ΤΟ ΦΙΛΙΚΟ ΠΑΟ-ΑΕΚ ΤΟΥ 1942

Γράφτηκε απο Anonymous στις 04:58 | 23-12-2014
Tags: ΑΠΑΤΕΣ ΒΑΖΕΛΟΥ, ΑΝΤΙΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ, ΚΑΤΟΧΗ, ΔΩΣΙΛΟΓΟΙ
Η ιστορία κυκλοφορεί σε αρκετά sites του Internet. Ενδεικτικά την παίρνουμε από τη ''Μηχανή του Χρόνου'' του Βασιλόπουλου.
 
Την άνοιξη του 1942, ΑΕΚ και Παναθηναϊκός έρχονται αντιμέτωποι σε φιλικό αγώνα στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Τον αγώνα παρακολούθησαν 15.000 θεατές. Μια επιτροπή από ποδοσφαιριστές, ο Τάσος Κρητικός απ τον Παναθηναϊκο, ο Τζανετής και ο Κλεάνθης Μαρόπουλος πήγαν στο γραφείο του Απόστολου Νικολαΐδη, του πρόεδρου του ΠΑΟ και ζήτησαν μέρος από τις εισπράξεις να δοθεί στο νοσοκομείο Σωτηρία για τους ασθενείς από φυματίωση που ανάμεσά τους ήταν και αθλητές.
Ο Νικολαϊδης τους ενημέρωσε ότι το γήπεδο αφενός το έχουν επιτάξει οι Γερμανοί, οι οποίοι είχαν σκοπό να κρατήσουν τα κέρδη και αφετέρου είχαν σκοπό να επιβάλλουν ως διαιτητή έναν Αυστριακό αξιωματικό των δυνάμεων Κατοχής.
Οι δυο ομάδες αποφάσισαν να μην αγωνισθούν.
Έτσι οι παίκτες βγήκαν στον αγωνιστικό χώρο και αντί να ξεκινήσουν τον αγώνα ανέβηκαν στις εξέδρες και εξήγησαν στο κατάμεστο γήπεδο τι είχε συμβεί. Ο κόσμος εξοργίστηκε και όρμησε στον αγωνιστικό χώρο, καταστρέφοντας τα πάντα.
Ξερίζωσαν εξέδρες, δοκάρια ενώ ακούγονταν συνθήματα υπέρ των αθλητών και των δύο ομάδων κυρίως υπέρ του Κρητικού που ήταν αρχηγός του Παναθηναϊκού και του Μαρόπουλου, του «ξανθού αετού» της Ένωσης.
Τα επεισόδια πήραν έκταση. Οι παίκτες και των δύο ομάδων μαζί με τους φιλάθλους πραγματοποίησαν πορεία διαμαρτυρίας στους δρόμους της Αθήνας με τελικό προορισμό την Ομόνοια.
Ήταν μια μεγάλη διαδήλωση κατά της κατοχής.
 
Η διαδήλωση διαλύθηκε βίαια. Ο Κλεάνθης Μαρόπουλος θεωρούσε  καθοριστικά τα γεγονότα εκείνης της ημέρας αφού συγκεντρώθηκαν όλοι σχεδόν οι ποδοσφαιριστές στην Ε.Ε.Α. και έγινε πρωτάθλημα στο γήπεδο της Νήαρ Ηστ, που πήραν μέρος όλες οι αθηναϊκές ομάδες  με προσωπική ευθύνη των ίδιων των ποδοσφαιριστών.  Το πρωτάθλημα σημείωσε τεράστια επιτυχία, χιλιάδες φίλαθλοι παρακολούθησαν όλους τους αγώνες  και οι εισπράξεις έσωσαν πολλούς αθλητές.
Κι όλα αυτά ξεκίνησαν από έναν αγώνα που δεν έγινε ποτέ, αλλά αυτό τον έκανε και τόσο σημαντικό…
 
Ας δούμε τώρα τα πραγματικά περιστατικά. Το φιλικό ΠΑΟ-ΑΕΚ δεν επρόκειτο να γίνει ''την άνοιξη του 1942'', έτσι γενικά κι αφηρημένα. Ήταν προγραμματισμένο για την Κυριακή, 20 Δεκεμβρίου 1942, ώρα 14:30 στο δημοτικό γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Το έχουμε δει εδώ, στην ανάρτηση για τους τότε ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ που δούλευαν στην ''Ελληνική Εταιρεία Υδάτων'', σημερινή ΕΥΔΑΠ, επί Κατοχής.
 
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ 18-12-1942
 

 
Εκείνη την περίοδο, παραμονές Χριστουγέννων του 1942, γίνονταν αρκετές διαδηλώσεις στο Λεκανοπέδιο της Αττικής, όπως διαβάζουμε στον παράνομο Ριζοσπάστη της Κατοχής.
 
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1-1-1943
 

 
Βλέπουμε λοιπόν ότι στις 17-12-1942, ημέρα Πέμπτη, έγινε διαδήλωση 7.000 εργατών στον Πειραιά. Το παραμύθι που διακινούν πολλά λαγουδάκια (όχι ο Βασιλόπουλος της ''Μηχανής του Χρόνου'') πως ''ήταν η πρώτη αντιφασιστική διαδήλωση στην Ελλάδα αυτή που έγινε μετά το φιλικό ΠΑΟ-ΑΕΚ'', πάει περίπατο. Στις 22 Δεκεμβρίου 1942, ημέρα Τρίτη, αναφέρεται μία πολύ μεγάλη διαδήλωση στην Αθήνα, με 25.000 κόσμο. Αν υπήρχε μία τόσο μεγάλη διαδήλωση 15.000 θεατών του φιλικού ΠΑΟ-ΑΕΚ 2 μέρες πριν, στις 20 Δεκεμβρίου 1942, δεν θα αναφερόταν αυτό το περιστατικό σε μία εφημερίδα που κάθε άλλο παρά ήθελε να αποσιωπήσει αντιναζιστικές ενέργειες; Μήπως μπερδεύουν πολλοί τα δύο γεγονότα που συνέβησαν με χρονική απόκλιση δύο ημερών; Ας δούμε όμως και το τι πραγματικά έγινε στο δημοτικό γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας την Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 1942, μέσα από μία επιστολή που έστειλε στην εφημερίδα ''Αθλητισμός της Ελλάδος'' του Παύλου Κριναίου ο γενικός γραμματέας του ΠΑΟ Μιχάλης Παπάζογλου το 1945. Με την επιστολή αυτή ο Παπάζογλου έκανε μία καταγραφή των ζημιών στο δημοτικό γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας κατά την περίοδο 1940-1945.
 
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ 2-4-1945
 

 
Σε ένα σημείο αυτής της επιστολής, αναφέρει ο Παπάζογλου τα παρακάτω.
 

 
Στην προηγούμενη σχετική μας ανάρτηση, είχαμε δει πως υπήρχε μία μεγάλη κόντρα μεταξύ της Ένωσης Ελλήνων Αθλητών και του ΣΕΓΑΣ του ''πατριάρχη'' και ''Δαλάι Λάμα'' του ΠΑΟ Απόστολου Νικολαϊδη. Το φιλικό ΠΑΟ-ΑΕΚ διοργανώθηκε από την Ένωση Ελλήνων Αθλητών, αλλά ο ΠΑΟ απαίτησε να πάρει τα λεφτά από τις εισπράξεις του αγώνα που προφανώς αντιστοιχούσαν στο ποσοστό του γηπέδου, το οποίο από τότε οι άνθρωποι του ΠΑΟ θεωρούσαν ότι τους ανήκει. Το κοινό ''εξωθήθηκε'' σε βίαιες αντιδράσεις από την Ένωση Ελλήνων Αθλητών, μετά την άρνηση των παραγόντων του ΠΑΟ να υπακούσουν στο αίτημα των αθλητών και το γήπεδο του ΠΑΟ καταστράφηκε.
 
Τίποτε ''ηρωικό'' και ''αντιφασιστικό'' δεν υπήρχε. Κανένας ''Γερμανός κατακτητής'' δεν απαίτησε λεφτά από το φιλικό, ώστε να εναντιωθούν και ''να κάνουν αντίσταση'' οι ομάδες του ΠΑΟ και της ΑΕΚ, να διαλύσουν το γήπεδο και μετά να ξεκινήσουν διαδήλωση. Υπήρχε μία σύγκρουση του ΣΕΓΑΣ (και των παραγόντων του ΠΑΟ που αλώνιζαν εκεί μέσα) με τους Έλληνες Αθλητές, που ήθελαν να αυτονομηθούν και να έχουν τα δικά τους έσοδα. Μάλιστα όπως είδαμε στην προηγούμενη σχετική ανάρτηση, 2 μήνες περίπου μετά από αυτά τα γεγονότα, στις 15 Φεβρουαρίου 1943, ο ΣΕΓΑΣ κατήγγειλε στην κατοχική Εισαγγελία τα μέλη της Ένωσης Ελλήνων Αθλητών ως ''κομμουνιστές και αναρχικούς''. Αυτά δεν τα γράφει κάποιος δημοσιογράφος ή εχθρός του ΠΑΟ. Τα γράφει ο γενικός γραμματέας του ΠΑΟ Μιχάλης Παπάζογλου, που ήταν πραγματικός αντιστασιακός, με συμμετοχή στην οργάνωση του σαμποτέρ Ιβάνοφ. Λίγες μέρες μάλιστα πριν από αυτό το φιλικό ΠΑΟ-ΑΕΚ το Δεκέμβριο του 1942, είχε καταδικαστεί από το Γερμανικό Στρατοδικείο εις θάνατον γι'αυτήν του την αντιστασιακή δράση. Θα είχε κάθε λόγο λοιπόν να αναδείξει μία ''αντιστασιακή'' ενέργεια των μελών της τότε διοίκησης του ΠΑΟ ενάντια στον κακό Γερμανό κατακτητή, που ήθελε να βάλει χέρι στα λεφτά των εισπράξεων του αγώνα. Φυσικά δεν το έκανε.
 
Σε λίγες μέρες θα δούμε ολόκληρη την επιστολή του Παπάζογλου, η οποία είναι άκρως διαφωτιστική για πολλά πράγματα που αφορούν το δημοτικό γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας.