9 προηγούμενα χρόνια, αυτή η ''έλλειψη οργάνωσης'' της ΠΑΕ μας απέφερε μόλις...8 πρωταθλήματα. Το απόσπασμα ''τα καλά πιστώνονται πάντα στον πρόεδρο, τους παικταράδες, τον περήφανο λαό, καμιά φορά ακόμα και στον προπονητή, φτάνει αυτός να μην έχει κάνει το νταμπλ και τις μοναδικές καλές πορείες που έχει κάνει η ομάδα στην Ευρώπη'' που αφορά τον κύριο Μπάγεβιτς, καλύτερα να μην το σχολιάσουμε...
Η συνέχεια της ιστορίας είναι γνωστή. Τερματίσαμε τέταρτοι στον όμιλο του Champions League εκείνη την χρονιά, αλλά πήραμε για πλάκα το πρωτάθλημα, όπως και τα οκτώ από τα επόμενα εννιά πρωταθλήματα. Καλό είναι όμως να θυμόμαστε κι αυτά τα περιστατικά, για διαφόρους λόγους.
α) Για το πώς αντιμετώπιζε ο ''αντικειμενικός Τύπος'' μία ομάδα που είχε κατακτήσει 8 πρωταθλήματα σε 9 χρόνια, έπειτα από μία ευρωπαϊκή αποτυχία της.
β) Για το πώς ο κόσμος του Ολυμπιακού δεν μασάει να τα βάλει με τον οποιονδήποτε, όταν βλέπει την ομάδα να μην πηγαίνει καλά, παρά τα περί αντιθέτου θρυλούμενα για ''υπαλλήλους που έχουν εισχωρήσει στις τάξεις του κόσμου, οι οποίοι προσπαθούν να τον ποδηγετήσουν''.
γ) Για το πώς ο κόσμος χάνει το όποιο δίκιο του πολλές φορές, επειδή πάνω στα νεύρα για μια πρόσκαιρη αποτυχία ακούγονται συνθήματα που αγγίζουν τα όρια της αχαριστίας. Τουλάχιστον αχαριστίας, γιατί άλλη λέξη ταιριάζει εδώ...
δ) Το ότι ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ, παρά την προπαγάνδα περί του αντιθέτου, έχει κάνει αρκετές φορές υποδείξεις προς τον κόσμο του Ολυμπιακού. Άλλες δίκαια (όπως εδώ για'μένα), άλλες άδικα (όπως εδώ) κι άλλες αχαρακτήριστα για το μέγεθός του και την ανυπολόγιστη προσφορά του (όπως εδώ).
ΚΟΚΚΑΛΗΣ πλέον δεν υπάρχει στην ΠΑΕ Ολυμπιακός, ούτε Λούβαρης, ούτε φυσικά ''συγκρότημα της οδού Δαβάκη εναντίον ΚΟΚΚΑΛΗ''. Τι κρατάμε λοιπόν;
ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ, Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΘΑ ΤΑ ΒΑΛΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ, ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΟΜΑΔΟΣ.
Είτε ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ λέγεται αυτός, είτε ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΙ, είτε όπως αλλιώς λέγεται, αν δεν πάει καλά στον Ολυμπιακό, θα τα ακούει. Πολλές φορές άδικα, αφού κι εμείς άνθρωποι είμαστε και κάνουμε λάθη, αλλά σε κάθε περίπτωση ο καθένας που έχει μία θέση στη διοίκηση του Ολυμπιακού, θα δέχεται κριτική. Το παραμύθι για ''υπαλλήλους που κονομάνε και στέκονται σούζα στο αφεντικό'' δεν έχει δράκο. Κάποιοι παρακαλάνε να μην φτάσουμε στο σημείο να τα βάλουμε με την όποια διοίκηση, επειδή αυτό θα συνεπάγεται αγωνιστική πτώση για την ομάδα (επομένως επειδή βάζουν πάνω από όλα το καλό της ομάδος) και κάποιοι, ελάχιστοι, παρακαλάνε να έρθει η ώρα που θα βρίζουμε την όποια διοίκηση (για τους δικούς τους λόγους, που δεν έχουν καμία σχέση με τον Ολυμπιακό). Το μεγάλο θέμα λοιπόν είναι αυτοί οι τελευταίοι, οι λίγοι, να παραμείνουν λίγοι...
Υ.Γ. Μπάγεβιτς και Λούβαρης. Οι αγαπημένοι όλων των ''αντικειμενικών'' δημοσιογράφων...
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Σχόλια
http://youtu.be/Zt5GdBOVzbk
https://www.facebook.com/groups/red.1925/375508165936964/?notif_t=like ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΥΠΡΟΣΔΕΚΤΟΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΓΑΒΡΟΟΜΑΔΑ !!!!
ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙ ΕΝΑ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑ ΣΤΟΝ ΜΙΑΟΥΛΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΑΡΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΩΤΗ!!! ΚΑΙ ΤΟΝ ΓΑΖΩΣΕ...ΤΟΥ ΕΛΕΓΕ ΜΗ ΛΕΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΓΙΑ ΚΟΚΚΑΛΑΡΑ!!! ΤΕΖΑ ΤΟ ΧΑΝΟΥΜΙ Ο ΚΩΣΤΑΣ ....ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΜΙΛΑΓΑΝΕ ΙΣΟΛΟΓΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΛΟΙΠΑ!
Σωστος,αμεροληπτος,και πληρης αντικειμενικος ο Μιαουλης.Η πιο επικη μαλακια που εχει πεταξει ειναι οτι το γκολ του Τζιμπουρ(με πανιωνιο το 2012 επι ζαρντιμ στη νεα σμυρνη) δεν επρεπε να μετρησει γιατι στη σεντρα του ιμπαγάσα η μπαλα εχει βγει άουτ.
ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ 2005-06 Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΕΙΧΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ ΧΡΟΝΙΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΘΩΣ ΚΕΡΔΙΣΕ ΜΕΣΑ-ΕΞΩ ΤΟΝ ΒΑΖΕΛΟ ΜΕ 0-2 ΚΑΙ 3-2 ΚΑΙ ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ ΤΗΝ ΑΕΚ 1-3 ΕΞΩ, 3-0 ΜΕΣΑ ΚΑΙ 3-0 ΣΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΤΟΥ ΠΑΓΚΡΗΤΙΟΥ ΓΡΑΦΩΝΤΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΧΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΝΤΕΡΜΠΙ ΠΟΥ ΕΔΩΣΕ ΜΕ ΠΑΟ-ΑΕΚ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟ 1972-73 (ΕΠΙ ΓΟΥΛΑΝΔΡΗ).
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΠΗΡΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΧΡΟΝΙΑ ΟΣΟΥΣ ΒΑΘΜΟΥΣ ΠΗΡΕ ΚΑΙ Ο ΠΡΕΣΒΗΣ ΠΑΟ (ΑΠΟ 4 Ο ΚΑΘΕΝΑΣ). ΘΥΜΑΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΜΩΣ ΠΟΣΟ ΑΤΥΧΟΙ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΣΤΟ 2-1 ΜΕ ΡΕΑΛ ΕΞΩ, ΚΑΙ ΣΤΟ 2-1 ΜΕ ΛΥΩΝ ΕΞΩ ΚΑΙ ΣΤΟ 1-1 ΜΕ ΡΟΖΕΝΜΠΟΡΓΚ ΕΞΩ, ΔΕΧΘΗΚΑΜΕ ΤΟ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ ΤΕΡΜΑ ΜΕΤΑ ΤΟ 85'. ΑΡΑ ΘΑ ΕΙΧΑΜΕ ΑΛΛΟΥΣ 4 ΒΑΘΜΟΥΣ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΕΔΩ. ΝΑ ΛΕΝΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΚΕΣ ΜΑΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΕΝΤΟΣ ΞΕΡΑΝΕ ΟΙ ΑΡΔ, ΝΑ ΛΕΝΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΕΣ ΜΑΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΕΚΤΟΣ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΞΕΡΑΝΕ.
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΑ ΒΑΖΕΛΑΚΙΑ ΤΟ 2005-06 ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΤΟ ΡΕΚΟΡ ΠΟΥ ΚΑΝΑΝΕ ΝΑ ΦΑΝΕ 13 ΓΚΟΛ ΣΕ 3 ΕΚΤΟΣ ΕΔΡΑΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ; ΟΥΝΤΙΝΕΖΕ 3-0 ΜΠΑΡΤΣΑ 5-0 ΒΕΡΝΤΕΡ 5-1
H οπιτκή γωνια κατω απο την οποία γραφεις το κειμενο ειναι σωστη.Προσπαθεις να δειξεις οτι ο οπαδός του Ολυμπιακού είναι πάνω απο τον πρόεδρο και δεν υποττάσεται σε αυτόν για κανέναν λόγο(υπάλληλοι και μπραβοι και οι γνωστες βλακείες).Υπερανω κριτικης ΚΑΝΕΙΣ ολοι κρινονται καθημερινά.
Πιο παλια ειχες γράψει για την διαφορετικη προσεγγιση του ΄΄αντικειμενικου τυπου΄΄ σε κρισεις του Ολυμπιακού και του Παο με παραδειγματα το 1-4 της λυον και το 5-1 της Βερντερ επι των άλλων.Στη μια περιπτωση η sportday κατηγορησε τονΚοκκαλη στην άλλη τον Μαλεζάνι. Να κανω λίγο το δικηγόρο του διαβόλου? Ο Κόκκαλης ήταν πανισχυρη μορφη στον Ολυμπιακο εκείνα τα χρόνια,εχτισε γηπεδο,εγκαταστασεις και εφερε παικταράδες.Εφ οσον δηλαδη ειχε θεση τον πήχη πολυ ψηλά δεν ειναι λογικό να γίνεται πιο αυστηρη κριτική προς αυτόν? Εκτος απο αυτό. Την επομενη μερα της ηττας η sportday απλά ακολουθησε τη γραμμή τωμ οπαδων του Ολυμπιακου που αποδοκίμαζαν τον Κοκκαλη εν θερμω.Μηπως το εκανε για καθαρά πρακτικούς λόγους? Δηλαδη για να πουλησει περισσότερα φύλλα εφ οσον πολλοι Ολυμπιακοί θα συμφωνουσαν με τις αποδοκιμασιες στον Σωκρατη? Εννοω πως η κωλοφυλλάδα δεν ειχε αμεσο σκοπο να κανει προσωπικη πουστικη επιθεση στον προεδρο απλα ΄΄εγραψε αυτα που θελει να ακουσει η μάζα΄΄. Μια φορα που ηθελημενα η sportday προσπαθησε να δημιουργήσει θέμα στον Ολυμπιακό,ηταν μερικά χρόνια αργότερα οταν αποκάλυψρ(λανθασμένα?) οικονομικά στοιχεία του συλλόγου που αποκάλυπταν οτι το μαγαζί χρωστούσε πάρα πολλά.Δεν θυμαμαι χρονολογία
Λανθασμενες οι αποδοκιμασιες εννοείται.ΑΛΛΑ οταν ο κοσμος βλεπει αλλη μια ευρωπαικη χρονια να παει στραφι,οταν βλεπει να ξεφτιλιζεται η ομαδα μεσα στο Καραισκάκη το οποιο στην πρωτη του χρονια ηταν οχι μονο ΑΗΤΤΗΤΟ στο champions league αλλα ΚΑΙ ΑΠΟΡΘΗΤΟ(ουτε γκολ δε φαγαμε με Μονακο,Λα κορουνια,Λιβερπουλ),οταν τρωμε 7 γκολ σε 2 εντος εδρας αγώνες(τα 3 απο ψαραδες ημι-επαγγελματιες) ε θα αντιδράσεις και μαλακιες θα πεις.Μονο που ποτε δεν καταλαβα γιατι βριστηκε τοσο πολυ ο λουβαρης. Ιδια αντιδραση αλλα ακομα χειροτερη στο 3-2 επι του Αιγαλεω οπου τους πηρε ολους η μπάλα.Σολιντ,Κοκκαλη κλπ..
Το σημαντικο ειναι το ΄΄Υπερανω κριτικής ΚΑΝΕΙΣ΄΄.Ακομα και ο Μαρινάκης(που εχει κανει τοσο πολυ καλο στον σύλλογο που για να μην το παραδεχτεις εισαι ειτε νεογαυρος ειτε αντι ολυμπιακος) ακουσε ΣΩΣΤΑ το ΄΄αλλιως ονειρευομαστε τον Ολυμπιακο΄΄ μετα την ΞΕΦΤΙΛΑ με την Λεβαντε και το ανελεητο πσωγυρισμα της χρονιας με Ζαρντιμ οπου ΟΛΟΙ ΕΚΑΝΑΝ ΛΑΘΗ.
''Ο Κόκκαλης ήταν πανισχυρη μορφη στον Ολυμπιακο εκείνα τα χρόνια,εχτισε γηπεδο,εγκαταστασεις και εφερε παικταράδες.Εφ οσον δηλαδη ειχε θεση τον πήχη πολυ ψηλά δεν ειναι λογικό να γίνεται πιο αυστηρη κριτική προς αυτόν?''
Όχι, δεν είναι λογικό, γιατί η κριτική στηρίζεται στα στοιχεία και πάνω από όλα στην εφαρμογή των ίδιων κριτηρίων για όλους. Δεν είναι δυνατόν να γράφεις ότι ο Κόκκαλης δεν βάζει λεφτά ή ότι δεν έχει βάλει λεφτά στην ΠΑΕ Ολυμπιακός από το καλοκαίρι του 2001, όταν από τα ΦΕΚ των αυξήσεων μετοχικού κεφαλαίου φαίνεται πως έβαλε τουλάχιστον 24 μύρια (αφήνω απ'έξω Ρέντη και Καραϊσκάκη που χτίστηκαν τότε με άλλα 25 εκ. ευρώ συνολικά του Σωκράτη). 50 μύρια μέσα σε 4 χρόνια, νέο γήπεδο, νέο προπονητικό κέντρο, Ριβάλντο κι ένα κάρο μεταγραφές και ''βάλε λεφτά''. ΡΕ ΔΕΝ ΓΑΜΙΕΣΤΕ ΛΕΩ ΕΓΩ. Επίσης, δεν γίνεται να παρουσιάζεις τον Κόκκαλη Σκρουτζ και να απαιτείς να βάλει λεφτά στον Ολυμπιακό, αλλά να μην λες τίποτε για το Βαρδινογιάννη και μετά την πεντάρα από τη Βέρντερ και τον αποκλεισμό από το Champions League, να φταίει μόνον ο Μαλεζάνι.
http://assets.in.gr/dGenesis/assets/Content60/Issue/2005/12/08/79_h.jpg
Αν πεις και στις δύο περιπτώσεις ''βάλτε λεφτά και οι δύο, Κόκκαλης-Βαρδινογιάννης, για να φτιάξετε ομάδες και να είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο ανταγωνιστικό στην Ευρώπη'', εγώ δεν θα μιλήσω. Αν πεις ''φυγέτε και οι δύο, Σόλιντ-Μαλεζάνι'' μετά τις αποτυχίες Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού στην Ευρώπη, εγώ δεν θα μιλήσω. Αν όμως στη μία περίπτωση μου λες ''φταις εσύ Κόκκαλη για την τεσσάρα από τη Λιόν'' και στην άλλη ''φταις εσύ Μαλεζάνι για την πεντάρα από τη Βέρντερ'', απλώς θες να κατηγορήσεις το Σωκράτη, γιατί έχεις προσωπικά μαζί του.
''Την επομενη μερα της ηττας η sportday απλά ακολουθησε τη γραμμή τωμ οπαδων του Ολυμπιακου που αποδοκίμαζαν τον Κοκκαλη εν θερμω.Μηπως το εκανε για καθαρά πρακτικούς λόγους? Δηλαδη για να πουλησει περισσότερα φύλλα εφ οσον πολλοι Ολυμπιακοί θα συμφωνουσαν με τις αποδοκιμασιες στον Σωκρατη?''
Και τη μεθεπόμενη γιατί οι αρθρογράφοι της έλεγαν τα ίδια; Μήπως πρέπει να εξετάσουμε το αν απλώς πίστευαν όσα έγραφαν και πάνω από όλα το αν τους βόλευε η όλη ανακατωσούρα στο γαύρο, για να κράξουν τον ''κακό'' Σωκράτη; Τα κείμενά τους τα βλέπεις, πολλά είναι γραμμένα στις 3 Νοεμβρίου 2005, δυο μέρες μετά το ματς. Και τότε αυτά τα κείμενα υπήρχαν και ηλεκτρονικά, στο site του sport-fm, για να μην πει κανείς ''ναι, αλλά αυτά είναι στο εσωτερικό της εφημερίδας και τα βλέπουν μόνο όσοι την αγοράζουν''.
''Μια φορα που ηθελημενα η sportday προσπαθησε να δημιουργήσει θέμα στον Ολυμπιακό,ηταν μερικά χρόνια αργότερα οταν αποκάλυψρ(λανθασμένα?) οικονομικά στοιχεία του συλλόγου που αποκάλυπταν οτι το μαγαζί χρωστούσε πάρα πολλά.Δεν θυμαμαι χρονολογία''
Δεν ήταν λανθασμένα τα οικονομικά στοιχεία που έβγαλε ο Τσόχος τον Ιούλιο του 2009.
http://assets.in.gr/dGenesis/assets/Content60/Issue/2009/07/03/79_h.jpg
http://www.sport-fm.gr/article/183645
Ήταν κακοπροαίρετο και προβοκατόρικο το δημοσίευμα, αφενός μεν επειδή παρουσίαζε σκοπίμως τα ανοίγματα ως χρέη και ''πω πω τι καταστροφή έρχεται στον Ολυμπιακό'' (λες και ο Σωκράτης είναι κάνας μπαταχτσής, που δεν θα πλήρωνε τα χρέη του), αφετέρου επειδή ξεβρακώθηκε ο Τσόχος ο ίδιος, αυτός ο υποτίθεται ''Ολυμπιακός'' δημοσιογράφος, λίγους μήνες αργότερα. Αν θυμάσαι, μετά από ένα φορτισμένο Δ.Σ. της ΠΑΕ ΠΑΟ, διέρρευσαν τα πρακτικά σε πολλές εφημερίδες. Τα πήρε η ''Εξέδρα'', η GOAL και οι υπόλοιπες αντικειμενικές εφημερίδες.
http://assets.in.gr/dGenesis/assets/Content60/Issue/2010/04/19/118876_h.jpg
Η μόνη φυλλάδα που δεν τα έβγαλε, ήταν η SPORTDAY. Δηλαδή αυτό που πήρανε από κάποιον υποψήφιο μέτοχο της ΠΑΕ Ολυμπιακός, για τα ανοίγματα της ΠΑΕ Ολυμπιακός, το έβγαλαν στη δημοσιότητα, μόνο και μόνο για να φέρουν αναστάτωση στον Ολυμπιακό. Το άλλο έγγραφο που θα έφερνε αναστάτωση στον Παναθηναϊκό, δεν το φέρανε στη δημοσιότητα, αν και παραδέχτηκαν πως το είχαν στην κατοχή τους. Ο ίδιος ο Τσόχος είχε γράψει και άρθρο επ'αυτού, για το ''γιατί δεν δημοσιεύσαμε τα πρακτικά της ΠΑΕ ΠΑΟ''.
''Λανθασμενες οι αποδοκιμασιες εννοείται.ΑΛΛΑ οταν ο κοσμος βλεπει αλλη μια ευρωπαικη χρονια να παει στραφι,οταν βλεπει να ξεφτιλιζεται η ομαδα μεσα στο Καραισκάκη το οποιο στην πρωτη του χρονια ηταν οχι μονο ΑΗΤΤΗΤΟ στο champions league αλλα ΚΑΙ ΑΠΟΡΘΗΤΟ(ουτε γκολ δε φαγαμε με Μονακο,Λα κορουνια,Λιβερπουλ),οταν τρωμε 7 γκολ σε 2 εντος εδρας αγώνες(τα 3 απο ψαραδες ημι-επαγγελματιες) ε θα αντιδράσεις και μαλακιες θα πεις.''
Ναι, αλλά όχι να λες του Σωκράτη να βάλει λεφτά. Έλεος. Σε ποιον λες να βάλει λεφτά, σε αυτόν που μόνο έβαζε; Να αντιδράσουμε για την ξεφτίλα, γιατί ξεφτίλα ήταν η εικόνα της ομάδος εκείνο το βράδυ, αλλά να λέμε και σωστά πράγματα. Όχι τσαντιστήκαμε, ανοίγουμε το στόμα μας και όποιον πάρει ο Χάρος, δίχως να σεβόμαστε τίποτε. Να'χουμε μια μπέσα ως κόσμος, όχι να είμαστε φαφλατάδες.
''Μονο που ποτε δεν καταλαβα γιατι βριστηκε τοσο πολυ ο λουβαρης.''
Ξαναδιάβασε το τελευταίο άρθρο του Καρπετόπουλου και το υστερόγραφο της ανάρτησης και θα το καταλάβεις. Μιλάμε για γάγγραινα.
''Το σημαντικο ειναι το ΄΄Υπερανω κριτικής ΚΑΝΕΙΣ΄΄.Ακομα και ο Μαρινάκης(που εχει κανει τοσο πολυ καλο στον σύλλογο που για να μην το παραδεχτεις εισαι ειτε νεογαυρος ειτε αντι ολυμπιακος) ακουσε ΣΩΣΤΑ το ΄΄αλλιως ονειρευομαστε τον Ολυμπιακο΄΄ μετα την ΞΕΦΤΙΛΑ με την Λεβαντε και το ανελεητο πσωγυρισμα της χρονιας με Ζαρντιμ οπου ΟΛΟΙ ΕΚΑΝΑΝ ΛΑΘΗ.''
Συμφωνούμε. Με τη Λεβάντε δικαίως τα άκουσε. Με το βάζελο όμως ένα μήνα αργότερα, αδίκως τα άκουσε. Κι όχι απλώς αδίκως, αλλά με την αχαριστία να περισσεύει.
Έτσι είν΄ο κόσμος Σάββα. Δεν ξέρει όλα ή μερικά απ΄τα ντεσού μιας υπόθεσης, παρασύρεται από τη συναισθηματική φόρτιση των στιγμών και αντιδρά ενστικτώδικα τις περισσότερες φορές, παρορμητικά, χωρίς η αντίδρασή του να΄χει περάσει προηγουμένως απ΄την κρισάρα της λογικής. Και΄μεις, και όλοι, το΄χουμε πάθει αυτό. Αποτέλεσμα, η ΑΔΙΚΗ κρίση. Όχι πάντα όμως. Γιατί υπάρχουν και περιπτώσεις όπου το λαϊκό αίσθημα, η μαζοψυχή, ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ. Απλά ο ΗΓΕΤΗΣ οφείλει να πιάνει ΕΓΚΑΙΡΑ τα μηνύματα του λαού και να κοιτάει να τα κάνει πράξη, στο μέτρο βέβαια του δυνατού. Άρα και ο κόσμος πρέπει να καθοδηγείται ΣΩΣΤΑ, αλλά και οι μπροστάρηδες ν΄ακούνε και να βλέπουνε αυτά που χρειάζονται να γίνουν...
Συμφωνώ απόλυτα με όσα γράφει ο Σάββας. Η ανάλυση του σε κάθε σημείο είναι για σεμινάριο.
Θα πρόσθετα, ότι και η δύναμη του όχλου πολλές φορές γίνεται αιτία για λάθος σκέψεις και αποφάσεις. Μην ξεχνάμε ότι η νοημοσύνη του όχλου μπορεί κάποιες φορές να είναι σωστή, αλλά άλλες να είναι τόση όσο και ενός μικρού παιδιού.
Εννοείται ότι Κόκκαλης και Μαρινάκης μαζι με τον Γουλανδρή έχουν προσφέρει στον Ολυμπιακό μας όσο κανείς άλλος.
Αν ένα αποτέλεσμα όμως δεν κάτσει και χάσει η ομάδα είτε απο την τεράστια Λιόν της εποχης, ή απο την Λεβάντε ή ακόμη και απο τον παναθηναικούλη του τουίτι στο περυσινό 0-3, δεν βλέπω το λόγο να τα ακούει ο πρόεδρος.
Σε τι φταίει ο Μαρινάκης αν η ομάδα έχασε από τον παναθηναικούλη? Πηρε το πρωτάθλημα με 20 βαθμους διαφορά απο την ομάδα του σκάι. Και σε ένα παιχνίδι που πίεζε και είχε κατοχή δεν μπορεί να σκοράρει ο Ολαιτάν και στη συνέχεια δεν μπορεί να συνεχίσει, χάνει και 2ο παίκτη, και ο ποα με δύο αντεπιθέσεις σκοράρει. Βάζει και ένα τυχερό γκόλ απο κτυπημα φάουλ και ο Τσόρι αστοχεί στο πέναλτι. Σε ένα παιχνίδι που όλα πηγαν άσχημα.
Δεν βλέπω τον λόγο γιατι πρέπει να κράξω τον Πρόεδρο γιαυτο το παιχνίδι. Να τον κράζω αν μπορεί και δεν παιρνει παικτες ή αν το μπατζετ της ομάδας είναι σε χειρότερη μοίρα απο αυτό των αντιπάλων. Αν αδιαφορεί και καταντήσουμε και μεις όπως ο αιώνιος αντίπαλος.
Ξανά η ανάλυση του Σάββα είναι όλα τα λεφτά. Συχνά διαβάζω όχι μόνο τα άρθρα του αλλά και τα κόμεντς γιατί όχι μόνο γνωρίζει αλλά διαθέτει εξαιρετική κρίση.
Ειλικρινά σύγαυρε Σάββα σου βγάζω το καπέλο.