Η ΣΦΑΓΗ ΣΤΗΝ ΞΑΝΘΗ ΤΟ 1992



Κυριακή, 29 Νοεμβρίου 1992. Στα πλαίσια της 11ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος της σεζόν 1992-93, ο Ολυμπιακός του προέδρου Σταύρου Νταϊφά (χρηματοδότης ουσιαστικά ο μέγας ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΟΚΚΑΛΗΣ από πίσω) και του προπονητή Όλεγκ Μπλαχίν, ανεβαίνει στην Ξάνθη για να αντιμετωπίσει την τοπική ομάδα. Τελικό σκορ 1-1. Παραθέτουμε το ρεπορτάζ της ''Αθλητικής Ηχούς'' και όχι του ''ΦΩΤΟΣ'', για να μην πει κανείς ''αυτά τα λένε οι γαύροι'' (δεξί κλικ-άνοιγμα σε νέα καρτέλα πάνω σε όλες τις φωτογραφίες, για να μεγεθυνθούν και να διαβαστούν πιο άνετα).
 
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ 30-11-1992
 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 
Στεκόμαστε εδώ.
 

 
Αντιγράφουμε.
 
Ήταν το 8' όταν ο Χαλκίδης έπεσε με φόρα πάνω στον Καραπιάλη χωρίς να καταλογιστεί πέναλτι...Στο 54' ήταν η δεύτερη φάση όπου ο διαιτητής αρνήθηκε να καταλογίσει πέναλτι σε σπρώξιμο του Βαϊτση από τον Κωνσταντινίδη...Στο 64' ο Βρύζας χρησιμοποίησε το χέρι για να ελέγξει την μπαλιά του Τσαλουχίδη μέσα στην περιοχή, χωρίς ο Κατσικογιάννης να καταλογίσει την εσχάτη των ποινών... Στο 67' ο Σαββίδης έκανε φάουλ στο Μίτεφ και ο διαιτητής εξαντλώντας την αυστηρότητά του έδειξε στον παίκτη του Ολυμπιακού τη δεύτερη κίτρινη κάρτα και τον δρόμο προς τα αποδυτήρια.
 
Τονίζουμε και πάλι ότι τα παραπάνω γράφονται στην ''Αθλητική Ηχώ'' και όχι στο ''ΦΩΣ'' και προχωράμε, γιατί την επόμενη μέρα τα πράγματα γίνονται ''καλύτερα''.
 
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ 1-12-1992
 

 

 

 

 

 
Αντιγράφουμε.
 
Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε η στιχομυθία του Κατσικογιάννη με το Γιώργο Μητσιμπόνα -με επιείκεια θα το χαρακτήριζε κανείς...πρόκληση εκ μέρους του Ηπειρώτη ρέφερι- αμέσως μετά το σφύριγμα της λήξης κι ενώ ο Ολυμπιακός...ετοιμαζόταν να εκτελέσει φάουλ έξω από τη μεγάλη περιοχή της SKODA Ξάνθης.
''Μα καλά, γιατί δεν μας άφησες να χτυπήσουμε το φάουλ και να σφύριζες μετά;'', ρώτησε ο διεθνής λίμπερο των ''ερυθρολεύκων'' για να εισπράξει -αυτολεξεί και σύμφωνα με τα όσα υποστηρίζει ο Μητσιμπόνας, που...ορκίζεται στα παιδιά του (!) για του λόγου το αληθές- την απάντηση: ''Τι λες ρε! Κι αν έμπαινε κανένα γκολ;''.
 
Τι ωραίο που ήταν το ποδόσφαιρο εκείνα τα χρόνια ρε παιδιά. Αγνό και πάνω από όλα αξιόπιστο. Δεκάδες ιστορίες σαν κι αυτήν υπάρχουν από τα χρόνια που ''γέμιζαν τα γήπεδα'' (19.220 εισιτήρια στο ''ντέρμπυ'' ΑΕΚ-ΠΑΟΚ στα Φιλαδέλφεια των 30.000 θεατών, που ήταν το ματς με τα περισσότερα εισιτήρια σε αυτήν την αγωνιστική...), αφού δεν είχαν προλάβει ''να διαλύσουν τα πάντα ο αλήτης Κόκκαλης και ο αλήτης Μαρινάκης''. Πάνω από όλα όμως, έχανε τα πρωταθλήμαα ο Ολυμπιακός. Γι'αυτό και όλα δούλευαν ρολόι. Εκείνη την χρονιά έγινε μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ ΑΕΚ ο λαθρέμπορας Μελισσανίδης και οι ''ομορφιές του ποδοσφαίρου'' δεν είχαν τελειωμό, σε μία περίοδο-παρένθεση στο βαρδινογιαννισμό. Πόσοι άραγε θυμούνται σήμερα την ΕΛΕΕΙΝΗ σφαγή με τα 3 πέναλτυ υπέρ του Ολυμπιακού που δεν καταλογίστηκαν, την αποβολή του Σαββίδη και τις προκλήσεις του διαιτητή Κατσικογάμη...εεε Κατσικογιάννη θέλουμε να πούμε μετά το τέλος του ματς; Ελάχιστοι, λογικά. Κι εμείς που τα θυμόμαστε και τα σκαλίζουμε, πιο πολύ εκνευριζόμαστε και μονολογούμε ''τι θέλουμε και τα ξαναπιάνουμε; Καλύτερα να τα ξεχάσουμε''. Τις απαντήσεις για όσα γίνονταν τότε, γελοίοι αντιολυμπιακοί ΑΡΔ και οπαδοί, τις παίρνετε από αυτούς τους δύο, που σας έχουν πάρει κούρσα όλους μαζί, ό,τι ομάδα κι αν είστε.