ΤΟ ''ΜΠΟΥΜΠΟΥΚΙ'' ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΛΑΦΟΥΖΟΣ
Γράφτηκε απο Anonymous στις 11:05 | 21-02-2015
Συγκεντρώσαμε κάποια στοιχεία, μέσα από εφημερίδες και το Internet, για το αγαπητό μας ''μπουμπούκι'' που ακούει στο όνομα Ιωάννης Αλαφούζος. Μιλάμε για το μέγα Ολυμπιακό Ιωάννη Αλαφούζο, που σύχναζε στο ΣΕΦ για να δει ματς του μπασκετικού Ολυμπιακού παλαιότερα (το 1994 συγκεκριμένα στην παρακάτω φωτογραφία).
Ας δούμε λοιπόν ποιο είναι αυτό το ''καλό και ήρεμο παιδί, που δεν είναι βρωμιάρης σαν το Μαρινάκη και είναι η μόνη ελπίδα για ένα καθαρό ελληνικό ποδόσφαιρο'', εν όψει του αυριανού ντέρμπι με το συνοικιακό σίχαμα Κολωνακίου-Αμπελοκήπων, στο οποίο παριστάνει τον πρόεδρο.
α) Υπόθεση ''Ασπρονήσι'', με πόρισμα του Υπουργείου Οικονομικών το 1992 και δίκη του Ιωάννη το 1993, στην οποία αθωώθηκε. Ο εισαγγελέας Κοτσάκης που παρέπεμψε σε δίκη τον Ιωάννη έγινε καλόγερος, ενώ ο καπετάνιος από το ''Ασπρονήσι'' έγινε παπάς. Το ημερολόγιο γέφυρας του συγκεκριμένου πλοίου, στο οποίο θα φαινόταν το ποια δρομολόγια έκανε κι από πού πέρασε, ακόμη αναζητείται. Χάθηκε κάπου στον δρόμο, μάλλον επειδή παράπεσε (μην πάει το μυαλό κάποιου στο πονηρό, αλίμονο). Δικηγόροι του Ιωάννη ήταν ο κύριος Ηρειώτης, που είναι μέλος της ''Παναθηναϊκής Συμμαχίας'' σήμερα (και συνήγορος μεταξύ άλλων του Ηλία Κασιδιάρη της Χρυσής Αυγής), αλλά και ο κύριος Κωνσταντόπουλος, πρώην πρόεδρος του ''Συνασπισμού'', πρώην πρόεδρος του Παναθηναϊκού για λίγους μήνες το 2010, πατέρας της σημερινής προέδρου της Βουλής Ζωής Κωνσταντοπούλου και μόνιμος συκοφάντης του ΣΩΚΡΑΤΗ ΚΟΚΚΑΛΗ επί σειρά ετών από τις στήλες της ''Καθημερινής'' του Αλαφούζου. Μάρτυρας υπεράσπισης στη δίκη ο κύριος Μιλτιάδης Έβερτ της Νέας Δημοκρατίας, που τότε ήταν ''δελφίνος'' στην κούρσα της διαδοχής του Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ και πήγε κόντρα στον αρχηγό του (που ουσιαστικά παρέπεμψε σε δίκη τον Ιωάννη), για να ανταμειφθεί μετά τις εκλογές του 1993 με τη θέση του προέδρου της ΝΔ. 65.000 τόνοι πετρελαίου και 1 δισ. δραχμές από φόρους για το ''καλό παιδί'' Ιωάννη Αλαφούζο, μόνο από ένα πλοίο...
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΑ ΝΕΑ 10-2-1992
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΑ ΝΕΑ 27-7-1993
β) Υπόθεση ''Ενάλιος Αίθρα'', παρόμοια με την παραπάνω του πλοίου ''Ασπρονήσι''. Μάρτυρας υπεράσπισης στη δίκη που αθωώθηκε ο Ιωάννης κλήθηκε ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας Κατσιφάρας (όχι που η ΠΑΣΟΚάρα του ''ηγέτη'' Ανδρέα θα έμενε στην απ'έξω, αφήνοντας ΝΔ και Συνασπισμό μόνο να έχουν καλές σχέσεις με το Αλαφουζέικο), που σε όλη του τη ζωή είχε τις καλύτερες σχέσεις με τους Βαρδινογιάννηδες (με μεγάλο ρόλο τη δεκαετία του '80 στο σκάνδαλο Μπουμπλή και στη γενικότερη άνθηση του ''βαρδινογιαννισμού'' στο ελληνικό ποδόσφαιρο). 65 εικονικά δρομολόγια από το 1989 ως το 1991 για το συγκεκριμένο πλοίο.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ 2-3-1994
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΑ ΝΕΑ 14-4-1994
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΑ ΝΕΑ 16-4-1994
γ) Ιωάννης και Ρουμανία, αντιγραφή από το πολύ καλό teddygr.blogspot. Στη Ρουμανία ακόμη και σήμερα έχει θέματα με τα δικαστήρια ο Ιωάννης (πολλοί συνεργάτες του σε αυτές τις ''έντιμες'' δουλειές είναι ακόμη στη φυλακή), ενώ η ΙΝΤΕRPOL τον έψαχνε δύο χρόνια για τα παρακάτω.
Βρισκόμαστε στις αρχές τής τελευταίας δεκαετίας του περασμένου αιώνα, εποχή κατά την οποία η καπιταλιστική αντεπανάσταση βρίσκεται στο φόρτε της και ο σοσιαλισμός ηττάται σε όλα σχεδόν τα μήκη και τα πλάτη τής υφηλίου. Το διεθνές κεφάλαιο, δίχως αντίπαλο πια, εφορμά και σκυλεύει ανυπολόγιστης αξίας δημόσιες περιουσίες, οι οποίες χτίζονταν από τους λαούς επί μακρά σειρά ετών. Παρόμοιες καταστάσεις έζησαν όλες οι πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Ανάμεσά τους κι η Ρουμανία.
Η πτώση τού σοσιαλισμού, λοιπόν, βρήκε την Ρουμανία με έναν πανίσχυρο εμπορικό στόλο (κατείχε την 9η θέση παγκοσμίως), ο οποίος αριθμούσε 310 πλοία ενώ άλλα 70 πλοία βρίσκονταν υπό κατασκευή σε διάφορα ναυπηγεία. Έτσι, είναι λογικό το γεγονός ότι αυτός ο στόλος έκανε πολλά μάτια να τον προσέξουν και πολλά σάλια να τρέξουν για πάρτη του. Όπως είναι επίσης λογικό το ότι η ρουμανική κυβέρνηση (όπως κάθε καπιταλιστική κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της) απέκτησε μια ξαφνική επιθυμία να ξεπουλήσει ως και το τελευταίο κουπί.
Το πρώτο πράγμα που έκαναν προς αυτή την κατεύθυνση οι ρουμάνοι αξιωματούχοι ήταν να αφήσουν αυτόν τον στόλο να καταρρεύσει, κόβοντας κάθε κονδύλι για την συντήρησή του. Μέσα σε λίγους μήνες, τα ρουμανικά λιμάνια γέμισαν αγκυροβολημένα πλοία που δεν μπορούσαν να ταξιδέψουν λόγω προβλημάτων. Κάτοπιν, όταν η απαξίωση του στόλου έφτασε σε επιθυμητά επίπεδα, μπήκε μπροστά η διαδικασία ξεπουλήματός του.
Επί σοσιαλισμού, τα ρουμανικά πλοία διαχειρίζονταν από την κρατική εταιρεία Navrom. Επειδή εταιρείες τόσο μεγάλου μεγέθους είναι ευνόητο πως δεν μπορούν εύκολα να πουληθούν, η κυβέρνηση αποφάσισε να την "σπάσει" στα τρία, δημιουργώντας από τα σπλάγχνα τής Navrom την Romlin και την Petromin. Αν κι έχω πολλά να πω και για την Navrom και για την Romline (π.χ. πρώτη δουλειά τής "νέας" Navrom ήταν να πουλήσει 24 πλοία για παλιοσίδερα!)(*), ας περιοριστούμε στην Petromin για να μη ξεστρατίσει η κουβέντα.
Στην Petromin, λοιπόν, μεταβιβάστηκαν 89 πλοία πετρελαίου και μεταλλευμάτων. Όμως, πριν προλάβει καλά-καλά να ξεκινήσει την δράση της η νέα εταιρεία, Βακαρόιου (πρωθυπουργός) και Τεοντόρου (υπουργός μεταφορών) άρχισαν να κάνουν βούκινο ότι η Petromin πάει καρφί για πτώχευση, οπότε το δημόσιο συμφέρον επιτάσσει την άμεση πώλησή της. Τότε, τελείως ξαφνικά και αναπάντεχα, εμφανίζονται από το πουθενά κάποιοι έλληνες επενδυτές διατεθειμένοι να βάλουν λεφτά για να κάνουν κοινοπραξίες με την -υποτίθεται παραπαίουσα- Petromin. Φυσικά, αυτοί οι έλληνες επενδυτές θα έβαζαν τα λεφτά τους μέσω κάποιων εταιρειών τους, οι οποίες είχαν την έδρα τους σε άλλους τόπους κι όχι σε τούτην εδώ την ψωροκώσταινα.
Τον μεσάζοντα ανάμεσα στο ρουμανικό κράτος και τους έλληνες λεφτάδες για να στηθεί όλο αυτό το αλισβερίσι, τον έκανε μια από τις πιο σκοτεινές φυσιογνωμίες εκείνης της εποχής. Ήταν ο εξ απορρήτων σύμβουλος και άνθρωπος ειδικών αποστολών τού τότε πρωθυπουργού Μητσοτάκη, ο στρατηγός Νίκος Γρυλλάκης. Tο ζουμί είναι πως η πρώτη κοινοπραξία που στήθηκε με την συμβολή τού Γρυλλάκη ήταν η "Forum Maritime - Petromin", όπου η Forum Maritime ήταν εταιρεία συμφερόντων τού έλληνα εφοπλιστή Στέλιου Κατούνη. Δεύτερη στην σειρά ήταν η κοινοπραξία "Petromin - Minerva". H Minerva ήταν μια εταιρεία στην οποία ανήκε η εταιρεία Ermis Maritime, η οποία ανήκε στον Γιάννη Αλαφούζο.
Ας επιστρέψουμε στις αρχές τής δεκαετίας τού '90, τότε που ο στρατηγός Γρυλλάκης κάνει ό,τι μπορεί για να βολέψει τα πράγματα ώστε οι έλληνες λεφτάδες να καρπωθούν όσο γίνεται μεγαλύτερο κομμάτι από τον ρουμανικό πλούτο, τον οποίο βγάζει στο σφυρί η ξεπουλημένη μετακομμουνιστική πολιτική εξουσία. Οι Αλαφούζοι βάζουν μπροστά τον Γιάννη, τον πρωτότοκο του Αριστείδη, ο οποίος πείθει τον τότε υπουργό μεταφορών Τράιαν Μπασέσκου να υπογράψει μια εξαιρετικά συμφέρουσα για το αλαφουζαίηκο σύμβαση.
Ανοίγουμε παρένθεση. Ο Μπασέσκου δεν είναι παρά ένα από τα πολλά καθοίκια που αναδείχτηκαν στην μετακομμουνιστική εποχή, επειδή στην κομμουνιστική εποχή δεν θα είχαν καμμιά τύχη. Πιο διεφθαρμένος κι από τον διαπιστωμένα διεφθαρμένο πρωθυπουργό Πέτρε Ρόμαν, ο οποίος τον έκανε υπουργό μεταφορών, έχει συνδέσει το όνομά του με έναν απίστευτα μεγάλο αριθμό σκανδάλων.
Σύμφωνα με την σύμβαση αυτή, η Petromin και η Ermis Maritime του Γιάννη Αλαφούζου θα ίδρυαν εξ ημισείας μια νέα εταιρεία με έδρα την...Μάλτα (!), την Minerva. Προσέξτε τα ονόματα των εταιρειών (Ερμής και Μινέρβα, δηλαδή Αθηνά στα λατινικά) και θα καταλάβετε τον ρόλο του Αλαφούζου στην νέα εταιρεία. Κι αν αυτά τα συμβολικά δεν σας λένε πολλά πράγματα, σίγουρα θα σας πείσει κάτι άλλο, εξαιρετικά πρακτικό: η σύμβαση προέβλέπε ότι πρόεδρος της νέας εταιρείας θα ήταν ο Γιάννης Αλαφούζος.
Αλλά και οι υπόλοιποι όροι τής σύμβασης είναι -λιγώτερο ή περισσότερο- απίθανοι. Όπως, ας πούμε, ο όρος ότι η εταιρεία διοικείται από εξαμελές διοικητικό συμβούλιο, στο οποίο τοποθετεί 3 μέλη η Petromin και 3 μέλη η Ermis και οι αποφάσεις λαμβάνονται με απόλυτη πλειοψηφία ενώ σε περίπτωση ισοψηφίας υπερισχύει η ψήφος τού προέδρου. Δηλαδή, εμμέσως πλην σαφώς, ο Μπασέσκου παραχωρεί στον Αλαφούζο το δικαίωμα να κάνει στην Minerva ό,τι θέλει!
Σύμφωνα με την ίδια σύμβαση, η Petromin δέχεται να μεταβιβάσει στην Minerva όσα πλοία επιλέξουν οι επιθεωρητές της Ermis. Για κάθε πλοίο που θα αποκτά η Minerva μ' αυτόν τον τρόπο, θα συστήνει μια νέα εταιρεία με έδρα την Μάλτα και θα της αναθέτει την εκμετάλλευσή του. Οι διαχειριστές όλων αυτών των εταιρειών θα ορίζονται από την Ermis, ενώ η Petromin διατηρεί απλώς το δικαίωμα να παρακολουθεί την λειτουργία αυτού του συμπλέγματος εταιρειών και να κάνει παρατηρήσεις.
Αν, με όσα είπαμε ως εδώ, σας έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι ο ρουμάνος υπουργός σχεδόν ξεβρακώνεται για χάρη τού Αλαφούζου, περιμένετε να δούμε και τους οικονομικούς όρους τής συμφωνίας και είμαι σίγουρος πως θα διαγράψετε την λέξη "σχεδόν". Προχωρούμε, λοιπόν:
Είπαμε πρωτύτερα ότι Petromin και Ermis θα συμμετείχαν 50-50 στο κεφάλαιο της Minerva. Πόσο θα ήταν, όμως, αυτό το κεφάλαιο; Χμμμ... Προσέξτε:
Όπως αναφέραμε ήδη, η Ermis θα διάλεγε τα πλοία που θα θεωρούσε κατάλληλα για την Minerva (τελικά διάλεξε 13 συνολικά). Αυτά τα πλοία θα πήγαιναν σε επιλεγμενα από την Ermis ναυπηγεία προς επισκευή, ώστε να πάρουν ικανοποιητική κλάση Νηογνώμονα. Ως κεφάλαιο της Minerva θα εθεωρείτο η αξία που θα είχαν τα πλοία μετά την επισκευή. Η Ermis θα πλήρωνε κατ' αρχάς όλη την δαπάνη επισκευής και στην συνέχεια θα πλήρωνε στην Petromin to 50% της αξίας των πλοίων μείον το κόστος επισκευής.
Παράδειγμα: Έστω ότι η επισκευή των πλοίων κόστισε 1.000 ευρώ και η αξία τους προσδιορίστηκε, μετά από την επισκευή, στα 10.000 ευρώ. Το κεφάλαιο της Minerva, λοιπόν, ορίζεται σε 10.000 ευρώ, άρα το 50% της Ermis σε 5.000 ευρώ. Έτσι, η Ermis πρέπει να παρακρατήσει το χιλιάρικο της επισκευής και να πληρώσει στην Petromin 4.000 ευρώ.
Όλα αυτά ηχούν ως απολύτως λογικά και μπεσαλήδικα. Μόνο που ο Αλαφούζος δεν είχε καμμιά διάθεση να παραστήσει τον μπεσαλή. Έτσι, έφερε τα πλοία για επισκευή στον Πειραιά και φρόντισε, μέσα από ένα όργιο υπερτιμολογήσεων και εικονικών παραστατικών, να καταγράψει λογιστικά το κόστος επισκευής πολύ πάνω από το 50% της μετεπισκευαστικής αξίας των πλοίων. Με τον τρόπο αυτό, όχι μόνο δεν όφειλε δεκάρα στην Petromin αλλά έβγαζε την ρουμανική εταιρεία και χρεωμένη στην Ermis (αν μπερδευτήκατε, επιστρέψτε στο προηγούμενο παράδειγμα και προσπαθήστε να δείτε τι συμβαίνει αν το κόστος επισκευής φτάσει π.χ. τα 6.000 ευρώ). Με απλά λόγια: ο Αλαφούζος προσπάθησε να αποκτήσει 13 ρουμανικά πλοία και να πάρει και λεφτά από πάνω!!
Την εξώφθαλμη λοβιτούρα τού Αλαφούζου αποκάλυψε η ρουμανική εφημερίδα Adevărul (= Αλήθεια). Αμέσως ξέσπασε σκάνδαλο στην Ρουμανία με ευθείες βολές κατά του Μπασέσκου, οπότε οι άνθρωποι της Petromin αναγκάστηκαν να αντιδράσουν. Ο επιθεωρητής της εταιρείας παραδέχτηκε ότι δεν μπορούσε να ελέγξει αν όλες οι δηλωμένες επισκευές ήσαν απαραίτητες ή αν είχαν πράγματι γίνει όλες οι επισκευές που δηλώνονταν. Επίσης, δήλωσε ότι ήταν αδύνατον να ελέγξει το ακριβές κόστος των υλικών που δηλώθηκε ότι χρησιμοποιηθηκαν ή να διασταυρώσει ότι είχαν όντως πραγματοποιηθεί όλες οι υπερωριακές εργασίες που δηλώθηκαν ως γενόμενες. Στο πόρισμά του δε, ο επιθεωρητής βεβαίωσε ότι ο έλεγχος όσων στοιχείων τέθηκαν υπ' όψη του πιστοποίησε σωρεία υπερτιμολογήσεων και εικονικών τιμολογήσεων.
Το ξέσπασμα του σκανδάλου πήρε σβάρνα κι ένα σωρό ελληνικές επιχειρήσεις, οι οποίες είχαν κόψει τιμολόγια για την επισκευή των πλοίων, καθώς ο ΣΔΟΕ άρχισε να ψάχνει τις καταγγελίες για υπερτιμολογήσεις και για εικονικά τιμολόγια (δημοσιεύματα της εποχής κάνουν λόγο για ευρήματα αξίας 15 δισ. δραχμών αλλά, μιας και δεν είναι δυνατόν να το διασταυρώσω, θεωρώ το εν λόγω ποσό αρκετά φουσκωμένο).
Επίλογος: Στην σκιά αυτού του σκανδάλου, η κυβέρνηση Ρόμαν κατέρρευσε και η Ρουμανία πήγε σε εκλογές. Η νέα κυβέρνηση έστειλε στην σύμβαση Minerva σε εξεταστική επιτροπή, η οποία διαπίστωσε την ζημιά που υπέστη το ρουμανικό κράτος. Με βάση το πόρισμα της επιτροπής, η εισαγγελεία τής Κοστάντσας άσκησε διώξεις και εξέδωσε εντάλματα σύλληψης για όλους όσους εμπλέκονταν στην κατάρτιση της σύμβασης. Ένταλμα σύλληψης -το οποίο ισχύει ακόμη- εκδόθηκε και κατά του Γιάννη Αλαφούζου, ο οποίος έκτοτε δεν μπορεί να πατήσει το πόδι του σε ρουμανικό έδαφος γιατί θα συλληφθεί.
Πριν συνεχίσουμε, ας κάνουμε μια προσπάθεια να συμπληρώσουμε ορισμένα κενά και να φωτίσουμε μερικά κακοφωτισμένα -για να μη πω σκοτεινά- σημεία, μήπως και καταφέρουμε να ξεμπερδέψουμε λίγο τα διαπλεκόμενα κουβάρια πολιτικής και μπίζνας. Παρακαλώ, λοιπόν, την προσοχή σας!
Τις προάλλες, αναφέροντας το όνομα του στρατηγού Νίκου Γρυλλάκη, τον χαρακτηρίσαμε -μετά λόγου γνώσεως- ως "σκοτεινή φυσιογνωμία", όχι μόνο λόγω της σταδιοδρομίας του στην ΚΥΠ αλλά και λόγω των σχέσεών του με την πολιτειακή CIA και την ισραηλινή Mossad. Σημειώστε ότι ο ίδιος ο στρατηγός Γρυλλάκης δηλώνει πως CIA και Mossad τον είχαν εκπαιδεύσει στην κατασκοπεία και την αντικατασκοπεία.
Ο Γρυλλάκης αποστρατεύθηκε το 1985 και αμέσως προσελήφθη από τον Μητσοτάκη ως διευθυντής τού γραφείου ασφαλείας τής Νέας Δημοκρατίας, καθήκοντα τα οποία διευρύνθηκαν όταν η Νέα Δημοκρατία κέρδισε τις εκλογές τού 1990 και ο Μητσοτάκης έγινε πρωθυπουργός. Λίγο πριν εκείνες τις εκλογές, η χώρα συγκλονίστηκε από ένα τεράστιο σκάνδαλο υποκλοπών, όταν αποκαλύφθηκε ότι παρακολουθούνταν τα τηλέφωνα δεκάδων υψηλά ισταμένων πολιτικών προσώπων, αντιπάλων τής Νέας Δημοκρατίας κυρίως (αλλά όχι μόνο). Ως εγκέφαλος του κυκλώματος που έκανε τις υποκλοπές καταγγέλθηκε ο Νίκος Γρυλλάκης και ως κύριοι συνεργάτες του ο περιβόητος Χρήστος Μαυρίκης και ο Μανώλης Βασαλάκης. Μπορεί το τελευταίο όνομα να μη σας λέει τίποτε αλλά, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε η Citibank, ο Μανώλης Βασαλάκης ήταν εκείνος που ρευστοποίησε την επιταγή τού ενός εκατομμυρίου δολλαρίων, την οποία ο Αριστείδης Αλαφούζος είχε -ισχυριστεί πως είχε- δώσει στον Μητσοτάκη ως ενίσχυση.
Ανάμεσα στις "δουλειές" που αναλάμβανε ο Γρυλλάκης ήταν και η παρασκηνιακή προώθηση ορισμένων υποθέσεων σε διεθνές επίπεδο. Για παράδειγμα, ο Μητσοτάκης είχε εμπιστευθεί στον Γρυλλάκη πρωταγωνιστικό ρόλο στις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις σχετικά με το όνομα της ΠΓΔΜ ενώ του είχε αναθέσει και σημαντικό ρόλο στις διαδικασίες εξομάλυνσης των ελληνοαλβανικών σχέσεων (προφανώς, ο Μητσοτάκης δεν είχε απεριόριστη εμπιστοσύνη στον επί των εξωτερικών υπουργό του, τον Αντώνη Σαμαρά).
Εκείνο που μας ενδιαφέρει εδώ, όμως, είναι η εντολή Μητσοτάκη προς Γρυλλάκη να στηρίξει από το παρασκήνιο την επανεκλογή τού ρουμάνου προέδρου Ίον Ιλιέσκου, στις εκλογές τού 1992. Στα πλαίσια αυτής της βοήθειας, ο Γρυλλάκης ανέλαβε την εκτύπωση του προεκλογικού υλικού τού Ιλιέσκου και υποσχέθηκε να εξασφαλίσει στον ρουμάνο πρόεδρο οικονομική βοήθεια από έλληνες επιχειρηματίες.
Επειδή, όμως, ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον, ο Γρυλλάκης κλήθηκε σύντομα να αποκαλύψει τα ανταλλάγματα με τα οποία δόθηκε όλη εκείνη η βοήθεια. Η απάντηση ήταν ότι ο Ιλιέσκου, εάν επανεκλεγόταν πρόεδρος, θα στήριζε την Ελλάδα σε μια σειρά δύσκολων ζητημάτων, όπως το σκοπιανό, το κυπριακό και το βλάχικο. Είναι σαφές ότι ο Γρυλλάκης δεν λέει την αλήθεια ή, έστω, δεν την λέει όλη: όταν ένας επιχειρηματίας δίνει τα ωραία λεφτά του για να στηρίξει τον πρόεδρο μιας ξένης χώρας, μάλλον δεν το κάνει επειδή τον έχει πιάσει κόψιμο για το βλάχικο ζήτημα. Ποιά ήταν η αλήθεια, λοιπόν;
Πάμε πίσω στην Ρουμανία. Οι συμβάσεις των ελλήνων εφοπλιστών Κατούνη και Αλαφούζου για την εκμετάλλευση των ρουμανικών πλοίων έχουν υπογραφεί από τον υπουργό μεταφορών Τράιαν Μπασέσκου αλλά η κυβέρνηση του Πέτρε Ρόμαν έχει πέσει και ο Μπασέσκου είναι πλέον απλός βουλευτής. Μόνο που είναι ένας εξαιρετικά φιλόδοξος βουλευτής, αν και η καρριέρα του είναι γεμάτη σκάνδαλα και ο ίδιος έχει επανειλημμένα κατηγορηθεί για διαφθορά. Μέσα σε ένα θολό πολιτικό τοπίο, όπου σχεδόν όλοι οι πολιτικοί τής μετακομμουνιστικής περιόδου φέρονται ανακατεμένοι σε μικρότερα ή μεγαλύτερα σκάνδαλα, ο Μπασέσκου χαράσσει τον δικό του δρόμο. Ξέρει πως στον καπιταλισμό δεν χρειάζεται να είναι κανείς καθαρός, αρκεί οι αντίπαλοί του να αποδειχτούν πιο βρόμικοι απ' αυτόν.
Έτσι, όταν ξεσπάει το σκάνδαλο με την κατάπτυστη σύμβαση Minerva και τις υπερτιμολογήσεις Αλαφούζου, ο Μπασέσκου σπεύδει να δώσει συνέντευξη, στην οποία αποκαλύπτει πως έχει στοιχεία που αποδεικνύουν ότι υπηρεσιακοί παράγοντες της Ρουμανίας παρέδωσαν στον Γρυλλάκη έγγραφα σχετικά με την συμβάσεις που είχε υπογράψει η Petromin αλλά και έγγραφα σχετικά με τα δάνεια και τις χρηματοδοτήσεις τής εταιρείας. Συνεχίζοντας, ο Μπασέσκου καταγγέλλει ότι το παιχνίδι με την Petromin ήταν στημένο από τον πρωθυπουργό Νικολάε Βακαρόιου και τον υπουργό μεταφορών Πάουλ Τεοντόρου, οι οποίοι έκαναν ό,τι μπορούσαν για να πείσουν τον ρουμανικό λαό ότι η Petromin πήγαινε για φούντο και ως εκ τούτου ήταν προς το συμφέρον τής χώρας να πουληθεί.
Προκειμένου να αποσείσει κάθε ευθύνη, ο Μπασέσκου δεν διστάζει να καρφώσει τους πάντες. Σε άλλη συνέντευξή του στον διακεκριμμένο δημοσιογράφο Σορίν Στανέσκου, ο Μπασέσκου κάνει λόγο για "υπόθεση κατασκοπείας" και αναφέρει τα ονόματα του στρατηγού Νίκου Γρυλλάκη, του ιορδανού επιχειρηματία Φάτι Ταχέρ, του εφοπλιστή Στέλιου Κατούνη, του επιχειρηματία Γιάννη Αλαφούζου, του υπουργού μεταφορών Πάουλ Τεοντόρου καθώς και των δυο πρωθυπουργών, Βακαρόιου και Μητσοτάκη.
Δεν ξέρω αν ξεμπερδέψαμε καθόλου το κουβάρι ή αν το μπερδέψαμε περισσότερο, όμως φαίνεται πως στον καπιταλισμό δεν μπορείς να πας ψηλά αν δεν είσαι αρκούντως βρόμικος. Αυτό άλλωστε συνέβη και με τον Τράιαν Μπασέσκου, ο οποίος το 2004 εκλέχτηκε στο αξίωμα του προέδρου τής Ρουμανίας.
Και τώρα γελάμε:
Τον Απρίλιο του 2007 ο Μπασέσκου παύθηκε από το αξίωμά του, κατηγορούμενος για χρηματισμό, υποκλοπές και χρήση των μυστικών υπηρεσιών εις βάρος των πολιτικών του αντιπάλων. Κατόπιν προσφυγής του, διεξήχθη δημοψήφισμα βάσει του οποίου επανήλθε στην θέση του έναν μήνα μετά την παραίτησή του (*). Για την καθαρότητα εκείνου του δημοψηφίσματος ειπώθηκαν πολλά αλλά το αποτέλεσμα δεν άλλαξε.
Το 2009 ο Μπασέσκου επανεξελέγη για λίγες ψήφους, μέσα σε έναν ορυμαγδό καταγγελιών για εκλογικές απάτες και νοθεία. Τελικά, το συνταγματικό δικαστήριο της χώρας επικύρωσε την επανεκλογή του.
Το 2012 ο Μπασέσκου παύθηκε για δεύτερη φορά από το αξίωμά του, κατηγορούμενος και πάλι για διαφθορά και χρηματισμό. Όπως και το 2007, διεξήχθη και πάλι δημοψήφισμα. Αυτή την φορά το αποτέλεσμα ήταν καταπέλτης για τον πρόεδρο: 88% των ψηφοφόρων ζήτησαν την αποπομπή του. Όμως, το συνταγματικό δικαστήριο δεν έκανε δεκτό το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος επειδή η συμμετοχή σ' αυτό ήταν μικρότερη του 50% των εγγεγραμμένων εκλογέων. Έτσι ο Μπασέσκου επέστρεψε στον προεδρικό θώκο.
(*) Μικρή λεπτομέρεια: Εκείνο τον ένα μήνα (Απρίλιος-Μάιος 2007), μέχρι να αποφασιστεί αν ο εκλεγμένος πρόεδρος ήταν διεφθαρμένος ή όχι, ως αναπληρωτής πρόεδρος της χώρας ορίστηκε ο πρόεδρος της γερουσίας. Ποιός ήταν πρόεδρος της γερουσίας; Ο Νικολάε Βακαρόιου!
Με τον Κουρή να έχει πάρει χαμπάρι το σκηνικό και να ρίχνει λάδι στην φωτιά (ως και δημοσιογράφο στο Βουκουρέστι έστειλε για συνεντεύξεις και ρεπορτάζ), δεν αργεί να ξεσπάσει μπάχαλο στην Ρουμανία. Η εισαγγελεία τής Κοστάντζας δεν προλαβαίνει να μοιράζει εντάλματα σύλληψης και διαταγές προφυλάκισης για απιστία, πλαστογραφίες, κατάχρηση εξουσίας, χρηματισμό, παραβιάσεις των νόμων για εξαγωγές, παράνομες πωλήσεις, απάτες κλπ. Σχεδόν όλα τα κάποτε υψηλά ιστάμενα στελέχη της Petromin βρέθηκαν με χειροπέδες: Κάλιν Μαρινέσκου (πρ. διευθύνων σύμβουλος αλλά και πρώην υφυπουργός μεταφορών!), Ρομάνουελ Ποσεντάρου (πρ. γενικός διευθυντής), Μιχαήλ Κονσταντινέσκου (πρ. εμπορικός διευθυντής), Κονσταντίν Μπόμπετς (πρώην διευθυντής πλοίων), Βιργκίλ Τοανκίνα (πρ. διευθυντής εκμετάλλευσης) κλπ.
Φυσικά, από το κυνήγι τής δικαιοσύνης δεν γλίτωσε ούτε ο Γιάννης Αλαφούζος. Σε βάρος του, η δικαιοσύνη άσκησε ποινική δίωξη για απάτη, αδίκημα για το οποίο ο ρουμανικός κώδικας προβλέπει φυλάκιση από ένα μέχρι τρία χρόνια. Αν νομίζετε ότι, με όσα έχουμε πει ως εδώ, έχετε καταλάβει σε τι συνίσταται αυτή η απάτη, πλανάσθε πλάνην οικτράν και δείξτε λίγη υπομονή.
Μόλις ο Αλαφούζος τελείωσε με την "επισκευή" των πλοίων που συνεισέφερε η Petromin στην Minerva, πήγε και βρήκε δυο κολλητάρια του από τα παλιά, τον Γιώργο Μεσσάρη και τον Γρηγόρη Τιμαγένη. Ο πρώτος ήταν υψηλόβαθμο στέλεχος της τράπεζας Barcley's, ο δεύτερος ήταν νομικός σύμβουλος της τράπεζας (αργότερα, το 2009, ο Παπαληγούρας τον έκανε -προφανώς, εκτιμώντας το ήθος και την συμπεριφορά του- πρόεδρο του ΝΑΤ!). Μεσσάρης και Τιμαγένης φρόντισαν να βγάλει η Barclay's στον Αλαφούζο ένα δανειάκι ύψους...61 εκατ. δολλαρίων. Το δάνειο δόθηκε με κάλυψη τα πλοία τής Petromin, χωρίς ποτέ η τράπεζα να ελέγξει το πού πήγαν τόσα εκατομμύρια.
Εδώ έχει πλάκα να δούμε τι αποκαλύπτει ο Σέρμπαν Μιχαηλέσκου, τότε γενικός γραμματέας εμπορικής ναυτιλίας και αργότερα κατ' επανάληψη υπουργός σε διάφορα υπουργεία:
Τον Δεκέμβριο του 1993, δηλαδή λίγο πριν ξεσπάσει το σύστριγκλο στην Ρουμανία, ο Αλαφούζος με τον Τιμαγένη επισκέφθηκαν τον Μιχαηλέσκου. Σκοπός τής επίσκεψης αυτής ήταν να παραδεχτεί ο Αλαφούζος ότι δεν είχε κάνει καλούς λογαριασμούς, ότι αδυνατούσε να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του από την σύμβαση Minerva και να ζητήσει την δρομολόγηση των διαδικασιών για την ακύρωση της σύμβασης.
Εκεί είναι που ο Μιχαηλέσκου εξοργίστηκε, διότι (ας όψεται ο Κουρής που του είχε δώσει ρεπόρτο) ο ρουμάνος υφυπουργός είχε μάθει για το δάνειο που είχε πάρει ο Αλαφούζος. "Πώς είναι δυνατόν να πάρεις 61 εκατομμύρια δολλάρια δίχως να μας ενημερώσεις, να τα εξαφανίσεις δίχως να μας δώσεις λογαριασμό, να μην έχεις αποπληρώσει ούτε μια δόση αυτού του δανείου και τώρα να έρχεσαι να ζητάς την διάλυση της συμφωνίας; Πού πήγαν τόσα λεφτά;"
Την απάντηση στο τελευταίο ερώτημα την έδωσε ο δημοσιογράφος Οκταβιάν Αντρόνικ, μέσω μιας ερωτήσεως που έκανε στον Τράιαν Μπασέσκου κατά την διάρκεια μιας συνέντευξης. Συγκεκριμένα, ο Αντρόνικ ζήτησε την άποψη του Μπασέσκου για τις φήμες που έλεγαν πως ο Αλαφούζος χρησιμοποίησε τα χρήματα του δανείου για να δημιουργήσει έναν τηλεοπτικό και έναν ραδιοφωνικό σταθμό. Φυσικά, ο Μπασέσκου δήλωσε άγνοια για τέτοιες φήμες. Πώς θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά εφ' όσον αυτός ήταν που υπέγραψε την αμαρτωλή σύμβαση με τον Αλαφούζο;
Να συνοψίσουμε; Ο Αλαφούζος στήνει μια εταιρεία με την Petromin, όπου η Petromin βάζει πλοία κι αυτός υποσχέσεις ότι ΘΑ βάλει λεφτά, ανάλογα με τις επισκευές - Μέσω υπερτιμολογήσεων και εικονικών τιμολογίων βρίσκεται να κατέχει το 50% των πλοίων που έβαλε η Petromin, όχι μόνο δίχως να βάλει δεκάρα αλλά απαιτώντας από τους ρουμάνους να βάλουν από πάνω και λεφτά - Με τα πλοία τής Petromin ως εχέγγυο, παίρνει δάνειο 61 εκατ. δολλαρίων, το οποίο (σύμφωνα με φήμες, πάντα) διαθέτει για την ίδρυση και ισχυροποίηση του ραδιοφωνικού και τηλεοπτικού Σκάι - Ζητάει από τον Μιχαηλέσκου την λύση τής σύμβασης Minerva, αφήνοντας ουσιαστικά την Petromin να τραβιέται με την τράπεζα, εφ' όσον τα δικά της καράβια αποτελούσαν την κάλυψη του δανείου των 61 εκατ.
Μεγάλα κόλπα; Απλά πράγματα!
Το πρώτο πράγμα που έκαναν προς αυτή την κατεύθυνση οι ρουμάνοι αξιωματούχοι ήταν να αφήσουν αυτόν τον στόλο να καταρρεύσει, κόβοντας κάθε κονδύλι για την συντήρησή του. Μέσα σε λίγους μήνες, τα ρουμανικά λιμάνια γέμισαν αγκυροβολημένα πλοία που δεν μπορούσαν να ταξιδέψουν λόγω προβλημάτων. Κάτοπιν, όταν η απαξίωση του στόλου έφτασε σε επιθυμητά επίπεδα, μπήκε μπροστά η διαδικασία ξεπουλήματός του.
Επί σοσιαλισμού, τα ρουμανικά πλοία διαχειρίζονταν από την κρατική εταιρεία Navrom. Επειδή εταιρείες τόσο μεγάλου μεγέθους είναι ευνόητο πως δεν μπορούν εύκολα να πουληθούν, η κυβέρνηση αποφάσισε να την "σπάσει" στα τρία, δημιουργώντας από τα σπλάγχνα τής Navrom την Romlin και την Petromin. Αν κι έχω πολλά να πω και για την Navrom και για την Romline (π.χ. πρώτη δουλειά τής "νέας" Navrom ήταν να πουλήσει 24 πλοία για παλιοσίδερα!)(*), ας περιοριστούμε στην Petromin για να μη ξεστρατίσει η κουβέντα.
Στην Petromin, λοιπόν, μεταβιβάστηκαν 89 πλοία πετρελαίου και μεταλλευμάτων. Όμως, πριν προλάβει καλά-καλά να ξεκινήσει την δράση της η νέα εταιρεία, Βακαρόιου (πρωθυπουργός) και Τεοντόρου (υπουργός μεταφορών) άρχισαν να κάνουν βούκινο ότι η Petromin πάει καρφί για πτώχευση, οπότε το δημόσιο συμφέρον επιτάσσει την άμεση πώλησή της. Τότε, τελείως ξαφνικά και αναπάντεχα, εμφανίζονται από το πουθενά κάποιοι έλληνες επενδυτές διατεθειμένοι να βάλουν λεφτά για να κάνουν κοινοπραξίες με την -υποτίθεται παραπαίουσα- Petromin. Φυσικά, αυτοί οι έλληνες επενδυτές θα έβαζαν τα λεφτά τους μέσω κάποιων εταιρειών τους, οι οποίες είχαν την έδρα τους σε άλλους τόπους κι όχι σε τούτην εδώ την ψωροκώσταινα.
Τον μεσάζοντα ανάμεσα στο ρουμανικό κράτος και τους έλληνες λεφτάδες για να στηθεί όλο αυτό το αλισβερίσι, τον έκανε μια από τις πιο σκοτεινές φυσιογνωμίες εκείνης της εποχής. Ήταν ο εξ απορρήτων σύμβουλος και άνθρωπος ειδικών αποστολών τού τότε πρωθυπουργού Μητσοτάκη, ο στρατηγός Νίκος Γρυλλάκης. Tο ζουμί είναι πως η πρώτη κοινοπραξία που στήθηκε με την συμβολή τού Γρυλλάκη ήταν η "Forum Maritime - Petromin", όπου η Forum Maritime ήταν εταιρεία συμφερόντων τού έλληνα εφοπλιστή Στέλιου Κατούνη. Δεύτερη στην σειρά ήταν η κοινοπραξία "Petromin - Minerva". H Minerva ήταν μια εταιρεία στην οποία ανήκε η εταιρεία Ermis Maritime, η οποία ανήκε στον Γιάννη Αλαφούζο.
Ας επιστρέψουμε στις αρχές τής δεκαετίας τού '90, τότε που ο στρατηγός Γρυλλάκης κάνει ό,τι μπορεί για να βολέψει τα πράγματα ώστε οι έλληνες λεφτάδες να καρπωθούν όσο γίνεται μεγαλύτερο κομμάτι από τον ρουμανικό πλούτο, τον οποίο βγάζει στο σφυρί η ξεπουλημένη μετακομμουνιστική πολιτική εξουσία. Οι Αλαφούζοι βάζουν μπροστά τον Γιάννη, τον πρωτότοκο του Αριστείδη, ο οποίος πείθει τον τότε υπουργό μεταφορών Τράιαν Μπασέσκου να υπογράψει μια εξαιρετικά συμφέρουσα για το αλαφουζαίηκο σύμβαση.
Ανοίγουμε παρένθεση. Ο Μπασέσκου δεν είναι παρά ένα από τα πολλά καθοίκια που αναδείχτηκαν στην μετακομμουνιστική εποχή, επειδή στην κομμουνιστική εποχή δεν θα είχαν καμμιά τύχη. Πιο διεφθαρμένος κι από τον διαπιστωμένα διεφθαρμένο πρωθυπουργό Πέτρε Ρόμαν, ο οποίος τον έκανε υπουργό μεταφορών, έχει συνδέσει το όνομά του με έναν απίστευτα μεγάλο αριθμό σκανδάλων.
Σύμφωνα με την σύμβαση αυτή, η Petromin και η Ermis Maritime του Γιάννη Αλαφούζου θα ίδρυαν εξ ημισείας μια νέα εταιρεία με έδρα την...Μάλτα (!), την Minerva. Προσέξτε τα ονόματα των εταιρειών (Ερμής και Μινέρβα, δηλαδή Αθηνά στα λατινικά) και θα καταλάβετε τον ρόλο του Αλαφούζου στην νέα εταιρεία. Κι αν αυτά τα συμβολικά δεν σας λένε πολλά πράγματα, σίγουρα θα σας πείσει κάτι άλλο, εξαιρετικά πρακτικό: η σύμβαση προέβλέπε ότι πρόεδρος της νέας εταιρείας θα ήταν ο Γιάννης Αλαφούζος.
Αλλά και οι υπόλοιποι όροι τής σύμβασης είναι -λιγώτερο ή περισσότερο- απίθανοι. Όπως, ας πούμε, ο όρος ότι η εταιρεία διοικείται από εξαμελές διοικητικό συμβούλιο, στο οποίο τοποθετεί 3 μέλη η Petromin και 3 μέλη η Ermis και οι αποφάσεις λαμβάνονται με απόλυτη πλειοψηφία ενώ σε περίπτωση ισοψηφίας υπερισχύει η ψήφος τού προέδρου. Δηλαδή, εμμέσως πλην σαφώς, ο Μπασέσκου παραχωρεί στον Αλαφούζο το δικαίωμα να κάνει στην Minerva ό,τι θέλει!
Σύμφωνα με την ίδια σύμβαση, η Petromin δέχεται να μεταβιβάσει στην Minerva όσα πλοία επιλέξουν οι επιθεωρητές της Ermis. Για κάθε πλοίο που θα αποκτά η Minerva μ' αυτόν τον τρόπο, θα συστήνει μια νέα εταιρεία με έδρα την Μάλτα και θα της αναθέτει την εκμετάλλευσή του. Οι διαχειριστές όλων αυτών των εταιρειών θα ορίζονται από την Ermis, ενώ η Petromin διατηρεί απλώς το δικαίωμα να παρακολουθεί την λειτουργία αυτού του συμπλέγματος εταιρειών και να κάνει παρατηρήσεις.
Αν, με όσα είπαμε ως εδώ, σας έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι ο ρουμάνος υπουργός σχεδόν ξεβρακώνεται για χάρη τού Αλαφούζου, περιμένετε να δούμε και τους οικονομικούς όρους τής συμφωνίας και είμαι σίγουρος πως θα διαγράψετε την λέξη "σχεδόν". Προχωρούμε, λοιπόν:
Είπαμε πρωτύτερα ότι Petromin και Ermis θα συμμετείχαν 50-50 στο κεφάλαιο της Minerva. Πόσο θα ήταν, όμως, αυτό το κεφάλαιο; Χμμμ... Προσέξτε:
Όπως αναφέραμε ήδη, η Ermis θα διάλεγε τα πλοία που θα θεωρούσε κατάλληλα για την Minerva (τελικά διάλεξε 13 συνολικά). Αυτά τα πλοία θα πήγαιναν σε επιλεγμενα από την Ermis ναυπηγεία προς επισκευή, ώστε να πάρουν ικανοποιητική κλάση Νηογνώμονα. Ως κεφάλαιο της Minerva θα εθεωρείτο η αξία που θα είχαν τα πλοία μετά την επισκευή. Η Ermis θα πλήρωνε κατ' αρχάς όλη την δαπάνη επισκευής και στην συνέχεια θα πλήρωνε στην Petromin to 50% της αξίας των πλοίων μείον το κόστος επισκευής.
Παράδειγμα: Έστω ότι η επισκευή των πλοίων κόστισε 1.000 ευρώ και η αξία τους προσδιορίστηκε, μετά από την επισκευή, στα 10.000 ευρώ. Το κεφάλαιο της Minerva, λοιπόν, ορίζεται σε 10.000 ευρώ, άρα το 50% της Ermis σε 5.000 ευρώ. Έτσι, η Ermis πρέπει να παρακρατήσει το χιλιάρικο της επισκευής και να πληρώσει στην Petromin 4.000 ευρώ.
Όλα αυτά ηχούν ως απολύτως λογικά και μπεσαλήδικα. Μόνο που ο Αλαφούζος δεν είχε καμμιά διάθεση να παραστήσει τον μπεσαλή. Έτσι, έφερε τα πλοία για επισκευή στον Πειραιά και φρόντισε, μέσα από ένα όργιο υπερτιμολογήσεων και εικονικών παραστατικών, να καταγράψει λογιστικά το κόστος επισκευής πολύ πάνω από το 50% της μετεπισκευαστικής αξίας των πλοίων. Με τον τρόπο αυτό, όχι μόνο δεν όφειλε δεκάρα στην Petromin αλλά έβγαζε την ρουμανική εταιρεία και χρεωμένη στην Ermis (αν μπερδευτήκατε, επιστρέψτε στο προηγούμενο παράδειγμα και προσπαθήστε να δείτε τι συμβαίνει αν το κόστος επισκευής φτάσει π.χ. τα 6.000 ευρώ). Με απλά λόγια: ο Αλαφούζος προσπάθησε να αποκτήσει 13 ρουμανικά πλοία και να πάρει και λεφτά από πάνω!!
Την εξώφθαλμη λοβιτούρα τού Αλαφούζου αποκάλυψε η ρουμανική εφημερίδα Adevărul (= Αλήθεια). Αμέσως ξέσπασε σκάνδαλο στην Ρουμανία με ευθείες βολές κατά του Μπασέσκου, οπότε οι άνθρωποι της Petromin αναγκάστηκαν να αντιδράσουν. Ο επιθεωρητής της εταιρείας παραδέχτηκε ότι δεν μπορούσε να ελέγξει αν όλες οι δηλωμένες επισκευές ήσαν απαραίτητες ή αν είχαν πράγματι γίνει όλες οι επισκευές που δηλώνονταν. Επίσης, δήλωσε ότι ήταν αδύνατον να ελέγξει το ακριβές κόστος των υλικών που δηλώθηκε ότι χρησιμοποιηθηκαν ή να διασταυρώσει ότι είχαν όντως πραγματοποιηθεί όλες οι υπερωριακές εργασίες που δηλώθηκαν ως γενόμενες. Στο πόρισμά του δε, ο επιθεωρητής βεβαίωσε ότι ο έλεγχος όσων στοιχείων τέθηκαν υπ' όψη του πιστοποίησε σωρεία υπερτιμολογήσεων και εικονικών τιμολογήσεων.
Το ξέσπασμα του σκανδάλου πήρε σβάρνα κι ένα σωρό ελληνικές επιχειρήσεις, οι οποίες είχαν κόψει τιμολόγια για την επισκευή των πλοίων, καθώς ο ΣΔΟΕ άρχισε να ψάχνει τις καταγγελίες για υπερτιμολογήσεις και για εικονικά τιμολόγια (δημοσιεύματα της εποχής κάνουν λόγο για ευρήματα αξίας 15 δισ. δραχμών αλλά, μιας και δεν είναι δυνατόν να το διασταυρώσω, θεωρώ το εν λόγω ποσό αρκετά φουσκωμένο).
Επίλογος: Στην σκιά αυτού του σκανδάλου, η κυβέρνηση Ρόμαν κατέρρευσε και η Ρουμανία πήγε σε εκλογές. Η νέα κυβέρνηση έστειλε στην σύμβαση Minerva σε εξεταστική επιτροπή, η οποία διαπίστωσε την ζημιά που υπέστη το ρουμανικό κράτος. Με βάση το πόρισμα της επιτροπής, η εισαγγελεία τής Κοστάντσας άσκησε διώξεις και εξέδωσε εντάλματα σύλληψης για όλους όσους εμπλέκονταν στην κατάρτιση της σύμβασης. Ένταλμα σύλληψης -το οποίο ισχύει ακόμη- εκδόθηκε και κατά του Γιάννη Αλαφούζου, ο οποίος έκτοτε δεν μπορεί να πατήσει το πόδι του σε ρουμανικό έδαφος γιατί θα συλληφθεί.
Πριν συνεχίσουμε, ας κάνουμε μια προσπάθεια να συμπληρώσουμε ορισμένα κενά και να φωτίσουμε μερικά κακοφωτισμένα -για να μη πω σκοτεινά- σημεία, μήπως και καταφέρουμε να ξεμπερδέψουμε λίγο τα διαπλεκόμενα κουβάρια πολιτικής και μπίζνας. Παρακαλώ, λοιπόν, την προσοχή σας!
Τις προάλλες, αναφέροντας το όνομα του στρατηγού Νίκου Γρυλλάκη, τον χαρακτηρίσαμε -μετά λόγου γνώσεως- ως "σκοτεινή φυσιογνωμία", όχι μόνο λόγω της σταδιοδρομίας του στην ΚΥΠ αλλά και λόγω των σχέσεών του με την πολιτειακή CIA και την ισραηλινή Mossad. Σημειώστε ότι ο ίδιος ο στρατηγός Γρυλλάκης δηλώνει πως CIA και Mossad τον είχαν εκπαιδεύσει στην κατασκοπεία και την αντικατασκοπεία.
Ο Γρυλλάκης αποστρατεύθηκε το 1985 και αμέσως προσελήφθη από τον Μητσοτάκη ως διευθυντής τού γραφείου ασφαλείας τής Νέας Δημοκρατίας, καθήκοντα τα οποία διευρύνθηκαν όταν η Νέα Δημοκρατία κέρδισε τις εκλογές τού 1990 και ο Μητσοτάκης έγινε πρωθυπουργός. Λίγο πριν εκείνες τις εκλογές, η χώρα συγκλονίστηκε από ένα τεράστιο σκάνδαλο υποκλοπών, όταν αποκαλύφθηκε ότι παρακολουθούνταν τα τηλέφωνα δεκάδων υψηλά ισταμένων πολιτικών προσώπων, αντιπάλων τής Νέας Δημοκρατίας κυρίως (αλλά όχι μόνο). Ως εγκέφαλος του κυκλώματος που έκανε τις υποκλοπές καταγγέλθηκε ο Νίκος Γρυλλάκης και ως κύριοι συνεργάτες του ο περιβόητος Χρήστος Μαυρίκης και ο Μανώλης Βασαλάκης. Μπορεί το τελευταίο όνομα να μη σας λέει τίποτε αλλά, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε η Citibank, ο Μανώλης Βασαλάκης ήταν εκείνος που ρευστοποίησε την επιταγή τού ενός εκατομμυρίου δολλαρίων, την οποία ο Αριστείδης Αλαφούζος είχε -ισχυριστεί πως είχε- δώσει στον Μητσοτάκη ως ενίσχυση.
Ανάμεσα στις "δουλειές" που αναλάμβανε ο Γρυλλάκης ήταν και η παρασκηνιακή προώθηση ορισμένων υποθέσεων σε διεθνές επίπεδο. Για παράδειγμα, ο Μητσοτάκης είχε εμπιστευθεί στον Γρυλλάκη πρωταγωνιστικό ρόλο στις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις σχετικά με το όνομα της ΠΓΔΜ ενώ του είχε αναθέσει και σημαντικό ρόλο στις διαδικασίες εξομάλυνσης των ελληνοαλβανικών σχέσεων (προφανώς, ο Μητσοτάκης δεν είχε απεριόριστη εμπιστοσύνη στον επί των εξωτερικών υπουργό του, τον Αντώνη Σαμαρά).
Εκείνο που μας ενδιαφέρει εδώ, όμως, είναι η εντολή Μητσοτάκη προς Γρυλλάκη να στηρίξει από το παρασκήνιο την επανεκλογή τού ρουμάνου προέδρου Ίον Ιλιέσκου, στις εκλογές τού 1992. Στα πλαίσια αυτής της βοήθειας, ο Γρυλλάκης ανέλαβε την εκτύπωση του προεκλογικού υλικού τού Ιλιέσκου και υποσχέθηκε να εξασφαλίσει στον ρουμάνο πρόεδρο οικονομική βοήθεια από έλληνες επιχειρηματίες.
Επειδή, όμως, ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον, ο Γρυλλάκης κλήθηκε σύντομα να αποκαλύψει τα ανταλλάγματα με τα οποία δόθηκε όλη εκείνη η βοήθεια. Η απάντηση ήταν ότι ο Ιλιέσκου, εάν επανεκλεγόταν πρόεδρος, θα στήριζε την Ελλάδα σε μια σειρά δύσκολων ζητημάτων, όπως το σκοπιανό, το κυπριακό και το βλάχικο. Είναι σαφές ότι ο Γρυλλάκης δεν λέει την αλήθεια ή, έστω, δεν την λέει όλη: όταν ένας επιχειρηματίας δίνει τα ωραία λεφτά του για να στηρίξει τον πρόεδρο μιας ξένης χώρας, μάλλον δεν το κάνει επειδή τον έχει πιάσει κόψιμο για το βλάχικο ζήτημα. Ποιά ήταν η αλήθεια, λοιπόν;
Πάμε πίσω στην Ρουμανία. Οι συμβάσεις των ελλήνων εφοπλιστών Κατούνη και Αλαφούζου για την εκμετάλλευση των ρουμανικών πλοίων έχουν υπογραφεί από τον υπουργό μεταφορών Τράιαν Μπασέσκου αλλά η κυβέρνηση του Πέτρε Ρόμαν έχει πέσει και ο Μπασέσκου είναι πλέον απλός βουλευτής. Μόνο που είναι ένας εξαιρετικά φιλόδοξος βουλευτής, αν και η καρριέρα του είναι γεμάτη σκάνδαλα και ο ίδιος έχει επανειλημμένα κατηγορηθεί για διαφθορά. Μέσα σε ένα θολό πολιτικό τοπίο, όπου σχεδόν όλοι οι πολιτικοί τής μετακομμουνιστικής περιόδου φέρονται ανακατεμένοι σε μικρότερα ή μεγαλύτερα σκάνδαλα, ο Μπασέσκου χαράσσει τον δικό του δρόμο. Ξέρει πως στον καπιταλισμό δεν χρειάζεται να είναι κανείς καθαρός, αρκεί οι αντίπαλοί του να αποδειχτούν πιο βρόμικοι απ' αυτόν.
Έτσι, όταν ξεσπάει το σκάνδαλο με την κατάπτυστη σύμβαση Minerva και τις υπερτιμολογήσεις Αλαφούζου, ο Μπασέσκου σπεύδει να δώσει συνέντευξη, στην οποία αποκαλύπτει πως έχει στοιχεία που αποδεικνύουν ότι υπηρεσιακοί παράγοντες της Ρουμανίας παρέδωσαν στον Γρυλλάκη έγγραφα σχετικά με την συμβάσεις που είχε υπογράψει η Petromin αλλά και έγγραφα σχετικά με τα δάνεια και τις χρηματοδοτήσεις τής εταιρείας. Συνεχίζοντας, ο Μπασέσκου καταγγέλλει ότι το παιχνίδι με την Petromin ήταν στημένο από τον πρωθυπουργό Νικολάε Βακαρόιου και τον υπουργό μεταφορών Πάουλ Τεοντόρου, οι οποίοι έκαναν ό,τι μπορούσαν για να πείσουν τον ρουμανικό λαό ότι η Petromin πήγαινε για φούντο και ως εκ τούτου ήταν προς το συμφέρον τής χώρας να πουληθεί.
Προκειμένου να αποσείσει κάθε ευθύνη, ο Μπασέσκου δεν διστάζει να καρφώσει τους πάντες. Σε άλλη συνέντευξή του στον διακεκριμμένο δημοσιογράφο Σορίν Στανέσκου, ο Μπασέσκου κάνει λόγο για "υπόθεση κατασκοπείας" και αναφέρει τα ονόματα του στρατηγού Νίκου Γρυλλάκη, του ιορδανού επιχειρηματία Φάτι Ταχέρ, του εφοπλιστή Στέλιου Κατούνη, του επιχειρηματία Γιάννη Αλαφούζου, του υπουργού μεταφορών Πάουλ Τεοντόρου καθώς και των δυο πρωθυπουργών, Βακαρόιου και Μητσοτάκη.
Δεν ξέρω αν ξεμπερδέψαμε καθόλου το κουβάρι ή αν το μπερδέψαμε περισσότερο, όμως φαίνεται πως στον καπιταλισμό δεν μπορείς να πας ψηλά αν δεν είσαι αρκούντως βρόμικος. Αυτό άλλωστε συνέβη και με τον Τράιαν Μπασέσκου, ο οποίος το 2004 εκλέχτηκε στο αξίωμα του προέδρου τής Ρουμανίας.
Και τώρα γελάμε:
Τον Απρίλιο του 2007 ο Μπασέσκου παύθηκε από το αξίωμά του, κατηγορούμενος για χρηματισμό, υποκλοπές και χρήση των μυστικών υπηρεσιών εις βάρος των πολιτικών του αντιπάλων. Κατόπιν προσφυγής του, διεξήχθη δημοψήφισμα βάσει του οποίου επανήλθε στην θέση του έναν μήνα μετά την παραίτησή του (*). Για την καθαρότητα εκείνου του δημοψηφίσματος ειπώθηκαν πολλά αλλά το αποτέλεσμα δεν άλλαξε.
Το 2009 ο Μπασέσκου επανεξελέγη για λίγες ψήφους, μέσα σε έναν ορυμαγδό καταγγελιών για εκλογικές απάτες και νοθεία. Τελικά, το συνταγματικό δικαστήριο της χώρας επικύρωσε την επανεκλογή του.
Το 2012 ο Μπασέσκου παύθηκε για δεύτερη φορά από το αξίωμά του, κατηγορούμενος και πάλι για διαφθορά και χρηματισμό. Όπως και το 2007, διεξήχθη και πάλι δημοψήφισμα. Αυτή την φορά το αποτέλεσμα ήταν καταπέλτης για τον πρόεδρο: 88% των ψηφοφόρων ζήτησαν την αποπομπή του. Όμως, το συνταγματικό δικαστήριο δεν έκανε δεκτό το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος επειδή η συμμετοχή σ' αυτό ήταν μικρότερη του 50% των εγγεγραμμένων εκλογέων. Έτσι ο Μπασέσκου επέστρεψε στον προεδρικό θώκο.
(*) Μικρή λεπτομέρεια: Εκείνο τον ένα μήνα (Απρίλιος-Μάιος 2007), μέχρι να αποφασιστεί αν ο εκλεγμένος πρόεδρος ήταν διεφθαρμένος ή όχι, ως αναπληρωτής πρόεδρος της χώρας ορίστηκε ο πρόεδρος της γερουσίας. Ποιός ήταν πρόεδρος της γερουσίας; Ο Νικολάε Βακαρόιου!
Με τον Κουρή να έχει πάρει χαμπάρι το σκηνικό και να ρίχνει λάδι στην φωτιά (ως και δημοσιογράφο στο Βουκουρέστι έστειλε για συνεντεύξεις και ρεπορτάζ), δεν αργεί να ξεσπάσει μπάχαλο στην Ρουμανία. Η εισαγγελεία τής Κοστάντζας δεν προλαβαίνει να μοιράζει εντάλματα σύλληψης και διαταγές προφυλάκισης για απιστία, πλαστογραφίες, κατάχρηση εξουσίας, χρηματισμό, παραβιάσεις των νόμων για εξαγωγές, παράνομες πωλήσεις, απάτες κλπ. Σχεδόν όλα τα κάποτε υψηλά ιστάμενα στελέχη της Petromin βρέθηκαν με χειροπέδες: Κάλιν Μαρινέσκου (πρ. διευθύνων σύμβουλος αλλά και πρώην υφυπουργός μεταφορών!), Ρομάνουελ Ποσεντάρου (πρ. γενικός διευθυντής), Μιχαήλ Κονσταντινέσκου (πρ. εμπορικός διευθυντής), Κονσταντίν Μπόμπετς (πρώην διευθυντής πλοίων), Βιργκίλ Τοανκίνα (πρ. διευθυντής εκμετάλλευσης) κλπ.
Φυσικά, από το κυνήγι τής δικαιοσύνης δεν γλίτωσε ούτε ο Γιάννης Αλαφούζος. Σε βάρος του, η δικαιοσύνη άσκησε ποινική δίωξη για απάτη, αδίκημα για το οποίο ο ρουμανικός κώδικας προβλέπει φυλάκιση από ένα μέχρι τρία χρόνια. Αν νομίζετε ότι, με όσα έχουμε πει ως εδώ, έχετε καταλάβει σε τι συνίσταται αυτή η απάτη, πλανάσθε πλάνην οικτράν και δείξτε λίγη υπομονή.
Μόλις ο Αλαφούζος τελείωσε με την "επισκευή" των πλοίων που συνεισέφερε η Petromin στην Minerva, πήγε και βρήκε δυο κολλητάρια του από τα παλιά, τον Γιώργο Μεσσάρη και τον Γρηγόρη Τιμαγένη. Ο πρώτος ήταν υψηλόβαθμο στέλεχος της τράπεζας Barcley's, ο δεύτερος ήταν νομικός σύμβουλος της τράπεζας (αργότερα, το 2009, ο Παπαληγούρας τον έκανε -προφανώς, εκτιμώντας το ήθος και την συμπεριφορά του- πρόεδρο του ΝΑΤ!). Μεσσάρης και Τιμαγένης φρόντισαν να βγάλει η Barclay's στον Αλαφούζο ένα δανειάκι ύψους...61 εκατ. δολλαρίων. Το δάνειο δόθηκε με κάλυψη τα πλοία τής Petromin, χωρίς ποτέ η τράπεζα να ελέγξει το πού πήγαν τόσα εκατομμύρια.
Εδώ έχει πλάκα να δούμε τι αποκαλύπτει ο Σέρμπαν Μιχαηλέσκου, τότε γενικός γραμματέας εμπορικής ναυτιλίας και αργότερα κατ' επανάληψη υπουργός σε διάφορα υπουργεία:
Τον Δεκέμβριο του 1993, δηλαδή λίγο πριν ξεσπάσει το σύστριγκλο στην Ρουμανία, ο Αλαφούζος με τον Τιμαγένη επισκέφθηκαν τον Μιχαηλέσκου. Σκοπός τής επίσκεψης αυτής ήταν να παραδεχτεί ο Αλαφούζος ότι δεν είχε κάνει καλούς λογαριασμούς, ότι αδυνατούσε να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του από την σύμβαση Minerva και να ζητήσει την δρομολόγηση των διαδικασιών για την ακύρωση της σύμβασης.
Εκεί είναι που ο Μιχαηλέσκου εξοργίστηκε, διότι (ας όψεται ο Κουρής που του είχε δώσει ρεπόρτο) ο ρουμάνος υφυπουργός είχε μάθει για το δάνειο που είχε πάρει ο Αλαφούζος. "Πώς είναι δυνατόν να πάρεις 61 εκατομμύρια δολλάρια δίχως να μας ενημερώσεις, να τα εξαφανίσεις δίχως να μας δώσεις λογαριασμό, να μην έχεις αποπληρώσει ούτε μια δόση αυτού του δανείου και τώρα να έρχεσαι να ζητάς την διάλυση της συμφωνίας; Πού πήγαν τόσα λεφτά;"
Την απάντηση στο τελευταίο ερώτημα την έδωσε ο δημοσιογράφος Οκταβιάν Αντρόνικ, μέσω μιας ερωτήσεως που έκανε στον Τράιαν Μπασέσκου κατά την διάρκεια μιας συνέντευξης. Συγκεκριμένα, ο Αντρόνικ ζήτησε την άποψη του Μπασέσκου για τις φήμες που έλεγαν πως ο Αλαφούζος χρησιμοποίησε τα χρήματα του δανείου για να δημιουργήσει έναν τηλεοπτικό και έναν ραδιοφωνικό σταθμό. Φυσικά, ο Μπασέσκου δήλωσε άγνοια για τέτοιες φήμες. Πώς θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά εφ' όσον αυτός ήταν που υπέγραψε την αμαρτωλή σύμβαση με τον Αλαφούζο;
Να συνοψίσουμε; Ο Αλαφούζος στήνει μια εταιρεία με την Petromin, όπου η Petromin βάζει πλοία κι αυτός υποσχέσεις ότι ΘΑ βάλει λεφτά, ανάλογα με τις επισκευές - Μέσω υπερτιμολογήσεων και εικονικών τιμολογίων βρίσκεται να κατέχει το 50% των πλοίων που έβαλε η Petromin, όχι μόνο δίχως να βάλει δεκάρα αλλά απαιτώντας από τους ρουμάνους να βάλουν από πάνω και λεφτά - Με τα πλοία τής Petromin ως εχέγγυο, παίρνει δάνειο 61 εκατ. δολλαρίων, το οποίο (σύμφωνα με φήμες, πάντα) διαθέτει για την ίδρυση και ισχυροποίηση του ραδιοφωνικού και τηλεοπτικού Σκάι - Ζητάει από τον Μιχαηλέσκου την λύση τής σύμβασης Minerva, αφήνοντας ουσιαστικά την Petromin να τραβιέται με την τράπεζα, εφ' όσον τα δικά της καράβια αποτελούσαν την κάλυψη του δανείου των 61 εκατ.
Μεγάλα κόλπα; Απλά πράγματα!
δ) Τα σαπιοκάραβα του Ιωάννη και το περιβάλλον που ''αγαπάει'' ο ''οικολόγος'' Ιωάννης, σε συνέχεια από το πολύ καλό teddygr.
Στις 3 Δεκεμβρίου 2002, το υπό σημαία Μάλτας δεξαμενόπλοιο Ενάλιος Τιτάν, ιδιοκτησίας τής γνωστής μας Ermis Maritime των Αλαφούζων, επιχειρεί να πλεύσει στα νερά τής δυτικής Μεσογείου. Το ηλικίας 24 ετών πλοίο είναι μονού κύτους, γεγονός που κινητοποιεί τις αρχές τής Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Γαλλίας. Το πρόσφατο ατύχημα του -επίσης μονοπύθμενου- Prestige, το οποίο προκάλεσε ανυπολόγιστη καταστροφή στην θάλασσα της Γαλικίας, ενεργοποιεί τις αντιδράσεις τριών χωρών, οι οποίες απαιτούν από το Ενάλιος Τιτάν να μη πλησιάσει σε απόσταση μικρότερη των διακοσίων μιλίων τις ακτές τους (με άλλα λόγια, οι τρεις χώρες δεν επιτρέπουν στο πλοίο να μπει μέσα στην ΑΟΖ τους). Ο καπετάνιος δείχνει να αδιαφορεί για τις προειδοποιήσεις και αναλαμβάνει πρωτοβουλία το γαλλικό πολεμικό ναυτικό, το οποίο παίρνει "καροτσάκι" το Ενάλιος Τιτάν και το οδηγεί με την βία εκτός γαλλικής ΑΟΖ. Για το συμβάν αυτό, ο ευρωβουλευτής τού ΔΗΚΚΙ (το κόμμα τού Δημήτρη Τσοβόλα) Εμμανουήλ Μπακόπουλος κατέθεσε γραπτή ερώτηση στο ευρωκοινοβούλιο.
Λίγες μέρες αργότερα, παρόμοια περιπέτεια περιμένει άλλο ένα μονοπύθμενο δεξαμενόπλοιο τηςErmis Maritime, το Polar. Οι ισπανικές ακτές το ακινητοποιούν και το κάνουν φύλλο και φτερό, διαπιστώνοντας 34 παραβάσεις. Το Polar παραμένει ακινητοποιημένο επί τρεις ημέρες. Την τέταρτη μέρα οδηγείται εκτός ισπανικών υδάτων.
Στις παραπάνω περιπτώσεις τα πλοία τού Αλαφούζου εμποδίστηκαν και δεν προκάλεσαν ζημιά. Όμως, δεν είχε συμβεί το ίδιο στις 28 Φεβρουαρίου 1997. Τότε, το Νήσος Αμοργός προσάραξε στα ρηχά έξω από το Μαρακαΐμπο τής Βενεζουέλας και από τα σπλάγχνα του ξεχύθηκε μια τεράστια ποσότητα πετρελαίου, προκαλώντας μια από τις μεγαλύτερες οικολογικές καταστροφές τέτοιου είδους. Η ποσότητα του διαρρεύσαντος πετρελαίου υπολογίστηκε σε περισσότερα από 25.000 βαρέλια. Από το ατύχημα αυτό, σχεδόν νέκρωσε ολόκληρη η βορειοδυτική Βενεζουέλα ενώ οι κάτοικοι της περιοχής αντιμετώπισαν οικονομική καταστροφή. Οι αγωγές κατά της Ermis Maritime για αποζημιώσεις ξεπέρασαν τα 130 εκατ. δολλάρια.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, τον Ιανουάριο του 2001, το φορτηγό Αμοργός κατευθύνεται στην Κίνα φορτωμένο σιδηρομετάλλευμα. Για άγνωστους λόγους, το Αμοργός προσαράζει στις ακτές τής Ταϊβάν και χύνονται στην θάλασσα μεγάλες ποσότητες σιδηρομεταλλεύματος και πετρελαίου. Οι αρχές τής Ταϊβάν συλλαμβάνουν τον καπετάνιο και τον πρώτο μηχανικό κρατώντας τους ως ομήρους. Μ' αυτόν τον τρόπο θέλουν να πιέσουν την Ermis Maritime να καταβάλει τις επιδικασθείσες αποζημιώσεις αλλά η εταιρεία αρνείται. Το δράμα των δυο ναυτικών κρατάει επτά μήνες, ώσπου στις 14 Αυγούστου αφήνονται ελεύθεροι με υπουργική απόφαση.
Δυο μήνες νωρίτερα, ένα άλλο μονοπύθμενο πλοίο τής Ermis Maritime, το Westchester, προκαλεί άλλη μια καταστροφή στον πολύπαθο Κόλπο τού Μεξικού. Καθώς το 19 ετών δεξαμενόπλοιο πλέει στο ύψος τού Μισσισσιππή, στα ανοιχτά τής Νέας Ορλεάνης, το κύτος του ανοίγει και ποσότητα πετρελαίου ίση με 13.200 βαρέλια χύνεται στην θάλασσα.
Στις παραπάνω περιπτώσεις τα πλοία τού Αλαφούζου εμποδίστηκαν και δεν προκάλεσαν ζημιά. Όμως, δεν είχε συμβεί το ίδιο στις 28 Φεβρουαρίου 1997. Τότε, το Νήσος Αμοργός προσάραξε στα ρηχά έξω από το Μαρακαΐμπο τής Βενεζουέλας και από τα σπλάγχνα του ξεχύθηκε μια τεράστια ποσότητα πετρελαίου, προκαλώντας μια από τις μεγαλύτερες οικολογικές καταστροφές τέτοιου είδους. Η ποσότητα του διαρρεύσαντος πετρελαίου υπολογίστηκε σε περισσότερα από 25.000 βαρέλια. Από το ατύχημα αυτό, σχεδόν νέκρωσε ολόκληρη η βορειοδυτική Βενεζουέλα ενώ οι κάτοικοι της περιοχής αντιμετώπισαν οικονομική καταστροφή. Οι αγωγές κατά της Ermis Maritime για αποζημιώσεις ξεπέρασαν τα 130 εκατ. δολλάρια.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, τον Ιανουάριο του 2001, το φορτηγό Αμοργός κατευθύνεται στην Κίνα φορτωμένο σιδηρομετάλλευμα. Για άγνωστους λόγους, το Αμοργός προσαράζει στις ακτές τής Ταϊβάν και χύνονται στην θάλασσα μεγάλες ποσότητες σιδηρομεταλλεύματος και πετρελαίου. Οι αρχές τής Ταϊβάν συλλαμβάνουν τον καπετάνιο και τον πρώτο μηχανικό κρατώντας τους ως ομήρους. Μ' αυτόν τον τρόπο θέλουν να πιέσουν την Ermis Maritime να καταβάλει τις επιδικασθείσες αποζημιώσεις αλλά η εταιρεία αρνείται. Το δράμα των δυο ναυτικών κρατάει επτά μήνες, ώσπου στις 14 Αυγούστου αφήνονται ελεύθεροι με υπουργική απόφαση.
Δυο μήνες νωρίτερα, ένα άλλο μονοπύθμενο πλοίο τής Ermis Maritime, το Westchester, προκαλεί άλλη μια καταστροφή στον πολύπαθο Κόλπο τού Μεξικού. Καθώς το 19 ετών δεξαμενόπλοιο πλέει στο ύψος τού Μισσισσιππή, στα ανοιχτά τής Νέας Ορλεάνης, το κύτος του ανοίγει και ποσότητα πετρελαίου ίση με 13.200 βαρέλια χύνεται στην θάλασσα.
ε) Οι δενδροφυτεύσεις του ''οικολογικού'' ΣΚΑΙ, όταν δεν είναι να χτίσουμε βέβαια μεζονέτες, όπως αποκαλύπτει ο πρόεδρος. Το ''αδιάβλητο'' ΣτΕ φυσικά δικαίωσε τον ''οικολόγο'', πάντοτε με τη συμβολή ενός προθύμου δικηγόρου, που έφερε εις πέρας την υπόθεση επειδή απλώς είχε ευαισθησίες κι αυτός για το περιβάλλον (όχι ας πούμε επειδή παντελόνιασε 9ψήφιο νούμερο σε δραχμές, όπως διαδίδουν κάποιοι κακοπροαίρετοι και εμπαθείς).
στ) Ο τρόπος λειτουργίας του εκτυπωτηρίου της ''Καθημερινής'' του Αλαφούζου στο Βιομηχανικό Πάρκο Κορωπίου. Φυσικά πρόστιμο για τα παρακάτω δεν πρόκειται να πληρώσει ποτέ ο ''οικολόγος'' Ιωάννης, που ''αγαπάει το περιβάλλον''.
ζ) Τα κεφάλαια της ''Καθημερινής'' που έγιναν τάνκερ, για να χρησιμοποιηθεί η εφημερίδα ως Δούρειος Ίππος ώστε να μπει στο Χρηματιστήριο το ''Αλαφουζέικο'' από το παράθυρο.
Τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης διέταξε χτες ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών, Αντ. Στεργιόπουλος, με αφορμή τα δημοσιεύματα εφημερίδων («Ελεύθερου», «Ελεύθερου Τύπου» της 20ής και 21ης του Φλεβάρη) για την αγορά δύο πετρελαιοφόρων πλοίων από τον εκδότη και εφοπλιστή Αριστ. Αλαφούζο με κεφάλαια της εκδοτικής εταιρίας «Καθημερινή ΑΕ - Εκδοση Εντύπων - ΜΜΕ», κατά παρέκκλιση της νομοθεσίας. Η έρευνα ανατέθηκε στον εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθ. Ψαρράκη, ο οποίος τις αμέσως προσεχείς μέρες θα αρχίσει να εξετάζει μάρτυρες προκειμένου να διαπιστώσει τη βασιμότητα ή μη των δημοσιευμάτων. Μεταξύ των μαρτύρων θα είναι και υπεύθυνοι του ΧΑΑ, αφού η «Καθημερινή ΑΕ» είναι εισηγμένη εταιρία στο Χρηματιστήριο, αλλά και ο πρόεδρός του, Π. Αλεξάκης, είχε ζητήσει με επιστολή του από τον Α. Αλαφούζο να μην υλοποιήσει την επένδυση στην ποντοπόρο ναυτιλία για την προστασία του επενδυτικού κοινού, με την προειδοποίηση μάλιστα αναστολής της διαπραγμάτευσης της μετοχής της «Καθημερινής» από το ΧΑΑ, στην αντίθετη περίπτωση.
Οι πλοιοκτήτριες εταιρίες, σύμφωνα με το νόμο 2843/2000, δεν μπορούν να μπουν στο Χρηματιστήριο. Απαραίτητος όρος γι' αυτό είναι η ίδρυση «εταιρίας επενδύσεων στην ποντοπόρο ναυτιλία», που θα επενδύει αποκλειστικά σε μετοχές πλοιοκτητριών εταιριών ποντοπόρων πλοίων. Ομως, ο Α. Αλαφούζος, με βάση τα ερευνώμενα στοιχεία, βρήκε έναν πλάγιο τρόπο για να χρηματοδοτήσει τις επενδυτικές του δραστηριότητες στο χώρο της ναυτιλίας, αξιοποιώντας κεφάλαια που του εμπιστεύτηκαν οι επενδυτές για επενδύσεις στο χώρο των ΜΜΕ.
η) Η περιβόητη συνέντευξη του (μεγάλου Ολυμπιακού) Αριστείδη Αλαφούζου, πατέρα του Ιωάννη, στα ''Νέα'' παραμονές εκλογών του 1993, στην οποία παραδέχεται και αποδεικνύει με φωτοτυπία της επιταγής πως έδινε λεφτά στον τότε πρωθυπουργό Μητσοτάκη.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΑ ΝΕΑ 7-10-1993
θ) Τα κεφάλαια που επενδύθηκαν στον ΣΚΑΙ το 1993 (προέρχονταν από Ρουμανία, όπως είδαμε πιο πάνω) και τα οποία χάθηκαν, με δεκάδες εργαζομένους να μένουν στον δρόμο και τον Ιωάννη Αλαφούζο να παρακαλάει τον εργολάβο Πανούση να βάλει λεφτά και να σώσει το κανάλι, με αντάλλαγμα το καζίνο του Φλοίσβου. Μοίραζε δουλειές το ''καλό παιδί'', που ''δεν ξέρει από διαπλοκή''. Τελικά το κανάλι χαρίστηκε στον Τσοτσορό, για να μην ''μπουζουριάσουν'' οι Αρχές το ''καλό'' και ''υπερχρεωμένο'' παιδί που λέγεται Ιωάννης.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΑ ΝΕΑ 21-2-1995
ι) Ο τρόπος που απέκτησε και πάλι τον ΣΚΑΙ το ''καλό παιδί'' Ιωάννης επί πρωθυπουργίας Κωστάκη Καραμανλή -τον οποίο στήριζαν σκληρά τα ΜΜΕ του Ιωάννη ''Καθημερινή'' και ΣΚΑΙ- και μέσω του γνωστού Μπατατούδη.
Το περασμένο Σάββατο, ανήμερα Πρωταπριλιά, ο τηλεοπτικός σταθμός Σκάι βγήκε στον αέρα. Την πρωταπριλιάτικη νότα της ημέρας έδινε το γεγονός ότι οι τηλεθεατές από αλλού περίμεναν να εκπέμψει το πρόγραμμά του ο σταθμός και αλλού τελικά τον είδαν. Οχι από τον τοπικό δίαυλο Smart TV, όπως είχε επισήμως ανακοινωθεί από την πλευρά του ιδιοκτήτη του σταθμού κ. I. Αλαφούζου, αλλά από τον πανελλαδικής εμβέλειας Seven Χ. Με αυτή την αμφιλεγόμενη κίνηση ο κ. Αλαφούζος «ξαναβγάζει» στον αέρα τηλεοπτικό σταθμό με το όνομα Σκάι μετά από εννέα χρόνια, καταλαμβάνοντας μια συχνότητα ενεχυριασμένη στην Αγροτική Τράπεζα Ελλάδος (ATE). Ο Seven ή Σκάι εμφανιζόταν ως το βράδυ της Πέμπτης ως ιδιοκτησία του επιχειρηματία κ. Γ. Μπατατούδη, ο οποίος έχει διωχθεί ποινικά για τις μετοχές-φούσκες, υπόθεση που είχε γίνει ευρύτερα γνωστή ως «Φάκελοι Μπουρμπούλια». Την Πέμπτη ο κ. Αλαφούζος μέσω της εταιρείας του Ειδήσεις.com προχώρησε στην εξαγορά του τηλεοπτικού σταθμού και ταυτόχρονα αποχώρησε από τον Smart TV.
H υπόθεση της εκπομπής του Σκάι από τη συγκεκριμένη συχνότητα έχει δημιουργήσει προβλήματα και στην κυβέρνηση, η οποία δέχεται φίλια πυρά από τον προσκείμενο σε αυτήν Τύπο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό των εφημερίδων «Χώρα» και «Traffic» (ιδιοκτησίας του κ. Γ. Τράγκα), οι οποίες παρουσιάζουν τον κυβερνητικό εκπρόσωπο κ. Θ. Ρουσόπουλο ως «κουμπάρο» μεταξύ του Ομίλου Αλαφούζου (εφημερίδα «Καθημερινή», ραδιοφωνικοί σταθμοί Σκάι, Μελωδία κτλ.), του κ. Γ. Μπατατούδη και του διοικητή της ATE κ. Δ. Μηλιάκου. H «Χώρα» της Πέμπτης χαρακτηρίζει τη μεταβίβαση του Σκάι στην οικογένεια Αλαφούζου «παράνομη» ενώ στο σχετικό ρεπορτάζ αναφέρεται ότι «αφόρητες πιέσεις στη διοίκηση της Αγροτικής Τράπεζας ασκήθηκαν από στελέχη της κυβέρνησης και όλα δείχνουν πως πρωτεργάτης της υπόθεσης είναι ο υπουργός Επικρατείας Θόδωρος Ρουσόπουλος, για να μεταβιβαστεί ο σταθμός στην οικογένεια Αλαφούζου». Αξιοπερίεργο είναι επίσης το γεγονός ότι ο ίδιος ο κ. Μηλιάκος, γνωστός από την υπόθεση με τις υπερχρεώσεις των εταιρικών πιστωτικών καρτών του, λέει ότι δεν χρωστάει η εταιρεία Seven στην ATE, αλλά ο κ. Μπατατούδης ως ιδιώτης!
Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιεύθηκαν στην «Ελευθεροτυπία», ο Seven κατέληξε στα χέρια του κ. Ι. Αλαφούζου στα μέσα της περασμένης εβδομάδας σε εστιατόριο του κέντρου της Αθήνας, κατόπιν τηλεφωνικής πλειοδοσίας έναντι του ιδιοκτήτη των τηλεοπτικών σταθμών Alpha και Κανάλι 9 κ. Δ. Κοντομηνά. H ίδια εφημερίδα αναφέρει ότι ο ιδιοκτήτης της «Καθημερινής» κ. Αρ. Αλαφούζος συμφώνησε με τον κ. Μπατατούδη στην τιμή των 12 εκατ. ευρώ.
H τηλεόραση του Σκάι σίγησε τον Νοέμβριο του 1997, όταν ο κ. Αλαφούζος άφησε τον σταθμό, η διεύθυνση του οποίου πέρασε στα χέρια του κ. Στ. Τσοτσορού. Στη συνέχεια η οικογένεια Αλαφούζου αποχώρησε από τον τηλεοπτικό σταθμό Mega και τον «Τηλέτυπο», στο διοικητικό συμβούλιο του οποίου συμμετείχε ο μικρότερος αδελφός του κ. I. Αλαφούζου Θεμιστοκλής.
Εκτοτε ο κ. I. Αλαφούζος, ο οποίος από το 1993 ως το 1997 διηύθυνε τον Σκάι, αναζητούσε την κατάλληλη ευκαιρία προκειμένου να εισέλθει εκ νέου στην τηλεοπτική αρένα. H πρώτη ευκαιρία παρουσιάστηκε το 2004, όταν ο κ. Αλαφούζος εξαγόρασε από ομάδα επιχειρηματιών τον σταθμό TV Πειραιάς (Smart TV), ο οποίος εκπέμπει το πρόγραμμά του μόνο στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά και του Λεκανοπεδίου. H μετοχική σύνθεση του σταθμού ήταν, προτού ο κ. Αλαφούζος πουλήσει το ποσοστό του, η εξής: Γιάννης Αλαφούζος 25%, I. Σπανολιός 25%, Αγγέλα Σταφυλά (σύζυγος του δημοσιογράφου κ. N. Κακαουνάκη) 25%, A. Σπυροπούλου 18% και Γ. Μπουρίκας 7%.
Ως το περασμένο Σάββατο ο Smart ήταν δεδομένο ότι θα φιλοξενήσει το πρόγραμμα του ανανεωμένου Σκάι. Το απόγευμα της ημέρας ο Σκάι είχε βγει στον ενεχυριασμένο στην ATE Seven, η μετοχική σύνθεση του οποίου ήταν τότε η εξής: Riverina Ltd, 25% (50% Ανδρη Παπαδοπούλου, 50% Ηλ. Χατζησάββα), Interactive ΑΕ, 25% (29,25% Γ. Μπατατούδης, 67,62% Intersat, 2,50% A. Ράλλης, 0,63% N. Βουγιουκλής), Cosmoroute, 25% (99,79% Στυλιανός Φουσιάνης, 0,21% Πέτρος Καλαφάτης), Exafon, 25% (99,83% Γ. Μπατατούδης, 0,17% N. Βλάχος). Στον σταθμό είχε επιβληθεί οριστική διακοπή λειτουργίας από το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ), ο οποίος όμως εξακολουθούσε να λειτουργεί, καθώς η πλευρά Μπατατούδη είχε προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Ακριβώς λόγω της εκκρεμοδικίας στο ΣτΕ ο σταθμός λειτουργούσε με προσωρινό συμβούλιο, στο οποίο μετείχε εκπρόσωπος της ATE. Αξίζει να σημειωθεί ότι η πλευρά του κ. Αλαφούζου εξασφάλισε για τον Seven πανελλαδική εκπομπή μέσω του κρατικού δορυφόρου Hellas Sat.
Εκτός του Seven οι εταιρείες του κ. Μπατατούδη έχουν μπει επανειλημμένως στο στόχαστρο της Δικαιοσύνης. Ο κ. Μπατατούδης είχε μάλιστα καταθέσει τον Ιανουάριο του 2001 για τις μετοχές-φούσκες του Χρηματιστηρίου στην πρώην ανακρίτρια Κωνσταντίνα Μπουρμπούλια, η οποία κρατείται στις φυλακές Κορυδαλλού.
Το 2004 η τότε εισηγμένη στο Χρηματιστήριο εταιρεία Intersat του κ. Μπατατούδη κήρυξε πτώχευση, με αποτέλεσμα να ανασταλεί η διακίνηση της μετοχής. Το 2003 πάντως η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς είχε ζητήσει από τη Δικαιοσύνη διαχειριστικό έλεγχο στην Intersat, καθώς το ΣΔΟΕ είχε διαπιστώσει ότι ο κ. Μπατατούδης είχε αφαιρέσει από τα ταμεία της εταιρείας περίπου 24 εκατομμύρια ευρώ. Ο «Μπάτμαν», όπως ήταν γνωστός στους οπαδούς της ομάδας του ΠΑΟΚ της οποίας ήταν πρόεδρος έξι χρόνια (1997
-2003), αντιμετώπιζε προβλήματα και με την κατασκευαστική εταιρεία του, την ΕΡΓΑΣ, που είχε επίσης μπει στο μικροσκόπιο της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς. Παρά τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε ο κ. Μπατατούδης εξακολουθούσε να χρηματοδοτεί τον τηλεοπτικό σταθμό Seven και στα τέλη του 2000 έλαβε δάνειο 7,34 εκατομμυρίων ευρώ από την ATE. Το δάνειο είχε μάλιστα καταγγείλει με μήνυση που κατέθεσε τον Ιανουάριο του 2004 ο πρώην πρόεδρος της ΝΔ κ. Μιλτ. Εβερτ.
-2003), αντιμετώπιζε προβλήματα και με την κατασκευαστική εταιρεία του, την ΕΡΓΑΣ, που είχε επίσης μπει στο μικροσκόπιο της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς. Παρά τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε ο κ. Μπατατούδης εξακολουθούσε να χρηματοδοτεί τον τηλεοπτικό σταθμό Seven και στα τέλη του 2000 έλαβε δάνειο 7,34 εκατομμυρίων ευρώ από την ATE. Το δάνειο είχε μάλιστα καταγγείλει με μήνυση που κατέθεσε τον Ιανουάριο του 2004 ο πρώην πρόεδρος της ΝΔ κ. Μιλτ. Εβερτ.
Πριν από το 1999, οπότε άρχισαν να «σκάνε» οι φούσκες της Σοφοκλέους, ο κ. Μπατατούδης είχε επιχειρήσει, με «πολιορκητικό κριό» την ΠΑΕ ΠΑΟΚ, να εκπορθήσει τον χώρο των ποδοσφαιρικών τηλεοπτικών δικαιωμάτων δημιουργώντας ψηφιακή συνδρομητική τηλεόραση. Αν και υποσχέθηκε διπλασιασμό των εσόδων από τα τηλεοπτικά δικαιώματα στις ομάδες της A´ Εθνικής, το σχέδιό του δεν προχώρησε. Από τον Δεκέμβριο του 2003, οπότε ο κ. Μπατατούδης αποχώρησε και από την ΠΑΕ ΠΑΟΚ, η Αγροτική Τράπεζα ήλεγχε όχι μόνο το πλειοψηφικό πακέτο του τηλεοπτικού σταθμού Seven, αλλά και σημαντικό κομμάτι των περιουσιακών στοιχείων του.
Από το περασμένο Σάββατο, οπότε από την ενεχυριασμένη στην ATE συχνότητα εξέπεμψε ο ιδιοκτησίας Αλαφούζου Σκάι, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δηλώνει ότι το θέμα ανήκει στην αρμοδιότητα του ΕΣΡ.
I. ΑΛΑΦΟΥΖΟΣ Ο κ. Θλιμμένος, ακροατής του σταθμού του
I. ΑΛΑΦΟΥΖΟΣ Ο κ. Θλιμμένος, ακροατής του σταθμού του
Ο κ. I. Αλαφούζος, ο μεγαλύτερος σε ηλικία γιος του ιδιοκτήτη της «Καθημερινής» κ. Αρ. Αλαφούζου, είναι ιδιοκτήτης του ραδιοφωνικού σταθμού Σκάι από το 1993. Από την πρώτη στιγμή ήθελε να έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο, ακόμη και σε θέματα τα οποία συνήθως δεν αφορούν έναν ιδιοκτήτη ραδιοφωνικού σταθμού, και ξόδευε περισσότερες ώρες στα γραφεία του Σκάι παρά στο σπίτι. Δεν είναι τυχαίο ότι στις αρχές της δεκαετίας του '90, όταν το κτίριο του Σκάι ανακαινιζόταν, ο Γιάννης Αλαφούζος δεν δίστασε να βάλει φόρμα και να βάψει τοίχους μαζί με τους ελαιοχρωματιστές. Την ίδια εποχή βγήκε δύο φορές στον ραδιοφωνικό αέρα χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο κ. Θλιμμένος. Το γεγονός αυτό είχε οδηγήσει πολλούς ακροατές - μεταξύ των οποίων και πολιτικούς - να επικοινωνούν με τον σταθμό και να δηλώνουν επώνυμα όπως... «κ. Χαρούμενος», «κ. Λυπημένος» κ.ο.κ. Αυτή τη συνήθεια τη διατηρεί ακόμη, με τη διαφορά ότι πλέον παρεμβαίνει επωνύμως στις εκπομπές του Σκάι, όταν συμφωνεί ή διαφωνεί με τις απόψεις που ακούγονται από τη ραδιοφωνική συχνότητα.
Ο κ. I. Αλαφούζος έχει κατά καιρούς, για διάφορους λόγους, αντιμετωπίσει προβλήματα με τη Δικαιοσύνη. H πρώτη φορά ήταν το 1992, μεσούσης της «τρικυμίας» των σχέσεων μεταξύ «Καθημερινής» και του τότε πρωθυπουργού κ. K. Μητσοτάκη. Τότε ο εισαγγελέας είχε παραπέμψει στη Δικαιοσύνη τον κ. Αλαφούζο και πέντε συνεργάτες του για λαθρεμπόριο καυσίμων, υπόθεση για την οποία τελικά αθωώθηκε. Τον Φεβρουάριο 2001 ο κ. Αλαφούζος είχε καταδικαστεί από το Πλημμελειοδικείο Πειραιά για χρέη προς το Δημόσιο.
Ο κ. Αλαφούζος είχε κατά καιρούς «ταραγμένες» σχέσεις και με το συνδικαλιστικό όργανο των δημοσιογράφων, την Ενωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ). Ο 49χρονος επιχειρηματίας είχε έρθει σε σύγκρουση με την ΕΣΗΕΑ στις 15 Ιουλίου 2004, διότι με τέσσερις στενούς συνεργάτες του «έσπασε» την απεργία που είχε κηρύξει η συνδικαλιστική ένωση. Για αυτή τη στάση του ο Σκάι κλήθηκε από το ΕΣΡ να πληρώσει πρόστιμο 10.000 ευρώ. Τρεις ημέρες μετά τη λήξη της απεργίας, το πρωί της 18ης Ιουλίου, κατά τη διάρκεια ραδιοφωνικής εκπομπής της Δώρας Σαρρή για το ζήτημα που είχε προκύψει με την ΕΣΗΕΑ, ο κ. Αλαφούζος παρενέβη στον αέρα ως ακροατής, επιτέθηκε στους συνδικαλιστές και... επέπληξε τη δημοσιογράφο, την οποία άλλωστε απέλυσε λίγες εβδομάδες αργότερα.
Ο κ. Αλαφούζος διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ. Χριστόδουλο. Μάλιστα στα μέσα Φεβρουαρίου, ενάμιση μήνα προτού ο Σκάι βγει στον αέρα, ο κ. Αλαφούζος συνέφαγε με τον κ. Χριστόδουλο στο Αρχιεπισκοπικό Μέγαρο, ο οποίος του έδωσε και τις ευλογίες του για τη λειτουργία του νέου σταθμού.
ια) Ο τρόπος που αγόρασε την ''Καθημερινή'' και τον ΣΚΑΙ από τον Κοσκωτά το 1988 το Αλαφουζέικο. Μέχρι και τον αρχι-απατεώνα Κοσκωτά τον έπιασε κορόιδο το ''καλό παιδί'' Ιωάννης.
Για τον κ. Αλαφούζο έχω να πω το εξής: Το τίμημα της "Καθημερινής" ήταν 200.000.000, ενώ για να την πάρω έδωσα 250.000.000. Πριν αγοράσει ο κ. Αλαφούζος την "Καθημερινή" όπως είπε ο ίδιος, συμβουλεύθηκε τον κ. Τεγόπουλο. Για την "Καθημερινή" ξέρω ότι υπήρξε προσφορά 500.000.000 δραχμές.
ιβ) Τα εικονικά τιμολόγια με τα οποία γέμισε το Πέραμα τη δεκαετία του '90 και τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για τις ''έντιμες'' δουλειές του ''καλού παιδιού'' Ιωάννη στη Ρουμανία, όπως είδαμε πιο πάνω, τα εξέδιδε ο Καλογερίδης, ένα από τα μεγαλύτερα ''μπουμπούκια'' του Πειραιά. Ο γιος του Καλογερίδη υπήρξε συνεργάτης του Βλαστού στην απαγωγή του εφοπλιστή Παναγόπουλου, τα λύτρα της οποίας ακόμη αναζητούνται. Ο Βλαστός δούλευε στην επιχείρηση του Καλογερίδη...
ιγ) Δεκατρία (για να κλείσουμε με την greenwin-Μπύρα 13). Καταδίκη του Αλαφούζου για χρέη στο Δημόσιο ύψους 2,3 δισ. δραχμών το Φεβρουάριο του 2001 από το Πλημμελειοδικείο Πειραιά. Λόγω του ύψους των χρεών του είχε επιβληθεί απαγόρευση εξόδου από τη χώρα.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΑ ΝΕΑ 10-2-2001
Αυτά προς το παρόν, δίχως να εξετάσουμε τα τωρινά χρέη του ΣΚΑΙ (π.χ. αυτά) ή κάποιες φήμες για ''περίεργες καταθέσεις'' σε βουλγαρικές τράπεζες οκταψηφίων ποσών παραμονές εκλογών το Δεκέμβριο του 2014 που μας πέρασε. Κρίμα είναι να μιλήσουμε και γι'αυτά (τώρα τουλάχιστον...), αφού ο Ιωάννης είναι ''καλό παιδί'', που ''δεν ξέρει από διαπλοκή''. Σίγουρα ''δεν είναι Μαρινάκης, να βρωμίζει το ελληνικό ποδόσφαιρο με τις λαμογιές του''. Γι'αυτό προτρέπουμε τους οπαδούς του ΠΑΟ να στηρίξουν το ''καλό παιδί'' και να γραφτούν
ΟΛΟΙ ΜΕΛΗ ΣΤΗΝ ''ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ''. ΒΑΨΤΕ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΓΗΠΕΔΟ ΤΗΣ ΛΕΩΦΟΡΟΥ ΠΑΙΔΙΑ.
Υ.Γ. Λέγαμε τόσο καιρό να μην ασχοληθούμε με θέματα που δεν αφορούν άμεσα τον Ολυμπιακό, σεβόμενοι πρώτα και κύρια το ότι εσύ και ο πατέρας σου είστε οπαδοί του Ολυμπιακού. Μετά τις απερίγραπτες βρωμιές των έμμισθων παπαγάλων σου όμως για τον Ολυμπιακό και τον πρόεδρό μας (μέχρι και πρεζέμπορα με το Noor 1 βάζεις τα φερέφωνά σου να τον εμφανίζουν, χώρια τις μούφες για την Χρυσή Αυγή), από εδώ και πέρα θα σε ''τεντώσουμε'' για τα καλά κύριε Ιωάννη...
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Σχόλια
ΠΟΥΤΑΝΑ ΤΟΥΙΤΙ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ ΠΟΥ ΔΗΛΩΣΕΣ ΣΗΜΕΡΑ? ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΤΟΝ Χ-Ε--Ι-Ρ-Ο-Τ-Ε-Ρ-Ο ΘΑΝΑΤΟ - ΝΤΡΟΠΗ ΣΟΥ ΡΕ ΜΟΥΝΙ!
Εξαιρετικό άρθρο!
Γιαυτο και ο κυριος Ιωάννης μας εχει ζαλίσει με την "υγεία", η ομάδα του βγάζει υγεία, το έλεγαν όλοι οι ρεπότερς της βαζέλας, ακόμη και ο βραβευμένος με το βραβείο ΠΣΑΤ "προπονητής" Αναστασίου.
Μετά ο κυριος Ιωάννης μας έλεγε πόσο ηθικός είναι ο προπονητής Αναστασίου αλλά και ο προσφάτως αντικατασταθείς Νταμπίζας.
Άλλες πράξεις του κ. Ιωάννην που δείχνουν ότι δεν έχει "καμμία" σχέση με τη διαπλοκή είναι και αυτές που μόλις ανέλαβε τον "μεγάλο" σύλλογο. Για να μην πληρώσει τα μεγάλα συμβόλαια έβγαλε στη σέντρα πρώτα τον "σπουδαίο" ποδοσφαιριστή και επίσης "ηθικό παιδί" Κατσουράνη τον οποίο αφου δικαιολόγησε για να εκθέσει τον διαιτητή που του είχε δείξει κόκκινη, μετά τον σέντραρε κανονικά για να μην τον κράξουν τα πράσινα προβατάκια και να αποφυγει να πληρώσει το μεγάλο συμβόλαιο του τελευταίου χρόνου.
Σειρά πήραν οι Βύτρα και Σπυρόπουλος αλλα και ο Χριστοδουλόπουλος. Ο τελευταίος αν και έκανε και δηλωσεις για την "παραγκα" και τον Ολυμπιακό, εν τούτοις το συμβόλαιο του ήταν που υπερίσχυσε μια και φερέφωνα δόξα τω θεώ υπάρχουν για να φαν και οι κότες. Σκαι, Δαβάκη κλπ.
Η αγαστή του σχέση με τον Βαρδινογιάννη για να πάρει τις μετοχές χωρίς να βάλει ευρώ, και η επίθεση μετά στον Τζίγγερ για να έχει με το μέρος του την μπύρα 13 που θα ελέχουν και τους υπόλοιπους.
Ο τρόπος που πήρε τον έλεγχο της "Παναθηναικής Αποτυχίας" με τον τρόπο που έκανε το survey και δήλωνε με κάθε επισημότητα ότι οι "σύμμαχοι" θα βάζουν κάθε χρόνο 40 εκατομμύρια ευρώ. Τη στιγμή που η αεκούλα το είχε κάνει όχι μία αλλά δύο φορές και κάθε φορά δεν είχε εισπράξει ούτε μισό.
Αλλά ο στόχος του ήταν να ξεγελάσει τα βαζελάκια και τους δώσει την εντύπωση ότι το μέλλον τους ανήκει.
Τους ξεγέλασε με την ομάδα των πιτιτσιρικάδων και ότι στο μέλλον θα βγάζει παικτες απο τα σπλάχνα και θα κάνει όπως η Μπαρτσελόνα. Μετά από μόλις ένα χρόνο οι μόνοι μικροί είναι το κρυάρι ο Τριανταφυλλόπουλος και μερικοί που ήταν στο ρόστερ της κούλας πριν μας αποχαιρετίσει για τη γάμα. Αντ αυτών ήρθαν οι 34χρονοι Μπούρπος και Πέτριτς και ο 35χρονος Ταυλαρίδης. Μέχρι δε τα μέσα της περιόδου όλα τα πράσινα παπαγαλάκια και οι "αντικειμνικοί" μας έλεγαν για τα "πιτσιρίκια του Παναθηναικού". Το σταμάτησαν όταν οι τριάντα φεύγα υπερίσχυσαν διότι και οι πλέον ανίδεοι θα ξυπνούσαν.
Και που να ξέρουν τα βαζέλια τι τους περιμένει μόλις δεν τους χρειάζεται ο Ιωάννης.
ΣΟΥΠΕΡ ΛΑΜΟΓΙΟ Ο ΤΟΥΙΤΗΣ! ΠΑΕΙ ΟΠΟΥ ΦΥΣΑΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ! ΒΡΗΚΕ ΤΩΡΑ ΤΑ ΚΟΡΟΙΔΑ ΤΟΥΣ ΒΑΖΕΛΕΣ ΚΑΙ ΚΟΡΟΙΔΕΥΕΙ ΕΝΩ ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ΔΗΛΩΜΕΝΟΣ ΓΑΥΡΟΣ.
ΡΕ ΜΑΓΚΕΣ, ΔΕΝ ΣΑΣ ΚΑΝΕΙ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΥΣΤΡΑ Ο ΤΟΥΙΤΗΣ? ΔΕΣ ΠΩΣ ΚΑΘΕΤΕ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ - ΚΑΙ ΤΑ ΦΡΥΔΑΚΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥ ΤΕΛΕΙΑ ΤΑ ΒΛΕΠΩ, ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΑΝ ΤΑ ΒΓΑΖΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΜΟΡΦΟΥΛΑ ΣΤΟΝ ΦΑΚΟ! ΚΑΠΟΤΕ ΕΙΧΑΝΕ ΒΓΕΙ ΚΑΤΙ ΦΗΜΕΣ ΟΤΙ Ο ΤΟΥΙΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΣΟΓΛΕΝΤΗΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΘΗΚΑΝ ΠΟΤΕ.
ΣΑΒΒΑ, ΜΙΑ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ - ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΙΣ ΑΦΗΝΕΙΣ ΛΙΓΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ.
ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΝΙΚΗ ΑΥΡΙΟ!
ΘΡΥΛΟΣ!
Συγχαρητήρια Σάββα, εξαιρετική δουλειά για μία ακόμα φορά. Ο τύπος είναι μεγάλη βρώμα.Αναμένουμε τη συνέχεια!
Εγώ πιστεύω πως ο κύριος Ιωάννης Αλαφούζος έχει αγνές προθέσεις να "καθαρίσει" το δύσμοιρο ελληνικό ποδόσφαιρο, καθώς το "ξέπλυμα της μπουγάδας" δεν έφτανε.
Κάγκελα, κάγκελα παντού.