ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΝΤΕΓΙΑΝ ΜΠΡΝΤΖΟΒΙΤΣ
Γράφτηκε απο Anonymous στις 19:18 | 22-12-2015
Μία πολύ άσχημη είδηση έγινε γνωστή χθες, για έναν παίκτη του ολυμπιακού παρελθόντος.
Για να τιμήσουμε την μνήμη του, θα παραθέσουμε το ρεπορτάζ που αφιέρωσε σε αυτόν το ''ΦΩΣ'' και ο Στέφανος Λεμονίδης, όταν ανακοινώθηκε η απόκτησή του από τον Ολυμπιακό, στις 17 Ιουνίου 1992.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ 18-6-1992
Αρχηγός της Εθνικής Γιουγκοσλαβίας, αγνόησε τις προτάσεις των ιταλικών ομάδων Μπολόνια-Πάντοβα-Κατάνια-Ρέτζιο Εμίλια και υπέγραψε στο φιναλίστ του Κυπέλλου Πρωταθλητριων Ευρώπης του 1992 Ολυμπιακό, παίρνοντας 40 εκ. δραχμές για 2 χρόνια. Μεγάλες ήταν οι μάχες που έδωσε με τον άσπονδο φίλο του και συμπαίκτη στην Εθνική Ζέλικο Τανάσκοβιτς, που υπέγραψε στον ΠΑΟ από την Παρτίζαν το 1992. Φυσικά ο Ολυμπιακός με τον Μπρντζόβιτς σήκωσε τα πάντα στην Ελλάδα, στα 2 χρόνια που έμεινε σε εμάς, ενώ πήγε και σε δύο final 4 του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης, στα οποία αποκλείστηκε και τις δύο φορές από την ίδια ομάδα, από το μεγαθήριο που λεγόταν Πάρμα.
AIΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ ΝΤΕΓΙΑΝ ΜΠΡΝΤΖΟΒΙΤΣ
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Σχόλια
Αιωνια η μνημη σου γιγαντα.Απο οτι καταλαβαινω και εσυ βοηθησες τα μεγιστα στη γιγαντωση του Θρυλου.
ΥΓ.Ενα παραπονο:γιατι το βολει εχει τοσο χαμηλη προσελευση και ιδιως σε κρισιμα ματς?
Όποιος μπορεί, πάει όπου μπορεί. Νομίζω ότι αυτή η πρεμούρα να γεμίσουμε ''όλα τα γήπεδα που παίζει ο Ολυμπιακός'' είναι νεόκοπη φάση. Μακάρι να μπορούσαμε όλοι να τρέχουμε σε όλα τα γήπεδα, αλλά έχουμε και δουλειές και σπίτια. Πιτσιρίκια που συνήθως τραβιούνται σε τέτοια ερασιτεχνικά σπορ δεν έχουν χαρτζιλίκι ούτε για ζήτω, δουλειές δεν παίζουν, ολονών οι τσέπες αδειάζουν, είναι εκτός πραγματικότητας η απαίτηση για sold out σε ματς ποδοσφαίρου-μπάσκετ-βόλεϊ-πόλο κάθε εβδομάδα. Κάθε μέρα αν τα βάλεις κάτω, έχεις κι από ένα ματς. Πού να πρωτοπάς; Έπειτα είναι και η θέση του Ρέντη. Δεν βολεύει καθόλου η τοποθεσία του κλειστού. Δεν είναι κοντά σε μετρό-ηλεκτρικό, ενώ τα λεωφορεία που περνάνε από εκεί, ειδικά το βράδυ σκάνε ανά μισάωρο και βάλε. Ο πιτσιρίκος που συνήθως την ψάχνει για να τραβηχτεί σε τέτοια ματς, δύσκολα να έχει χαρτζιλίκι για βενζίνες (κι αν έχει θα προτιμήσει να το διαθέσει αλλού), για να μην πω ότι δεν παίζει καν μηχανάκι-αυτοκίνητο. Παλαιότερα έπαιζαν σκηνικά ''να πάμε 4-5 άτομα με ένα αμάξι, να μοιραστούμε βενζίνες'', αλλά πλέον τα άτομα που είναι διαθέσιμα για να δουν ερασιτεχνικά παιχνίδια ολοένα και λιγοστεύουν. Το γράφω με αφορμή αυτά που ανέφερες, όχι τόσο για'σένα, επειδή πολλοί από την επαρχία και το εξωτερικό διαμαρτύρονται για τη χαμηλή προσέλευση του κόσμου στα γήπεδα που παίζει ο Ολυμπιακός. Δεν ξέρω τι γίνεται αλλού, υποθέτω ότι στην επαρχία υπάρχουν άκρες τουλάχιστον για να μην πεινά, εδώ πάντως στο Λεκανοπέδιο πέφτει πείνα. Πολλή πείνα και ανεργία. Αν ο άλλος δεν έχει λύσει τα της επιβίωσής του, δεν μπορεί να τρέχει δεξιά κι αριστερά όλη την ώρα.
έτσι είναι, το κλειστό είναι σε άσχετο σημείο και οι πιτσιρικότεροι που τρέχουνε είτε δεν έχουν μία πλέον είτε (ακόμη πιο σύνηθες) έχουν πέσει από τα 15 στο μεροκάματο, για χαρτζηλίκι
Θλιβερή είδηση πραγματικά.Έψαξα ένα βιντεάκι για να τον θυμηθώ αγωνιζόμενο και βρήκα από τον μικρό τελικό του final-4 του Πρωταθλητριών του 1993 https://www.youtube.com/watch?v=W5kvUaBqyKY που έγινε για 2η σερί χρονιά στο ΣΕΦ,μετά την απίστευτη,για τα τότε Ευρωπαικά δεδομένα,ερυθρόλευκη κοσμοπλημμύρα με ΤΣΣΚΑ Μόσχας και Ραβέννα,το 1992,όπου <<βούλιαξε>>το ΣΕΦ με περίπου 35.000 κόσμο,συνολικά,σε ημιτελικό και τελικό. Όπως σημείωσε ο Σάββας,δεν ήταν εφικτό να κερδίσουμε στον ημιτελικό,την Πάρμα,παρότι προσπαθήσαμε πολύ.Αν θυμάμαι καλά,3-1 είχαμε χάσει,γιατί δεν βρήκα βίντεο από αυτόν τον αγώνα,στον οποία είχε τύχει να πάω με πολύ λαχτάρα,αλλά δεν...Οι ιταλικές ομάδες τότε ήταν σχεδόν σαν ομάδες NBA στο μπάσκετ,αναλογικά.Ο Ολυμπιακός για κάποια χρόνια ήταν η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης στο βόλλευ,πλην των Ιταλικών,πρέπει να πήγαμε σε 7 φάιναλ-φορ Πρωταθλητριών.Ήταν σίγουρα το καμάρι του Θρύλου για αρκετά χρόνια το τμήμα βόλλευ,ειδικά μέσα στα πέτρινα της μπάλας και πριν αρχίσουν τις δυναστείες το μπάσκετ και το πόλο,με την αναγέννηση όλου του Ολυμπιακού Συνδέσμου από τον Σωκράτη Κόκκαλη.Αυτό,για να ξέρουμε πως ήμασταν και πως είμαστε τώρα,ως Σύλλογος,πόσο έχουμε γιγαντωθεί.Θα ξαναχτιστεί μεγάλη ομάδα βόλλευ,αλλά θέλει υπομονή,ούτε τα θεμέλια δεν έχουν πέσει καλά-καλά...Καλό σου ταξίδι παιχταρά Ντέγιαν.
Εμείς οι σαραντάρηδες που τον είδαμε παίκτη, σας λέμε ότι ήτανε παιχτάρα. Μαζί με Γκούσταφσον και Γκόμεζ(αυτός που τώρα στα γεράματα κατέληξε στο Μπάοκ πέρυσι και μας πήρε και Πρωτάθλημα)προσωπικά τον θεωρώ τους κορυφαίους ξένους που έχουνε περάσει. Καρφί δυναμίτης. Και διάρκεια απόδοσης.
Αιωνία του η μνήμη.
Eντάξει, είδαμε κι άλλους κορυφαίους. Μίλκοβιτς, Μιλίνκοβιτς, αλλά έστω για 1 μήνα το μεγαλύτερο παίκτη στην ιστορία του παγκσομίου βόλεϊ, τον Πελέ-Μαραντόνα του αθλήματος Μπερνάρντι. Και οι βάζελοι είδαν Ντάντε, άλλη παικτούρα αυτός, ενώ και ο Στάνλεϊ των Ηρακλή-ΠΑΟ ήταν διαγώνιος-φαινόμενο.
γκουσταφσον τεράστιο όνομα, νομίζω λέγανε τότε πως ήταν ο τρίτος καλύτερος στον κόσμο, πίσω από κίραλι και σίμονς, που έπαιζαν και οι δύο στην συνήθη αντίπαλό μας σε τελικό/ημιτελικό του πρωταθλητριών, την μεσαντζέρο ραβένα, αν θυμάμαι σωστά (για να καταλάβουν οι νεώτεροι τι θηρία είχε ο Θρύλος απέναντι τότε και τι άθλος ήταν οι παρουσίες μας στα final 4 του πρωταθλητριών)
ο ιβάν ήταν παιχταράς και αλάνι, άσχετα αν παραμυθιαστήκαμε πολύ και νομίζαμε πως θα μείνει παρά το ότι τα φράγκα που ήθελε δεν έβγαιναν
μπερνάρντι έχει δίκιο ο σάββας, νομίζω είναι το μεγαλύτερο όνομα που έχει έρθει στον Θρύλο σε οποιοδήποτε σπορ (ίσως ο ριβάλντο να είναι κοντινή κατηγορία), απλά όταν ήρθε στον Θρύλο ήταν ήδη στο μυαλό συνταξιούχος
* τιμονς, όχι σιμονς
Μεγαλοι παικτες ολοι Σαββα. Εχω την αισθηση οτι εχουν βγει καλυτεροι παικτες απο τον Μπερναρντι (και στις 2 θεσεις που επαιξε). Αυτο συμβαινει σε ολα τα αθληματα (με ελαχιστες εξαιρεσεις). Τωρα για το ποιος ειναι ο καλυτερος παικτης που ηρθε στην Ελλαδα, θεωρω οτι ειναι καπως υποκειμενικο αυτο και εξαρταται ποιες παραμετρους βαζουμε πανω στο τραπεζι. Ο συνδυασμος ηγετης-τιτλοι σε συλλογικο επιπεδο-τιτλοι σε εθνικο επιπεδο-περιοδος που μεγαλουργησε νομιζω οτι τα καλυπτει σχεδον ολα. Αποψη μου ειναι οτι ο κορυφαιος που ηρθε στην Ελλαδα ειναι ο Λοι Μπολ και μετα ο Ιβαλ Μιλκοβιτς.
Έτσι όπως το θέτεις, κορυφαίος ήταν ο Ντάντε. Ως όνομα όμως, όλοι αυτοί ήταν κυριολεκτικά μια τρίχα από τα αρχίδια του Μπερνάρντι, που ανακηρύχθηκε όχι από εμένα κι από τον οποιονδήποτε, αλλά από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Βόλεϊ κορυφαίος παίκτης στον κόσμο για τον 20ό αιώνα. Να γίνει σύγκριση π.χ. με τον Κίραλι, αν υπήρξε αυτός μεγαλύτερο όνομα, έχει μια βάση. Να γίνει σύγκριση με Μίλκοβιτς ή με Μπολ ή με Ντάντε ή με Στάνλεϊ, δεν στέκει.
Ο Νταντε ηταν μετριος στην υποδοχη για αυτο και στην Εθνικη Βραζιλιας πολλες φορες ηταν και 3η επιλογη πισω απο τους Τζιμπα και Μουριλο. Αλλο το βολει του 20ου αιωνα και αλλο τωρα. Ο Μπερναρντι διακριθηκε σαν ακραιος. Πρωτα ο Καζισκι και μετα ο Λεον τον ξεπερασαν. Φυσικα οχι ως προς τους τιτλους αλλα ως προς το παιχνιδι. Σε ολα τα χαρακτηριστικα για την θεση του ακραιου υπερτερουν. Νομιζω ημουν σαφεστατος. Θεωρω ολους αυτους καλυτερους του Μπερναρντι (αν και ειναι αδοκιμο γιατι παιζουν σε διαφορετικες θεσεις) γιατι μεγαλουργησαν οταν το βολει εκτοξευτηκε σαν αθλημα και οταν ειχε ηδη αρχισει να παιζεται σε πολυ δυσκολοτερο επιπεδο. Να φερω ενα παραδειγμα. Αν ερχοταν ο Μαραντοναη ο Πελε στην Ελλαδα και μετα απο καποια χρονια ο Ριβαλντο (οπως και εγνε), εγω τον Ριβαλντο θα θεωρουσα τον κορυφαιο, ανεξαρτητα για τις διακρισεις που εχουν απο την Φιφα (οποιες και αν ειναι αυτες) οι αλλοι 2. Σαν ονοματα στην εποχη που επαιξαν ηταν μεγαλυτερα απο οτι ο Ριβαλντο οπως ηταν και ο Μπερναρντι την δεκαετια του 90 απο οτι ο Μπολ και ο Μιλκοβιτς μετα. Καταλαβες τι θελω να παω Σαββα?
Κοίταξε, αν είναι να εξειδικεύσουμε τόσο πολύ τα κριτήρια, τότε η μόνη σύγκριση που στέκει είναι παίκτες που παίζουν στην ίδια θέση, την ίδια εποχή. Ο Ντάντε αν υστερούσε κάπου ήταν σε σχέση με τους άλλους μεγάλους παίκτες της Εθνικής Βραζιλίας και όχι σε σχέση με το κατώτερο ποιοτικά ελληνικό πρωτάθλημα. Ο Μπερνάρντι επίσης είχε τη μεγαλύτερη φήμη από όλους όσοι έπαιξαν ποτέ βόλεϊ στην Ελλάδα, όπως την είχε ο Ριβάλντο που πήρε Χρυσή Μπάλα στο ποδόσφαιρο. Ο Μίλκοβιτς υπήρχαν περίοδοι μέσα στην χρονιά που υστερούσε κι από τον Αγκάμεζ του ΠΑΟ ακόμη. Για'μένα ο κορυφαίος διαγώνιος που έπαιξε βόλεϊ στο ελληνικό πρωτάθλημα ήταν ο Στάνλεϊ, αν κρίνουμε αυστηρά το τι έκανε εδώ και όχι γενικότερα το βιογραφικό του. Επίσης, ως πασαδόρος, ο Θανάσης Μουστακίδης ήταν ανώτερος όλων. Όταν ήρθε στον Ολυμπιακό από τον Άρη το 1987, με τα λεφτά του Σαλιαρέλη, ιταλικές εφημερίδες τον αποκαλούσαν ''Γκάλη του βόλεϊ''.
Συμφωνουμε Σαββα. Εγω σου εγραψα ποια κριτηρια βαζω πανω απο ολα (ηγετης-τιτλοι σε εθνικο επιπεδο-τιτλοι σε συλλογικο επιπεδο-περιοδος που επαιξε βολει). Το τι προσφεραν στην Ελλαδα (στις ομαδες τους) το αφησα απο εξω. Μπερναρντι ηταν μελος και ηγετης της δευτερης καλυτερης ομαδας ολων των εποχων (Ιταλια-δεκαετια 90) και Νταντε ηταν μελος της καλυτερης ομαδας ολων των εποχων (Βραζιλια-00). Ειναι και αυτος ενας λογος που βαζω απο πανω Μπολ και Μιλκοβιτς (σε εθνικο επιπεδο επαιζαν μεν σε δυνατες ομαδες αλλα παντα επρεπε να νικησουν καλυτερες ομαδες για να φτασουν ως το τελος).