Μεγάλη ερυθρόλευκη ψυχή! Την εποχή πού όλα "τά 'σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά", ο Μπίλλυ ήταν όαση και φως στον Θρύλο. Παρ' ολίγο να φαγωθεί, βέβαια, από κάτι άμπαλλους περαστικούς... Η μοίρα όμως του είχε γραμμένους τέσσερεις τίτλους πρωταθλητή με τον Θρύλο και μερικά ασύλληπτης ομορφιάς γκολ. Θυμόμαστε με μεγάλη αγάπη πάντοτε τον Βασίλη Καραπιάλη.

Ο Μπίλαρος ήταν καλλιτέχνης,πιστεύω κι εγώ ό,τι δεν τον βοήθησε καθόλου η εποχή που έπαιξε στον Ολυμπιακό...Ο αφιονισμένος δαίμονας,που κάλπαζε και μοίραζε σακούλες,μάλλον...έμεινε στην ΑΕΛ.Αν θυμάμαι καλά,μέχρι να τον αναστήσει ο Therapia και το όλο project,μετά το 1996,είχε καθοδική πορεία,ήταν ψιλοαπογοητευμένος,χωρίς κέφι(μάλλον διότι ήταν οπαδός σαν κι εμάς!)Από το 1996 και μετά ξανάδαμε αρκετές φορές τον Καραπιάλη που ξέραμε.Ήταν παίχτης αλάνας και ψυχολογίας,αυτά τα ...μοντέρνα περί pressing σε όλα τα μήκη και πλάτη δεν ταιριάζουν με τον Μπίλαρο,ειδικά όσο περνούσαν τα χρόνια...Τον έχω στην καρδιά μου,συνδυάζοντάς τον με 4 χαρακτηριστικές στιγμές-εικόνες.Την μέρα αυτή της μεταγγραφής του,το 1991.που ήμουν σε κατάσταση έκστασης από την χαρά μου(οι...υποσχέσεις που έδωσα στους αλλόθρησκους εκείνη την μέρα δεν περιγράφονται!)Μετά στο Άγιο 0-2 του 1997στο Οάκα,όπου με το γκολ του ξόρκισε οριστικά την κατάρα 10 ετών χωρίς πρωτάθλημα,από το 1987,όπου δεν θυμάμαι αν υπερίσχυσε το γέλιο από το κλάμμα(χαράς και ατελείωτης ανακούφισης και επούλωσης των ανοιχτών πληγών...)Πάλι Οάκα,στο 2-4 με τους πελάτες πάλι,το 1998,όπου το γυρίσαμε από 2-0 που χάναμε,το 4ο γκολ-εξευτελισμός του Βάντσικ στο 90κάτι,αυτό το κρέμασμα που μοίρασε ανείπωτο πόνο σε όλους τους Αντιολυμπιακούς και ατελείωτο παραλλήρημα χαράς σε εμάς,βλέποντας...την απόγνωση στα πεθαμένα βαζέλια,που ήταν τάυλα!Και τέλος,στο αξέχαστο 1-1 με την γαμοΓιουβέντους το 1999,όπου όντας ο κορυφαίος,ίσως,παίχτης του γηπέδου,έγινε ξαφνικά αλλαγή από τον...Αμπονσά,προκαλώντας μας εγκεφαλικά,κι ενώ ελέγχαμε απόλυτα το ματς μέχρι τότε...Τι αλλαγή έκανε ο...εγκληματίας,πρόλαβα να πω στους επίσης σαστισμένους διπλανούς μου...Πάει η κατοχή της μπάλας και ο ρυθμός που είχαμε,ήρθε και ο...στρατηγός άνεμος να κοκκαλώσει την μπάλα πάνω από το τέρμα μας,ενώ πήγαινε ...στο γάμο του Καραγκιόζη η σέντρα,και πριν καταλάβουμε...ό,τι εκτός του Ντούσαν,αποφάσισε να κοιμηθεί εκείνη τη στιγμή ο Θεός,το Σύμπαν και η πλάση ολόκληρη,είδαμε να τρέχει προς το μέρος μας,προς το κόρνερ,ένας τύπος που μας προέτρεπε να σωπάσουμε,αφού είχε πέσει από την Ακρόπολη και βρήκε και ένα τσουβάλι...λιρέττες(τότε).Τι θα γινόταν αν έμενε μέσα ο Βασιλομπίλαρος(α ρε Θεράπεια,αυτό δεν θα στο συγχωρήσω ΠΟΤΕ ΟΣΟ ΖΩ),δεν θα το μάθουμε ποτέ,πιθανόν και αυτός και εμείς να ζούσαμε την μεγαλύτερη βραδυά στην Ευρ.ιστορία μας,με ηγέτη τον Καραπιάλη.ΤΟΥ ΑΞΙΖΕ,ΜΑΣ ΑΞΙΖΕ!