Τα πράγματα είναι απλούστερα από ό,τι φαίνονται για αυτό και δεν θα το κουράσουμε πολύ απόψε. Αυτός ο Ολυμπιακός ούτε τον μεγάλο σκόρερ διαθέτει ούτε το πολύ ταλέντο ώστε να ελπίζεις ότι θα τον τραβήξουν οι εξάρσεις συγκεκριμένων παικτών στα βράδια που αγωνίζεται «σβηστός». Αυτό το ρόστερ χτίστηκε με τρόπο τέτοιο που αν δεν ιδρώσουμε κώλο, αν δεν δώσουμε σαράντα λεπτά ό,τι έχουμε θα τα βρίσκουμε σκούρα ακόμα και με ομάδες σαν την Μπάμπεργκ. Αυτή η ομάδα δεν έχει την πολυτέλεια να σηκώνει την μύτη της, ούτε καν σε αντιπάλους που φαντάζουν καταδικασμένοι σ’αυτόν τον όμιλο θανάτου που πέσαμε. Όταν για περίπου τριανταπέντε λεπτά αρνείσαι να παίξεις άμυνα και τους αφήνεις να γυρίζουν την μπάλα όπως θέλουν, στο τέμπο που θέλουν ...όταν για σαράντα λεπτά δεν  καταφέρνεις να ανανεώσεις παραπάνω από ΤΡΕΙΣ επιθέσεις με επιθετικό ριμπάουντ μέσα στην έδρα σου κόντρα σε έναν τέτοιο αντίπαλο …όταν είσαι από κάτω στην σούμα των ριμπάουντ, στα δίποντα, στα τρίποντα, ακόμα και στις βολές που η Μπάμπεργκ σούταρε με κάτω από 70% τότε δεν μπορείς να ελπίζεις σε τίποτα. Πόσο μάλλον στο να γυρίσεις από το “μείον εικοσιτέσσερα”,  όσο κοντά κι αν φάνηκε να έφθασες στο τέλος. Δεν είναι ώρα τώρα ούτε για συγκρίσεις, ούτε για να αποδώσουμε ευθύνες, ούτε να επαναλάβουμε πράγματα που επισημάναμε από την αρχή αυτής της σεζόν, έχοντας γίνει δυσάρεστοι σε μια μερίδα αναγνωστών. Ούτε ασφαλώς κολλάει το «προς γνώσιν και συμμόρφωσιν» στην περίπτωσή μας. Εγώ απλώς θα ευχηθώ να μην είναι η ζημιά ανεπανόρθωτη ακόμα κι αν όλοι αύριο ξυπνήσουν ...συμμορφωμένοι. Έχουμε δρόμο ακόμα να διανύσουμε και επειδή ο Ολυμπιακός σκόνταψε σε ένα παιχνίδι που ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΤΑΝ να χαθεί, τώρα είναι υποχρεωμένος να βγει από πάνω μέσα σε έδρες που κανείς δεν θα’λεγε το παραμικρό αν έχανε. Δεν ξέρω τι πιθανότητες υπάρχουν ...αυτό που σίγουρα ξέρω  είναι πως δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλα λάθη.

DRAZA